Το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία που ακουγόταν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πριν από 40 σχεδόν χρόνια, επικαιροποιήθηκε στις συγκεντρώσεις των πλατειών πέρυσι, με τη γενικευμένη παραδοχή ότι η χούντα δεν τελείωσε με την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας.
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου μάς βρίσκει απέναντι σε μια ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των δικαιωμάτων μας, σε ένα ακόμη πιο εξοντωτικό και εχθρικό πλαίσιο συνθηκών εργασίας (γενικευμένη επισφάλεια, ανεργία, εργαζόμενοι φτωχοί), σε μια ακόμη μεγαλύτερη επίθεση της εξουσίας στην κοινωνία. Μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας φτωχοποιούνται και περιθωριοποιούνται ραγδαία, είτε αυτό οφείλεται στα νέα μέτρα και όσα αυτά προβλέπουν, είτε στην προσπάθεια καταστολής των κινητοποιήσεων και των κοινωνικών αγώνων, είτε αφορά στην στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, όπως οι μετανάστες, οι οποίες ακόμη και στην εποχή της «ευμάρειας» αντιμετωπίζονταν ως μη πολίτες, χωρίς ουσιαστικές παροχές και υπό συνεχή ανασφάλεια.
Η μεταπολίτευση, που σήμερα πνέει τα λοίσθια, λειτούργησε περισσότερο ως απορροφητήρας των κοινωνικών κραδασμών και της επιθυμίας για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Αποχαυνωμένα μέσα στις υποσχέσεις για διαρκή ευημερία και στο θέαμα της «δημοκρατίας», μεγάλα τμήματα του πληθυσμού αποσύρθηκαν στην ιδιώτευση, εγκαταλείποντας και αδιαφορώντας για τον δημόσιο χώρο, αφήνοντάς τον έρμαιο στο αδηφάγο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Ο ατομισμός και το "βόλεμα" έγιναν οι κύριες επιδιώξεις ενός μεγάλου μέρους του λαού, το οποίο εξαργύρωσε τους αγώνες του για δημοκρατία με την ψευδαίσθηση της κοινωνικής ομαλότητας και του εύκολου πλουτισμού.
Σε αυτό το αποσαθρωμένο και καταρρέον σκηνικό, το έδαφος μοιάζει εύφορο για τη διάδοση νεοναζιστικών ιδεών, οι οποίες πατώντας στον γενικευμένο φόβο, επιδιώκουν να εδραιώσουν τον μισανθρωπισμό, μιλώντας για εσωτερικό εχθρό, για εχθρούς του έθνους και προδότες. Τα επαναλαμβανόμενα μιντιακά χάπενινγκ, ο παραλογισμός, τα «φιλανθρωπικά» δολώματα και η συνωμοσιολογία επιστρατεύονται για άλλη μια φορά για να διαλύσουν την ήδη ευαίσθητη κοινωνική συνοχή και να διοχετεύσουν την κοινωνική οργή τώρα ενάντια στους μετανάστες και στους ομοφυλόφιλους, και αύριο εναντίον όλων. Το πολιτικό κατεστημένο υιοθετεί τη ρατσιστική ατζέντα, διώκει με μίσος αγωνιστές και αγωνίστριες και προστατεύει βασανιστές και ναζιστές. Οι εχθροί της ελευθερίας εναλλάσσουν ρόλους και ανταγωνίζονται στην παραγωγή του ρατσιστικού δηλητηρίου.
Σήμερα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, η πορεία του Πολυτεχνείου δεν μπορεί να είναι μια επετειακή διαδρομή-παρέλαση.
Σήμερα κάνουμε πορεία ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας, ενάντια στην εδραίωση του φόβου και την καλλιέργεια από τους μηχανισμούς του συστήματος της απάθειας και της υποταγής.
Κάνουμε πορεία γιατί οι δρόμοι ανήκουν σε όλους, ανεξαρτήτου φυλής, φύλου, σεξουαλικής και θρησκευτικής κατεύθυνσης.
Διαδηλώνουμε γιατί δημιουργούμε στο τώρα και υπερασπιζόμαστε τις δομές αλληλεγγύης, συνεργατικής δημιουργίας, ισοτιμίας και άμεσης δημοκρατίας.
Πάνω στο πτώμα της μεταπολίτευσης, θα πιάσουμε το νήμα από εκεί που το άφησαν οι εξεγερμένοι και εξεγερμένες του Νοέμβρη τότε, του Δεκέμβρη πριν λίγα χρόνια, των πλατειών πέρυσι, και θα συνεχίσουμε.
Κάτω το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας
Καμιά ανοχή στις φασιστικές και ρατσιστικές επιθέσεις
Κοινωνική αυτοδιεύθυνση - Αυτοδιαχείριση της παραγωγής
Όλοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου, Σάββατο 17/11, 14:00, πλατεία
Κλαυθμώνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου