Ποιος έχασε την τσίπ(ρ)α του για να τη βρουν οι ΣΥΝΕΚ;

Οι πρωτοπόροι στο ξεπούλημα αγώνων ξαναχτυπούν

Συνέντευξη στον Χρήστο Σίμο στην Αυγή

Πρέπει να παλέψουμε με κάθε μέσο ώστε να αρθεί η επιστράτευση των καθηγητών, υπογραμμίζει ο Θέμης Κοτσιφάκης, μέλος του προεδρείου της ΟΛΜΕ. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Αυγή" της Κυριακής, αποτιμά τον πρόσφατο αγώνα των καθηγητών και επισημαίνει ότι το εκπαιδευτικό κίνημα θα βρεθεί πολύ σύντομα ξανά στο προσκήνιο.

* Ποια είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στη δημόσια εκπαίδευση; Ποια είναι τα βασικά αιτήματα των εκπαιδευτικών;

Η δημόσια εκπαίδευση έχει υποστεί αυτά τα χρόνια τις δραματικές επιπτώσεις της πολιτικής των Μνημονίων. Οι δαπάνες για την παιδεία μειώθηκαν κατά 33% (2009-2013) ενώ μέχρι το 2016 η μείωση θα φτάσει το 47%! Αυτό οδηγεί σε συνεχείς περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες, στο κλείσιμο σχολείων, στη μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών (17 % στη δευτεροβάθμια), στην κατάργηση υποστηρικτών δομών όπως βιβλιοθήκες, ενισχυτική κ.λπ.

Ο εκπαιδευτικός έχει οδηγηθεί στην εξαθλίωση με τις συνεχείς περικοπές στο μισθό του (45% στους νέους). Η αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών (που ψηφίστηκε στη Βουλή μέσα στις διακοπές του Πάσχα), το Π.Δ. για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, οι νέες συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων θα επιφέρουν ανακατανομή των οργανικών θέσεων σε όλη τη χώρα. Αυτά θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις όχι μόνο στις εργασιακές σχέσεις και στην οικογενειακή ζωή των εκπαιδευτικών, αλλά και στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία.

Το νέο πειθαρχικό δίκαιο μαζί με την προώθηση του νομοθετικού πλαισίου για την αξιολόγηση έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας στο σχολείο και απειλής για τον εκπαιδευτικό. Η προωθούμενη αξιολόγηση εκπαιδευτικών θα οδηγήσει στη μισθολογική τους καθήλωση, τη χειραγώγηση και τις απολύσεις. Η αξιολόγηση των σχολείων θα τα οδηγήσει στην κατηγοριοποίησή τους.

* Ποια συμπεράσματα προκύπτουν από τη μάχη που δώσατε το τελευταίο διάστημα; Πώς διαμορφώνεται το κλίμα στο εκπαιδευτικό κίνημα με βάση και την εμπειρία από τις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ;

Η ΟΛΜΕ ξεκίνησε μια μεγάλη μάχη αυτή την περίοδο. Τα τελευταία μέτρα που πέρασε η κυβέρνηση για ωράριο, μεταθέσεις, απολύσεις και κλείσιμο σχολείων ξεχείλισαν το ποτήρι της οργής των εκπαιδευτικών. Πήραμε την πρωτοβουλία να προτείνουμε στον κλάδο μια απεργία σε δύσκολη περίοδο. Την περίοδο των εξετάσεων. Η κυβέρνηση δημιούργησε μέσω και των ΜΜΕ ένα κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού για τους «τεμπέληδες εκπαιδευτικούς». Προσπαθήσαμε με τη στάση, τα κείμενα και τις επεξεργασίες μας να απαντήσουμε.

Η πρόταση του Δ.Σ. για απεργία δημιούργησε καλύτερους όρους για να παρουσιαστούν στην κοινωνία τα προβλήματα της εκπαίδευσης και τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος. Εδώ νομίζω τα καταφέραμε καλά. Αρπάξαμε την ευκαιρία αυτή και αποκαλύψαμε τα ψέματα της κυβέρνησης και τους μύθους που είχαν καλλιεργηθεί στην κοινωνία από τα ΜΜΕ για την εργασία των καθηγητών. Τελικά οι κινητοποιήσεις ανοίγουν την πόρτα της ενημέρωσης...

Η κυβέρνηση επιστράτευσε προληπτικά εκπαιδευτικούς και κτήρια πριν καν αποφασιστεί η απεργία! Μια απόφαση καθαρά αντισυνταγματική. Η επιστράτευση και η δράση της ΟΛΜΕ άλλαξαν το κλίμα. Στις 13.5 μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις ταρακουνούν τα λιμνασμένα νερά. Οι γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ συσπειρώνουν τους εκπαιδευτικούς που πηγαίνουν για να καταδικάσουν τον κυβερνητικό αυταρχισμό και να στηρίξουν και να στηριχτούν στο σωματείο τους.

Είχαμε βέβαια ένα σοβαρό ζήτημα να λύσουμε. Θα μπορέσουμε να «σπάσουμε» τα δεσμά της επιστράτευσης και να απεργήσουμε; Όλοι συμφωνούσαμε πως πρέπει να το κάνουμε μόνο με όρους μαζικού κινήματος. Τόσο μέσα στον κλάδο, όσο και με την υποστήριξη όλων των εργαζομένων.

Η  κατάσταση ήταν και είναι πολύ δύσκολη. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε, στις λίγες μέρες πού είχαμε, όρους κινήματος. Μέσα στα σχολεία με ενημερώσεις και συνελεύσεις. Ζητήσαμε από ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ και ομοσπονδίες να δημιουργήσουν έναν κλοιό υποστήριξης στη μάχη κατά της επιστράτευσης. Η ΑΔΕΔΥ (πλειοψηφία) όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά αντίθετα  υπονόμευσε την απεργία βάζοντας κινητοποιήσεις άλλες ημέρες.

Είχαμε ένα κρίσιμο δίλημμα. Η Συνέλευση των προέδρων, με όλες τις επιφυλάξεις και τα ερωτήματα που τέθηκαν και στις τοπικές Γ.Σ., εκτίμησε πως δεν υπάρχουν οι όροι και προϋποθέσεις ενός μαζικού κινήματος που θα δράσει και θα υποστηριχθεί για να απεργήσουν οι καθηγητές μέσα στην επιστράτευση. Είναι γεγονός πως διχαστήκαμε. Αλλά σε ποια κρίσιμη στιγμή δεν γίνεται αυτό;

* Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις που σχεδιάζει η ΟΛΜΕ; Πώς σκοπεύει να απαντήσει στον κυβερνητικό αυταρχισμό;

Είναι αναγκαία η φυγή προς τα εμπρός. Με σύνεση, αποφασιστικότητα και αγωνιστικότητα. Τα προβλήματα όχι μόνο παραμένουν, αλλά θα διογκωθούν το επόμενο διάστημα από τα κυβερνητικά μέτρα και τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που κυοφορούνται.

Χρειάζεται ένα οργανωμένο πλάνο αγωνιστικών κινητοποιήσεων με διάφορες μορφές. Με την ανάπτυξη μιας μονιμότερης συνεργασίας ανάμεσα σε ΕΛΜΕ, συλλόγους γονέων, μαθητές και συνδικάτα. Με καμπάνια για τα νέα μέτρα που έρχονται (αλλαγές στο λύκειο) που θα συσπειρώσει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα για να τα αποτρέψει. Με μια μεγάλη συμμαχία όλων των συνδικάτων για να ανατραπούν το Μνημόνιο και πολιτική κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ.

Και βέβαια θα πρέπει να παλέψουμε με κάθε μέσο να ακυρωθεί τώρα η επιστράτευση. Να αποκαλύψουμε τους στόχους της κυβέρνησης και να γίνει υπόθεση όλου του λαϊκού κινήματος. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί πως τα σχολεία είναι στρατώνες. Γιατί το δημόσιο σχολείο δεν θα έχει πλέον οξυγόνο για να λειτουργήσει.

Όσον αφορά την ΟΛΜΕ, σύντομα η κυβέρνηση θα μας βρει μπροστά της. Ο σχεδιασμός νέων Γενικών Συνελεύσεων που θα κάνουν έναν απολογισμό και θα προγραμματίσουν κινητοποιήσεις πρέπει να γίνει άμεσα.

Θα μας βρούνε πολύ σύντομα μπροστά τους.