Το μεροκάματο όμως… Αλήθεια, πόσα μεροκάματα έχεις χάσει μέχρι τώρα; Πόσα σου έχουν κλέψει; Πόσα θα χάσεις ακόμα, το αναλογίζεσαι; Αυτά γιατί τους τα χαρίζεις; Δεν τα έχεις ανάγκη;
Μην απεργήσεις. Δε θα βγει τίποτα. Ποτέ δε βγήκε τίποτα με την αντίδραση, με τον ξεσηκωμό. Άλλοι αποφασίζουν. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Ό,τι είναι να σου χαριστεί, θα σου χαριστεί… Μη γελιέσαι… Τίποτα δε μας χαρίζεται. Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς κόπο και προσπάθεια. Χωρίς θυσίες, μικρές ή μεγάλες. Όλα είναι στο χέρι σου.
Σκέφτεσαι το μεροκάματο αλλά δε σκέφτεσαι την αξιοπρέπειά σου που την ποδοπατούν και την τσακίζουν ολοένα και περισσότερο. Πώς το ανέχεσαι; Το συνήθισες; Πώς μπορείς τότε και διδάσκεις τους μαθητές σου; Τι τους διδάσκεις; Να σκύβουν το κεφάλι; Εγώ πάλι δεν μπορώ να το συνηθίσω. Και εύχομαι να μην το συνηθίσω ποτέ. Για το καλό το δικό μου και των μαθητών μου.
Γι’ αυτό θα απεργήσω. Επειδή αγαπάω τη δουλειά μου και θέλω να την κάνω και του χρόνου. Επειδή θέλω να κοιτάω τους μαθητές μου στα μάτια όταν τους λέω να προσπαθούν πάντα στη ζωή τους και να μην παραιτούνται ποτέ. Επειδή δε θέλω να χάσουν τη θέση τους και να μείνουν άνεργοι κι άλλοι εκπαιδευτικοί. Επειδή ξέρω πως αύριο θα είμαι εγώ στη θέση τους. Επειδή δε διεκδικώ το δίκιο μου όταν απλά μουντζώνω την τηλεόραση. Επειδή δεν περιμένω να δω αν θα απεργήσουν «οι άλλοι», αφού μέσα σ’ αυτούς είμαι κι εγώ. Επειδή εργάζομαι χωρίς προοπτική, χωρίς ελπίδα και μέλλον. Επειδή δεν μπορώ να ανεχτώ άλλο να υποτιμούν και να ξεφτιλίζουν τον ρόλο μου ως δασκάλας και παιδαγωγού. Επειδή κάποιοι νομίζουν ότι με έχουν εξαθλιώσει τόσο, ώστε δεν πρόκειται να αντιδράσω πλέον για τίποτα. Επειδή, ακόμα κι αν χάσω, θα ξέρω πως αγωνίστηκα και δεν έσκυψα το κεφάλι. Κι επειδή, όπως λέει και ο Καβάφης:
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις...
protaodaskalos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου