Δημοκρατία δεν την έλεγες και πριν την κρίση. Για
το πολίτευμά μας μιλάω, που από μια πανάρχαια αίσθηση χιούμορ που
διαθέτουμε, ως λαός το αποκαλούσαμε Δημοκρατικό. Και δεν ήταν
δημοκρατία, διότι ούτε έλεγχος λαϊκός υπήρχε, ούτε απολογισμός, ούτε
τιμωρία, ούτε δικαιοσύνη, ούτε διαβούλευση ουσιαστική, ούτε σεβασμός σε
βασικά δικαιώματα. Ήταν μια μαϊμού δημοκρατία, κάτι μεταξύ χαβαλέ και δήθεν, μια συλλογική ψευδαίσθηση. Το θέμα όμως δεν είναι τι ήταν ή τι δεν ήταν. Το θέμα είναι τι πολίτευμα έχουμε μετά την κρίση.
Όπως και πριν έτσι και τώρα, Δημοκρατία δεν έχουμε. Διότι δεν υπάρχει δημοκρατία με απότομη περικοπή εισοδημάτων κατά 30%, 40% και σε κάποιους κλάδους 50%. Αυτή η βίαιη κατολίσθηση δεν είναι κανόνας και όρος δημοκρατικού πολιτεύματος. Δημοκρατία με ασθενείς στο κρεβάτι, γύψους, εντατικές, και επείγοντα μέτρα, χειρουργεία και ακρωτηριασμούς μισθών και δικαιωμάτων δεν συμβιβάζονται.
Δημοκρατία δεν έχουμε, γιατί, επί 2 χρόνια, ένας λαός ξυπνά και κοιμάται, με διλλήματα. Χρεοκοπία ή δραχμή, μέτρα η χρεοκοπία, και άλλα μέτρα ή χρεοκοπία, χαράτσι ή φτώχεια, μισθοί πείνας ή σκέτη πείνα, Ευρώπη ή εμφύλιος κλπ.. Δημοκρατία και διλλήματα δεν ταιριάζουν για πολύ. Πόσο μάλλον για 2 χρόνια… Εκβιασμοί υπάρχουν στην καθημερινότητα της Μαφίας και των εγκληματιών. Όχι στην καθημερινότητα των λαών. Για τον απλό λόγο, ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να μην αντέξει ο λαός και να γίνει αυτός ο «εγκληματίας». Και όταν οι λαοί εγκληματούν, κάνουν τους μαφιόζους να μοιάζουν πεταλούδες του δάσους.
Δημοκρατία δεν έχουμε, γιατί δεν ρωτήθηκε ο λαός, σε καμία φάση, από τις πολλές που περάσαμε και κυρίως στην αρχική φάση. Αποφάσισαν όλοι στον πλανήτη για τον ελληνικό λαό, εκτός από τον ίδιο. Και συνεχίζουν να αποφασίζουν. Με μια ξεθωριασμένη και μπαγιάτικη λαϊκή εντολή του 2009, προς το ΠΑΣΟΚ, απομονώθηκε ένας λαός, σε ένα απαράδεκτο παιχνίδι, που συνέπραξαν Ελληνικές και Ευρωπαϊκές Χούντες.
Δημοκρατία δεν έχουμε, όταν κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, οργανισμοί, όταν κλείνουν μαγαζιά, βιοτεχνίες, επιχειρήσεις, όταν οι άνεργοι ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο, όταν τα συσσίτια ξεπερνούν τις 250.000 ημερησίως, όταν υπολειτουργεί η Δικαιοσύνη, όταν το κράτος δεν επιστρέφει τα χρήματα που χρωστά, όταν ο λογαριασμός της ΔΕΗ είναι επιστολή τρομοκρατικής οργάνωσης…
Δημοκρατία δεν είναι όλο αυτό. Και δεν είναι γιατί δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στα λόγια και στα επιχειρήματα δημοσιογράφων, πολιτικών, αναλυτών, που την επικαλούνται, μόνο για να φοβίσουν όσους κινητοποιούνται και αμφισβητούν. Για να φοβίσουν οι λίγοι ένοχοι τους πολλούς μουδιασμένους.
Δημοκρατία δεν ήταν και δεν είναι. Μόνο που τώρα η καταστρατήγησή της, απέκτησε ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία ήρθαν για να μείνουν. (πχ, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, χαράτσια, φόροι, κατώτατα μεροκάματα).
Έτσι λοιπόν, μαζεύονται πολλά, για την επόμενη μέρα. Έχουμε πολλά να φτιάξουμε, εκτός από την αποκατάσταση των όσων χάσαμε. Μεταξύ αυτών και η εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας, με πραγματική ελευθερία και ισότητα στις ευκαιρίες και στην διεκδίκηση των αγαθών.
Πότε θα έρθουν αυτά; Δεν ξέρω. Μπορεί να αργήσουν; Μπορεί.
Έχουμε αργήσει; Έχουμε. Να ξεκινήσουμε; Άιντε.
Θύμιος Κ.
Άψογος...
ΑπάντησηΔιαγραφή