Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Στις 15/3 η wind προχώρησε στην απόλυση μου όπως και άλλων 4 συναδέλφων από το τμήμα μου. Εργαζόμουν στο τμήμα εξυπηρέτησης πελατών, ένα τμήμα που απασχολεί εργαζόμενους με αορίστου χρόνου σύμβαση και συγκεκριμένο αριθμό με ορισμένου χρόνου. Ο αριθμός των συμβασιούχων μένει πάντα σταθερός όμως η εταιρεία ακολουθώντας πάγια πολιτική ανακυκλώνει τους συμβασιούχους.
Εμείς οι συμβασιούχοι κάνουμε ακριβώς την ίδια δουλειά που κάνουν και οι συνάδελφοι μας οι αορίστου, όμως η εταιρεία μας θεωρεί αναλώσιμους. Μας κρατά σε ομηρία καθώς η δουλειά μας και κατ' επέκταση η ζωή μας έχουν ημερομηνία λήξης.
Η εντατικοποίηση της εργασίας στο τμήμα μας όσο πάει και αυξάνεται όπως και στα άλλα τμήματα της wind. Αυτό οδήγησε συναδέλφους να μην αντέχουν την πίεση και να αναγκάζονται ακόμα και να παραιτηθούν.
Μπροστά σε αυτά τα προβλήματα αποφάσισα ότι δε μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια αλλά πρέπει να το παλέψω. Οργανώθηκα στο επιχειρησιακό σωματείο (ΠΑΣΕΤΙΜ) και το κλαδικό (ΣΕΤΗΠ) και συμμετείχα σε όλες τις κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα όσο διάστημα εργαζόμουν στην εταιρεία. Καλούσα τους συναδέλφους μου να κάνουν το ίδιο, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε για όσα μας αξίζουν. Στις αρχαιρεσίες του σωματείου θεώρησα ότι έπρεπε να είμαι υποψήφια κάτι που κανένας συμβασιούχος δεν είχε κάνει έως τώρα.
Βάσει και των παραπάνω νομίζω γίνεται ξεκάθαρο ότι η wind μας απέλυσε για να τρομοκρατήσει τόσο εμάς όσο και τους άλλους συναδέλφους που σηκώνουν κεφάλι και αγωνίζονται. Άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά που η εταιρεία απολύει προς παραδειγματισμό όσους δε μπόρεσε να λυγίσει. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι το ίδιο κάνουν και οι άλλες εταιρείες στον κλάδο, με πρόσφατο παράδειγμα τους συναδέλφους από την intracom που δεν υπέγραψαν την ατομική σύμβαση με μείωση αποδοχών και στη συνέχεια απολύθηκαν.
Συνάδελφοι χρειάζεται να απαντήσουμε όλοι μαζί, το καθεστώς αυτό χτυπάει όλους μας όχι μόνο τους συμβασιούχους. Η wind και όλοι οι εργοδότες θέλουν φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους που θα μπορούν να τους μειώνουν τους μισθούς και να τους διώχνουν όποτε θέλουν. Αυτό θέλουμε εμείς για τη ζωή μας, για το μέλλον το δικό μας και των οικογενειών μας;
Πρέπει να μπει ένα τέλος στην ανασφάλεια, στη ζωή με ημερομηνία λήξης. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ατομικές λύσεις. Πρέπει να διεκδικήσουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να μην απολυθεί κανείς, να μετατραπούν όλες οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Να διεκδικήσουμε πρόσληψη τακτικού προσωπικού αφού η εντατικοποίηση της εργασίας έχει φτάσει σε αφόρητο σημείο.
Σ. Ε.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στη WIND
Όχι στην ομηρία των συμβασιούχων συναδέλφων & στις εκδικητικές απολύσεις
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ:
- ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΣΕ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Συνάδελφοι,
η πρόσφατη μη ανανέωση 4 συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο τμήμα Εξυπηρέτησης Πελατών στα τέλη Φεβρουαρίου, έφερε για ακόμα μια φορά στην επιφάνεια:
=> το καθεστώς ομηρίας κάτω από το οποίο εργάζονται οι συμβασιούχοι συνάδελφοι,
=> τον τρόπο με τον οποίο οι εργοδότες χρησιμοποιούν τις ελαστικές και επισφαλείς σχέσεις εργασίας ενάντια στους εργαζόμενους.
Τι συνέβη με τους 4 απολυμένους συμβασιούχους συναδέλφους
Η μη ανανέωση των 4 συμβάσεων είναι ακόμα πιο απαράδεκτη, γιατί:
- ‘Εγινε εκδικητικά, επειδή οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι είχαν ενεργό δράση στο Σωματείο: είχαν συμμετάσχει σε κινητοποιήσεις και απεργίες, ενώ η συναδέλφισσα Ε. Σ. ήταν και υποψήφια για το ΔΣ στις πρόσφατες εκλογές του Σωματείου.
- Λίγες μέρες μετά, έγινε πρόσληψη/τοποθέτηση άλλων συμβασιούχων! Και μάλιστα παρά τις προηγούμενες διαβεβαιώσεις προς το ΔΣ του Σωματείου από τον Β. Καραντίνο και το Δ. Κεραστάρη, υψηλόβαθμα στελέχη της Εμπορικής Διεύθυνσης και της Εξυπηρέτησης Πελατών, ότι αν χρειαζόταν εκ νέου προσωπικού, οι απολυμένοι συμβασιούχοι θα μπορούσαν να προτιμηθούν!
- Στο τμήμα της Εξυπηρέτησης Πελατών, ο αριθμός των συμβασιούχων εδώ και χρόνια παραμένει περίπου σταθερός, παρά την «ανακύκλωση» των προσώπων. Πράγμα που αποδεικνύει ότι οι συμβασιούχοι συνάδελφοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Τι είναι οι «ελαστικές σχέσεις εργασίας»
Εδώ και πολλά χρόνια, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου είχαν παρουσιαστεί εξιδανικευμένα από τις κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και τους εργοδότες. Θα ήταν υποτίθεται μια πιο ευέλικτη μορφή, που θα επέτρεπε σε διάφορες κοινωνικές ομάδες (όπως νέοι, φοιτητές, μητέρες κ.α.) να βρίσκουν κάποια απασχόληση και εισόδημα, δήθεν για να μην «αποκλείονται» από την αγορά εργασίας.
Τι συνέβη στην πραγματικότητα; Οι εργοδότες όλο και περισσότερο προσλαμβάνουν συμβασιούχους, σε βάρος των θέσεων πλήρους απασχόλησης, για να κάνουν την ίδια δουλειά, με λιγότερα ή καθόλου δικαιώματα.
=> Γιατί οι συμβασιούχοι έχουν πολύ λιγότερα δικαιώματα, πχ. δεν παίρνουν αποζημίωση απόλυσης.
=> Γιατί με την ανασφάλεια αν θα έχουν δουλειά, αν θα ανανεωθεί η σύμβασή τους, είναι πολύ περισσότερο εκτεθειμένοι στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των εργοδοτών, για να δουλεύουν με χειρότερους όρους. Αλλά και για να μη συμμετέχουν σε σωματεία, απεργίες, αγώνες.
Το ίδιο έγινε και με άλλες «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης, όπως η ενοικίαση εργαζομένων, οι υπεργολαβίες, οι ωρομίσθιοι στην εκπαίδευση κλπ.
Φτάσαμε στο σημείο σε ολόκληρους κλάδους και υπηρεσίες, όπως πχ. η υγεία, η καθαριότητα, η εκπαίδευση, αυτές οι εντέλει δουλικές σχέσεις εργασίας να οργιάζουν, να είναι εντελώς ανεξέλεγκτες.
Και όχι μόνο στο δημόσιο βέβαια. Στον ιδιωτικό τομέα, ολόκληρα τμήματα πολλών επιχειρήσεων (τράπεζες κ.α.) στελεχώνονται σχεδόν αποκλειστικά από συμβασιούχους ή κάνουν θραύση οι υπεργολαβίες. Μόνο στις τηλεπικοινωνιακές εταιρίες και στα τηλεφωνικά κέντρα, μιλάμε συνολικά για χιλιάδες ή και δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους και επινοικιαζόμενους συναδέλφους.
Φτάσαμε στο σημείο πολλοί εργαζόμενοι να είναι συμβασιούχοι για ακόμα και πάνω από 10 χρόνια! Τι άλλο χρειάζεται για να αποδειχτεί ότι στην πραγματικότητα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Ενώ πάρα πολλές συμβάσεις πλέον δεν είναι ούτε καν εξάμηνες, αλλά τρίμηνες, μηνιαίες και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και ημερήσιες!
Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση αποκαλύφθηκε με την υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Αλλά και αποδεικνύεται καθημερινά με τα τεράστια κενά στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες των ασφαλιστικών ταμείων κλπ. που οδηγούνται στη διάλυση - και ιδιαίτερα με την πολιτική «5 αποχωρήσεις, 1 πρόσληψη» (τώρα λένε για 7 προς 1 ή και για 10 προς 1) λόγω Μνημονίου. Αποκαλύπτεται και τώρα με τον αγώνα των συμβασιούχων του Δήμου Αθηναίων, που διεκδικούν το αυτονόητο: σταθερή δουλειά με δικαιώματα, δικαίωμα σε μια ανθρώπινη ζωή.
Οι «ελαστικές σχέσεις εργασίας» μας αφορούν όλους, όχι μόνο τους συμβασιούχους συναδέλφους. Γιατί:
- Όσο οι εργασιακές σχέσεις γίνονται λάστιχο στα χέρια των εργοδοτών
- Όσο πιο «ευέλικτες» είναι οι σχέσεις εργασίας και συμβασιούχοι συνάδελφοι απολύονται πιο εύκολα
Τόσο περισσότερο αυξάνει η ανεργία και η εργασιακή ανασφάλεια, επιτρέποντας σε εργοδότες και κυβέρνηση να χτυπάνε με ακόμα μεγαλύτερη λύσσα τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Ιδιαίτερα με τη λαίλαπα των απανωτών Μνημονίων και μέτρων, που απειλεί να μην αφήσει τίποτα όρθιο.
Γι’ αυτό, όχι μόνο δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε οι «μόνιμοι» και οι «προσωρινοί», όχι μόνο δεν πρέπει να αδιαφορούμε οι μεν για τους δε, αλλά:
Γι’ αυτό:
- Διεκδικούμε τη μετατροπή όλων των συμβάσεων σε ορισμένου χρόνου.
- Στηρίζουμε τη συνάδελφο Ε. Σ., που διεκδικεί την επαναπρόσληψή της. Πρώτο βήμα η συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 14 Απριλίου. Το Σωματείο μας έχει κηρύξει στάση εργασίας 07:00-12:00, ώστε να συμμετάσχουμε.
Το Σωματείο μας θα παλέψει με κάθε τρόπο για να είναι κοντά στους συμβασιούχους συναδέλφους – αυτό πρέπει να κάνουν και όλοι οι συνάδελφοι, αορίστου ή μη. Για να συζητήσει τα προβλήματά τους και να βοηθήσει στη δική τους οργάνωση και συμμετοχή στο Σωματείο και στους αγώνες του.
7.4.2011
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου