Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς –
K.E.A.
Ανακοίνωση
Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17 Απριλίου στο Πολυτεχνείο,
η προγραμματισμένη σύσκεψη με θέμα τη συγκρότηση συλλογικότητας της
επαναστατικής αριστεράς. Συζητήθηκαν αναλυτικά τα ζητήματα της καπιταλιστικής κρίσης,
η κατάσταση στο εργατικό κίνημα και τα πολιτικά μέτωπα.
Ήταν κοινή πεποίθηση όλων πως μέσα από τις μεγάλες
εργατικές κινητοποιήσεις και τους αγώνες που ξέσπασαν τον τελευταίο χρόνο
αναδείχτηκε η κοινωνική ανάγκη για μια πολιτική πρόταση και πρακτική υπέρβασης
της σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος. Που θα φέρει στο προσκήνιο την ανάγκη
όχι μόνο του «δεν πάει άλλο» αλλά του να πάει «αλλιώς». Όχι απλά του «αντί-καπιταλισμού»
αλλά της προσπάθειας να προχωρήσει στη πράξη ο αγώνας για μια άλλη κοινωνική
και πολιτική οργάνωση υπέρ του κόσμου της εργασίας.
Με τα μέτρα που πέρασαν τον τελευταίο χρόνο, η αστική
τάξη στην Ελλάδα και η ΕΕ με τη συνδρομή του ΔΝΤ πραγματοποίησαν τη δική τους
επανάσταση. Ανέτρεψαν δομές και κεκτημένα δεκαετιών, κατήργησαν τον μέχρι τώρα τρόπο διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης
(συλλογικές συμβάσεις), τσάκισαν το δημόσιο τομέα, διέλυσαν τα ασφαλιστικά
ταμεία, δημιούργησαν έναν απέραντο στρατό ανέργων στον ιδιωτικό τομέα (μέχρι
τώρα ένα εκατομμύριο). Όλα τα μέτρα ξεπερνούν σε όγκο και σημασία ό,τι έγινε
τις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που ξεκίνησε επί Ανδρέα Παπανδρέου η
λιτότητα στα μέσα της δεκαετίας του 80. Τα κεκτημένα αυτής της επανάστασης του
κεφαλαίου στην Ελλάδα θα καταστρέψουν για δεκαετίες ολόκληρες γενιές εργαζομένων.
Δεν υπάρχει κανένα όριο σε αυτήν την επίθεση, δεν υπάρχει
ημερομηνία λήξης. Δεν αρκεί η αστική δημοκρατία; Θα εκλεγεί μια κυβέρνηση με το
σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και μετά θα καλέσει το ΔΝΤ. Δεν αρκεί το σύνταγμα; Θα
το καταργήσουμε στην πράξη με τις τροπολογίες και τις υπουργικές αποφάσεις. Δεν
αρκεί η βουλή; Θα την μετατρέψουμε σε παρωδία ρητορικών τοποθετήσεων χωρίς ούτε
τις τυπικές αρμοδιότητες για την κύρωση των αποφάσεων (εξάλλου θα υπάρχει πάντα
η αριστερά που θα τη νομιμοποιεί). Δεν
αρκούν τα μέτρα που νομοθετούνται για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων;
Θα τα επιβάλλουμε και θα τα εφαρμόσουμε με κάθε τρόπο από τα κάτω (εκατοντάδες
εργοδοτικά-επιχειρησιακά σωματεία περιμένουν ήδη έγκριση στο πρωτοδικείο).
Γιατί το μνημόνιο και τα μέτρα δεν αφορούν βασικά το
δημόσιο χρέος (το οποίο συνειδητά διογκώνουν) όπως διαδίδουν οι μηχανισμοί
προπαγάνδας της κυβέρνησης και πιστεύει η αριστερά, αλλά τη χρεοκοπία συνολικά
του μοντέλου ανάπτυξης πάνω στο οποίο συγκροτήθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός, ιδιαίτερα
από την ένταξή του στην ΕΕ και μετά.
Το σχέδιο λοιπόν της «λατινοαμερικανοποιήσης» της Ελλάδας
(και γενικότερα του Ευρωπαϊκού Νότου) δεν είναι θέμα πολιτικής διαχείρισης,
ούτε ανικανότητας ή υποτέλειας της μίας ή της άλλης κυβέρνησης. Είναι στρατηγική
επιλογή, πραγματικός μονόδρομος για την ΕΕ και την ελληνική αστική τάξη. Εν
μέσω κρίσης, εντός της ΕΕ και του υπάρχοντος κοινωνικό-οικονομικού συστήματος
δεν θα υπάρξει άλλος δρόμος από τη βουτιά στην εκμετάλλευση των εργαζομένων,
για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή «ανταγωνιστικότητα», για να μειωθεί το
κόστος εργασίας.
Ενώ όμως η αστική τάξη στην Ελλάδα πραγματοποιεί τη δική
της επανάσταση, το μεγαλύτερο μέρος της
αριστεράς, συνεχίζει στα ίδια που πρέσβευε και πριν την κρίση. Είτε αναζητά
μάταια μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα και σήμερα στην εποχή των μηχανισμών
στήριξης και των συμφώνων σταθερότητας, είτε σηκώνει ξανά τις σημαίες του
«υπαρκτού σοσιαλισμού», είτε πλειοδοτεί στις ουτοπικές αντικαπιταλιστικές
διακηρύξεις εντός του συστήματος και στην πράξη κυνηγάει τις μίζες για να
πραγματοποιήσει λογιστικούς ελέγχους ή στηρίζει τους «κόκκινους» διαχειριστές
του Καλλικράτη στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.
Αυτές τις επιλογές τις ζήσαμε το Δεκέμβρη του 2008, όταν
η αριστερά είτε κατήγγειλε, είτε εγκατέλειψε και υπονόμευσε τα κέντρα αγώνα.
Τις ζήσαμε στον αγώνα των μεταναστών όταν με εισαγγελική απόφαση καταργήθηκε το
άσυλο επειδή μετανάστες εργάτες έκαναν απεργία πείνας και η αριστερά έκανε «κοινή
δράση» στις συνεννοήσεις με την κυβέρνηση ή κρατούσε αποστάσεις. Τις ζήσαμε στη
δορυφοριοποιήση γύρω από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που έχουν ξεπουλήσει κάθε
εργατικό αγώνα. Τις ζήσαμε με το χρέος που κατέληξε με το αίτημα για τη
συγκρότηση επιτροπής λογιστικού έλεγχου να είναι θέμα «κάθαρσης» και όχι
εκμετάλλευσης των εργατών. Και το αποτέλεσμα είναι, μπροστά στην λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων,
να μεγαλώνουν οι προβληματισμοί και τα αδιέξοδα πολλών αγωνιστών που
συγκινούνται όλο και λιγότερο από τις «νίκες» των εκλογικών ποσοστών, όταν το
εργατικό κίνημα πηγαίνει από ήττα σε ήττα παρά το ελπιδοφόρο ρεύμα της
κοινωνικής αμφισβήτησης.
Δεν μπορεί να υπάρξει οποιασδήποτε μορφής υπέρβαση της
κρίσης προς όφελος της εργατικής τάξης ούτε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε
από μια αριστερή κυβέρνηση εντός του καπιταλισμού, ούτε από μια λαϊκή οικονομία
- εξουσία - αυτοδύναμη εθνική οικονομική ανάπτυξη στο έδαφός του. Η υπέρβαση
της κρίσης προς όφελος της εργατικής τάξης προϋποθέτει την ανατροπή του
καπιταλισμού. Σε αυτήν την κατεύθυνση αναγκαία είναι η ανάπτυξη επαναστατικού ρεύματος στο
εργατικό κίνημα και στο κίνημα της νεολαίας, η συγκρότηση κοινωνικό-πολιτικού
μετώπου, η συσπείρωση των πρωτοπόρων αγωνιστών του κινήματος σε επαναστατική
κομμουνιστική οργάνωση. Αυτή η ανατροπή δεν μπορεί να είναι απλή επίκληση αλλά
απαιτεί συγκεκριμένη τακτική που θα οδηγεί σε αυτήν την κατεύθυνση. Αυτή δεν
μπορεί να είναι άλλη από την άμεση έξοδο
από την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ως συμβολή στο σπάσιμο των
«αδύνατων κρίκων» του διεθνούς πλέγματος του κεφαλαίου και στον αγώνα των
εργατικών τάξεων σε όλη την Ευρώπη.
Η έξοδος από την ΕΕ είναι προϋπόθεση σήμερα για να
υπάρξει οποιοδήποτε πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης με προοπτική. Ο στόχος
αυτός δεν μπορεί ούτε πρόκειται να στηριχτεί από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που από καιρό
έχουν διαλέξει στρατόπεδο. Είναι περισσότερο από ποτέ σήμερα αναγκαία η συγκρότηση
του εργατικού κινήματος σε ανεξάρτητο – από την αστική πολιτική– κέντρο αγώνα που
θα συμβάλει στην πολιτική πάλη της εργατική τάξης. Με διαδικασίες βάσης των
σωματείων, επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, κινήματα ανυπακοής που
μπορούν να ενοποιηθούν σε πανελλαδικό και διακλαδικό επίπεδο και να
διεκδικήσουν τη μετατροπή τους σε
«κοινοβούλιο» των αγωνιζομένων εργατών. Ένα τέτοιο «κοινοβούλιο» θα
διεκδικήσει και θα παλέψει τους πολιτικούς στόχους του κινήματος: την έξοδο από
την ΕΕ, την πάλη για την ανατροπή κάθε αντεργατικής κυβέρνησης και πολιτικής
και την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας.
Στην βάση όλων των
παραπάνω κατευθύνσεων και στην ανάγκη αυτές να συγκροτηθούν και με αυτοτελή
τρόπο η σύσκεψη κατέληξε στη συγκρότηση της πολιτικής συλλογικότητας Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς και στις
εξής αποφάσεις: τη δημιουργία οργανώσεων βάσης καταρχήν σε τοπικό επίπεδο και
στην εκλογή συντονιστικής επιτροπής. Τη διεξαγωγή ιδρυτικής πανελλαδικής
συνδιάσκεψης το επόμενο φθινόπωρο με εισήγηση σχέδιο διακήρυξης που θα δημοσιοποιηθεί μέχρι τέλος Μαΐου και τη διοργάνωση ανοιχτών συσκέψεων στην
Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Το κάλεσμα σε όλους τους συναγωνιστές που θέλουν
έμπρακτα να συμβάλλουν στην πάλη για την επαναστατική αριστερά της εποχής μας
να συμμετέχουν ισότιμα, να στηρίξουν και να ενταχθούν σε αυτήν την προσπάθεια. Την
συνδιοργάνωση, μαζί με άλλες δυνάμεις, πολιτικού - πολιτιστικού διημέρου σε
Αθήνα - Πάτρα - Θεσσαλονίκη, στα τέλη Μαΐου, σαν ένα πρώτο βήμα για το διάλογο
για τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τη μετωπική συγκρότηση της επαναστατικής
αριστεράς. Τη δημιουργία ιστοσελίδας και τη στήριξη της ηλεκτρονικής
Μαρξιστικής επιθεώρησης PRAXIS, που
θα κυκλοφορήσει και σε έντυπη μορφή μέχρι τέλος του χρόνου.
Αθήνα 18-04-2011
Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς – K.E.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου