Ο Keynes ως πρώτο στάδιο του Marx

Η πρωτοβουλία stop euro - ee έδωσε στη δημοσιότητα ένα κείμενο με τίτλο «Εισήγηση Πρωτοβουλίας για τη συνέλευση». Διαβάζοντάς την δεν μπορεί κανείς να αποφύγει τον πειρασμό και να μην αφήσει το μυαλό του να πάει τις λαϊκομετωπικές ρεφορμιστικές αρλούμπες της Κομιντέρν στο μεσοπόλεμο.

Ας εξηγηθούμε.

Η Πρωτοβουλία Κατά του Ευρώ δηλώνει ότι σκοπεύει στη δημιουργία ενός «πλατιού λαϊκού κινήματος που θα διεκδικήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανατροπή της κοινωνικής καταβαράθρωσης» οι οποίες προϋποθέσεις είναι «Να φύγουμε τώρα από τη φυλακή του ευρώ και της ΟΝΕ». Αν ο στόχος σου είναι να ανατρέψεις μόνιμα την «κοινωνική καταβαράθρωση» και δεν είσαι ρεφορμιστής με βούλα, αυτό σημαίνει πως στοχεύεις στην Εργατική Εξουσία.

Επειδή τώρα οι του ΝΑΡ και της ΑΡΑΝ που κοσμούν το λίμπρε ντ' όρο της Πρωτοβουλίας σφόδρα θα εξανίσταντο και μόνο στο άκουσμα της λέξης «ρεφορμισμός», συμπεραίνω ότι, λέγοντας ανατροπή της κοινωνικής καταβαράθρωσης, εννοούν πράγματι την εργατική εξουσία . Και πως ζητούν να υπηρετήσουν το στόχο τους; Έξοδος από την ΟΝΕ, ως προϋπόθεση τίνος; προφανώς της εργατικής εξουσίας ή τουλάχιστον κάποιας -Κύριος οίδε - τελικής διαδικασίας προς αυτήν. Σε επίπεδο πολιτικού σχεδιασμού μήπως αυτό ισοδυναμεί με το να θεωρείς την τακτική ως κατώφλι της στρατηγικής; Αν δεν με προδίδουν τα μαρξιστικά μου κολλυβογράμματα δεν μου ακούγεται και πολύ μαρξιστικό αυτό. Δεν βαριέσαι, μην είμαστε και σχολαστικοί, κι ας μπούμε στο ζουμί.

Και εν πάση περιπτώσει ποιος θα σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας εκστρατείας; Κάποια κοινωνική τάξη μέσα από τις οργανώσεις της;

«Συμπορευόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση αγωνιστές με διαφορετική πολιτική καταγωγή και οπτική. (...). Αγωνιστές που παλεύουν για τη συνολική διάλυση της ΕΕ ως ολοκληρωτικού μορφώματος του κεφαλαίου και αγωνιστές που παλεύουν ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ»

Άρα:

1ον) Η Πρωτοβουλία αφορά μια «από τα πάνω» μετωπική διαδικασία που απλώς στοχεύει να σαλπίσει την δημιουργία ενός «πλατιού λαϊκού κινήματος που...»

2ον)  Περιλαμβάνει και αγωνιστές που βρίσκουν συμπαθητική μεν την ΕΕ αλλά καθόλου την ΟΝΕ ή το Ευρώ. Περιέργων απόψεων είναι αυτοί οι τελευταίοι αγωνιστές! Ο φίλος μου ο Ιζάκ - καλή του ώρα - έλεγε μια ιστορία από το Τογκό, που τους ταιριάζει γάντι.Σαν τα σαλιγκάρια, που επιθυμούν τόσο πολύ τη βροχή, αλλά όταν πέσει η πρώτη ψιχάλα τρυπώνουν στο καβούκι τους, έτσι κι εκείνοι επιθυμούν τόσο πολύ την ΕΕ αλλά μόλις πέσει η πρώτη συνέπεια του Ευρώ . . .

Οι σαλιγκαροαπόψεις,  όμως, δεν είναι οι γνωστές απόψεις ταξικής συμφιλίωσης του ΣΥΡΙΖΑ, που άλλωστε υποστηρίζει παραμονή στο Ευρώ. Όσο κι αν αυτές οι «απόψεις των αγωνιστών» μπορούν να συνεκφέρονται με συνθήματα περί Ευρώπης των Λαών, ή να ενδημούν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν συμπίπτουν με τις επίσημες θέσεις του. Τι εκφράζει κοινωνικά το σχήμα ΕΕ αλλά όχι ΟΝΕ; Η πρώτη απάντηση θα μπορούσε να είναι: μικροαστικά στρώματα. Μικροαστούς που πιέζονται από την τρόικα αλλά δεν θέλουν και να αποποιηθούν τη ζεστή φωλιά της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, που ονειρεύονται να ξυπνήσουν και πάλι  στο ευτυχές 2008. Αλλά δεν είναι μόνον αυτοί! Οι καπιταλιστές που πουλάνε μόνο την εσωτερική αγορά, των υπηρεσιών ας πούμε,  και δεν ανοίχτηκαν σε εξαγωγές κεφαλαίων, έχουν, οι δυστυχείς, χωρίς κέρδος κέρατα. Αφού δεν εξάγουν, τι το θένε το Ευρώ; Με τη συνεχή και για χάρη του, καθώς λένε, συμπίεση των εργατικών εισοδημάτων βλέπουν τη ζήτηση να σβήνει και τις επιχειρήσεις τους να οδεύουν για σίγουρο φαλιμέντο.Φεύγει λοιπόν το Ευρώ πάει κι η τρόικα και βλέπουμε... Τι χειρότερο, σου λέει, μπορεί να πάθει κανείς από την καθίζηση της ζήτησης;

Τι άλλο από πολιτική έκφραση αυτών των μικροαστικών και αστικών στρωμάτων είναι οι τούτες σαλιγκαροαπόψεις; Μην και νομίζει κανείς ότι την πολιτική αντιπροσωπεία τους την έχει κατ' αποκλειστικότητα ο Καμένος;

Η πολιτική συμμαχία όμως με τέτοιες πολιτικές τάσεις είναι δεσμευτική για τα όρια του μετώπου. Έτσι η Πρωτοβουλία στο πολιτικό επίπεδο είναι αναγκασμένη να δηλώσει: «Η αναγκαία ανατροπή και επιβολή ενός άλλου δρόμου με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνικής πλειονότητας, κατά τη γνώμη μας, προϋποθέτουν πολιτική στόχευση αποδέσμευσης από τη χούντα της ευρωζώνης και της ΕΕ». Μέχρι εκεί. Η ΕΕ έχει καταληφθεί από μια χούντα, εμπρός προλετάριοι για την επαναφορά της «αστικής δημοκρατίας». Κι αν προκύψει καμιά «φιλελευθεροποίηση» της χούντας  - για να θυμηθούμε τα παλιά αίσχη- είμαστε μέσα;

Αλλά και στο οικονομικό επίπεδο τα ίδια: «Η έξοδος από την κρίση μπορεί να ξεκινήσει μόνο με την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη διαγραφή του χρέους. Προϋποθέτει υιοθέτηση εθνικού νομίσματος που θα στηρίζεται σε μια αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να εθνικοποιηθούν το τραπεζικό σύστημα και πριν απ’ όλα η Τράπεζα της Ελλάδος, για να στηρίξουν την εγχώρια παραγωγή και να συμβάλλουν στον αυστηρό έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων. Μόνο με εθνικό νόμισμα –και σε συνδυασμό με κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας σε βάρος των κερδών- μπορεί να ενισχυθεί το εισόδημα των εργαζομένων, να τονωθεί η εσωτερική αγορά.» Εθνική ομοψυχία γύρω από το εθνικό νόμισμα, αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και έλεγχος της κίνησης των κεφαλαίων με τους καπιταλιστές σώους και αβλαβείς στο τιμόνι, ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων. Ο παράδεισος του μικροαστού και του μη εξαγωγικού καπιταλιστή.
Τα λένε και στην Πορτογαλία : «Τι νόημα έχει μια επιχείρηση να πληρώνει λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές αν ο κόσμος δεν έχει λεφτά να αγοράσει παπούτσια»(  Φορτουνάτο Φρεντερίκο, πρόεδρος της Kyaia, μιας από τις μεγαλύτερες πορτογαλικές βιομηχανίες υποδημάτων με 600 εργαζομένους) πηγή

Και ακόμα παρακάτω η Πρωτοβουλία: «Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Αυτά δεν αρκούν. Οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας πρέπει να περάσουν υπό τον πλήρη δημόσιο έλεγχο και να κλείσουν οι μαύρες τρύπες που ευθύνονται για τα ελλείμματα και το χρέος. Ολόκληρη η παραγωγική μηχανή της χώρας πρέπει -βασισμένη σε προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και στον εργατικό κοινωνικό έλεγχο- να προσανατολιστεί στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών». Μα αν εξαιρέσει κανείς τις ευχές και τις καλές προθέσεις των συντακτών, πού θα διαφωνούσε επί της ουσίας σε όλα αυτά ο μακαρίτης J.M. Keynes;

Για να συνοψίσουμε λοιπόν, σε πολιτικό επίπεδο η Πρωτοβουλία είναι μια από τα πάνω μετωπική διαδικασία που περιλαμβάνει και δειλές επί του παρόντος πολιτικές εκφράσεις μερίδων της αστικής τάξης. Η λογική του Λαϊκού Μετώπου σε όλο της το μεγαλείο.Και όσο αποτελεσματική υπήρξε απέναντι στο φασισμό, άλλο τόσο για την δική μας περίπτωση. Όσο αποτελεσματικό υπήρξε  το εργατικό κίνημα υπερασπίζοντας την αστική δημοκρατία απέναντι στο φασισμό που η ίδια γέννησε άλλο τόσο αποτελεσματικό θα είναι υπερασπιζόμενο την ΕΕ απέναντι στην ΟΝΕ και το Ευρώ που η ίδια, για τους ίδιους τους σκοπούς της δημιούργησε.

Πηγή: Παραναγνώστης