Λίγο πριν την κατάθεση των νέων μέτρων, παρά τους βερμπαλισμούς του, το κόμμα του Κουβέλη ετοιμάζεται να «κάνει την καρδιά του πέτρα» και να υπερψηφίσει τα πάντα για το καλό «της πατρίδος». Κι ενώ οι αστικές εφημερίδες και τα κανάλια κάνουν λόγο για εμπλοκή και κυβερνητική κρίση στο μνημονιακό μέτωπο, η κυβέρνηση συνεχίσει άτεγκτη το πιο ουσιαστικό της έργο: τη μετατροπή δηλαδή της παρηκμασμένης αστικής δημοκρατίας σε ένα αναγεννημένο κράτος έκτακτης ανάγκης. Μέσα σε δυο μήνες έχουμε πραγματικά μια αναβάθμιση ποσοτική και ποιοτική της κρατικής καταστολής και των ναζιστικών συμμοριών καθώς και μια οργανωμένη κεντρικά απόπειρα ιδεολογικής της νομιμοποίησης.
Με λίγα λόγια το βαθύ κράτος και η κυβέρνηση από τον εθνοσωτήρα Σαμαρά και τον -θα μηνύσω την Γκάρντιαν κάποτε- Δένδια, μέχρι τα ναζιστικά αυγά αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους, προκαλώντας συνεχώς όχι μόνο την αριστερά και την αναρχία, αλλά κι όποιον δε φαίνεται να συντάσσεται ανοιχτά με το φαιό τους όραμα. Πολιτικά οι φασίστες και η κυβέρνηση μπορεί να μην ταυτίζονται, αλλά η διαδικασία εκφασισμού που έχει ξεκινήσει συμπεριλαμβάνει και τις δύο εκδοχές ανασυγκρότησης του μπλοκ εξουσίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο που καταδεικνύει πως η σύγκρουση έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος από τα μνημονιακά μέτρα ή τη λιτότητα, εντάσσεται κι η καθαρή λογοκρισία της εκπομπής των δημοσιογράφων Αρβανίτη-Κατσίμη.
Μάλιστα αυτό που κατά τη γνώμη μας έχει σημασία δεν είναι μόνο η κρατική λογοκρισία καθαυτή, αλλά κυρίως η αιτία της, αυτό που ενόχλησε την κρατική εξουσία. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την αναφορά στα βασανιστήρια που τα «ένστολα καμάρια» του υπουργού διέπραξαν σε βάρος των συντρόφων της μοτοπορείας. Υπενθυμίζουμε πως το θέμα είχε θαφτεί από τη «δεοντολογική» δημοσιογραφία των καναλιών μέχρι να αποκαλυφθεί από την Γκάρντιαν. Ο Δένδιας αντιμετώπισε το γεγονός όχι απλά καλύπτοντας τους μοντέρνους ταγματαλήτες, αλλά πηγαίνοντας κι ένα βήμα παραπέρα: παραβιάζοντας την ανεξαρτησία της έρευνας, προκατέβαλε (και φάνηκε σαν να γνώριζε ήδη) στη βουλή το πόρισμα του ανακριτή και τις ιατροδικαστικές εκθέσεις, ενώ απείλησε με μήνυση την Γκάρντιαν κι επιτέθηκε στον Σύριζα. Ο Δένδιας, εμπνευστής του κουκουλονόμου, που όχι απλά δεν καταργήθηκε, αλλά είναι ένα κρατικό όπλο ενάντια στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι απλά ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Οι δύο δημοσιογράφοι σχολίασαν πως τώρα που ο ανακριτής στο πόρισμα επιβεβαιώνει τις καταγγελίες των βασανισμένων συντρόφων και της Γκάρντιαν, ο Δένδιας βρίσκεται σε δυσχερή θέση εφόσον ταυτίστηκε και νομιμοποίησε ηθικά και πολιτικά τους βασανισμούς χλευάζοντας τα θύματα. Κι αναρωτήθηκαν τι θα πράξει τώρα που το πόρισμα ενός κρατικού λειτουργού τον εκθέτει. Έλαβαν την απάντηση τους δια χειρός Λιάτσου που τους ανακοίνωσε το κόψιμο της εκπομπής τους για λόγους δεοντολογίας (sic). Όχι απλά δε θα γίνει ΕΔΕ για τα βασανιστήρια, έστω και ως τυπική διαδικασία, αλλά αντίθετα παραδειγματική τιμωρία αυτών που τόλμησαν να θίξουν το ζήτημα που τα ιδιωτικά μέσα φυσικά έθαψαν. Το ίδιο σιωπητήριο επέδειξαν οι ταγοί της ενημέρωσης στην αστυνομική βαρβαρότητα στις Σκουριές, όπως κατήγγειλαν και δημοσιογράφοι της ΕΡΤ3 για τη διαστρέβλωση των γεγονότων.
Είναι φανερό πως το κυρίαρχο παράδειγμα αλλάζει. Το λεγόμενο κοινωνικό συμβόλαιο που έγινε σμπαράλια από το πρώτο μνημόνιο πρέπει να αντικατασταθεί πάραυτα από ένα νέο πλαίσιο πολιτικής, κοινωνικής και νομικής αναπαραγωγής της αστικής-κρατικής κυριαρχίας. Το κράτος, εκπροσωπώντας το ατόφιο αστικό συμφέρον, στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: στους μάχιμους αντιφασίστες ξύλο και βασανιστήρια, στους «ειρηνικούς» διαδηλωτές χημικά και στην πράξη περιορισμούς στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και στους δημοσιογράφους που δε θα συνταχθούν απόλυτα με τη νέα κατάσταση, λογοκρισία. Για όσους περιμένουν ακόμα από τον Δένδια και τους συν αυτώ να σεβαστούν τη νομιμότητα ή να πατάξουν τη ναζιστική συμμορία, τους καλούμε γρήγορα να ξυπνήσουν από το βαθύ ύπνο και να συνειδητοποιήσουν τον εφιάλτη. Τώρα μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας δίνουν τα τηλεποτικά σκουπίδια του life style, τώρα οι βάρβαρες πρακτικές της αστυνομίας προβάλλονται ως αναπόσπαστο κομμάτι της επικαιροποιημένης αστικής νομιμότητας. Όλα αυτά δεν αποτελούν απλώς παρεκκλίσεις από κάποια ιδεατή δημοκρατία, ούτε απλά το πολιτικό συμπλήρωμα της συντριβής των εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι το πολιτικό σχέδιο ανασύνταξης του μπλοκ εξουσίας στα ερείπια των όποιων κατακτήσεων, είναι η εικόνα της κοινωνίας που έρχεται -όποτε κι αν έρθει- μετά την κρίση.
Κι αν για τους δημοσιογράφους που έχουν και μια αναγνωρισιμότητα υπάρχει λογοκρισία ή διώξεις τύπου Βαξεβάνη επειδή τόλμησαν ως όφειλαν να επισημάνουν την αυταρχική κατρακύλα ενός υπουργού ή την κωμωδία γύρω από την -πού να ναι, την έχασα- λίστα Λαγκάρντ, για τους απλούς πολίτες υπάρχουν εισβολές σε σπίτια και συλλήψεις, όπως στην περίπτωση του μπλόγκερ από την Κέρκυρα που δημοσίευσε φωτογραφίες από τα πίτσι-πίτσι μπάτσων κι φασιστών. Προφανώς δικαίωμα δημοσιοποίησης προσώπων και στοιχείων έχει μόνο το -μέγα της Ελλάδος- κράτος, αφενός γιατί έχει το μονοπώλιο της βίας, αφετέρου γιατί οι διαδηλωτές ή οι οροθετικές γυναίκες είναι ο εσωτερικός εχθρός κι όχι πρόσωπα. Για αυτό πρέπει λέει, όλοι όσοι δε νιώθουμε και πολύ βολικά με το «εγέρθητι» είτε τα λένε θρασύδειλοι ναζήδες, είτε «δημοκράτες» υπουργοί, όσοι θεωρούμε νόμιμο δικαίωμα μας να μην αποδεχόμαστε ως μονόδρομο τα αέναα μέτρα λιτότητας ή την αστυνομία ως παιδαγωγό της κοινωνικής ζωής να βγάλουμε το σκασμό. Αλλιώς θα διωχθούμε ως εχθροί του κράτους από τα επίσημα και τα παρακρατικά τάγματα εφόδου με την ευλογία των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Τρία χρόνια ασταμάτητης επίθεσης και μονομερούς παραβίασης της αστικής νομιμότητας είναι αρκετά για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας πέρα από ωραιοποιήσεις ή δισταγμούς δειλών. Δε θα σταματήσουν πουθενά, για να σώσουν και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα μιας σάπιας αστικής τάξης και της αυλής της. Μπορεί να υπάρχουν ενδοαστικές τριβές για το ποιος μπορεί να υλοποιήσει αυτό το καθήκον, αν θα είναι ο ναζιστικός υπόκοσμος ή αν αρκεί ο σκληρός πυρήνας του «δημοκρατικού» κράτους, ή τελικά κάποιος συνδυασμός τους, το σίγουρο είναι πως ο εμφύλιος πόλεμος χαμηλής έντασης είναι ήδη εδώ. Ο φόβος είναι ήδη εδώ. Κι αυτό δεν αντιμετωπίζεται ούτε «τρελαίνοντας τους στη νομιμότητα», ούτε με εθνική αντιμνημονιακή ενότητα, ούτε με τη νιοστή γενική απεργία που κρατά δύο ώρες και διαλύεται σε 10 λεπτά, ούτε προσδοκώντας τα εκατομμύρια των διαδηλωτών που δε θα έρθουν ποτέ.
Τώρα χρειάζεται οι συνειδητές προλεταριακές δυνάμεις να επεξεργαστούν ξανά, την ξεχασμένη στα χρόνια της «ανάπτυξης» επαναστατική στρατηγική και τακτική, να γεφυρώσουν την αντίσταση με την εναλλακτική λύση, να υπερασπιστούν φυσικά και πολιτικά την παρουσία τους στο δρόμο. Να κινηθούμε εν ολίγοις όχι ως υποψήφια θύματα, ούτε ως καρικατούρες άλλων εποχών, αλλά ως δρώντα υποκείμενα του παρόντος. Κι αν αυτά ακούγονται σε κάποιους γραφικά ή δύσκολα ας ρίξουν ξανά μια πιο προσεκτική ματιά γύρω τους.
Άκης Τζάρας
Πηγή:Κόκκινη Ορχήστρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου