Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Κάλεσμα της κ.ο. Ανασύνταξη για τη γενική απεργία


Όλοι στην απεργία, κανένας για δουλειά! 



Γενική πολιτική απεργία διαρκείας για να μην περάσουν τα νέα μέτρα! 



Κάτω η κυβέρνηση της εξαθλίωσης! 



Διαγραφή του δημόσιου χρέους για να μην λιμοκτονήσει ο λαός! 



Εργατική κυβέρνηση-εργατική εξουσία! 


Εργάτες - εργάτριες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες 



Ο καταιγισμός των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων δεν έχει τελειωμό. Η καπιταλιστική κρίση οξύνεται και βαθαίνει, τραβώντας στη δίνη της και άλλες χώρες στην Ευρώπη και παγκόσμια. Πρόκειται για μια βαθιά καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων τα οποία δεν επανεπενδύονται διότι δεν αποφέρουν στους ιδιοκτήτες τους τα προ της κρίσης κέρδη.


Ο καπιταλισμός αδυνατεί να διασφαλίσει στην εργατική τάξη τα στοιχειώδη, τα ελάχιστα: δουλειά και μεροκάματο που να επαρκεί για μια αξιοπρεπή διαβίωση, μόρφωση, υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη, αξιοπρεπή διαβίωση για τους άνεργους. Αποτελεί άμεση αναγκαιότητα η πάλη για την ανατροπή του! 



Οι καπιταλιστές φορτώνουν την κρίση του δικού τους συστήματος στις πλάτες μας, κοινωνικοποιώντας τη ζημιά, ιδιοποιούμενοι όμως αυτοί τα κέρδη.


Οι κεφαλαιοκράτες έχουν κηρύξει στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους. Χιλιάδες είναι απλήρωτοι για πολλούς μήνες. Στην προοπτική αυτή οδηγείται και το κράτος τους ξεκινώντας από τα νοσοκομεία, τους δήμους, τα σχολεία.


Οι εργάτες είναι καθημερινά αντιμέτωποι με το σαμποτάρισμα της παραγωγής και το κλείσιμο εργοστασίων και επιχειρήσεων από τους καπιταλιστές, οι οποίοι θέλουν να ρίξουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς και αρνούνται να κάνουν επενδύσεις, μειώνουν την παραγωγή και ξεφορτώνονται τα εργοστάσια, είτε μεταφέρουν τον εξοπλισμό τους σε άλλες χώρες με πολύ μικρά μεροκάματα.


Εκατομμύρια εργαζόμενοι απολύονται και μένουν άνεργοι, βαθαίνει η εκμετάλλευση, επιστρέφουν οι εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα, με τις ανάγκες όμως στο ύψος των απαιτήσεων του 21ου.


Τα μνημόνια αποτελούν την απάντηση των καπιταλιστών στην κρίση τους. 


Η ντόπια αστική τάξη αδυνατεί να ξεπεράσει από μόνη της την κρίση και έχει ανάγκη την στήριξή της από το ευρωπαϊκό αλλά και διεθνές κεφάλαιο. Φυσικά η στήριξη αυτή δίνεται με το αζημίωτο. Δίνεται με την παραχώρηση μέρους της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της στη χώρα, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τη δημιουργία ζωνών ελεύθερης εκμετάλλευσης κ.λπ.


Αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε άμεσα είναι η ταχύτατη μετατροπή της χώρας σε μία «ειδική ζώνη» της Ε.Ε., στην οποία θα εξασφαλιστούν προνομιακοί όροι για την κερδοφορία του μονοπωλιακού κεφαλαίου.


Τα μέτρα που εξαγγέλλονται δεν είναι τα τελευταία και συνεπάγονται βάθεμα της εκμετάλλευσης, υπερδιόγκωση της ανεργίας, μαζική εξαθλίωση, εξόντωση μέρους του πληθυσμού, στέρηση της σύνταξης για χιλιάδες εργαζόμενους, μαζική μετανάστευση, εγκληματικότητα, εκφασισμό, άγρια κρατική καταστολή. 


Η σημερινή κυβέρνηση συγκροτήθηκε ακριβώς για να υλοποιήσει το μνημόνιο και να περάσει τα αντίστοιχα μέτρα. Έχει σκοπό να κρατήσει όσο αντέξει. Αποτελεί τη μόνη σήμερα επιλογή της αστικής τάξης και της Τρόικα.


Για το λόγο αυτό ο μόνος τρόπος για να μην περάσουν τα μέτρα είναι: να φύγει η κυβέρνηση μαζί τους! Αλλιώς, παραμένοντας, θα παραμείνουν και τα μέτρα.


Απέναντι στην προοπτική της διαρκούς χειροτέρευσης της κατάστασής της, η εργατική τάξη δεν μπορεί να δεχθεί την λύση της λιμοκτονίας.



Να μην επιτρέψουμε μια τέτοια προοπτική! 

Υπάρχει λύση-υπάρχει διέξοδος!



Η λύση είναι η οικοδόμηση εδώ και τώρα ενιαίου εργατικού πολιτικού μετώπου και η ανάδειξη εργατικής κυβέρνησης! 




Ολόκληρη η εργατική τάξη μέσα από ένα ενιαίο πανεργατικό μέτωπο και σε συμμαχία με την φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες που καταστρέφονται και γίνονται εργάτες ή άνεργοι, πρέπει να ξεσηκωθεί και να δώσει τη μάχη για την ανατροπή της επίθεσης και της κυβέρνησης που την υλοποιεί, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων της και ταυτόχρονα τη διαγραφή του δημόσιου χρέους!


Η εργατική τάξη μέσα από τις πλατιές οργανώσεις της πρέπει να οργανώσει άμεσα και να συντονίσει τον αγώνα της απέναντι στην αμείλικτη και αδυσώπητη επίθεση που δέχεται από τους κεφαλαιοκράτες, την κυβέρνηση και το κράτος τους, μέσα από μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Ο αγώνας αυτός για να έχει αποτελέσματα πρέπει να είναι μαζικός, ενωτικός, αποφασιστικός.


Η πάλη για την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων που είναι απλήρωτοι, πρέπει να γίνεται συνδυασμένα με την πάλη για να μην σταματήσει η λειτουργία των επιχειρήσεων και εργοστασίων που κλείνουν, μειώνουν ή σταματούν την παραγωγή με ευθύνη των ιδιοκτητών τους. Η πάλη αυτή μπορεί να φέρει αποτελέσματα με την ανάδειξη στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια και τις μεγάλες επιχειρήσεις, εργοστασιακών επιτροπών ελέγχου της παραγωγής, εκλεγμένων και ελεγχόμενων από τους ίδιους τους εργαζομένους οι οποίες θα οργανώσουν τον έλεγχο της παραγωγής με αποφάσεις δεσμευτικές για την επιχείρηση, απαιτώντας την δήμευση της περιουσίας των καπιταλιστών που προσπαθούν να τα ξεφορτωθούν.


Οι επιτροπές αυτές θα ζητήσουν να ανοίξουν όλα τα λογιστικά βιβλία και τους τραπεζικούς λογαριασμούς, καταργώντας το τραπεζικό απόρρητο, όπου θα αποκαλυφθεί η τεράστια λεηλασία που έγινε από τους καπιταλιστές με τις επιδοτήσεις που καταχράστηκαν.


Απέναντι σε μια τέτοια υπερεπείγουσα κατάσταση που δημιουργείται με την επίθεση των καπιταλιστών και στην προοπτική μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης και του λαού να λιμοκτονήσει, οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν εργατική αναφορά πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Από τη συμβολή της κάθε εργατικής πολιτικής δύναμης σ αυτή την άμεση πολιτική προοπτική και διέξοδο, θα κριθεί η συνέπεια των διακηρύξεων τους με τις πράξεις τους. Στο βαθμό που δεν συμβάλουν σε μια τέτοια άμεση απάντηση, δίνουν τον απαραίτητο χρόνο στην κυβέρνηση να περάσει και να υλοποιήσει τα αντεργατικά – αντιλαϊκά σχέδιά της.


Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία οποιασδήποτε προσπάθειας ανάκαμψης της οικονομίας και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και της εργατικής τάξης, καθώς το σταμάτημα της εξυπηρέτησης του χρέους (πλην αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία) θ’ απελευθερώσει τεράστιους δημόσιους πόρους, ικανούς να χρηματοδοτήσουν την υγεία, την παιδεία και προγράμματα δημόσιων επενδύσεων τα οποία θα δώσουν δουλειά στους άνεργους.


Η διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων και επαγγελματιών που προλεταριοποιούνται και η ευνοϊκή ρύθμιση των χρεών των μικρομεσαίων επαγγελματιών και αγροτών, είναι αναγκαία πολιτική που θα ανακουφίσει χιλιάδες νοικοκυριά και είναι εφικτή αν συνδυαστεί με τη μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους.


Η εργατική τάξη το μόνο συμφέρον που έχει είναι να παλέψει για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά και την ανάδειξη μιας δικής της κυβέρνησης, η οποία θα καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια, θα διαγράψει το χρέος, θα εθνικοποιήσει χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό έλεγχο τις τράπεζες, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας και τις μεγάλες επιχειρήσεις, θα δώσει δουλειά με δικαιώματα σε όλους αξιοποιώντας και αναπτύσσοντας παραγωγικά σε όφελος του λαού τον πλούτο της χώρας, έξω από τους περιορισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, θα ικανοποιήσει τα αιτήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος, Θα διαλύσει τις φασιστικές και ναζιστικές οργανώσεις.


Η εργατική κυβέρνηση θα αποτελέσει την κυβέρνηση των εργατών, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων και επαγγελματιών που γίνονται εργάτες και άνεργοι. 


Κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου