του Αχιλλέα Καρακίτσου*
Συνάδελφοι συνταξιούχοι,
Ο καταιγισμός των αντιλαϊκών μέτρων δεν έχει τελειωμό. Η καπιταλιστική κρίση οξύνεται. Η κατάσταση των εργατών και των συνταξιούχων έχει φτάσει στο απροχώρητο. Βιώνουμε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, πείνας, χωρίς θέρμανση και ηλεκτρικό με προνοιακά επιδόματα αντί συντάξεων.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η ενότητα και πάλη εργατών και συνταξιούχων που θα μπορούσε να ανατρέψει τη γκρίζα πραγματικότητα προσκρούει στις συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπροσώπων των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ – ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) όπου πήραν την εγκληματική απόφαση για τη διαγραφή του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ από τα Εργατικό Κέντρο στο οποίο από την ίδρυση του μέχρι και χθες ήταν ισότιμο μέλος.
Ο γράφων μάλιστα είχε εκλεγεί τρείς φορές στη Διοίκηση του ΕΚΙ όντας αντιπρόσωπος από το παραπάνω Σωματείο.
Άλλωστε και άλλες φορές μετά την απόφαση της ΓΣΕΕ το 1987 είχαν επιχειρήσει παρόμοια κίνηση ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ και μάλιστα με προσφυγή τους στο Πρωτοδικείο Ιωαννίνων. Η απόφαση όμως ήταν – και καλώς κατά τη γνώμη μου – (γιατί οι συνταξιούχοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης) να παραμείνει το Σωματείο στη δύναμη του ΕΚΙ.
Αποτελεί γεγονός πως η γέννηση του συνδικαλιστικού μας κινήματος πιστοποιούνταν με μεγάλες κρατικές σφραγίδες και τις απαραίτητες δικηγορικές και συμβολαιογραφικές υπογραφές, αφού το πρώτο Σωματείο του Ναυπηγοξυλουργών Σύρου το 1879 αντί για καταστατικό συγκροτήθηκε με συμβολαιογραφική πράξη.
Πρόκειται για μια συμβολικά χαρακτηριστική πράξη και την απαρχή για την πίστη στους αστικούς νόμους, την προσήλωση στις νομικίστικες διαδικασίες, την εμπιστοσύνη στο δικηγόρο και το δικαστή, όπου μετά το 1945 επιβλήθηκε από τους Άγγλους υποχρεωτικά στο συνδικαλιστικό μας κίνημα.
Πρόκειται για την κατά γράμμα τήρηση του αστικού νόμου, τη νομιμοποίηση των πραξικοπημάτων στο συνδικαλιστικό κίνημα (Σωματεία σφραγίδες. Νόθες εκλογές, διοικήσεις από το Πρωτοδικείο κλπ…) και για άλλες αυταπάτες με τις οποίες είναι εμποτισμένοι και σήμερα πλείστοι όσοι συνδικαλιστές (και όχι κατ΄ανάγκη συνδικαλιστές μόνο του κρατικού και ρεφορμιστικού χώρου).
Έτσι στο όνομα της αστικής επιρροής και της νομιμότητας για το έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος από την αστική τάξη διαγράφεται ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης, οι συνταξιούχοι.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι όταν τα άλογα γεράσουν, τα σκοτώνουν. Και ό,τι δεν έκαναν τα αστικά δικαστήρια τα κάναν μόνοι τους οι συνδικαλιστές που «στόχο έχουν να υπερασπίζουν τους εργάτες», δηλαδή οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ –ΚΚΕ μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ. Μάλιστα φτάσαν στο σημείο, η συγκεκριμένη απόφαση να μην είναι απόφαση του Συνεδρίου των αντιπροσώπων αλλά συμφωνία των ίδιων τωνπαρατάξεων τους εκφυλίζοντας ακόμη περισσότερο το συνδικαλιστικό κίνημα, βοηθώντας την αστική τάξη στη μάχη που δίνει για τη διάλυσή του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι δεν δέχτηκαν καν να μπει σε ψηφοφορία αυτό το θέμα παρότι ζητήθηκε από συνέδρους.
Τα σημερινό κράτος είναι τέτοιο ώστε, είναι αναγκαίο η εργατική τάξη να υπερασπίσει το εαυτό της και το αγώνα της μέσα από τα Σωματεία και όλες οι δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στο εργατικό κίνημα να υπερασπίζουν τους εργάτες και όχι να τους διώχνουν από τα μαζική οργάνωση και πάλη.
Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ ότι επιβάλλεται έκτακτη Γενική Συνέλευση του Σωματείου των Συνταξιούχων για την αντιμετώπιση του πραξικοπήματος στο ΕΚΙ με στόχο:
Να καθαιρεθεί ο πρόεδρος του Σωματείου που ούτε καν τοποθετήθηκε στη Συνέλευση των αντιπροσώπων και πειθάρχησε στο έγκλημα.
Να ψηφίσουν οι αντιπρόσωποι στις εκλογές για νέα διοίκηση στο ΕΚΙ καταργώντας στην πράξη την πραξικοπηματική συμφωνία των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ - ΠΑΜΕ (ΚΚΕ).
*Πρώην μέλος της Διοίκησης του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου