Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εργατικής εφημερίδας Δράση

Τα περιεχόμενα του 9ου τεύχους της εργατικής εφημερίδας Δράση:

• Editorial: Έχουμε τα δικά μας όπλα, το πάθος για τη λευτεριά!
• Για μια απελευθερωτική, συνεργατική και αλληλέγγυα οικονομία
• Άρνηση εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση-χειραγώγηση - του Θ.Θ.
• Η άποψή μας: Η αφλογιστία μπροστά στην επέλαση των βαρβάρων...
• Εμείς δεν υπογράψαμε ποτέ τη Βάρκιζα – της Μαρίας Γερογιάννη
  
  

--------------

ΦΑΚΕΛΟΣ: Μπορούμε χωρίς αφεντικά

• Δυνατότητες ανατροπής του καθεστώτος της κοινωνικής λεηλασίας και βαρβαρότητας – του Θοδωρή Θεοδωρόπουλου
• Ernesto «Lalo» Paret: Η ανάκτηση των εργοστασίων μάς κάνει να σκεφτούμε ότι τα πάντα είναι δυνατά
• Κοινωνική Οικονομία: Τόπος συνάντηση των αναγκών της επιβίωσης με την ανάκτηση της αξιοπρέπειας – του Γιώργου Λιερού
• Richard Wolff: Καταλάβετε την παραγωγή
• Αυτοδιαχείριση-Συνεταιρισμός: Αγγίζοντας την ουτοπία, ένας καινούργιος κόσμος είναι εφικτός – της Μάγδας Μάντζου
• Urupia: Εργαστήριο κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης – Συνέντευξη μελών της Urupia στην Έφη Πανοτοπούλου
• Βιομηχανική Μεταλλευτική: Ένας αγώνας πέρα από τα καθιερωμένα...

---------------

• Ο Δένδιας βάζει χακί στολή... Στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό» - των Νίκου Αργυρίου, Βάιου Σκαρλάτου (Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση)
• Το μεγάλο χωνευτήρι των τραπεζών – του Π.Π., εργαζόμενου στον χρηματοπιστωτικό τομέα
• Peter Waterman: Όλα κοινά – Ένα νέο/παλιό σύνθημα για τη διεθνή εργασία και τον εργατικό διεθνισμό

Από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας:

Το μέλλον είναι τώρα!

Mε αμείωτη ένταση συνεχίζεται από το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας ο νέος κύκλος της βάρβαρης εξαθλίωσης της τεράστιας πλειοψηφίας του κόσμου της εργασίας και της κοινωνίας από το κράτος των αφεντικών και των πολιτικών του εκπροσώπων.

Οι κυρίαρχοι του καθεστώτος για να «ξεπεράσουν» τη βαθιά δομική κρίση που αποδομεί συθέμελα το σύστημα και τις συμμαχίες του, επιλέγουν χωρίς αλλά περιθώρια ελιγμών και «εναλλακτικών» λύσεων ένα μονόδρομο πρωτοφανούς ανακατανομής σε βάρος της τεράστιας κοινωνικής μάζας, που ξεπερνά πια ακόμη και τα ευτελή όρια της τυπικής ανθρώπινης επιβίωσης μέσα στον απάνθρωπο ούτως ή άλλως καπιταλισμό.

Με τον κοινωνικό πόλεμο να εξελίσσεται λοιπόν από τα αφεντικά, το κράτος, και το παρακράτος της συμμορίας των φασιστών, η εγκλωβισμένη αναγκαιότητα της έκφρασης για μια απελευθερωτική προσπάθεια των καταπιεσμένων ψάχνει διέξοδο έξω και πέρα από τους επίσημους φορείς του συστήματος (κόμματα, συνδικάτα, ιδεολογικούς, και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς), στις χειραφετημένες απόπειρες για μια ανθρώπινη ζωή των συλλογικοτήτων του επαναστατικού μέλλοντός μας.

Τώρα πια που το μόνο «αίτημα» που απόμεινε είναι «ζωή ή εξαθλίωση», είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο να επιστρέψουμε το δίλημμα της ελάχιστης επιβίωσης που θέτουν οι κυρίαρχοι, με το «εμείς μπορούμε και θα τα πάρουμε όλα», οξύνοντας τον κοινωνικό τους πόλεμο και οικοδομώντας έναν κόσμο της αλληλεγγύης και της επανάστασης.

Όλοι στους δρόμους της σύγκρουσης, της αυτοδιαχείρισης και της αλληλεγγύης!