Ανθρακωρύχοι στον πόλεμο

Οι ανθρακωρύχοι στις ένοπλες δυνάμεις των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ: Γιατί το τάγμα Ανθρακωρύχων (Schachtjorskaja) πολεμάει ενάντια στη χούντα του Κιέβου.

Ρεπορτάζ της Susann Witt-Stahl για το Jungewelt

Στο Ντονμπάς οι μάχιμες μονάδες ανθρακωρύχων έχουν μεγάλη παράδοση. Για παράδειγμα, η 383η Μεραρχία Πεζικού, η οποία επανδρώθηκε το 1941 από ανθρακωρύχους εθελοντές και συμμετείχε στην άμυνα του Ντονιέτσκ, στις μάχες στην Κριμαία και αργότερα στο Βερολίνο, έχει εξαιρετική φήμη. Τιμήθηκε από την ηγεσία του Κόκκινου Στρατού για «την αυταπάρνηση, το θάρρος και την επιμονή της». Σήμερα οι ανθρακωρύχοι προσπαθούν να συνεχίσουν αυτή την παράδοση, πολεμώντας στο πλευρό των ανταρτών στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ (DNR) και του Λουγκάνσκ (LNR).

Στα τέλη του Μάη του τρέχοντος έτους περίπου 1.000 μέλη της ένωσης των ανθρακωρύχων που είχαν συνταχθεί με το Ντονιέτσκ είχαν ζητήσει την απόσυρση των στρατευμάτων της «χούντας του Κιέβου» και την ανεξαρτησία του Ντονμπάς. Πολλοί από αυτούς προσχώρησαν το καλοκαίρι στα στρατεύματα των Λαϊκών Δημοκρατιών και σήμερα βρίσκονται σχεδόν σε όλες τις στρατιωτικές μονάδες.

«Έχω μάθει να μη φοβάμαι», λέει ο 45χρονος πυροβολητής Βλαντιμίρ από το Ντονιέτσκ, ο οποίος έχει δουλέψει 25 χρόνια σαν το σκυλί στα ορυχεία και είναι εδώ και μερικούς μήνες μέλος του τάγματος Oplot (Οχυρό). «Η δουλειά στα ορυχεία είναι επίσης εξαιρετικά επικίνδυνη. Συχνά συμβαίνουν κι εκεί εκρήξεις», απαντάει στο ερώτημα για το πώς αισθάνεται που ρισκάρει τη ζωή του στο μέτωπο. Ήθελε να υπερασπιστεί την περιοχή από τους επιδρομείς από τη Δύση, αυτός είπε ότι ήταν ο λόγος για τον οποίο μπήκε στο στρατό. «Αυτός εδώ είναι ένας πόλεμος για τον εθνικισμό και το φασισμό, που υποκινήθηκε από πολύ πλούσιους ανθρώπους.»

Ορισμένες μονάδες αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από ανθρακωρύχους. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, για το τάγμα Kalmius, το όνομα του οποίου προέρχεται από τον ποταμό που συνδέει το Ντονιέτσκ με το λιμάνι της πόλης της Μαριούπολης. Το τάγμα αυτό εκτελεί ειδικές αποστολές, όπως η αναγνώριση εχθρικού εδάφους, και διαθέτει δική του πυροβολαρχία. Πολέμησε στις σκληρές μάχες στο αεροδρόμιο του Ντονιέτσκ έναντια στο Δεξιό Τομέα και τους ξένους μισθοφόρους και συμμετείχε στις επίσης σκληρές μάχες για τα στρατηγικής σημασίας υψώματα κοντά στην πόλη Snizhne στα ρωσικά σύνορα, στη διάρκεια των οποίων ο ουκρανικός στρατός κατέστρεψε το μνημείο Σάουρ-Μογκίλα, αφιερωμένο στην αντίσταση ενάντια στο γερμανικό φασισμό κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πολλοί από τους ανθρακωρύχους, εξοργισμένοι από τα εγκλήματα των Ουκρανών φασιστών, αποφάσισαν να αφήσουν το σφυρί και το καλέμι και να πιάσουν το όπλο. «Δεν κάνουν καμία διάκριση μεταξύ αμάχων και στρατιωτών», λέει ο Bergmann Wlad και διηγείται ότι είχε βρει στο δρόμο από το Ντονιέτσκ προς τη Μαριούπολη μια ολόκληρη οικογένεια σε ένα αυτοκίνητο που φέρεται να δολοφονήθηκε από επιδρομές των ταγμάτων εθελοντών του ουκρανικού στρατού. Ο 29χρονος Oleg από το Shakhtyorsk λέει πως ήταν η σφαγή στις 2 Μάη στο Κτήριο των Συνδικάτων στην Οδησσό αυτό που αποτέλεσε το κίνητρό του για να συμμετάσχει στον εμφύλιο πόλεμο. Όπως ένα μεγάλο ποσοστό των συντρόφων του, έτσι και ο Oleg θέλει να αποτρέψει την οικονομική αιμορραγία της πατρίδας του. «Ολοένα και περισσότερα ορυχεία κλείνουν, πολλοί από εμάς έχουν χάσει τις δουλειές τους.»

Η ουκρανική στρατιωτική επίθεση στο Ντονμπάς είναι ιδιαίτερα σκληρή για τους ανθρακωρύχους. Τρία ορυχεία στο Ντονιέτσκ έχουν καταστραφεί από πυραύλους Grad, τα άλλα ορυχεία της περιοχής έπρεπε προσωρινά να κλείσουν. Κατά τη διάρκεια των συνεχών βομβαρδισμών στα ορυχεία ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε  να διακοπεί η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, να πέσουν οι επικοινωνίες, και έτσι οι εργάτες βρίσκονταν σε κίνδυνο να θαφτούν ζωντανοί, λέει ο Stanislaw Retinskij, Γραμματέας στο Υπουργείο Πληροφοριών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ.

Η Λαϊκή Δημοκρατία έχει περάσει νόμους που εγγυώνται στους συγγενείς των ανθρακωρύχων επαναπρόσληψη μετά από ένα νικηφόρο τέλος του πολέμου. Αλλά κάτι τέτοιο βρίσκεται στο μακρινό μέλλον. Επί του παρόντος, οι αντάρτες ανθρακωρύχοι χαρακτηρίζονται από τους νέους κυβερνήτες του Κιέβου ως «τρομοκράτες».

«Δεν είμαστε ούτε αυτονομιστές ούτε τρομοκράτες. Είμαστε μέλη της εργατικής τάξης», δήλωσαν ανθρακωρύχοι στις 18 Ιούνη σε μια μαζική διαδήλωση μπροστά από το άγαλμα του Λένιν στο Ντονιέτσκ. «Θέλουμε ειρήνη στη χώρα μας, και θέλουμε να ακουστούμε. Το Κίεβο στέλνει μισθοφόρους και δολοφόνους, τανκς και αεροπλάνα εναντίον μας. Ζητάμε την άμεση κατάπαυση του πυρός.» Όταν η κατάπαυση του πυρός δε συνέβη, όπως ήταν αναμενόμενο, ανακοίνωσαν: «Είναι δικαίωμα των ανθρακωρύχων να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.» Λίγο αργότερα θα σχηματιζόταν το τάγμα Schachtjorskaja, αποτελούμενο από χίλιους ανθρακωρύχους.

*Η Καμπάνια θα συνεδριάσει αυτή την Τετάρτη, 26/11, ώρα 19:00, στον χώρο της Λέσχης Αναιρέσεις, Ιπποκράτους 175.

Πηγή:  http://solidarityantifascistukraine.wordpress.com