Τέτοια “λάθη” κάνουν μόνο κρετίνοι ή προδότες

Δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας συναντήθηκε με τον Καραμανλή ή με τον Ψυχάρη ή και με τους δυό μαζί, αλλά με αυτά που συμβαίνουν στο κόμμα του δεν έχουμε και κανένα λόγο να μην το πιστέψουμε. Και γιατί δηλαδή να μην συναντήθηκε; Εδώ πριν κάτι μήνες τον είδαμε στο ίδρυμα Καραμανλή να πλέκει το εγκώμιο του εθνάρχη (6/3/13), αφήνοντας άφωνο το πανελλήνιο. Τον είδαμε επίσης να περιφέρεται στα εκδοτικά συγκροτήματα και μάλιστα την περίοδο που αυτά έσπαγαν το ένα ρεκόρ απολύσεων πίσω από το άλλο. Χαιρετούρες με τον γνωστό κομιστή Θέμο Αναστασιάδη στις 18 Απρίλη 2013, επίσκεψη στον Πήγασο του Μπομπολα μια βδομάδα νωρίτερα. Καπου εκεί στην Καθημερινή και τον Σκαι. Ο πρόεδρος χωρίς αμφιβολία θέλει να τα έχει καλά με τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και με τους κάθε είδους γκεμπελίσκους. Το αν αυτό το κάνει κρυφά ή φανερά λίγη σημασία έχει. Και γιατί, θα πει κανείς; Που είναι το κακό; Μήπως αυτό επηρεάζει το πολιτικό μας σχέδιο; Μάλιστα. Το “πολιτικό σχέδιο”. Το προτζεκτ. Νεολογισμοί της ευρωαριστεράς, δανεισμένοι από την επιχειρηματική ορολογία. Και ποιό είναι λοιπόν αυτό το φοβερό πρότζεκτ που έχετε; Μήπως οι δηλώσεις του οικονομικού μέντορα Δραγασάκη περί “διασφάλισης της δημοσιονομικής σταθερότητας και αξιόχρεου του ελληνικού κράτους”. Ή του Μηλιού ότι το “χρέος πρέπει να γίνει βιώσιμο και να βγούμε στις αγορές”; Μήπως κρύβεται κάποιο βαθυστόχαστο πολιτικό πρότζκετ πίσω από αυτές τις γελοιότητες; Μήπως νομίζουν οι οικονομολόγοι του Σύριζα ότι τρώμε κουτόχορτο; Ότι δεν καταλαβαίνουμε τι λένε;

Πολλές φορές πρέπει κανείς να δίνει τόπο στην οργή για πράγματα που έχουν γίνει στο παρελθόν, και ειδικά όταν έχουν περάσει 20 ή και παραπάνω χρόνια. Λες “εντάξει περασμένα ξεχασμένα. Ας κοιτάξουμε μπροστά. Οι άνθρωποι μπορούν να αλλάζουν απόψεις, και να τους δέχεσαι με βάση αυτό που λένε εκείνη τη στιγμή, χωρίς κανείς να ζητά άφεση αμαρτιών για το αμαρτωλό παρελθόν του οποιουδήποτε. Αυτό ας το κάνει η εκκλησία και η ιερά εξέταση”. Όμως ως εδώ! Όταν οι συγκεκριμένοι θέλουν και να μας δουλεύουν μες τα μούτρα μας, τότε θα ανοίξει όλη η κουβέντα. Λοιπόν ο Δραγασάκης και ο κάθε Δραγασάκης, όπως και ο κάθε Βουδούρης θα πρέπει να απολογηθούν για το παρελθόν τους και να κόψουν να παριστάνουν την πάπια. Οι ευγένειες τέλος. Και τέλος όχι μόνο μ’ αυτούς τους τύπους, αλλά και με όσους τους καλύπτουν.

Ο Δραγασάκης ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη (και πουθενά δεν έχει κάνει αυτοκριτική γι’ αυτό) με τον ίδιο τρόπο που ο Βουδούρης για τον οποίο γίνεται και πολύς λόγος τις τελευταίες μέρες ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ όταν ψήφιζε το μνημόνιο 1.“Ναι αλλά διαφώνησε μετά και διαγράφτηκε” για να βρεθεί στη Δημαρ. Και γιατί ψήφισε το μνημόνιο χωρίς καν να το έχει μετανοιώσει; “Γιατί δεν υπήρχε άλλη επιλογή με τα 24 δις έλλειμμα που άφησε ο Κ.Καραμανλής”. Αυτό το λέει ακόμα και τώρα. Παρά το ντόρο για τις δηλώσεις του. Και διαμαρτύρεται ότι του διαστρεβλώνουν δήθεν τα λόγια του. Άλλος πονηρίδης που ψάχνει για μαλ..κες. Λοιπόν πονηρέ, και να ακούμε ξέρουμε και να διαβάζουμε και μάλιστα καλύτερα από σένα πολιτικάντη της κακιάς ώρας. Αυτός ο ποντικός όταν βρέθηκε στη Δημάρ, σε αυτό το άθλιο πλυντήριο των ορφανών του σημιτισμού, φρόντισε πριν το παίξει ξανά αντιστασιακός να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στο Σαμαρά δίνοντας εκ νέου την κοινοβουλευτική νομιμοποίηση όχι απλώς στη μνημονιακή λαίλαπα, αλλά και στην πιο ακροδεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Όταν είδε όμως ότι το σαπάκι της Δημαρ είναι έτοιμο να καταλήξει στον πάτο, αποφάσισε να μετακομίσει στο Συριζα και να γίνει βλαχοπεριφεριάρχης Πελοπποννήσου.

Οι απανωτές επιλογές του Συριζα δεν είναι καθόλου τυχαίες. Οι δηλώσεις των οικονομικών στελεχών του δένουν απόλυτα με τις επιλογές των μελλοντικών “κυβερνητικών” στελεχών με τα οποία ο Τσίπρας θα “σώσει τη χώρα από την καταστροφή”. Φανταζόμαστε τι θα δουν τα ματάκια μας όταν ο Συριζα με τη Δημαρ, τους Ανελ ή με οποιοδήποτε άλλο γίνει κυβέρνηση. Όλα αυτά θα λεγε κανείς ότι ίσως εντάσσονται σε ένα “πολιτικό σχέδιο”, να προσεγγιστούν ευρύτερα τμήματα του εκλογικού πληθυσμού προκειμένου να ψηφίσουν Συριζα. Να πούμε, αν είναι αυτό, στον καραγκιόζη που τα σκέφτεται, ότι με αυτά τα “σχέδια”, το κόμμα τους θα καταλήξει από τη σίγουρη νίκη στην συντριβή. Να είναι σίγουροι, ότι με τους Βουδούρηδες δεν πρόκειται να κερδηθεί καμία Πελοπόννησος για να μην πούμε ότι αυτό ισχύει και για την Δούρου στην Αττική. Γιατί όμως ο Σύριζα βάζει τέτοια αυτογκόλ; Τι επιδιώκει; Εκτός από το να πείσει τους πάντες ότι είναι το κόμμα της “εθνικής συμφιλίωσης”, που δεν θα βάλει σε περιπέτειες τον ελληνικό καπιταλισμό; Μόνο μια σκέψη βγαίνει από όλα αυτά; Ότι επιδιώκουν ανοιχτά την εκλογική τους ήττα. Ότι με αυτές τις προκλητικές επιλογές, θέλουν να σπείρουν την απογοήτευση στον κόσμο της αριστεράς. Να τον αναγκάσουν να απέχει, να επιβεβαιώσουν αυτό που τους καταλογίζουν τα παπαγαλάκια τύπου τράγκα. Ότι είναι μια από τα ίδια, και ακόμα χειρότερα.

Και εκεί που προσπαθεί κανείς να χωνέψει τις αλλοπρόσαλλες επιλογές, μαθαίνει ότι στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας η επιλογή της ΚΕ είναι κάποιος Θ. Καρυπίδης. Το άτομο αυτό δεν το γνωρίζουμε και ούτε θέλουμε να τον μάθουμε. Δεν ξέρουμε αν είναι μέλος του Συριζα, ούτε την πολιτική του διαδρομή, και ούτε μας ενδιαφέρει. Ξέρουμε όμως ότι είναι δημοσιογράφος σε κάποιο κανάλι της Κοζάνης, από αυτά τα κιτρινοκάναλα της επαρχίας που έπαιζαν και συνεχίζουν να παίζουν τη χρυσή αβγή σε καθημερινή βάση, διαφημίζοντας τα στελέχη της και τα βοθρολύματά τους. Λοιπόν αυτός ο Καρυπίδης σε μια από τις εκπομπές του τον Νοέμβριο είχε καλεσμένο τον Κασιδιάρη συζητώντας μαζί του σαν να μην συμβαίνει τίποτα για τα “θύματα της ΧΑ” και τα πολιτικά της σχέδια σχεδόν σε συντροφικό κλίμα.

Ακόμα και η ιστοσελίδα των φασιστών διαφημίζει το γεγονός στα πρώτα θέματα. Και σαν να μην έφτανε αυτό ο ίδιος ο υποψήφιος του Συριζα τον Οκτώβριο ανέβαζε στο FB σχολιάκια της κακιάς ώρας καυτηριάζοντας τις διώξεις των στελεχών της ΧΑ.

Επιπλέον το ανεκδιήγητο αυτό πρόσωπο όχι μόνο διαφημίζει τους ρατσιστές, αλλά υιοθετεί και το λόγο τους. “Σε βίντεο στο YouTube , ο Καρυπίδης από το βήμα τοπικού τηλεοπτικού σταθμού, μεταφέρει την είδηση ότι «ο Δένδιας σχεδιάζει να φέρει μετανάστες στην περιοχή» και την σχολιάζει λέγοντας ότι δεν χρειάζεται η τοπική κοινωνία να λειτουργήσει με αργά ανακλαστικά και στην πεπατημένη «η Δυτική Μακεδονία να τρώει την μια σφαλιάρα μετά την άλλη»”. Εφ.Συν.

Το πώς επιβλήθηκαν αυτές οι υποψηφιότητες στην ΚΕ του Συριζα είναι μια υπόθεση που δεν μας αφορά. Αφορά όμως όσους βρίσκονται σε αυτό το κόμμα. Ελπίζουμε άνθρωποι που τους ενδιαφέρει πραγματικά η κοινωνική αλλαγή να μην λέρωσαν τα χέρια τους με αυτές τις επιλογές στο όνομα οποιουδήποτε “πολιτικού σχεδίου”. Ελπίζουμε να αντιλαμβάνονται ότι έτσι δεν υπερασπίζονται την ενότητα του κόμματός τους αλλά τα ελεεινά σχέδια της ηγετικής τους ομάδας που με απανωτούς εκβιασμούς δημιουργεί συνενόχους της πολιτικής της. Μιας ομάδας που είναι απολύτως σίγουρο, ότι θα πουλήσει στεγνά ό,τι αριστερό υπάρχει μέσα και έξω από το Συριζα προκειμένου “να σωθεί η πατρίς”. Μια ηγεσία που είναι αδίστακτη στα αριστερά της και γλοιώδης στα δεξιά της. Υπάρχουν κάποιοι που καλούνε έστω και την τελευταία στιγμή να “διορθωθεί το λάθος”. Ίσως η ομάδα που περιφέρει τον πρόεδρο να αντιληφθεί ότι πρέπει να κάνει κάποιον ελιγμό. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν πρόκειται για λάθη. Δεν γίνονται τέτοια λάθη. Εντάξει; Τέτοια “λάθη” κάνουν μόνο κρετίνοι ή προδότες. Και για να μην μπερδευόμαστε. Όταν λέμε προδότες δεν εννοούμε καμίας σοσιαλιστικής υπόθεσης. Ούτε καμίας επανάστασης. Κάτι τέτοιο άλλωστε δεν έχει υποσχεθεί πουθενά ο Σύριζα για τα επόμενα 200 χρόνια. Μιλάμε για προδότες του δικού τους “πολιτικού σχεδίου”, έστω κι αν αυτό είναι νερόβραστος ρεφορμισμός, Κευνς και νοσταλγία του κράτους πρόνοιας και ενός καπιταλισμού που έχει ψοφήσει μια για πάντα.

K. Mαραγκός

Κόκκινη Ορχήστρα