ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ: επεισόδιο #949839284987539797

Ενώ ακόμη αναμένεται κάποια επίσημη τοποθέτηση για τα συμβάντα της 16ης Φλεβάρη (μιας και η κυρίαρχη δικαιολογία που συνεχίζει να διαρρέεται για τη μη επισημοποίηση της «Συμπόρευσης» είναι πως εγκρίθηκαν...διαφορετικά κείμενα) με σημερινό άρθρο στον ιστότοπο του ΣΧΕΔΙΟΥ Β, η μετωπική συμπόρευση της αντι-EE, αντι-ευρώ, ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής (και πάει λέγοντας) Αριστεράς,  φαίνεται προς το παρόν να «παγώνει» και να μετατρέπεται σε συνεργασία «ειδικού σκοπού», δηλαδή σε εκλογική συνεργασία για τις Ευρωεκλογές (και βλέπουμε). 


Άντε να δούμε σε ποιο επεισόδιο θα γίνει επιτέλους ο γάμος ανάμεσα στις οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς στις οποίες πέφτει «όλο το πολιτικό βάρος της ευθύνης για την έκφραση αριστερής αντιΕΕ αμφισβήτησης που θα φρενάρει την ακροδεξιά εθνικιστική επέλαση». Άντε, γιατί «μας πήρανε χαμπάρι»...

kokkinostupos

Της Βαγγελιώς Σωτηροπούλου

1) Τι είναι οι ευρωεκλογές ;

Στις ευρωεκλογές δεν εκλέγονται βουλευτές του εθνικού κοινοβουλίου, δηλαδή οι άνθρωποι που νομοθετούν και λαμβάνουν αποφάσεις και ευθύνες για το μέλλον της χώρας μας,

αλλά ευρωβουλευτές, δηλαδή μέλη ενός υπερεθνικού διακοσμητικού θεσμού που μόνο σκοπό έχει τον εξωραϊσμό της τεράστιας φυλακής των λαών που λέγεται ΕΕ. Ευρωεκλογές λοιπόν είναι ο αυλισμός των φυλακισμένων

2) Τι μπορούν να περιμένουν οι αριστερές αντι ΕΕ οργανώσεις από τις ευρωεκλογές;

Θα μπορούσαν οι αριστερές οργανώσεις να απέχουν από τις ευρωεκλογές δηλώνοντας έτσι την αντίθεσή τους σε όλο το οικοδόμημα της ΕΕ (αυτό είναι π.χ. γραμμή κάποιων οργανώσεων στη Γαλλία). Ήδη αρκετοί πολίτες της χώρας μας θα εκφράσουν την αντίθεσή τους στο ευρώ και την ΕΕ απέχοντας από τις εκλογές. Αυτή η επιλογή όμως, αφενός θα μας στερούσε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε σε μια δημόσια συζήτηση, αφετέρου θα μας τσουβάλιαζε μαζί με την αμφισβήτηση της ΕΕ από ακροδεξιές θέσεις.    

Επομένως ο ειδικός στόχος της συμμετοχής μας στις ευρωεκλογές είναι να εκλεγούν κάποιοι άνθρωποι που θα αξιοποιήσουν το βήμα της Ευρωβουλής για να εξηγήσουν στους πολίτες της χώρας μας και όχι μόνον, ότι η ΕΕ είναι μια φυλακή από την οποία πρέπει να βγουν. Επίσης να αποκτήσει πολιτικό βήμα μια αριστερά που δεν βρίσκεται ακόμη στο εθνικό κοινοβούλιο και να δημιουργηθεί ένας αναγνωρίσιμος πολιτικός πόλος στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Εν ολίγοις ο αυλισμός είναι μια ευκαιρία οι φυλακισμένοι να συζητήσουν μεταξύ τους. Είναι μια ευκαιρία να κατανοήσουν οι λαοί τι είναι το κοινό νόμισμα και ποιοι είναι οι θεσμοί και μηχανισμοί που τους απαγορεύουν να συντάσσουν εθνικούς προϋπολογισμούς, να έχουν παιδεία και υγεία για όλους, να προστατεύουν τη φύση τους.

3) Για το μεταβατικό πρόγραμμα (ή άλλως το σχέδιο απόδρασης)

Οι οργανώσεις της αντί ΕΕ και αντί ευρώ αριστεράς έχουν καταθέσει διαφορετικές αφηγήσεις για την έξοδο από τη ευρω-φυλακή. Κάποιοι πιστεύουν ότι πρέπει να ανοίξει μια τρύπα που θα βγάζει απευθείας έξω από την πύλη μιας κι αυτή είναι η συντομότερη διαδρομή. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι αυτό δεν είναι εφικτό δεδομένου ότι στο συγκεκριμένο σημείο φυλάσσεται με πολύ ισχυρή αστυνομική δύναμη και προτείνουν να ανοίξει ένα λαγούμι που βγάζει σε μια ασφαλέστερη έξοδο. Σε κάθε περίπτωση η επιλογή διαδρομής θα μπει ως πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη μόλις αποκτήσουν οι φυλακισμένοι τις βαριοπούλες και τα άλλα κατάλληλα εργαλεία (όταν βρεθούμε κοντά στην κυβερνητική εξουσία). Προς το παρόν ο άμεσος στόχος το επόμενο τρίμηνο είναι η αναγνωρίσιμη εκλογική καταγραφή εντός και εκτός χώρας μιας αμφισβήτησης του ευρώ και της ΕΕ από τα αριστερά. Δυστυχώς ή ευτυχώς η αμφισβήτηση αυτή μπορεί να γίνει αναγνωρίσιμη στην ελληνική κοινωνία μόνον μέσα από την εκλογική συμμαχία. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλες πολιτικές δυνάμεις με αντιευρώ κι αντι ΕΕ κατεύθυνση με πιο μίνιμουμ μεταβατικά προγράμματα από το Σχέδιο Β. Μακάρι ο σύγχρονος ριζοσπαστισμός της νεολαίας και των στρωμάτων που φτωχοποιούνται να είχε βρει πολύχρωμες πολιτικές εκφράσεις με τις οποίες θα μπορούσαμε να συμμαχήσουμε και να συμπορευτούμε. Μακάρι το ΚΚΕ να μην είχε αποχωρήσει από τα επίγεια. Μακάρι ο αντιεξουσιαστικός χώρος να ενδιαφέρονταν για την πολιτική. Δυστυχώς ολ’ αυτά είναι ακόμα ευχές. Οπότε όλο το πολιτικό βάρος της ευθύνης για την έκφραση αριστερής αντιΕΕ αμφισβήτησης που θα φρενάρει την ακροδεξιά εθνικιστική επέλαση πέφτει στις πλάτες του Σχεδίου Β και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

4) Συμπόρευση ή άλλως ο «φανταστικός φίλος» ;

Όλοι μας ονειρευόμαστε μια ολοκληρωμένη συμπόρευση των δυνάμεων της εκτός του ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς. Το ότι δεν την έχουμε πετύχει δεν οφείλεται στην ανειλικρίνεια κάποιου ή κάποιων αλλά σε υπαρκτές και απολύτως σεβαστές διαφορές. Το Σχέδιο Β και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν κοινή καταγωγή και κοινό αξιακό σύστημα. Έχουν όμως διαφορετικά πολιτικά σχέδια και αφηγήσεις για την έξοδο από την κρίση. Εμείς στο Σχέδιο Β προτάσσουμε την δημιουργία ενός διευρυμένου μετώπου γύρω από ένα ριζοσπαστικό μεταβατικό πρόγραμμα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ την δημιουργία ενός νέου αντικαπιταλιστικού κόμματος. Δεν μπορούμε να εκβιάσουμε μια ολοκληρωμένη συμπόρευση που απλά θα χαλάσει ένα κλίμα αλληλοσεβασμού και αποδοχής της διαφορετικότητας. Μπορούμε όμως να αναπτύξουμε πάρα πολλές μορφές συνεργασιών «ειδικού σκοπού» και οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις μετά τις ευρωεκλογές θα μας δείξουν εάν η ολοκληρωμένη συμπόρευση από «φανταστικός φίλος» (όπως περιγράφουν τα παιδικά μυθιστορήματα) γίνει πραγματικός φίλος.