Φασισμός

Και τελικά τι είναι ο φασισμός; Δεν είναι μόνο πολιτική ιδεολογία. Κατά βάση, η πολιτική ιδεολογία του φασισμού είναι η απόληξη της ουσίας του, που είναι η επιβολή των χειρότερων ενστίκτων και συναισθημάτων του ανθρώπου. Ο φασισμός βολεύει, γιατί σημαίνει την πλήρη παράδοση του ατόμου, την πλήρη εξαφάνιση κάθε πρωτοβουλίας, κάθε ρίσκου, κάθε ευθύνης, κάθε σκέψης: την προβατοποίηση του, την ασφάλεια του. Ασφάλεια που βρίσκει στην ομοιογένεια, όπου δεν τον απειλούν άτομα με διαφορετικό χρώμα, με διαφορετικές πεποιθήσεις, με διαφορετική σκέψη, με διαφορετικές συνήθειες, ήθη, έθιμα. Είναι ασφάλεια να διαλέγεις τον εχθρό σου στον πιο αδύνατο, γιατί φοβάσαι να τα βάλεις με τον πραγματικό αντίπαλο. Και είναι και δειλία, ακόμα και αν οι φασίστες θέλουν να παρουσιάζονται σαν δυνατοί, μυϊκά και πνευματικά. Ασφάλεια που παρέχει ο μεγάλος αρχηγός, ο απόλυτος δυνατός ηγέτης, που είναι πατέρας και καθοδηγητής, που αυτός ξέρει, που είναι ικανός και αδέκαστος.

Και αυτή η νεκρή πνευματική κατάσταση, είναι πειρασμός: το να κινείσαι με το ρεύμα και να παρασέρνεσαι από την μάζα, το να κάνεις ότι σου λένε, σημαίνει ότι τελικά, δεν φταις για τίποτα. Δεν έχεις καμία ευθύνη. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον εαυτό σου. Αυτή η φωνούλα μέσα σου που λέει ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι εσύ έχεις την ευθύνη να το αλλάξεις, σωπαίνει. Και τελικά παραδίνεσαι στην ησυχία σου, στην ασφάλεια σου, που φτάνεις να τα εκτιμάς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο.

«Ο μεγαλύτερος εχθρός του φασισμού είναι η νοημοσύνη» σύμφωνα με τον Miguel de Unamuno. Ο φασισμός προϋποθέτει την αδυναμία σκέψης, γιατί σκέψη σημαίνει κριτική, σημαίνει διάκριση των συνθηκών και καταστάσεων. Σημαίνει να διαμορφώνεις άποψη, να δέχεσαι ερεθίσματα, να εξετάζεις κάτι πριν το δεχτείς η το απορρίψεις. Ο φασισμός δεν μπορεί να στηριχτεί σε αυτά. Τα εξαφανίζει κάτω από τόνους συνομοσιολογίας, απόλυτες αλήθειες, δίκαια του αίματος και της ισχύος, ρατσισμό και μια ψευδαίσθηση ισχύος μέσα από αφηρημένες έννοιες όπως το έθνος, που δεν περιλαμβάνουν εσένα και μένα. Έννοιες στις οποίες απομυζούν κάθε ουσία, για να υπηρετήσουν τους σκοπούς τους.

Φασισμός σήμερα είναι ότι ξεχάσαμε τις χθεσινές απελπισμένες κραυγές αρρώστων στα φαρμακεία για 3 σφαλιάρες στην Κανέλλη και ένα ποτήρι νερό.

Φασισμός σήμερα είναι τα γεμάτα πάνελ στις 8.05 με δημοσιογράφους και πολιτικούς που ωρύονται για την εγκληματικότητα και το μονόλεπτο ρεπορτάζ για το ένα εκατομμύριο ανέργων στις 8.30.

Φασισμός σήμερα είναι η ρετσινιά του ανθέλληνα που επέστρεψε από το παρελθόν, για να βουλώσει το στόμα οποιουδήποτε δεν γουστάρουν τα φασιστοειδή. Ανθέλληνας είναι για τα σαπισμένα μυαλά τους όποιος δεν κάνει το σταυρό του «όπως όλοι», όποιος δεν ουρλιάζει για την πατρίδα «όπως όλοι» , όποιος συμπονά έστω και λίγο τους μετανάστες, όποιος δεν κουνάει σημαίες, όποιος δεν είναι «άντρας» με την έννοια που αυτοί γουστάρουν, όποιος δεν ντύνεται όπως γουστάρουν.

Φασισμός σήμερα είναι ο Καψής που βάζει το πιστόλι στον κρόταφο στον συριζαίο στα κανάλια να του δώσει την απάντηση που ο ίδιος και τα αφεντικά του θέλει να ακούσει. Είναι ο γραβατωμένος τηλεεισαγγελέας των 8 που απαιτεί, απειλεί, τρομοκρατεί, φωνάζει, ρίχνει μπηχτές, διαλέγει πλευρές, προβοκάρει, διακόπτει με το έτσι θέλω, απαιτεί να του πουν αυτά που αυτός και μόνο θέλει, ρωτάει αυτό που τον βολεύει.

Φασισμός σήμερα είναι να θεωρείται δολοφονία όταν το θύμα είναι λευκός και «άμυνα ενάντια στον εχθρό του έθνους» όταν το θύμα είναι σκουρόχρωμο. Είναι η άρνηση των δικαιωμάτων, η άρνηση του λόγου, η άρνηση της ίδιας της ύπαρξης, κυριολεκτικά και μεταφορικά με βάση το χρώμα, το θρήσκευμα, την πολιτική τοποθέτηση, τις σεξουαλικές προτιμήσεις η οτιδήποτε άλλο δεν χωράει στα βρωμερά μυαλά τους.

Φασισμός σήμερα είναι το «και οι 300 είναι ίδιοι». Είναι η συλλογική ευθύνη που ολοένα και περισσότερο ριζώνει σαν ορθή άποψη.

Φασισμός είναι η παραποίηση της ιστορίας, η εξίσωση των «άκρων», η διαστρέβλωση κάθε αξίας και κάθε ιδανικού. Η βίαιη αλλοίωση της πραγματικότητας, των αληθινών ζητημάτων. Η έξωση της φτώχειας, της καταπίεσης και της υποταγής από την συζήτηση, για να αντικατασταθεί από μια ψεύτικη εικόνα ενός σκουρόχρωμου με το μαχαίρι στα δόντια, έτοιμη προς χρήση και εκμετάλλευση από τα γνωστά κομματόσκυλα, που μπροστά στην μάσα δεν διστάζουν να χύσουν δηλητήριο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Φασισμός σήμερα είναι αυτό και αυτό : Η δικαιολόγηση ενός θανάτου επειδή, στην ουσία του γεγονότος, ο δράστης ήταν «ξένος». Άρα «διαφορετικός». Άρα δεν έχει δικαίωμα ούτε κάν στη ζωή. Φασισμός είναι να θεωρούμε σωστό και δίκαιο την τιμωρία μιας κλοπής με θάνατο, ξυλοδαρμό, βασανισμό και μαχαιρώματα.  Φασισμός είναι η ισοπέδωση των πάντων, η αναίρεση κάθε λογικής και κάθε επιχειρήματος, οι κραυγές που σκεπάζουν την σκέψη, η ψευτουπερηφάνια για τους προγόνους για τους οποίους ελάχιστα γνωρίζουν οι περισσότεροι.  Φασισμός είναι το μίσος στα μάτια των κατοίκων στις Ιτιές Πατρών, σε μια φτωχή περιοχή, τσακισμένη από την ανεργία, εκεί όπου οι συνελεύσεις γίνονται για τους μετανάστες και όχι για την ίδια τους την επιβίωση. Φασισμός είναι η δίκη προθέσεων, η μετατροπή του καθενός σε εισαγγελέα, που μπορεί να δικάζει και να τιμωρεί όποιον αυτός γουστάρει.

Ο φασισμός σήμερα δεν πρόκειται να έρθει με σβάστικες και τεντωμένα χέρια.  Οι φασίστες πάντα διακρίνονταν για την έλλειψη πολιτικής ηθικής. Η ιδεολογική και πολιτική κωλοτούμπα για τον νεοναζί, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται σαν κάτι αρνητικό, αλλά επιβραβεύεται, αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.  

Ο φασισμός σήμερα δεν θέλει να έχει σχέση με τους Ναζί η τους Ιταλούς φασίστες. Πρόκειται για σύμβολα φορτισμένα, τα οποία στην χώρα μας δεν τυγχάνουν θετικής αντιμετώπισης, και άρα για την ώρα, είναι άχρηστα για τους χρυσαυγήτες.  Οι φασίστες θα εκμεταλλευτούν τα πάντα: θυμίζω ότι ο Μιχαλολιάκος μίλησε για κατοχή, ακόμα και για Εθνική Αντίσταση στο περίφημο διάγγελμα του μετά τις εκλογές. Αλλά αυτό που μας πείραξε ήταν το «εγέρθητο». Οι φασίστες θα παίξουν με τους φόβους και τις ανασφάλειες μας. Θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν την λογική, γιατί με αυτή η σαπίλα τους καταρρέει.

