Μέχρι το Σάββατο 17 Νοέμβρη 2012, ο Κόκκινος Τύπος θα παρουσιάζει ένα εκτενές αφιέρωμα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το υλικό που αναρτάται έχει βασιστεί σε δευτερογενή δουλειά του blog του Δικτύου Σπάρτακος, του Πολιτικού Καφενείου και άλλων blogs.
Πηγή: www.tovima.gr
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΙΔΗΣ (9/11/2003)
Τριάντα χρόνια από την εισβολή των συνταγματαρχών στο Πολυτεχνείο, η μελανότερη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας παραμένει ανοιχτή. Αν και βαθιά χαραγμένο στη συλλογική μνήμη του τόπου, το Πολυτεχνείο συνεχίζει να κρατά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Κρίσιμα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τα μεσάνυχτα της 16ης προς 17η Νοεμβρίου 1973 έχουν αποσιωπηθεί, ενώ πολλά ερωτήματα είναι αδιευκρίνιστα. Το ίδιο ισχύει και για τα πρόσωπα του χουντικού καθεστώτος που έδρασαν στο παρασκήνιο, που χτύπησαν στο ψαχνό. Πολλοί, ακόμη και σήμερα, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και αυτοί που γνωρίζουν λεπτομέρειες εξακολουθούν να σιωπούν. Από την άλλη πλευρά της πύλης, άγνωστοι ήρωες που αγωνίστηκαν με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, όλα αυτά τα χρόνια προτίμησαν να μείνουν μακριά από τις εκδηλώσεις τιμής και αναγνώρισης.
Στο αφιέρωμα που ακολουθεί οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου σπάνε την τριαντάχρονη σιωπή τους και μιλούν στο «BHMAReportage». Για πρώτη φορά λένε πολλά και σημαντικά. Ενας από αυτούς είναι ο A. Σκευοφύλαξ, ο οδηγός του τεθωρακισμένου άρματος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου! Μιλάει για πρώτη φορά και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη νύχτα που σημάδεψε για πάντα τη ζωή του τόπου, αλλά και τη δική του. «Μέχρι που μπήκα μέσα πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου»!
Στη σπάνια μαρτυρία του ο 50χρονος σήμερα A. Σκευοφύλαξ αναφέρεται στο βαρύ φορτίο που κουβαλάει από τα 20 του χρόνια, όταν για μια στιγμή βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα. «Ντρέπομαι γι' αυτό που ήμουν, γι' αυτό που έκανα». Οσες φορές τύχει να τον ρωτήσουν αν έχει σχέση με τον οδηγό του τανκ, αυτός προτιμά να κρύβεται πίσω από έναν φανταστικό μακρινό του ξάδελφο ο οποίος «σκοτώθηκε σε τροχαίο». Δεν έχει αποφασίσει να τον «αναστήσει» ακόμη. Ισως περιμένει πρώτα να το πει στα παιδιά του!
Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973 ο A. Σκευοφύλαξ οδηγούσε το πρώτο τεθωρακισμένο άρμα από το Γουδί στο Πολυτεχνείο φωνάζοντας: «Παλιοκουμμούνια, θα καλοπεράσετε». Οταν στη Μεταπολίτευση απολυθεί από τον στρατό, θα αγωνιστεί για το μεροκάματο. «Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές το KKE». Για τους φοιτητές που τότε τους έβλεπε «σαν παράσιτα», σήμερα θα πει: «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια».
Λίγες ώρες μετά την αιματηρή εισβολή των στρατιωτικών στο Πολυτεχνείο θα ακολουθήσει η επέλαση των αστυνομικών στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, το σημερινό Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς». Εκατοντάδες τραυματίες μεταφέρονται σε οικτρή κατάσταση στο νοσοκομείο. Στα χειρουργεία οι γιατροί καταβάλλουν απεγνωσμένες προσπάθειες να τους κρατήσουν στη ζωή, ενώ οι συνάδελφοί τους στα εξωτερικά ιατρεία, με μοναδική επιτηδειότητα, σκαρφίζονται κόλπα για να τους προστατεύσουν από τις επιθέσεις των αστυνομικών οργάνων.
Οσα καταγράφονται στα άγνωστα αρχεία του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών, που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα το «BHMAReportage», είναι αποκαλυπτικά. Σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα που ως χθες οι επίσημες αρχές πίστευαν ότι είχαν εξαφανισθεί ή καταστραφεί έρχονται στο φως. Μέσα στις σελίδες των «μητρώων ασθενών» καταγράφονται οι προσπάθειες των γιατρών να παραποιήσουν τα στοιχεία ταυτότητας και να αλλοιώσουν τις γνωματεύσεις τους. «Κρίσις κεφαλαλγίας από δεκαπενταετίας, καθισταμένη συχνοτέρα» αναγράφεται στην περίπτωση της 33χρονης Ολγας Θανασάκη. Αντιληπτή η ανάγκη του χρονικού προσδιορισμού, όπως και το γιατί η ασθενής «ηρνήθη εισαγωγήν». Για τις μαθήτριες Μαρία Σαζήνη και Ελένη Παναγιωτοπούλου, που επίσης «ηρνήθησαν να εισαχθούν» στο νοσοκομείο, η διάγνωση είναι παρεμφερής: λήψη «30 ασπιρινών» και «10 δισκίων» αντιστοίχως. Μόνο ο 48χρονος υποδηματοποιός Γιώργος Καταλογαριάνος θα πέσει πάνω σε έναν αντιδραστικό γιατρό, ο οποίος αρκέστηκε να γράψει: «Αιτιάται αιφνίδιαν ζάλην και ελαφρόν αίσθημα συσφίξεως του λάρυγγος καθ' ην στιγμήν παρηκολούθη τηλεόρασιν»... Στον φάκελο για την ιστορική εξέγερση των φοιτητών ξεχωρίζουν οι αφηγήσεις των γιατρών του νοσοκομείου που μπήκαν στο Πολυτεχνείο λίγες ώρες προτού εισβάλει το τανκ. Μεταξύ αυτών, ο επικεφαλής των γιατρών κ. Νίκος Σγούρας. Για πρώτη φορά μιλάει για όσα έζησε τότε. Αναφέρεται στις συνομιλίες που είχε με τη Συντονιστική Επιτροπή και περιγράφει τη σύλληψη του σπουδαστή που, ύστερα από συνεννόηση γιατρών και φοιτητών, είχε μπει προπομπός επάνω στο καπό του ασθενοφόρου!
Το «BHMAReportage» ερευνά επίσης δύο στυγερά εγκλήματα που σημειώθηκαν μέσα στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας από αστυνομικούς τη «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», όπως αποκλήθηκε. Φέρνει στο προσκήνιο τους δράστες της δολοφονίας ενός νεαρού που συνόδευε στο νοσοκομείο συγγενικό του πρόσωπο και ενός τραυματία που πέθανε ύστερα από ξυλοδαρμό στα χέρια των γιατρών!
1973-2003. Τριάντα χρόνια μετά, ο ακριβής αριθμός των νεκρών του Πολυτεχνείου παραμένει «σκοτεινός», άγνωστος. Σύμφωνα, μάλιστα, με την έρευνα που πραγματοποίησε το 1974 ο διακεκριμένος εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, «οι νεκροί εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν περισσότεροι των επισήμως ανακοινωθέντων. Εις τους καταλόγους τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι»! Τι απέγιναν όμως αυτοί οι νεκροί; «Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;» διερωτάται ο εισαγγελέας. «Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας»!
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΙΔΗΣ (9/11/2003)
Τριάντα χρόνια από την εισβολή των συνταγματαρχών στο Πολυτεχνείο, η μελανότερη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας παραμένει ανοιχτή. Αν και βαθιά χαραγμένο στη συλλογική μνήμη του τόπου, το Πολυτεχνείο συνεχίζει να κρατά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Κρίσιμα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τα μεσάνυχτα της 16ης προς 17η Νοεμβρίου 1973 έχουν αποσιωπηθεί, ενώ πολλά ερωτήματα είναι αδιευκρίνιστα. Το ίδιο ισχύει και για τα πρόσωπα του χουντικού καθεστώτος που έδρασαν στο παρασκήνιο, που χτύπησαν στο ψαχνό. Πολλοί, ακόμη και σήμερα, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και αυτοί που γνωρίζουν λεπτομέρειες εξακολουθούν να σιωπούν. Από την άλλη πλευρά της πύλης, άγνωστοι ήρωες που αγωνίστηκαν με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, όλα αυτά τα χρόνια προτίμησαν να μείνουν μακριά από τις εκδηλώσεις τιμής και αναγνώρισης.
Στο αφιέρωμα που ακολουθεί οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου σπάνε την τριαντάχρονη σιωπή τους και μιλούν στο «BHMAReportage». Για πρώτη φορά λένε πολλά και σημαντικά. Ενας από αυτούς είναι ο A. Σκευοφύλαξ, ο οδηγός του τεθωρακισμένου άρματος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου! Μιλάει για πρώτη φορά και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη νύχτα που σημάδεψε για πάντα τη ζωή του τόπου, αλλά και τη δική του. «Μέχρι που μπήκα μέσα πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου»!
Στη σπάνια μαρτυρία του ο 50χρονος σήμερα A. Σκευοφύλαξ αναφέρεται στο βαρύ φορτίο που κουβαλάει από τα 20 του χρόνια, όταν για μια στιγμή βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα. «Ντρέπομαι γι' αυτό που ήμουν, γι' αυτό που έκανα». Οσες φορές τύχει να τον ρωτήσουν αν έχει σχέση με τον οδηγό του τανκ, αυτός προτιμά να κρύβεται πίσω από έναν φανταστικό μακρινό του ξάδελφο ο οποίος «σκοτώθηκε σε τροχαίο». Δεν έχει αποφασίσει να τον «αναστήσει» ακόμη. Ισως περιμένει πρώτα να το πει στα παιδιά του!
Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973 ο A. Σκευοφύλαξ οδηγούσε το πρώτο τεθωρακισμένο άρμα από το Γουδί στο Πολυτεχνείο φωνάζοντας: «Παλιοκουμμούνια, θα καλοπεράσετε». Οταν στη Μεταπολίτευση απολυθεί από τον στρατό, θα αγωνιστεί για το μεροκάματο. «Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές το KKE». Για τους φοιτητές που τότε τους έβλεπε «σαν παράσιτα», σήμερα θα πει: «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια».
Λίγες ώρες μετά την αιματηρή εισβολή των στρατιωτικών στο Πολυτεχνείο θα ακολουθήσει η επέλαση των αστυνομικών στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, το σημερινό Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς». Εκατοντάδες τραυματίες μεταφέρονται σε οικτρή κατάσταση στο νοσοκομείο. Στα χειρουργεία οι γιατροί καταβάλλουν απεγνωσμένες προσπάθειες να τους κρατήσουν στη ζωή, ενώ οι συνάδελφοί τους στα εξωτερικά ιατρεία, με μοναδική επιτηδειότητα, σκαρφίζονται κόλπα για να τους προστατεύσουν από τις επιθέσεις των αστυνομικών οργάνων.
Οσα καταγράφονται στα άγνωστα αρχεία του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών, που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα το «BHMAReportage», είναι αποκαλυπτικά. Σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα που ως χθες οι επίσημες αρχές πίστευαν ότι είχαν εξαφανισθεί ή καταστραφεί έρχονται στο φως. Μέσα στις σελίδες των «μητρώων ασθενών» καταγράφονται οι προσπάθειες των γιατρών να παραποιήσουν τα στοιχεία ταυτότητας και να αλλοιώσουν τις γνωματεύσεις τους. «Κρίσις κεφαλαλγίας από δεκαπενταετίας, καθισταμένη συχνοτέρα» αναγράφεται στην περίπτωση της 33χρονης Ολγας Θανασάκη. Αντιληπτή η ανάγκη του χρονικού προσδιορισμού, όπως και το γιατί η ασθενής «ηρνήθη εισαγωγήν». Για τις μαθήτριες Μαρία Σαζήνη και Ελένη Παναγιωτοπούλου, που επίσης «ηρνήθησαν να εισαχθούν» στο νοσοκομείο, η διάγνωση είναι παρεμφερής: λήψη «30 ασπιρινών» και «10 δισκίων» αντιστοίχως. Μόνο ο 48χρονος υποδηματοποιός Γιώργος Καταλογαριάνος θα πέσει πάνω σε έναν αντιδραστικό γιατρό, ο οποίος αρκέστηκε να γράψει: «Αιτιάται αιφνίδιαν ζάλην και ελαφρόν αίσθημα συσφίξεως του λάρυγγος καθ' ην στιγμήν παρηκολούθη τηλεόρασιν»... Στον φάκελο για την ιστορική εξέγερση των φοιτητών ξεχωρίζουν οι αφηγήσεις των γιατρών του νοσοκομείου που μπήκαν στο Πολυτεχνείο λίγες ώρες προτού εισβάλει το τανκ. Μεταξύ αυτών, ο επικεφαλής των γιατρών κ. Νίκος Σγούρας. Για πρώτη φορά μιλάει για όσα έζησε τότε. Αναφέρεται στις συνομιλίες που είχε με τη Συντονιστική Επιτροπή και περιγράφει τη σύλληψη του σπουδαστή που, ύστερα από συνεννόηση γιατρών και φοιτητών, είχε μπει προπομπός επάνω στο καπό του ασθενοφόρου!
Το «BHMAReportage» ερευνά επίσης δύο στυγερά εγκλήματα που σημειώθηκαν μέσα στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας από αστυνομικούς τη «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», όπως αποκλήθηκε. Φέρνει στο προσκήνιο τους δράστες της δολοφονίας ενός νεαρού που συνόδευε στο νοσοκομείο συγγενικό του πρόσωπο και ενός τραυματία που πέθανε ύστερα από ξυλοδαρμό στα χέρια των γιατρών!
1973-2003. Τριάντα χρόνια μετά, ο ακριβής αριθμός των νεκρών του Πολυτεχνείου παραμένει «σκοτεινός», άγνωστος. Σύμφωνα, μάλιστα, με την έρευνα που πραγματοποίησε το 1974 ο διακεκριμένος εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, «οι νεκροί εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν περισσότεροι των επισήμως ανακοινωθέντων. Εις τους καταλόγους τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι»! Τι απέγιναν όμως αυτοί οι νεκροί; «Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;» διερωτάται ο εισαγγελέας. «Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας»!
Κάποιοι λένε ότι και το πόρισμα Τσεβά, υποτίμησε κι αυτό την πραγματικότητα. Πολλοί, λένε, προτιμήσανε να θάψουν τα παιδιά τους με μια διακριτική κηδεία, χωρίς άλλους μπελάδες. Ήταν πολύ χρυσαυγείς κι οι εποχές εκείνες...
ΑπάντησηΔιαγραφή