Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Οι Τούρκοι Στρατιώτες προστάτευσαν διαδηλωτές από τους μανιασμένους Ματατζήδες ανοίγοντας πυρ

Συγκρούσεις Αστυνομικών με τη φρουρά Στρατιωτικού νοσοκομείου στην Τουρκία

Απρόβλεπτες διαστάσεις για το κατεσημένο του Πολιτικού Ισλάμ λαμβάνει η κοινωνική εξέγερση στην Τουρκία. Εξέγερση που λαμβάνει χώρα έχοντας αφορμή την προστασία ενός πάρκου κόντρα στην επιχείρηση μετατροπής του σε Εμπορικό Κέντρο που ωστόσο θα πάρει τη μορφή ενός οθωμανικού στρατοπέδου που είχε οικοδομηθεί εκεί τον 19ο αιώνα και κατεδαφίστηκε στα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας. Ο Ερντογάν έχει αναλάβει προσωπικά την υπόθεση αυτή, που έχει αποκτήσει τεράστια συμβολική σημασία και είναι αποφασισμένος να την ολοκληρώσει ό,τι και να γίνει.

Σύμφωνα με την αρθρογραφία στην Κωνσταντινούπολη σημειώθηκαν έως και συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών δυνάμεων και στρατιωτικής μονάδας. Συγκεκριμένα διαδηλωτές, κυνηγημένοι από αστυνομικούς, βρήκαν καταφύγιο σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να τους ακολουθήσουν με Αύρες και περιπολικά αλλά η στρατιωτική φρουρά, υπεύθυνη για την ασφάλεια του νοσοκομείου, τις εμπόδισε και μάλιστα έκανε χρήση όπλων για να απειλήσει τους αστυνομικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους έριξαν χημικά στους στρατιώτες! Λίγο αργότερα γιατροί από το στρατιωτικό νοσοκομείο μοίρασαν σε διαδηλωτές ιατρικές μάσκες για να προστατευθούν από τα δακρυγόνα! (πηγή kranos.gr)

Παράλληλα, βγαίνουν στο προσκήνιο με πραγματικά εκρηκτικό τρόπο πλήθος
οικονομικών-κοινωνικών-πολιτικών αντιθέσεων, δίνοντας άλλη διάσταση στην σύγκρουση των κεμαλιστών με το Πλλιτικό Ισλάμ, αλλά κυρίως άλλη διάσταση στη διεκδίκηση και το ρόλο του κόσμου της εργασίας. Σύμφωνα με ανάλυση του onalert.gr «Ο περιορισμός του αλκοόλ έθιξε τους νέους, η ονομασία της νέας γέφυρας του Βοσπόρου έθιξε τους Αλεβίτες, η κρίση με τα φιλιά έθιξε τους ερωτευμένους, οι δηλώσεις του Ερντογάν για «δυο μεθύστακες» έθιξε τους Κεμαλιστές, και το κόψιμο των δέντρων στο πάρκο Γκεζί έθιξε τους οικολόγους. Όλα τα γεγονότα έχουν ένα πολιτικό υπόβαθρο και θα τα αναλύσουμε.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛ

Το προηγούμενο Σάββατο το τουρκικό Κοινοβούλιο ψήφισε νομοσχέδιο περιορισμού του αλκοόλ. Με το νέο νόμο απαγορεύεται στους ιδιοκτήτες παντοπωλείων , μινι-μάρκετ και περιπτέρων να πωλούν αλκοολούχα ποτά μετα τις 10 μ.μ. μέχρι τις 6 το πρωϊ. Οσοι τούρκοι επιθυμούν να πιουν έστω μια μπίρα το βράδυ θα πρέπει να την προμηθεύονται νωρίτερα. Επίσης απαγορεύεται πώληση ποτών όπως και η λειτουργία εστιατορίων που πωλούν αλκοολούχα ποτά σε σημεία που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από σχολεία, φροντιστήρια, εστίες και χώρους λατρείας. Στην Τουρκία υπάρχουν 81.000 τζαμιά και 68.000 σχολεία! Πολλοί στη γειτονική χώρα πιστεύουν πως αυτός ο νόμος παρεμβαίνει στον τρόπο ζωής τους.

«ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΘΥΣΤΑΚΕΣ» ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ο Ερντογάν στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος του ισχυρίστηκε πως το «αλκοόλ είναι η μητέρα όλων των κακών» και τόνισε πως ο περιορισμός της χρήσης , πώλησης και διαφήμισης τους αλκοόλ «γίνεται για την προστασία της νεολαίας». Ο Ερντογάν αναρωτήθηκε τονίζοντας «πώς όταν δυο μεθύστακες φτιάχνουν έναν νόμο τον σεβόσαστε αλλά όταν εμείς φτιάχνουμε έναν νόμο για κάτι που επιτάσσει η θρησκεία μας, το απορρίπτετε. Γιατί;» Οι δηλώσεις του Ερντογάν από την αξιωματική αντιπολίτευση θεωρήθηκαν πως «φωτογράφιζαν» τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Ινονού.

