O πιο πιστός φίλος των διαδηλωτών δεν κάνει βόλτες πια εδώ... Μικρός αποχαιρετισμός με μουσική, βίντεο και φωτογραφίες

"Λουκάνικος" ή Θοδωρής, ο πιο πιστός φίλος των διαδηλωτών της Αθήνας δεν κάνει βόλτες πια εδώ. Η πιο χαρακτηριστική, σκυλίσια φυσιογνωμία μιας πολύ έντονης διετίας αγώνων στην Ελλάδα (θα μπορούσαμε να την τοποθετήσουμε από την 5η Μάη του 2010 έως και τη μεγάλη απεργία στις 12 Φλεβάρη του 2012) απεβίωσε. Ο σκύλος που γάβγιζε στα ΜΑΤ, πραγματικά (σαν να) καταλάβαινε το κακό που προκαλούσαν και συμβόλισε μια σειρά λαϊκών κινητοποιήσεων (πλατείες, «αγανακτισμένοι», απεργίες), συντροφεύοντας για καιρό τις ανταποκρίσεις ακόμη και των ξένων ΜΜΕ δεν κάνει πια, πάνω – κάτω, τη Σταδίου και την Πανεπιστημίου, παρέα με συνθήματα, πανώ, αγωνίες, ελπίδες, πέτρες, και μολότωφ. Στις 21 Μαϊου ο Λουκ απεβίωσε, σήμερα όμως έγινε γνωστό μέσα από ένα δημοσίευμα του Πέτρου Κατσάκου που γράφει στην Αυγή:


Πρωτοστατούσε στις πορείες του 2011, αλλά και των προηγούμενων ετών, στο κέντρο της Αθήνας, πάντα στο πλευρό των εξεγερμένων. Τα σωθικά του πνίγηκαν από τα χημικά της αστυνομίας, το κορμί του γέμισε πληγές από τις κλωτσιές των αστυνομικών. Πριν δύο χρόνια ο καφετί σκύλος εξαφανίσθηκε από την πλατεία Συντάγματος και αποσύρθηκε από την ενεργό συμμετοχή σε πορείες και διαδηλώσεις. Επέστρεψε, κουρασμένος και με σοβαρά προβλήματα υγείας στο σπίτι του ανθρώπου που όλα αυτά τα χρόνια τον φρόντιζε και τον περιέθαλπτε. Εκεί, δίπλα στον ανώνυμο φίλο του, ο «Θόδωρος» έζησε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του. Ώς την ημέρα που η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά.

Ήταν περίπου δέκα χρόνων. Η υγεία του, όμως, όπως έλεγε ο κτηνίατρος που τον παρακολουθούσε, ήταν αρκετά επιβαρυμένη, κυρίως λόγω των χημικών και των δακρυγόνων που είχε εισπνεύσει όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων. Μια συνάδελφος επικοινώνησε τηλεφωνικά χθες με τον άνθρωπο που φιλοξενούσε τον Λουκάνικο και έμαθε τα δυσάρεστα νέα. «Ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ και κοιμόταν, όταν ξαφνικά σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του. Ο Θόδωρος, έφυγε» της είπε.

Σήμερα, ο τετράποδος ήρωας που έγραψε τη δική του ιστορία στους δρόμους της Αθήνας αναπαύεται στη σκιά ενός δέντρου σε κάποιο λόφο στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ο Λουκάνικος δεν θα γαυγίσει ξανά στους άντρες των ΜΑΤ, δεν θα δεχτεί ξανά το φιλικό χάδι των διαδηλωτών. Ο δικός μας Λουκάνικος έφυγε νωρίς για έναν κόσμο χωρίς δακρυγόνα, χωρίς κλομπ και χημικά…

Το σκυλί των ταραχών (the riot dog) έγινε τόσο γνωστό ανά την υφήλιο καταφέρνοντας ακόμη και να μπει στο περιοδικό TIME και στη λίστα με τις 100 προσωπικότητες της χρονιάς του 2011! Αλλά και να εμπνεύσει τον μουσικό Davis Rovics που έγραψε ένα τραγούδι με τον τίτλο Riot Dog το οποίο συμπεριέλαβε στο δίσκο του "Big Red Sessions". “Ενα τραγούδι που όπως ο ίδιος ο δημιουργός σημειώνει είναι ένας χαιρετισμός στον περήφανο αγώνα που ο σκύλος έδωσε μαζί με τους Έλληνες διαδηλωτές ενάντια στην οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει την Ελλάδα. Παρακάτω μπορείτε να το ακούσετε πλαισιωμένο και από ένα μικρού μήκους animation βίντεο κλιπ που φιλοτέχνησε ο Νορβηγός Bjørn-Magne Stuestøl σε συνεργασία με τον Rovics:

Στο συμπυκνωμένο χρόνο που ορίζει την εποχή μας η εποχή του Θοδωρή, ή Λουκ ή Λουκάνικου φαίνεται ήδη πολύ μακρινή. Η είδηση της «απόδρασής» του, την έφερε πάλι λίγο πιο κοντά στη μνήμη με συναισθήματα αντιφατικά. Και μάλλον το καλύτερο που μπορούμε να προσθέσουμε σαν αποχαιρετισμό είναι ότι περιμένουμε μια νέα εποχή ξεσηκωμού που θα γεννήσει τις δικές της συμβολικές παρουσίες, τις νέες ανθρώπινες και σκυλίσιες παρουσίες που θα κάνουν δύσκολη τη ζωή των πολιτευτών και των ένστολων φίλων τους και που -το κυριότερο- θα καταφέρουν να κάνουν καλύτερες τις δικές τους ζωές! Με λιγότερες «σκυλίσιες μέρες»…

 

ΥΓ: Δύσκολα θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τον «Ντικ», τραγουδισμένος κι αυτός για μια άλλη εποχή, με άλλους συνοδοιπόρους αλλά αντίστοιχα κατορθώματα, «που τον σκοτώσανε οι χωροφυλάκοι γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους»:

Πηγή: http://antigeitonies.blogspot.gr/