Και ο φασισμός, στην σημερινή Ελλάδα, προελαύνει. Το έδαφος  προετοιμάζεται εδώ και αρκετά χρόνια: Από τις τηλεοράσεις που μεταδίδουν ότι ευχαριστεί να ακούει το πόπολο, την παιδεία που έχει σκοπό να κάνει τη νεολαία ένα μάτσο ηλιθίους, φερέφωνα της κάθε ανιστόρητης και απαίδευτης κυρίαρχης ιδεολογικής γραμμής. Από τους παπάδες που έχουν συνδέσει τα ασύνδετα, έχουν καταστρέψει κάθε ψίχα καλού μέσα στην ίδια τους την πίστη για να φοράνε τα χρυσαφικά κάθε Κυριακή και να τους φιλάνε οι γριές το χέρι. Από τον στρατό, που το μόνο που δεν σε μαθαίνει, είναι να υπερασπίζεσαι τον τόπο σου. Από τον κάθε γλοιώδη υιό επιφανούς πολιτικής οικογένειας, που για να διατηρήσει τα προνόμια του εκμεταλλεύεται τα πάντα χωρίς να δίνει δεκάρα για τις συνέπειες των λόγων και των πράξεων του. Η άποψή πολλών περί «αντιναζιστικών αντανακλαστικών» της ελληνικής κοινωνίας, (μια άποψη που κατά την προσωπική μου γνώμη υπάρχει γιατί δεν θέλαμε να δούμε το πρόβλημα) καταρρέει σήμερα παταγωδώς.

Η Ελλάδα είναι ιδανικό χωράφι για να ανθίσουν τα αγκάθια του νεοναζισμού. Πρόκειται για μια κοινωνία που βασίζεται στην λατρεία των προγόνων (με τους οποίους δεν έχει καμία απολύτως σχέση και μηδενική επαφή και γνώση), περιβάλλεται από» προαιώνιους εχθρούς», η παιδεία της περιστρέφεται γύρω από την υποταγή και την καταστροφή κάθε κριτικής ικανότητας και το κράτος της έχει απεμπολήσει κάθε έννοια έστω και αστικής δημοκρατίας. Ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι έτοιμος, η κρίση βγάζει τα χειρότερα ένστικτα μας στην επιφάνεια και οι ναζί τα αγκαλιάζουν, σπρώχνοντας τα σκατά στην επιφάνεια, για να επιπλέουν, μέχρι να καλύψουν τα πάντα.

Το κείμενο αυτό δεν τελειώνει εδώ σίγουρα.  Μπορώ να γράψω άλλα τόσα, και να τα στηρίξω με χίλια παραδείγματα. Ίσως να το κάνω κιόλας κάποια στιγμή αργότερα. Προς το παρόν, τα πράγματα είναι ρευστά ακόμα. Και αναστρέψιμα. Ίσως. Ίσως και όχι, γιατί το θηρίο δεν το είδε κανείς σαν απείλη. Και δεν ήταν, όταν σαν ανεμοδείκτη της κοινωνίας χρησιμοποιείς τις εκλογές. Ο φασισμός σήμερα δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή. Αυτή είναι το πρόσωπο του. Η μεγάλη απειλή, είναι ο εκφασισμός μιας κατεστραμμένης κοινωνίας, που ψάχνει απελπισμένα να εκδικηθεί και να κλειστεί πάλι στον εαυτό της, ήρεμη, ασφαλής και πάνω απο όλα, άπραγη.


«Ανέκαθεν υπήρχε η ωραιότης πλάι στην ασκήμια, η χυδαιότης πλάι στην ευγένεια, η βαρβαρότης πλάι στην ευαισθησία. Και καθώς φαίνεται ποτέ δεν θα απαλλαγούμε από αυτή την έκρυθμη συνύπαρξη. Γιατί εμείς οι ίδιοι περιέχουμε μέσα μας και μεταφέρουμε στους αιώνες και τα δυο. Το θύμα της Ιερής Εξετάσεως και τον ιεροεξεταστή. Τον βασανιζόμενο από την ΕΣΑ και τον βασανιστή. Τον Χίτη, και τον ηθικό ΕΑΜίτη στην Κατοχή. Τον ρατσιστή, και τον καταδιωκόμενο μαύρο. Είμαστε το ίδιο πρόσωπο.»
Μάνος Χατζιδάκις


Πηγή:http://withoutreasonorrhyme.wordpress.com