Ο αντιπρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμμαtος Ουμούτ Οράν ζήτησε από τον πρωθυπουργό να εξηγήσει ποιοι είναι «οι δυο μεθύστακες» που εξέδωσαν νόμο. «Ο Ερντογάν έχει την υποχρέωση να ανακοινώσει αν ο Ατατούρκ και ο Ινονού είναι ανάμεσα στους μεθύστακες» δήλωσε. Ο λόγος που η αξιωματική αντιπολίτευση ξεσηκώθηκε είναι ιστορικός. Το 1920 η πρώτη τουρκική εθνοσυνέλευση είχε απαγορεύσει την κατανάλωση του αλκοόλ. Όμως το 1926 όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρωθυπουργός ο Ισμέτ Ινονού, ψηφίστηκε νόμος που επέτρεπε την ελεύθερη πώληση, κατανάλωση και διαφήμιση αλκοολούχων ποτών.

ΑΝΗΘΙΚΟ ΤΟ ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ:

Το περασμένο Σάββατο 200 άτομα φιλήθηκαν στο μετρό της Άγκυρας αψηφώντας μια ανακοίνωση της διεύθυνσης που ζητούσε από τους επιβάτες να ενεργούν σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες επειδή οι κάμερες ασφαλείας του μετρό εντόπισαν ένα ζευγάρι να φιλιέται. Το ζήτημα προκάλεσε την αντίδραση της αντιπολίτευσης που κατηγόρησε το κυβερνών κόμμα ότι προσπαθεί να επεκτείνει το ρόλο του Ισλάμ στην Τουρκία. Ομάδα ισλαμιστών οργάνωσε αντιδιαδήλωση. Φωνάζοντας «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος» οι ισλαμιστές επιτέθηκε στα ζευγάρια.

H TΡΙΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΣΕΛΙΜ ΤΟΥ Α΄
ΟΙ ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΟΜΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ΣΦΑΓΕΑ ΤΟΥΣ

Μεγάλη συζήτηση έχει προκαλέσει η ονομασία που έχει επιλέξει η τουρκική κυβέρνηση για την τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου που θεμελιώθηκε στις 29 Μαϊου. Όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας η νέα γέφυρα θα πάρει το όνομα του Σουλτάνου Σελίμ του Α΄. Γιαβούζ Σουλτάν Σελίμ τον αποκαλούν οι Τούρκοι.

Όμως σύμφωνα με την εφημερίδα Radikal «ο Σελίμ ο Α’ έμεινε στο θρόνο 8 χρόνια και με τις εκστρατείες του στην Ανατολή επέκτεινε τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Την ίδια περίοδο κατηγορείται πως έκανε μεγάλες σφαγές εναντίον των Αλεβιτών και Σιιτών Μουσουλμάνων. Και η επιλογή αυτή προκαλεί μεγάλη συζήτηση».

«Όταν στη Μέση Ανατολή γίνονται πόλεμοι για θρησκευτικούς λόγους δεν θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτικοί;» αναρωτήθηκε ο αρθρογράφος Αχμέτ Χακάν.

Οι Αλεβίτες στην Τουρκία υπολογίζονται πως αριθμούν περίπου 10-15 εκατομμύρια άτομα και δεν έχουν καμία σχέση με το σουνιτικο Ισλάμ που ανήκει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η πλειοψηφία του τουρκικού λαού. Ο Αλεβιτισμός αποτελεί μια ανθρωπιστική προσέγγιση του Ισλάμ Οι Αλεβίτες δεν προσεύχονται στο τζαμί, είναι μονογαμικοί και καταναλώνουν άφθονο κρασί. . Στην Τουρκική δημοκρατία οι μεταρρυθμίσεις του Κεμάλ τους είχε φέρει κοντά με τον Κεμαλίσμό καθώς υποστήριζε το «κοσμικό» κράτος. Όμως τις τελευταίες δεκαετίες οι ίδιοι θεωρούν πως δεν έχουν θρησκευτική ελευθερία καθώς στην Τουρκία έχουν χτιστεί 81.000 τζαμιά όμως κανένα «Τζέμεβι» το οποίο είναι ο χώρος που λειτουργούν οι ίδιοι με τραγούδι και χoρό».

Από αυτή την σκοπία η εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ διαπιστώνει στο κείμενο της με τίτλο «occupygezi: Η Τουρκία εκρήγνυται…» διαπιστώνει:

«Η Τουρκία, η χώρα πρότυπο του ΔΝΤ, με μισθό κάτω από 300 ευρώ (παρά το επίσημο 400), με χιλιάδες γυναίκες να δολοφονούνται για “λόγους τιμής” (αύξηση 1400% τα τελευταία δέκα χρόνια, αυτός είναι ο “εκσυγχρονισμός”), με την ασύλληπτη ακόμη για τα ελληνικά δεδομένα καταστολή ενάντια σε κάθε είδους αριστερά και γενικότερα πολιτική αντίδραση, επιτέλους ξεσπάει… Το γεγονός ότι η διαμαρτυρία ξεκίνησε από τη διεκδίκηση ελεύθερου δημόσιου χώρου δεν είναι τυχαίο. Συνδέεται με την ολοένα και μεγαλύτερη ταύτιση της κοινωνικής αναπαραγωγής με την καταστολή, με την αδυναμία διεκδίκησης μέσα στους χώρους εργασίας κτλ (όπως έγραψε κάποια στο twitter: Δεν πρόκειται μόνο για το πάρκο, είμαστε στο δρόμο για το νόμο για τις εκτρώσεις, για την απαγόρευση του ποτού, για τη φτώχεια και για τη σκατά-ζωή που ζούμε…). Ο κοινωνικό-πολιτικός χαρακτήρας του ξεσπάσματος είναι αντίστοιχος με αυτόν των κινημάτων Αγανακτισμένων, το (μη-)αίτημα για περισσότερη δημοκρατία και “ελευθερία” είναι αυτό που εκφράζει τα πλήθη που συρρέουν:

“Μετά από μια σειρά ειρηνικών διαδηλώσεων για την υπεράσπιση ενός δημόσιου χώρου αναψυχής στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης που έχει αποφασιστεί να κατεδαφιστεί με σκοπό την κατασκευή ενός εμπορικού κέντρου, η Τουρκική αστυνομία επιτέθηκε βίαια τους διαδηλωτές με δακρυγόνα και αντλίες νερού σημαδεύοντας απευθείας στα πρόσωπα και τα σώματα των διαδηλωτών. Δεκάδες διαδηλωτές διακομίστηκαν στο νοσοκομείο και η πρόσβαση στο πάρκο αποκλείστηκε χωρίς καμία νομική βάση. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, που ελέγχονται άμεσα από την κυβέρνηση ή έχουν επιχειρηματικούς και πολιτικούς δεσμούς με αυτή, να αρνούνται να καλύψουν τα περιστατικά αυτά. Πρακτορεία τύπου μπλοκάρουν τη ροή πληροφοριών.

Παρακαλώ μοιραστείτε αυτό το μήνυμα ώστε ο κόσμος να μάθει για το αστυνομικό κράτος καταστολής που δημιουργήθηκε από το AKP του Ταγίπ Ερντογάν, το οποίο συχνά θεωρείται ως πρότυπο για άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Τουρκική δημοκρατία και ο λαός της αναμένει τη βοήθειά σας. Σας ευχαριστούμε!”

Αυτά τα κινήματα βρίσκονται πλέον σε μια διαλεκτική σχέση με τα κινήματα ταραχών που συμβαίνουν παράλληλα αλλά επίσης οι ταραχές εισβάλλουν αναγκαστικά στα ίδια αυτά κινήματα γιατί το κράτος δεν τους δίνει κανένα περιθώριο “ειρηνικής ύπαρξης” (για μια ανάλυση σχετικά με αυτή τη διαλεκτική δες: Η μεταβατική περίοδος της κρίσης, η εποχή των ταραχών: Update Σεπτέμβριος 2011)

Αρκετές χιλιάδες ανθρώπων βρίσκονται στους δρόμους και τις πλατείες στα κέντρα των πόλεων καθώς πέρα από την Κωνσταντινούπολη συγκεντρώσεις γίνονται και στην Άγκυρα (όπου έγιναν και συγκρούσεις), την Ιζμίρ, τα Άδανα την Μπούρσα…

Η καταστολή είναι αντίστοιχη της φήμης του τουρκικού κράτους, όπως άλλωστε αντίστοιχη είναι και αυτή του ελληνικού κράτους το οποίο συνεργάστηκε εχθές άψογα με το τουρκικό για την απαγωγή του Μπουλούτ Γιαιλά».

Η εξέγερση επομένως του Τουρκικού λαού έχει το ίδιο υπόβαθρο με τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες -που έμειναν αδικαίωτοι- οι οποίοι συγκλόνισαν τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, τις δυτικές καπιταλιστικές μητροπόλεις, αλλά έχει μια μεγάλη διαφορά. Μέχρι τώρα προβάλλονταν ως χώρα πρότυπο διακυβέρνησης του Πολιτικού Ισλάμ, που ενσωμάτωνε τις λαϊκές μάζες, κατάφερνε μοναδικούς ρυθμούς ανάπτυξης, απαιτούσε ευρύτερο ιμπεριαλιστικό ρόλο, προχωρούσε σε τεράστιες αγορές όπλων. Ανάλογο ρόλο αφομοίωσης των λαϊκών μαζών διεκδίκησε να αναλάβει το πολιτικό Ισλάμ και σε άλλες χώρες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αίγυπτο, επιβάλλοντας έναν συνδυασμό της αντιδραστικής του ατζέντας και της άγριας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που είχε την έγκριση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Τόσο όμως στην Αίγυπτο, τώρα ακόμη περισσότερο στην Τουρκία, αυτό το μοντέλο δέχεται ισχυρό πλήγμα καθώς αποδεικνύεται ότι αποτελεί τμήμα και μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού της εποχής μας που ενσωματώνει τα πλέον ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά. Τα μηνύματα εξάλλου είχαν φτάσει στην κυβέρνηση Ερντογάν. Λεπτομέρειες νέας έρευνας σχετικά με τη δημοτικότητα των πολιτικών κομμάτων αποκαλύπτει σε σχόλιο του στην τουρκική εφημερίδα Sozcu, ο έγκριτος δημοσιογράφος Ugur Dundar.Η έρευνα έδειξε ότι μόνο το 34,3% του πληθυσμού θα ψηφίσει το κυβερνών σήμερα κόμμα ΑΚΡ του κ. Ερντογάν σε περίπτωση που διεξάγονταν δημοτικές εκλογές την επόμενη εβδομάδα, ενώ το CHP (αξιωματική αντιπολίτευση - σοσιαλδημοκρατικό) θα λάμβανε το 28,6%, το ΜΗΡ 25,8% και το κουρδικό BDP το 7,8 των ψήφων.

Κοντά στο όριο το Κουρδικό κόμμα. Όπως μεταδίδεται η έρευνα καταδεικνύει ότι στη Δυτική Τουρκία έχει μειωθεί η στήριξη προς το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ ενώ αντίθετα έχει αυξηθεί η δημοτικότητα του ΜΗΡ και του CHP στην Μεσόγειο και την κεντρική Ανατολία. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, η δημοτικότητα του ΑΚΡ έχει μειωθεί και στην πρόθεση ψήφου στις εθνικές εκλογές με το 41,7% των ψηφοφόρων να δηλώνουν ότι θα στηρίξουν το κυβερνών κόμμα. Το CHP συγκεντρώνει το 28,2%, το ΜΗΡ το 19,5 και το ΒDP το 9,1% των ψήφων. Ο αρθρογράφος της Sozcu τονίζει την αυξανόμενη δημοτικότητα των κομμάτων της αντιπολίτευσης ενώ εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι το κουρδικό κόμμα BDP είναι πολύ κοντά στο να περάσει το εκλογικό όριο.

Απορρίπτονται οι πολιτικές Ερντογάν. Όσον αφορά τις πολιτικές που εφαρμόζονται, σύμφωνα με την έρευνα, το 60,8% του πληθυσμού εκλαμβάνει την απαγόρευση του αλκοόλ ως παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή των ανθρώπων, ενώ το 70,8% δεν εγκρίνει την εξωτερική πολιτική της χώρας ως προς το συριακό. Το 77,9% δεν εγκρίνει τις διαπραγματεύσεις της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ με τον έγκλειστο ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Σε ποσοστό 61,2% των ερωτηθέντων εκφράζουν ανησυχίες ως προς την ενότητα της χώρας, ενώ το 78,8% αυτών δεν πιστεύουν ότι το ΡΚΚ θα αφοπλιστεί και θα εγκαταλείψει τη χώρα.

Η έρευνα, τέλος, έδειξε ότι ο τουρκικός λαός σε ποσοστό 79,3% δεν υποστηρίζει το προεδρικό σύστημα που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση και το 75,5% θεωρεί ότι σε περίπτωση που αυτό εφαρμοστεί, θα στρώσει το δρόμο για την απολυταρχική διακυβέρνηση και τη δικτατορία.

ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΛΑΟ
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΠΟΝΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ

Πόσο μοιάζει όμως και ο αγωνιζόμενος λαός σε Ελλάδα και Τουρκία. Αυτός ο κόσμος της εργασίας που πρέπει να αγωνιστεί για τα κοινά του συμφέροντα, για την Ανατροπή των αντεργατικών και καταπιεστικών πολιτικών αλλά και των κυβερνήσεων σε Ελλάδα-Τουρκία.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου