Για την πώληση του 902: Μια βαθειά πληγή που θα μείνει ανοιχτή...

Η υπόθεση της πώλησης του 902 TV, έχει προκαλέσει πολύ σοβαρή συζήτηση μέσα στην αριστερά, αλλά και ευρύτερα.

Ποικίλλουν οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα. Και φυσικά η ποιότητα και ο στόχευση των αντιδράσεων και τοποθετήσεων.

Στους αριστερούς και κομμουνιστές, υπάρχει ένα μίγμα  απογοήτευσης θυμού, στεναχώριας, αγανάχτησης. Σε κάποιους και έκπληξη. Σε περισσότερους  αμηχανία. Στην πλειοψηφία μια ιδιότυπη σιωπή και αναμονή, μήπως και όταν όλα γίνουν τελικά γνωστά, αποδειχτεί ότι ίσως δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν αλλάζει. Η  απόφαση από μεριάς του ΚΚΕ για πώληση του σταθμού, με ταυτόχρονη απόλυση όλων των εργαζομένων, κάνοντας πρώιμη χρήση όλων των αντεργατικών μνημονιακών  ρυθμίσεων, έχει σοκάρει. Η ηγεσία του ΚΚΕ πήρε την ευθύνη, επικαλούμενη τις οικονομικές δυσκολίες, να πουλήσει (κανείς δεν ξέρει πού ακόμη), μια δημόσια συχνότητα που της είχε εκχωρηθεί δωρεάν και έδινε μια (θεωρητική ή προβληματική έστω) δυνατότητα για αντίκρουση του κυρίαρχου αστικού, ευρω-κρατικού και αντεργατικού λόγου.

Από την άλλη μεριά, η  πλειοψηφία των θιασωτών της αντεργατικής πολιτικής και της αντι-κομμουνιστικής υστερίας, έχει πράγματι βρει σοβαρό υλικό και πάτημα. Επιχειρούν  άθλια αξιοποίηση της απόφασης του ΚΚΕ σε μια απόπειρα δικαίωσης όλων των αντεργατικών ρυθμίσεων. ‘’Βλέπετε’’, λένε, ‘’τα κάνανε οι κομμουνιστές, όπως ακριβώς και κάθε επιχειρηματίας που αυτοί τον βρίζουν όταν θέλει να κάνει απολύσεις ή περικοπές μισθών’’.  Αναζητούν δικαίωση και καθαγιασμό μιας φιλοσοφίας που βλέπει ως αυτοσκοπό την παραγωγή και τα κέρδη και τους ανθρώπους ως αναλώσιμα εργαλεία και υλικά.

Αλλά, δεν είναι μόνο αυτό. Έχουν ακόμη μεγαλύτερη σπουδή να νομιμοποιήσουν ηθικά στις συνειδήσεις του κόσμου  τη  λογική που τους αντιπροσωπεύει:  ‘’όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται’’.

Πώς παρεμβαίνει  ο ΣΥΡΙΖΑ στην συζήτηση; ‘’Κύριοι, η συχνότητα δεν ήταν δική σας, ήταν της αριστεράς. Και έπρεπε να την συνδιαχειριστούμε’’. Πόση βάση έχει αυτό;

Η πικρή αλήθεια πως υπάρχει βάση, χωρίς να υπάρχει κανένα δίκιο ή αριστερή λογική σε αυτό το συλλογισμό.

Οι συχνότητες εκπομπής αποτελούν από τη φύση τους δημόσια αγαθά. Το κράτος, τις αξιοποιεί ή τις εκχωρεί, με αντίτιμο ή δωρεάν, με διαγωνισμό ή απευθείας, σε τρίτους. Κατά το δοκούν φυσικά...

Οι κυβερνήσεις συνεργασίας ΝΔ-(ενιαίου)ΣΥΝ (Τζανετάκης 1989) και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-(ενιαίου)ΣΥΝ (Ζολώτας 1990), χάρισαν δωρεάν και υποτίθεται προσωρινά τις συχνότητες στους μεγιστάνες του τύπου τότε (Λαμπράκης, Αλαφούζος, Τεγόπουλος, Μπόμπολας στο MEGA και Κυριακού στον Antenna). Αργότερα μπήκαν και άλλοι (Βαρδινογιάννης, Κουρής κλπ), πάντα δωρεάν και πάντα ‘’προσωρινά’’. Σε αυτή τη συναλλαγή πάνω, δόθηκε και η συχνότητα στον 902, επίσης δωρεάν και ‘’προσωρινά’’.

Το ΚΚΕ αντιτείνει πως η συχνότητα ήταν ‘’δική του’’ και δεν υπάρχουν και άλλοι ‘’δικαιούχοι’’, όπως με ένα τρόπο λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια είναι πως η συχνότητα του 902 δεν ανήκει σε κανένα από αυτούς. Με μια έννοια ‘’ανήκει’’ σε αυτό που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύουν το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και κάθε κομμουνιστική ή αριστερή δύναμη. Ανήκει στον αντίλογο των εργαζομένων, των ανθρώπων χωρίς φωνή, των κυνηγημένων αυτής της κοινωνίας. Στον αγώνα τους και την αγωνία τους.

Είναι τραγικό ότι αυτή η λογική είναι έξω από την οπτική του ΚΚΕ, όταν επικαλείται τα οικονομικά προβλήματα. Μιλάει σαν κλασσικός ιδιοκτήτης, για τις σκοτούρες του μαγαζιού του, με ιερό μάλιστα θυμό του τύπου ‘’μα θα μου πείτε τι θα κάνω εγώ στην περιουσία μου;’’

Ε, όπως και να το κάνουμε, αυτή η λογική, εκθέτει το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα. Δεν το αδυνατίζει μόνο πολιτικά στην τρέχουσα συγκυρία. Του αφαιρεί όλο το ηθικό μεγαλείο, στο οποίο υποκλίνονταν ακόμη και οι εχθροί του. Όποιος έχει έγνοια για μια σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική, έχει και λόγους να μην επιτρέψει μια καταστροφική ταύτιση αυτής της αναφοράς, με τις αδέξιες, αποκρουστικές επιλογές και σοφίσματα της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Η αριστερά και ειδικότερα το κομμουνιστικό κίνημα δεν είναι αναγκαίο να υπάρχουν γενικά. Ως εργαλεία παρέμβασης στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι, στο μοίρασμα της εξουσίας και πολύ περισσότερο ως επιχειρήσεις και ‘’μαγαζιά’’. Χρειάζονται ως φορείς για τον λαϊκό αγώνα, την αντίσταση, την επανάσταση, την καθολική κοινωνική χειραφέτηση. Αυτό υποχρεούνται να αντιπροσωπεύουν κάθε στιγμή, αυτό να τους ορίζει και αυτό να σέβονται. Και σε κάθε πεδίο. Και το πεδίο της ελεύθερης δημοκρατικής ενημέρωσης είναι πολύ σημαντικό πεδίο. Διαφορετικά, δεν μιλάμε για αντισυστημική επαναστατική αριστερά, αλλά για βαθειά ενσωματωμένη και εξαρτημένη από αυτό το σύστημα και τους ‘’κανόνες’’ του.

Πηγή: aristeroblog