Δεκέμβρης 2008: "Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται - Αφήστε αυτούς που ονειρεύονται"

Την Πέμπτη, 6 Δεκέμβρη, συμπληρώνονται 4 χρόνια από τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εξαιτίας ενός "εξοστρακισμού" σφαίρας από το όπλο του ειδικού φρουρού Κορκονέα. Ο ανήλικος μαθητής προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων της αστυνομικής αυθαιρεσίας, της κρατικής βίας και καταστολής.

Η εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή, η κοινωνική αγανάκτηση για την κρίση που είχε ήδη ξεσπάσει και άφηνε τα πρώτα της σημάδια, η έντονη αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος (με την ταυτόχρονη απουσία συγκροτημένου αντιπαραθετικού πολιτικού προτάγματος), η αβεβαιότητα της νέας γενιάς για το μέλλον δίχως....μέλλον, συνέθεσαν ένα εκρηκτικό μείγμα που τρόμαξε τα αστικά επιτελεία κυρίαρχα ως προς τη δυνατότητα να μετατραπεί σε συνειδητό πολιτικό κίνημα ανατροπής.

Για το Δεκέμβρη, έχουν γραφτεί χιλιάδες γραμμές, έχουν γίνει εν πολλοίς διαφορετικές "αποτιμήσεις". Οι κυρίαρχες εκτιμήσεις, παρουσιάζουν το Δεκέμβρη σαν εκτόνωση των νέων εν μέσω βανδαλισμών, "κουκουλοφορίας", τυφλής οργής και εν γένει μορφών  απόλυτα εχθρικών προς τη βιτρίνα μιας αστικής δημοκρατίας που πρέπει πάσει θυσία να προφυλαχθεί, επιχειρώντας να υποβαθμίσουν και να αμαυρώσουν το μεγαλύτερο εξεγερτικό γεγονός από το Πολυτεχνείο και ύστερα.

 

Κι αν η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό πιάστηκαν στον ύπνο από την εξέγερση του Δεκέμβρη, το ίδιο δυστυχώς συνέβη και με την αριστερά (όλων σχεδόν των εκδοχών) μέσα μάλιστα σε ένα γεγονός το οποίο "προετοίμαζε" και για το οποίο "προετοιμαζόταν" παράλληλα (ή μήπως όχι τελικά;).

• Από την μία, η αριστερά που κατήγγειλε τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών σε κάθε γωνιά της χώρας, διαβεβαιώνοντας και καθησυχάζοντας (σαν καλός νταβαντζής του κινήματος) όλες τις πτέρυγες του αστικού κοινοβουλίου ότι "στην πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ένα τζάμι" (αναγνωρίζοντας το μονοπώλιο της βίας στο κράτος) ενώ παράλληλα έτεινε χείρα βοηθείας στην καταρρέουσα κυβέρνηση Καραμανλή μέσω του (ανυπόγραφου) επαίσχυντου μυθιστορήματος στο Ριζοσπάστη ή το (κατά διαβολική σύμπτωση, επίσης ανυπόγραφο) "εγκώμιο στην προβοκατορολογία", υπέγραφε για μια ακόμη φορά όρκους υποταγής στην αστική νομιμότητα.

• Από την άλλη, η "αριστερά των κινημάτων" (τότε που το μπόι της έφτανε στο 4%...), προσπαθούσε να βρει πεδίο έκφρασης στις μαζικές διαδηλώσεις, για να φτάσει σήμερα να επιδιώκει την "ιδεολογική ηγεμονία στο λαό" πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, στο δρόμο για την "αριστερή" αστική διαχείριση.

• Αλλά και η αντικαπιταλιστική αριστερά, επιχείρησε την εκλογική αξιοποίηση της εξέγερσης του Δεκέμβρη μέσω της σύνθεσης μετώπων...από τα παλιά και συνεννοήσεις κορυφών, δήθεν για να βρει χώρο έκφρασης το δυναμικό του Δεκέμβρη (ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

Η εκκωφαντική απουσία καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης στην Άμφισσα των δυνάμεων της αριστεράς (πλην εξαιρέσεων) για την υπεράσπιση των αυτοπτών μαρτύρων που βάλλονταν από την υπεράσπιση των δολοφόνων (βλ. δημοσιεύματα της περιόδου) και σε τελευταία ανάλυση για την υπεράσπιση του κινήματος, αποτελεί ένα επίσης σημαντικό στοιχείο πολιτικής απαξίωσης του Δεκέμβρη από την αριστερά.

Ο Δεκέμβρης όμως συνάντησε και τα αδιέξοδα άλλων χώρων (π.χ αντιεξουσιαστικού) που εγκλωβισμένοι στην μικροαστική  στη βάση τους λογική, δεν κατόρθωσαν να δώσουν πολιτική προοπτική στην εξέγερση.

"Είστε διατεθειμένοι να αλλάξετε όσο ακόμα είναι νωρίς;"

Οι χειραφετητικοί δρόμοι που άνοιξε ο Δεκέμβρης για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, δεν έχουν περπατηθεί ακόμη. Η ανοχή και αντοχή της κοινωνίας μειώνεται μπροστά στην προσπάθεια επιβολής του κοινωνικού μεσαίωνα της βαρβαρότητας και της εξαθλίωσης και η αδήριτη ανάγκη για την αποτίναξη των καπιταλιστικών δεσμών, για μια κοινωνία χωρίς φασίστες, χωρίς εκμετάλλευση, είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην καπιταλιστική κρίση.

Χρέος της επαναστατικής κομμουνιστικής αριστεράς είναι να προετοιμάσει από σήμερα, να πυροδοτήσει και να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στις κοινωνικές εκρήξεις που ούτως ή άλλως θα ξεσπάσουν στο επόμενο διάστημα. Πριν απ' όλα, είναι αναγκαίο να συγκροτηθεί αυτοτελώς πολιτικά και οργανωτικά.

Ο Δεκέμβρης '08, ήταν μια σκηνή που έρχεται από το μέλλον. Οι πρωταγωνιστές του νέου, εργατικού αυτή τη φορά Δεκέμβρη, θα είναι οι συμμαθητές του Αλέξη που σήμερα σπουδάζουν στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο-πανεπιστήμιο επιχείρηση, η νέα γενιά της δια βίου εκπαίδευσης, κατάρτισης/επανακατάρτισης, συλλογής "προσόντων", της εργασιακής περιπλάνησης, της ανασφάλειας, της μερικούς απασχόλησης, της ανεργίας, μαζί με τους μπαμπάδες τους χαλυβουργούς εργάτες, τους υπό απόλυση δημόσιους υπαλλήλους, τους συλληφθέντες-αθωωθέντες-συρόμενους σε νέα δίκη (!) εργαζόμενους από τη Θεσσαλονίκη, τους εργαζόμενους σε Χατζή, Metropolis, Phone Marketing, τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕΤ, την εργατική τάξη (ντόπιων και μεταναστών) επικεφαλής, μέχρι τα όνειρά μας να πάρουν εκδίκηση, μέχρι την τελική νίκη!

kokkinostupos