Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο οι φασίστες έχουν καταφέρει να βρίσκονται μονίμως στην επικαιρότητα. Λίγο οι επιθέσεις σε βάρος μεταναστών, λίγο οι δηλώσεις τους, λίγο οι επισκέψεις σε πανηγύρια, λίγο οι γάμοι τους, λίγο οι επισκέψεις τους στα θέατρα. Η Χρυσή Αυγή και ό,τι σχετίζεται με αυτήν πουλάει. Τα ΜΜΕ καθόλου αθώα δεν είναι στο φαινόμενο της γιγάντωσης του φασισμού. Εκτρέφουν το φίδι, είτε με την «επίθεση» σε αυτούς είτε με την κάλυψη τους με τέτοιο τρόπο ώστε να φαντάζουν συμπαθείς στην κοινή γνώμη.
Στην πρώτη περίπτωση το μόνο που καταφέρνουν είναι να τους ενισχύουν. Όταν τα mainstream μνημονιακά μίντια σε κράζουν τότε κερδίζεις πόντους και το παίζεις αντισυστημικός. Στην δεύτερη περίπτωση απλά σε κάνουν να συνηθίσεις το τέρας του φασισμού. Να δεις την ανθρώπινη πλευρά του. Να σου γίνει εικόνα τόσο οικεία που δεν θα σε φοβίζει πια.
Έτσι, σε καθημερινή βάση ασχολούμαστε με ό,τι κάνουν μερικά πιθήκια που την είδαν άρειοι. Έκλασε ο Καιάδας αμέσως να ποστάρουμε, να σχολιάσουμε, να ξεμπροστιάσουμε. Φταρνίστηκε ο Κασιδιάρης κι εμείς δεν χάνουμε ευκαιρία να του την πούμε, να επιβεβαιώσουμε τον e-αντιφασισμό μας. Μιλάει ο Άρειος ο Μιχαλολιάκος και το διαδίκτυο παίρνει φωτιά από εμάς τους αντιφασίστες, που καταλήγουμε να ποστάρουμε περισσότερο από τους ίδιους τους φασίστες τις δηλώσεις τους. Καθόμαστε και σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο σε ανούσιους καυγάδες με φασιστοτρολ και βγάζουμε τα μάτια μας στα σχόλια του youtube, λες και θα τους πείσουμε ότι ο Χίτλερ δεν ήταν φιλέλληνας.
Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουμε απλά να τους διατηρούμε στην επικαιρότητα. Ξέρετε υπάρχουν και άλλοι τομείς στους οποίους πρέπει να εστιάσουμε. Στην οικοδόμηση ενός εργατικού κινήματος ανάλογου των περιστάσεων ας πούμε; Στην πάλη για να σώσουμε όποιο δικαίωμα έχει μείνει; Στην ταξική αλληλεγγύη σε κάποιους απολυμένους εργαζόμενους; Δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πότε, αλλά πρέπει να σταματήσουμε να εκτονώνουμε όλη μας την ενέργεια σε ανούσιες μάχες με τους φασίστες. Μάχες εκ των προτέρων καταδικασμένες, αφού και μόνο που μπαίνεις στη διαδικασία να μιλήσεις σοβαρά με κάποιον από αυτούς ή να αντιπαρατεθείς για το αυτονόητο, τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να πέσεις μερικά level πιο χαμηλά καταστρέφοντας πολύτιμα εγκεφαλικά κύτταρα.
Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τον φασιστικό κίνδυνο. Κάθε άλλο. Άλλωστε αγνοούσαμε για καιρό τους φασίστες μέχρι που μας έπιασαν στα πράσα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να τρέχουμε από πίσω τους, να απαντάμε στις διαδικτυακές και επικοινωνιακές προκλήσεις τους και να αρθρώσουμε επιτέλους έναν πολιτικό λόγο στον οποίο δεν θα μπορούν να απαντήσουν, και να δημιουργήσουμε έναν πολιτικό τόπο στον οποίο δεν θα χωράνε οι νταβατζήδες, τραμπούκοι σωματοφύλακες του κεφαλαίου.
Άλλωστε το ποίημα δεν λέει «τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον δεν θα πεθάνει μόνος, τρόλλαρε τον…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου