Λίγες ημέρες μετά τη πρώτη μαζική απεργία στις 26/9 ενάντια στη τρόικα εσωτερικού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ), την εισβολή των απλήρωτων εργατών του Σκαραμαγκά στο Πεντάγωνο, την επίσκεψη του μεγάλου αφεντικού της τρόικας εξωτερικού, Μέρκελ και το Καραβάνι των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής με σύνθημα «Τα εργοστάσια στους εργάτες», τίποτα δεν μπορεί να καλύψει τον τρόμο του κεφαλαίου, της κυβέρνησής του, των φασιστών υπηρετών της, μπροστά στη μαχητικότητα των εργαζόμενων και άνεργων μαζών να μην περάσουν τα νέα καταστροφικά μνημονιακά μέτρα που θα αφήσουν στην κατάψυξη ολόκληρη τη χώρα, πανικοβάλλοντας ταυτόχρονα τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ μπροστά στο καθολικό αίτημα για την οργάνωση Γενικής Απεργίας Διαρκείας για να δοθεί η αποφασιστική μάχη τώρα.
Πρασινομπλέ συνδικαλιστές που βλέπουν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, συνεπικουρούμενοι από την Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΡΙΖΑ) προσπαθούν να κόψουν και να ράψουν την αγωνιστική διάθεση των μαζών μέχρι το σημείο μιας κάποιας κυβερνητικής αλλαγής, μιας αλλαγής χωρίς να θιχτούν τα θεμέλια του καπιταλισμού που μας έφερε μέχρι εδώ. Γι αυτό, παρά τη γκρίνια τους και τις «τολμηρές» προτάσεις τους για 48ωρες απεργίες, αρνούνται πεισματικά να σπάσουν τους δεσμούς τους με τους χρεοκοπημένους συνδικαλιστές και να οργανώσουν τη πάλη της εργατικής τάξης είτε μπροστά στην ελεγχόμενη χρεοκοπία και την εσωτερική στάση πληρωμών που ήδη ζούμε, είτε σε μια πιθανή άτακτη χρεοκοπία. Οι πολιτικοί υποστηρικτές της παραμονής στο ευρώ ή της εξόδου από αυτό, αφήνουν ανοικτό ένα κομβικό θέμα: Ποιος θα έχει την εξουσία(όχι απλά τη κυβέρνηση) για να πάρει τα αναγκαία μέτρα για την οικονομική κατάρρευση που ήδη συμβαίνει και που θα επιταχυνθεί στη περίπτωση επιστροφής σε ένα νέο νόμισμα με μια αριστερή(;) κυβέρνηση σε μια χρεοκοπημένη καπιταλιστική οικονομία των διεθνών αγορών.
Ανεγκέφαλοι βρίσκουν ότι η χώρα είναι αποικία, βρίσκεται υπό κατοχή, ότι έχουμε χούντα, ότι η κοινωνία εκφασίζεται και ότι είμαστε σχεδόν νεκροί: Η προδοσία και η δειλία για να μην οδηγηθεί η εργατική τάξη σε έναν επαναστατικό αγώνα έχει πολλές λέξεις. Δεν τολμούν να πουν ότι ο καπιταλισμός χρεοκόπησε! Ο αστικός τύπος καθημερινά γράφει τι φοβάται η ελληνική και ευρωπαϊκή αστική τάξη: Τον εμφύλιο, το Πολυτεχνείο και τον Δεκέμβρη 2008, με λίγα λόγια την επαναστατική δράση των μαζών που μπορεί να συντρίψει το αστικό κράτος, να δώσει τα εργοστάσια στους εργάτες, να πάρει τις τράπεζες από τους τραπεζίτες, να διαγράψει μονομερώς το χρέος χωρίς πολλές κουβέντες, να κατεβάσει τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου όπως έκανε με το Καραμανλή, τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο, οργανώνοντας την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου, μέσω εργατικών συμβουλίων κι όχι με τα πειθήνια όργανα των τραπεζιτών. Ο Σαμαράς είπε “Δεν θ΄αφήσω την Ελλάδα να γίνει ξέφραγο αμπέλι», των απλήρωτων του Σκαραμαγκά, των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ, των άνεργων και των απελπισμένων. Αυτό ακριβώς είπε και στη Μέρκελ με πιο σωστά λόγια: «Αν δεν βάλετε πλάτη, η κοινωνική επανάσταση στην Ελλάδα είναι προ των πυλών και θα κάψει όλη την Ευρώπη».
Το Εργατικό Κέντρο Βόλου αναζητώντας τη χαμένη του τιμή, μαζί με ολόψυχα αφοσιωμένους εταίρους, αφού εγκατέλειψε την πλ. Ελευθερίας εδώ και 18 μήνες, αποφάσισε να επανέλθει, γνωρίζοντας ότι στην πλατεία συγκεντρώνεται το επαναστατικό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα. Μήπως το ΕΚΒ αποφάσισε να κάνει επαναστατική πολιτική; Ούτε κατά διάνοια! Μήπως ενδιαφέρεται για την ενότητα; Το ΕΚΒ κι οι φίλοι του θέλουν μια ενότητα των αριθμών αλλά όχι των σκοπών και την υποταγή μας στα δικά τους σχέδια. Αυτό είναι αδύνατον!
Η πλατεία Ελευθερίας δεν χαρίζεται στους ξεπουλημένους γραφειοκράτες κι ανήκει σε όλους εκείνους που απαιτούν η γενική απεργία να γίνει διαρκείας, που ζητούν την οργάνωση του ταξικού αγώνα από τα κάτω, που θέλουν να σπάσουν από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία για να διεξαχθεί η ταξική μάχη αδιάλλακτα και με σχέδιο, σε όσους θέλουν να περάσει ο πλούτος σε αυτούς που τον παράγουν και δεν έχουν τίποτα, στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους απελπισμένους. Δεν σκοπεύουμε να διορθώσουμε το χρεοκοπημένο καπιταλισμό αλλά αγωνιζόμαστε για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης για μια κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση. Απλά, έχει έρθει η ώρα!
Πρωτοβουλία για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ (Μαγνησίας)
Τηλ. Επικοινωνίας: 6972004219, 6970967338,6932383052,6972967981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου