Πολλές αναλύσεις έχουν επικεντρωθεί στον αμερικανικό ρόλο στη Μέση Ανατολή και στις πολεμικές προετοιμασίες του Κράτους Τρομοκράτη Ισραήλ ενάντια στο Ιράν, με πρόσχημα την καταστροφή του πυρηνικού προγράμματος. Όμως περνά σε δεύτερη μοίρα και ασφαλώς δεν ερμηνεύεται με βάση τις ευρύτερες εξελίξεις η παρουσία των γερμανικών στρατευμάτων και το γεγονός ότι οι γερμανικές πωλήσεις όπλων προς τις χώρες της περιοχής, οι οποίες μάλιστα κρατούν ιδιαίτερα εχθρική στάση προς το Ιρανικό καθεστώς, έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια. Με αυτό τον τρόπο η Γερμανία συμβάλλει στην απομόνωση του Ιρανικού καθεστώτος, εξοπλίζει –κερδίζοντας βέβαια χρυσοφόρα συμβόλαια- τους ανταγωνιστές των Μουλάδων στην περιοχή, ενισχύοντας ταυτόχρονα την εσωτερική σταθερότητα βάναυσων καθεστώτων.
Έκθεση αναφέρει πως οι πωλήσεις όπλων στις χώρες του Κόλπου αναμένεται να φτάσουν σε επίπεδα ρεκόρ το 2013, καθώς ήδη το πρώτο εξάμηνο καταγράφεται εντυπωσιακή αύξηση. Σύμφωνα με τη Deutsche Welle το πρώτο εξάμηνο του 2013 η γερμανική κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως για εξαγωγές όπλων αξίας 817 εκατομ. ευρώ σε 6 χώρες του Περσικού Κόλπου. Από επερώτηση του βουλευτή Γιαν βαν Άκεν του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) στο υπουργείο Οικονομίας προκύπτει ότι οι εξαγωγές γερμανικών όπλων σε Μπαχρέιν, Κατάρ, Κουβέιτ, Ομάν, Σαουδική Αραβία και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα χτυπούν νέο ρεκόρ. Το 2012 οι συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας έφθασαν τα 1,4 δισ. ευρώ. Φέτος το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών στις αραβικές χώρες, με συνολική αξία 635 εκατομ. ευρώ πηγαίνει στο Κατάρ. Πληροφορίες που δημοσιεύονται σε διεθνή μέσα αναφέρουν πως το Κατάρ θα λάβει 62 γερμανικά άρματα μάχης τύπου Λέοπαρντ 2 και 24 οβιδοβόλα. Όπως αναφέρεται στην ίδια πηγή τα αναλυτικά στοιχεία για τον τύπο των όπλων και την ακριβή τους αξία θα περιλαμβάνονται στην ετήσια έκθεση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης που θα δημοσιευθεί το 2014. Σημειώνεται πως η Γερμανία είναι η τρίτη χώρα σε εξαγωγές όπλων στον κόσμο, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Σύμφωνα με τις πληροφορίες από διεθνή και τοπικά μέσα η Γερμανία φέρεται να έχει διπλασιάσει τις πωλήσεις όπλων στις χώρες του Κόλπου ήδη από το περασμένο έτος. Ειδικότερα από 570 εκατ. το 2011 σε 1,42 δις το 2012. Ο μεγαλύτερος εισαγωγέας το 2012 φέρεται να είναι η Σαουδική Αραβία, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία αγόρασε όπλα αξίας 1,2 δις ευρώ. Η Deutsche Welle σημειώνει πως οι εξαγωγές γερμανικών όπλων σε Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο βρίσκονται εδώ και χρόνια στο στόχαστρο της κριτικής στη Γερμανία. Και οι δύο χώρες συμμετείχαν το 2011 στη βίαιη καταστολή των διαμαρτυριών στο Μπαχρέιν. «Για όλα όσα ασκούμε κριτική στους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, μπορούμε να ασκήσουμε κριτική και στο Βασίλειο της Σαουδική Αραβίας», λέει ο βουλευτής της Αριστεράς Γιαν βαν Άκεν αναφερόμενος στην καταπίεση των γυναικών, την θανατική ποινή και τα βασανιστήρια.Τόνισε επίσης πως «τα κριτήρια για τις εξαγωγές όπλων δεν είναι αυστηρά, όπως υποστηρίζουν εδώ και δεκαετίες οι εκάστοτε κυβερνήσεις, διότι επιτρέπουν εξαγωγές οπλικών συστημάτων ακόμα και σε δικτατορικά καθεστώτα, που τα χρησιμοποιούν για να καταπιέζουν τους λαούς τους». «Και όλα αυτά θεωρούνται νόμιμα. Στην πράξη όμως, χάνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και κερδίζουν τα συμφέροντα της εξωτερικής πολιτικής», πρόσθεσε.
Μάλιστα, οι Πράσινοι χαρακτηρίζουν παράνομη την πώληση των εκατοντάδων αρμάτων LEOPARD στην Σαουδική Αραβία. Και όπως υπογραμμίζει η πρόεδρός τους Κλαούντια Ροτ: «Ήταν οι Σαουδάραβες, που βοήθησαν το καθεστώς του Μπαχρέιν να καταπνίξει το δημοκρατικό κίνημα και μάλιστα διαθέτοντας του άρματα μάχης. Είναι η Σαουδική Αραβία που εμπλέκεται στις συναλλαγές με τη διεθνή τρομοκρατία και υποστηρίζει τις υποδομές των Ταλιμπάν. Η όλη υπόθεση συνιστά ένα πραγματικό φιάσκο για την γερμανική εξωτερική πολιτική». Θυμίζουμε ότι και στους κόλπους των κυβερνώντων Χριστιανοδημοκρατών διατυπώνονται ενστάσεις. Την αντίθεσή τους στην πώληση των Leopard εκφράζουν και η Καθολική και η Ευαγγελική Εκκλησία, αλλά και δεκάδες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΕΧΘΡΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Στην αρθοργραφία που εκθέτουμε, καταγράφεται η αδιαφορία της γερμανικής κυβέρνησης για τους όρους καταπίεσης των λαών της περιοχής καθώς φαίνεται να εξοπλίζει και να στηρίζει αντιδραστικά καθεστώρα. Όμως η ουσία βρίσκεται ακριβώςε σε αυτό το ζήτημα. Η πολιτική του γερμανικού αστικού κατεστημένου έχει συνέχεια και συνέπεια, εντός και εκτός συνόρων. Η κατασταλτική θωράκιση του γερμανικού κατεστημένου με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας αυτής, η οποία επιτρέπει σε «εξαιρετικές περιπτώσεις» την ένοπλη επέµβαση των ένοπλων δυνάµεων της Γερµανίας «µε ειδικά στρατιωτικά µέσα πολέµου»(!!!) βρίσκει την συνέχεια της στην θωράκιση των συμμαχικών καθεστώτων που νοιώθουν την απειλή λαικών εξεγέρσεων. Και φυσικά είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανάγκη ακόμη πιο ενεργού στρατιωτικού ρόλου του γερμανικού ιμπεριαλισμού σε πλανητικό επίπεδο, αντίστοιχου της οικονομικής βαρύτητας. Εξάλλου, αν ρίξουμε μια ματιά στην ανάπτυξη των γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων παγκόσμια θα παρατηρήσουμε ότι η Bundeswehr, η Luftwaffe, η Bundesmarine και η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών, η BND, έχουν μια συνδυασμένη ανάπτυξη από τη Μεσόγειο μέχρι την νότια ακτή του Λιβάνου, και νοτιότερα από το Κέρας της Αφρικής μέχρι τον Περσικό Κόλπο, τα ανατολικά του Αφγανιστάν και βορειοανατολικά στο Ουζμπεκιστάν.
Από αυτή την άποψη αξίζει να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά στο κείμενο της Κατερίνας Παράσχου με τίτλο «Καζάνι που βράζει ο Περσικός Κόλπος», που γράφεται την περίοδο της εξέγερσης κατά του καταπιεστικού καθεστώτος του Καντάφι. Κείμενο που καταγράφει έναν πλούτο αλληλοεπιδράσεων και αντιθέσεων.
«Η εξέγερση στη Λιβύη κερδίζει τη δημοσιότητα, αλλά οι μεγάλες οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις "παίζονται" στον Περσικό. Ο ρόλος του Μπαχρέιν, οι φόβοι των Σαουδαράβων και οι βλέψεις της Τεχεράνης. Η προσοχή όλων μπορεί να έχει στραφεί στη βόρειο Αφρική και ειδικότερα στη Λιβύη, όμως οι εξελίξεις στον Περσικό Κόλπο είναι σαφώς πιο κρίσιμες, τόσο για την πορεία της τιμής του πετρελαίου όσο και για τις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες. Διότι οι αναλυτές κάνουν μεν λόγο για «λαϊκή εξέγερση» στο ισλαμικό τόξο, είναι όμως σαφές ότι σε συγκεκριμένες χώρες πρόκειται για εξέγερση καταπιεσμένων σιιτών ενάντια σε σουνιτικά καθεστώτα. Και ο ρόλος του Ιράν είναι αδιαμφισβήτητα σημαντικός.
Ενδεικτική και άκρως κρίσιμη είναι η περίπτωση του Μπαχρέιν: του μικρού βασιλείου όπου βρίσκεται η βάση του Πέμπτου Στόλου των ΗΠΑ. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Το Μπαχρέιν, ένα αρχιπέλαγος 33 μικρών νησίδων δίπλα στη Σαουδική Αραβία και πολύ κοντά στο Ιράν, θεωρείται σουνιτικό ανάχωμα στις βλέψεις της σιιτικής Τεχεράνης. Ο λαός του Μπαχρέιν αποτελείται στην ισχυρή του πλειοψηφία από σιίτες, αλλά διοικείται από μία σουνιτική βασιλική οικογένεια. Τον προηγούμενο μήνα, καταγράφηκαν τα πιο αιματηρά επεισόδια στη χώρα από τη δεκαετία του 1990, με 7 νεκρούς, καθώς η βασιλική οικογένεια αντέδρασε με πυγμή στις διαδηλώσεις. Τώρα, ο βασιλιάς Χαμάντ μπιν Ισά Αλ Χαλίφα υπόσχεται διάλογο με την αντιπολίτευση, αλλά προειδοποιεί πως δεν θα ανεχτεί κλιμάκωση των διαδηλώσεων.
Ορισμένοι αναλυτές εμμέσως πλην σαφώς αναφέρουν πως ενδεχομένως να υπάρχει ιρανικός δάκτυλος σε αυτές τις εξεγέρσεις. «Το Ιράν δεν χρειάζεται να αλλάξει τις ισορροπίες με την εμφανή χρήση στρατιωτικών δυνάμεων», αναφέρει το γνωστό γεωστρατηγικό think tank Stratfor, και συμπληρώνει: «Μπορεί με αφανείς τρόπους να στηρίζει φιλοϊρανικές δυνάμεις στην περιοχή, αποσταθεροποιώντας καθεστώτα». «Με την αλλαγή στην ψυχολογία των Αράβων, καθώς δεν φοβούνται πλέον να προκαλέσουν τους ηγέτες τους, το Ιράν μπορεί να ενισχύσει την ικανότητά του ως δύναμη αποσταθεροποίησης στην περιοχή», αναφέρει η σχετική ανάλυση του Stratfor. Το Μπαχρέιν, άλλωστε, δεν είναι η μόνη χώρα του Περσικού με ισχυρή σιιτική παρουσία και αμερικανικές βάσεις. Στο Ομάν υπάρχει αμερικανική βάση, ενώ στο Κατάρ βρίσκεται η έδρα της κεντρικής διοίκησης των ΗΠΑ για ολόκληρη την περιοχή Μ. Ανατολής και δυτικής Ασίας (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ κ.λπ.). Και στις δύο αυτές χώρες, τις τελευταίες εβδομάδες καταγράφηκαν σημαντικές διαδηλώσεις. Εξέλιξη που επιβεβαιώνει ότι η «φωτιά» των αντιδράσεων μεταλαμπαδεύεται από χώρα σε χώρα, ενώ αναταραχή επικρατεί και στη γειτονική Υεμένη.
Ορισμένοι αναλυτές εμμέσως πλην σαφώς αναφέρουν πως ενδεχομένως να υπάρχει ιρανικός δάκτυλος σε αυτές τις εξεγέρσεις. «Το Ιράν δεν χρειάζεται να αλλάξει τις ισορροπίες με την εμφανή χρήση στρατιωτικών δυνάμεων», αναφέρει το γνωστό γεωστρατηγικό think tank Stratfor, και συμπληρώνει: «Μπορεί με αφανείς τρόπους να στηρίζει φιλοϊρανικές δυνάμεις στην περιοχή, αποσταθεροποιώντας καθεστώτα». «Με την αλλαγή στην ψυχολογία των Αράβων, καθώς δεν φοβούνται πλέον να προκαλέσουν τους ηγέτες τους, το Ιράν μπορεί να ενισχύσει την ικανότητά του ως δύναμη αποσταθεροποίησης στην περιοχή», αναφέρει η σχετική ανάλυση του Stratfor. Το Μπαχρέιν, άλλωστε, δεν είναι η μόνη χώρα του Περσικού με ισχυρή σιιτική παρουσία και αμερικανικές βάσεις. Στο Ομάν υπάρχει αμερικανική βάση, ενώ στο Κατάρ βρίσκεται η έδρα της κεντρικής διοίκησης των ΗΠΑ για ολόκληρη την περιοχή Μ. Ανατολής και δυτικής Ασίας (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ κ.λπ.). Και στις δύο αυτές χώρες, τις τελευταίες εβδομάδες καταγράφηκαν σημαντικές διαδηλώσεις. Εξέλιξη που επιβεβαιώνει ότι η «φωτιά» των αντιδράσεων μεταλαμπαδεύεται από χώρα σε χώρα, ενώ αναταραχή επικρατεί και στη γειτονική Υεμένη.
Είναι σαφές ότι ενδεχόμενη ενδυνάμωση των σιιτών στο Μπαχρέιν θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή. Και σε αυτήν την περίπτωση οι εξελίξεις θα επεκταθούν αφενός στο Ιράκ -όπου η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη και οι Αμερικανοί αποχωρούν- και αφετέρου στη Σαουδική Αραβία με την τεράστια γεωστρατηγική και πετρελαϊκή σημασία. Ο πληθυσμός των σιιτών στη Σαουδική Αραβία μπορεί να μην υπερβαίνει το 15%, αλλά ζουν στην Ανατολική Επαρχία, στα σύνορα με το Μπαχρέιν, από την οποία εξάγεται η μεγαλύτερη ποσότητα πετρελαίου. Στην άλλη πλευρά των βόρειων συνόρων της Ανατολικής Επαρχίας κατοικούν εκατομμύρια σιίτες του Ιράκ, πολλοί δε από αυτούς θα ήταν πρόθυμοι να περάσουν τα σύνορα ένοπλοι, για να βοηθήσουν τους σιίτες Σαουδάραβες.
Το σενάριο για ένα ντόμινο εξελίξεων από ενδεχόμενη ευρύτερη εξέγερση των σιιτών, που θα επηρεάσει και τη Σαουδική Αραβία, διατυπώνεται πλέον από πολλούς. Δεν είναι τυχαίο πως ο Nouriel Roubini έκανε λόγο για κίνδυνο ευρύτερης πολιτικής αστάθειας στη Μέση Ανατολή, αναφερόμενος και στη Σαουδική Αραβία, που θα μπορούσε να προκαλέσει διπλή ύφεση στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Εν μέσω όλων αυτών των εξελίξεων, η Ουάσιγκτον κινείται σε πολύ εύθραυστες ισορροπίες. Από τη μία πλευρά, εμφανίζεται η ευκαιρία εκδημοκρατισμού της περιοχής και εξοικονόμησης δισεκατομμυρίων δολαρίων -όπως υποστηρίζει και ο George Soros- από την πάταξη της διαφθοράς αλλά και την παύση της οικονομικής στήριξης απολυταρχικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής.
Το σενάριο για ένα ντόμινο εξελίξεων από ενδεχόμενη ευρύτερη εξέγερση των σιιτών, που θα επηρεάσει και τη Σαουδική Αραβία, διατυπώνεται πλέον από πολλούς. Δεν είναι τυχαίο πως ο Nouriel Roubini έκανε λόγο για κίνδυνο ευρύτερης πολιτικής αστάθειας στη Μέση Ανατολή, αναφερόμενος και στη Σαουδική Αραβία, που θα μπορούσε να προκαλέσει διπλή ύφεση στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Εν μέσω όλων αυτών των εξελίξεων, η Ουάσιγκτον κινείται σε πολύ εύθραυστες ισορροπίες. Από τη μία πλευρά, εμφανίζεται η ευκαιρία εκδημοκρατισμού της περιοχής και εξοικονόμησης δισεκατομμυρίων δολαρίων -όπως υποστηρίζει και ο George Soros- από την πάταξη της διαφθοράς αλλά και την παύση της οικονομικής στήριξης απολυταρχικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής.
Από την άλλη πλευρά όμως -όπως προσφάτως επισήμαναν και οι «Financial Times»- η ευκολία με την οποία οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν τον Χοσνί Μουμπάρακ ενδεχομένως να στρέψει και άλλες χώρες του Περσικού Κόλπου σε πιο φιλοϊρανική πολιτική, καθώς θα προσπαθήσουν να αποφύγουν τη σύγκρουση με έναν ισχυρό αντίπαλο (το Ιράν), που έχει και τη δυνατότητα να αποσταθεροποιήσει με πλάγια μέσα τα καθεστώτα τους. Το Ιράν, άλλωστε, έχει τον μεγαλύτερο και ιδεολογικά πιο πιστό στρατό στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Και οι ξένες δυνάμεις εδώ και αιώνες λειτουργούν στη Μέση Ανατολή με την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». «Οι ξένες δυνάμεις εμποδίζουν τη δημιουργία μιας ιρανικής κυριαρχίας στην περιοχή από την εποχή της πτώσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», αναφέρει και το Stratfor για να συμπληρώσει: «Αρχικά ήταν η Μεγάλη Βρετανία και στη συνέχεια οι ΗΠΑ που σταθερά ενίσχυαν χώρες της αραβικής χερσονήσου».
Παρά τις προσπάθειες των Αμερικανών, το Ιράκ δεν μπορεί πλέον να αποτελέσει αντίπαλο δέος για το Ιράν στην περιοχή. Τουναντίον, είναι πιθανό, δεδομένης και της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων, που σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη συντελεστεί, να αυξηθεί η επιρροή του Ιράν σε ένα μεγάλο τμήμα του Ιράκ, με ευρύτερες παρενέργειες. Κατά συνέπεια, το κρίσιμο σημείο στις τρέχουσες εξελίξεις για τη διεθνή κοινότητα είναι το ενδεχόμενο ευρύτερης επικράτησης της Τεχεράνης στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Εξέλιξη που θα ανατρέψει όχι μόνο τις ευρύτερες γεωστρατηγικές ισορροπίες, αλλά και όσα γνωρίζουμε για τη λειτουργία της διεθνούς αγοράς πετρελαίου εδώ και δεκαετίες».
Παρά τις προσπάθειες των Αμερικανών, το Ιράκ δεν μπορεί πλέον να αποτελέσει αντίπαλο δέος για το Ιράν στην περιοχή. Τουναντίον, είναι πιθανό, δεδομένης και της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων, που σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη συντελεστεί, να αυξηθεί η επιρροή του Ιράν σε ένα μεγάλο τμήμα του Ιράκ, με ευρύτερες παρενέργειες. Κατά συνέπεια, το κρίσιμο σημείο στις τρέχουσες εξελίξεις για τη διεθνή κοινότητα είναι το ενδεχόμενο ευρύτερης επικράτησης της Τεχεράνης στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Εξέλιξη που θα ανατρέψει όχι μόνο τις ευρύτερες γεωστρατηγικές ισορροπίες, αλλά και όσα γνωρίζουμε για τη λειτουργία της διεθνούς αγοράς πετρελαίου εδώ και δεκαετίες».
Ο ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι οι εξελίξεις στην ευρύτερη πολιτική είναι αλυσιδωτές.
Είναι μια επικίνδυνη κατάσταση που ασφαλώς δεν αφήνει αδιάφορη την ελληνική κυβέρνηση που με αδίστακτο τρόπο έχει εμπλακεί στις οικονομικές –διεθνές εμπάργκο- και στις πολεμικές πιέσεις προς το Ιρανικό καθεστώς –διευκολύνσεις και βάσεις στις ΗΠΑ, στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ αναλαμβάνοντας καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία ολέθριου πλήγματος στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις από το Κράτος Τρομοκράτη-, διεκδικώντας οικονομικά και πολιτικά οφέλη για το αστικό κατεστημένο. Για αυτό ακριβώς ολόκληρο το πολιτικό καθεστωτικό προσωπικό, από τον Καραμανλή-Σαμαρά-Μπακογιάννη-Καρατζαφέρη μέχρι τους Παπανδρέου-Βενιζέλο-Κουβέλη στηρίζει και εφαρμόζει αυτή την πολιτική, με την ναζιστική Χρυσή Αυγή σε ρόλο διώκτη των μουσουλμάνων μεταναστών εργατών να σπέρνει το θάνατο και το φυλετικό-θρησκευτικό μίσος.
Ιδιαίτερα όμως πρέπει πλέον να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί το ζήτημα των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου φαίνεται να εντάσσεται με πολύ πιο κομβικό ρόλο στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς και στον ενεργειακό χάρτι. Προκαλώντας όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των τοπικών αρχουσών τάξεων, αλλά προκαλώντας και τον εκνευρισμό του Ρωσικού ιμπεριαλισμού.
Και γνωρίζουμε από την ιστορία ότι οι συγκεκριμένοι παράγοντες προκάλεσαν εντάσεις και πολεμικές συγκρούσεις.
Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο εφησυχασμού για το Αντιπολεμικό και Αντιμιλιταριστικό κίνημα.
Τεράστια η ανάγκη της αμφισβήτησης των νέων Μεγάλων Ιδεών, των «εθνικών στόχων» της ελληνικής αστικής πολιτικής και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός μαζικού-μαχητικού κινήματος Μέσα και Έξω από τον Στρατό με εργατικά, διεθνιστικά χαρακτηριστικά.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Τηλ. Επικ. 6932955437Diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου