Είναι γνωστό το μίσος που έτρεφαν οι ναζί για τους ανάπηρους και τους ψυχικά ασθενείς. Είναι ίσως επίσης γνωστό ότι περίπου 250.000 άτομα με αναπηρία και ψυχασθένειες εξοντώθηκαν από τους ναζί και γύρω στα 400.000 άτομα στειρώθηκαν υποχρεωτικά παρά τη θέλησή τους, επειδή έπασχαν από ψυχικές ασθένειες ή αναπηρίες που πιστεύονταν ότι ήταν κληρονομικές. Όλα αυτά στα πλαίσια της ευγονικής και στην θεωρία ότι τα άτομα αυτά αποτελούν κόστος για το κράτος. Οι ανάπηροι υπήρξαν τα πειραματόζωα στην πρακτική της μαζικής εξόντωσης καθώς σε αυτούς εφαρμόστηκε το πρόγραμμα Τ-4 που ως στόχο είχε την καθαρότητα της Αρίας φυλής. Αργότερα το Τ-4 έγινε πρότυπο για τις μελλοντικές μαζικές δολοφονίες των ναζί. Όλα αυτά σαν πρόλογο για την μαζική εξόντωση αναπήρων που έγινε τον Νοέμβριο του 1943 στην Αθήνα. Η μόνη διαφορά σε αυτό το γεγονός είναι ότι οι ανάπηροι στην Αθήνα συν τοις άλλοις είχαν αναπτύξει και έντονη αντιστασιακή δράση, γεγονός που εξόργισε διπλά τους ναζί και τους εγχώριους υποστηρικτές τους.
Το 1943 τα νοσοκομεία της Αθήνας περιέθαλπαν γύρω στους 15.000 ανάπηρους πολέμου από τον ελληνοιταλικό πόλεμο του 40'. Τα σοβαρά τραύματα τους απαιτούσαν μακροχρόνια νοσοκομειακή περίθαλψη με αποτέλεσμα τα νοσοκομεία να μετατραπούν σχεδόν σε κύρια κατοικία. Οι ανάπηροι αρχίζουν να οργανώνουν την ζωή τους μέσα στα νοσοκομεία συστήνοντας επιτροπές που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Στην πορεία οι επιτροπές ανέλαβαν τη διαχείριση των τροφίμων και των φαρμάκων παραγκωνίζοντας τους διορισμένους μαυραγορίτες από αυτό το πόστο. Επίσης δημιουργήθηκαν αυτοσχέδια σχολεία για όσους είχαν διακόψει ή δεν είχαν καθόλου μόρφωση. Καθώς οι ανάπηροι κέρδιζαν μικρές μάχες εντός των νοσοκομείων ήταν επόμενο να παίξουν και ρόλο στην αντίσταση που διεξάγονταν εκτός νοσοκομείων. Οι ανάπηροι συμμετέχουν σε πολλές συγκεντρώσεις και πορείες από το 41' 'έως το 43' που συχνά καταστέλλονται βίαια με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλοι να σκοτωθούν. Με την συνθηκολόγηση της Ιταλίας οι ανάπηροι συγκεντρώνουν πολλά όπλα από τα στρατόπεδα των Ιταλών που βρίσκονται κοντά στα νοσοκομεία και τα διοχετεύουν στον ΕΛΑΣ. Το γεγονός αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την χιτλερική κυβέρνηση επιχειρώντας τη μεταφορά όλων των αναπήρων σε άλλους χώρους. Η απόπειρα αυτή θα βρει πολλές αντιδράσεις και θα εγκαταλειφθεί αντικαθιστώντας την με ποιο σίγουρα μέσα όπως αυτή του πογκρόμ που θα ακολουθήσει.
Έτσι το βράδυ της 30 Νοεμβρίου το 1943 τα τάγματα ασφαλείας με την καθοδήγηση του αρχιγκεσταπίτη Φον Στρόουπ κάνουν έφοδο σε 18 νοσοκομεία της Αθήνας με στόχο τους ανάπηρους. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα νοσοκομεία χτυπώντας, λογχίζοντας και πυροβολώντας όποιον βρουν μπροστά τους, συλλαμβάνουν έτσι χιλιάδες ανάπηρους ενώ σε πολλούς τους σπάζουν τα ψεύτικα μέλη και τα καροτσάκια και με αυτά τους χτυπούν. Οι ανάπηροι φορτώνονται σε καμιόνια με προορισμό τις φυλακές Χατζηκώστα και το στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Τα ξημερώματα εκτελούνται 283 άτομα προσθέτοντας άλλη μία τραγωδία στο πάνθεον της ανθρώπινης ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου