Μπορείς να γράψεις πολλά κείμενα που θα κάνουν τους άλλους να βουρκώσουν ή και να κλάψουν. Κανένα κείμενο όμως δε μπορεί να με κάνει να βουρκώσω, να ντραπώ, να εξοργιστώ τόσο όσο η πραγματικότητα. Δε θέλω να γράψω τίποτα. Διάβασα αυτό:
«Η Γ΄ τάξη του Γενικού Λυκείου Πύλης διοργανώνει την ετήσια χοροεσπερίδα της, το Σάββατο 22/12/2012 και ώρα 9μ.μ., στο ξενοδοχείο «Πύλη» στην Πόρτα Παναγιά. Τιμή κάρτας: μόνο 12€. Στην τιμή περιλαμβάνεται πλούσιο φαγητό και άφθονο ποτό.
Επίσης θα διεξαχθεί λαχειοφόρος αγορά με πολλά δώρα. Το μεγάλο δώρο είναι μια 6μηνη σύμβαση εργασίας στην εταιρία LIDL (αποθήκες Μεγαλοχωρίου). Σας περιμένουμε!».
Δεν ξέρω τι με περιμένει…
Πηγή: kartesios
via Αδέσποτος
Aυτή είναι η ωμή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι μας. Αυτή είναι η καθημερινότητα που ζούμε. Αυτές είναι οι συνθήκες στις οποίες μας καλούν να προσαρμοστούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αυτοκτονίες γίναν απλά μια είδηση. Ο υποσιτισμός μικρών και μεγάλων αποτελούν ένα κομμάτι της ημέρας.
Οι ψευτοφιλανθρωπίες και τα κροκοδείλια δάκρυα των ημερών απλά μεγαλώνουν το μίσος. Φέρνουν ακόμα πιο πολύ στην επιφάνεια της ταξικές ανισότητες που γεννά η καπιταλιστική κοινωνία. Εύθυμα τραγούδια στους δρόμους σκεπάζουν τις κραυγές απόγνωσης χιλιάδων ανθρώπων. Ο λαμπερός στολισμός των τσιμεντουπόλεων κρύβει το σκοτεινό λαβύρινθο που έχουν πέσει χιλάδες εργαζόμενοι και άνεργοι.
Σίσιτια υπό τους φακούς των καμερών όλων των μεγάλων καναλιών. Τραγική εικόνα. Άστεγοι- άνεργοι δίπλα δίπλα σε κουστουμάτους γιάπηδες και λακέδες της εξουσίας που τους χτυπούν στον ώμο...
Οίκτος, λύπη, επιβαλλόμενη χαρά και εορταστικό κλίμα...Μόνο μίσος μπορούν να γεννούν. Ακόμα πιο πολύ, ακόμα πιο βαθύ...
Και όλα αυτά πάντα περιτυλιγμένα με λόγια όπως "όλοι μαζί να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας" και μας τα λένε ποιοί? αυτοί που τον έφεραν σε αυτό το σημείο...
Νεα προσπάθεια, νέο κλίμα εθνικής συστράτευσης για να ξεπεράσουμε τον εθνικό μας γολγοθά...Τη νέα θωράκιση(όλων μαζί πάντα) απέναντι σε ποιόν? μα στην έξωθεν απειλή! Εξαλείφοντας ευθύνες, ταξικά στρατοπεδα, εκμετάλλευση, καταπίεση, μηδενισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Καταναλωτισμός και συμπόνοια!
Παιδάκια να παίζουν ανέμελα τα παιχνίδια που στολίζουν τις πλατείες των μητροπόλεων. Υπό το γελαστό βλέμμα των γονιών τους, που όταν γυρίζει και μιλά στο διπλανό του βγάζει τη μάσκα του χαρούμενου και φαίνεται πρόσωπο γεμάτο άγχος και αβεβαιότητα.
Χριστούγεννα....Γιορτή μίσους και υποκρισίας!
Σίγουρα όλοι θα βοηθήσουμε τον διπλανό μας! Σίγουρα θα δώσουμε το χέρι βοηθείας σε αυτόν που προσπαθεία να σηκωθεί! Όμως αυτό δε περιμένουμε το μέγκα και τον αντ1 να το πει.
Αυτό γίνεται καθημερινά, γίνεται με το να καλείς τον άλλο σε διαφορετικές δομές αλληλεγγύης! Με πολύμορφες και συλλογικές αυτοδιαχειριζόμενες εκδηλώσεις!
Γίνεται όμως και με το κάλεσμα στο δρόμο, στο σωματείο, στον αγώνα! Μέχρι τέλους, μέχρι να φτάσουμε στη κοινωνία που όλοι ονειρευόμαστε.
Μεχρι τότε που η αξιοπρέπεια δε θα παζαρεύεται σε λαχνούς και σε 6μηνες συμβάσεις εργασίας στα Lidl!