Στοχοπροσήλωση

Πηγή : Ριζοσπάστης

Η δημοσιογραφία του τρόμου διαπρέπει αυτές τις μέρες. Καθώς πλησιάζουν οι μέρες που οι απλήρωτοι λογαριασμοί πρέπει να πληρωθούν μαζί με τα στάνταρ πρόσθετα έξοδα της περιόδου, διάφοροι μαύροι - όχι μόνο από τον ήλιο των διακοπών τους - αναλυτές προσπαθούν να μαυρίσουν και τα μυαλά των αναγνωστών τους. Γράφουν με τα πιο μελανά χρώματα γι' αυτά που έτσι κι αλλιώς βιώνει ο άνθρωπος. Δεν τους έπιασε ο πόνος. Να τονίσουν θέλουν το μαύρο και το αδιέξοδο. Για να περάσουν ή την υποταγή ευθέως ή τη συναίνεση σ' αυτήν την πολιτική με άλλον αγά.
Ολοι τους διακρίνονται από ένα:
Βλέπουν το καζάνι να βράζει και τον κίνδυνο η εκτόνωση στην πίεση να γίνει με όρους «έξω απ' το σύστημα». Ετσι, περιγράφουν τη μαυρίλα με τρόπο που να περνά σαν αυτονόητο ότι μόνο μια λαϊκή ενότητα για τη σωτηρία του συστήματος μπορεί να φέρει άσπρες μέρες.
Η ιστορική πράξη των εργατών για άλλα μιλάει. Όπου είδαν άσπρη μέρα ήταν όταν τράβηξαν πέρα, έξω απ το μαντρί του συστήματος, έξω από εργατοπατέρες, έξω από «ανθρώπινους» καπιταλισμούς, σε κάθετη ρήξη με όλους εκείνους που κάθε βήμα προς τη βαρβαρότητα το παρουσίαζαν σαν στοιχείο προόδου (ποιος θυμάται τους διθύραμβους για το Μάαστριχτ;)

***

Το πρόβλημα με τις στατιστικές είναι πως δεν απαντούν στο γιατί του κάθε προβλήματος. Ετσι είναι οι αγαπημένες των δημοσιογράφων. Οσο πιο πολλά τα νούμερα σε ένα άρθρο τόσο πιο σοβαρό φαίνεται. Αλλά η απάντηση παραμένει άγνωστη. Κι έτσι πρέπει, για να συντηρηθεί το σύστημα. Η ανάλυση απ' την σκοπιά των από κάτω είναι που κάνει τη διαφορά για να προκύψει ανατροπή.

***

«Αγοράζετε ελληνικά!» Πάνω που είχε ξεχαστεί, να που ξανάρχεται στο προσκήνιο ως λύση διά πάσαν νόσον.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που πολυσέλιδα αφιερώματα εξηγούσαν γιατί δεν πρέπει να παράγεται βαμβάκι, στάρι, πορτοκάλι, κρέας κι άλλα πολλά στην Ελλάδα, αφού αυτά ήδη παράγονταν φτηνότερα κάπου αλλού. Στην πραγματικότητα, πίεζαν ώστε η «τιμή παραγωγού» (είτε αυτό αφορούσε την εργατική δύναμη στη βιομηχανία, είτε την ανάγκη του ανθρώπου να ζει απ' τη δουλειά στο χωράφι του) να συμπιεστεί τόσο όσο να φτάσει στο επίπεδο όπου κάπου αλλού ήταν ήδη στα όρια της εξαθλίωσης.
Εκείνοι οι αναλυτές, που σαν διέξοδο, μάλιστα, έδειχναν ως μονόδρομο τον τουρισμό, τώρα καλούν να βρούμε τη λύση στην ...ελληνική σαλάτα. Θέμα χρόνου η εμφάνιση και κάποιων ΜΚΟ που με την ανάλογη επιδότηση θα εκπονήσουν προγράμματα για καλλιέργεια ντομάτας στα μπαλκόνια.
Δεν ντρέπονται; Οχι! Βρίσκουν και κάνουν.
Γιατί είναι άλλο πράγμα η παραγωγική αυτάρκεια της χώρας, κι άλλο πράγμα το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτά τα δύο είναι σε σύγκρουση. Αυτοί που κρύβουν το πρόβλημα «καπιταλισμός», πατάνε στο βόλεμα όσων απέναντι στο κόστος της ρήξης, προτιμούν την ενοχή, γιατί δε σκέφτηκαν να βάλουν πιπεριές στο μπαλκόνι.
Η αντίφαση ανάμεσα στον κοσμοπολιτισμό ως ιδεολογία και το κάλεσμα «αγοράζετε ελληνικά», δεν είναι η μόνη. Ισχύει το ίδιο και για αυτούς που ζητάνε από τη μια μείωση των κρατικών δαπανών κι από την άλλη διαμαρτύρονται δήθεν για το κόψιμο των συντάξεων. Θυμίζει εκείνο το «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».

***

Αυτό που συγκρούεται γύρω μας στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης είναι κεφάλαιο με κεφάλαιο. Αλλά η αστική προπαγάνδα πείθει - θέλει να πείσει - ότι το πρόβλημα είναι στην κοινωνία. Αυτήν που δεν δέχεται - δήθεν - να στηρίξει τους ασθενέστερους κι αυτήν που δεν εκχωρεί δικαιώματα. Γιατί, πράγματι, η σύγκρουση μεταξύ καπιταλιστών κρίνεται από το ποιος απ' αυτούς θα τσακίσει περισσότερο την εργατική τάξη.
Η λύση είναι έξω από το χώρο δράσης του κεφαλαίου, εκεί, δηλαδή, που δεν θα υπάρχουν καπιταλιστές. Οσο η συζήτηση αφορά τον τετραγωνισμό του κύκλου τόσο θα παραμένει εντός ενός παγιδευμένου πεδίου.

***

Η στοχοπροσήλωση με την οποία η αστική τάξη αξιώνει να φύγει από τη μέση το πολιτικό κόστος για να περπατήσουν όσα ζητάει, είναι παράδειγμα για την στοχοπροσήλωση με την οποία η εργατική τάξη πρέπει να επιμένει στα δικά της αιτήματα. Που πια έχουν ξεφύγει από το «ένα καλύτερο μεροκάματο»...

***

Μια είδηση στα ψιλά: Επίπεδα ρεκόρ στις τιμές των τροφίμων καθώς εκτινάχτηκαν τον Ιούλιο κατά μέσο όρο 33%. Γεγονός που αναγγέλλει επισιτιστική κρίση με θύματα εκατομμύρια ανθρώπους σ' έναν κόσμο που οι πεινασμένοι παράγουν και του πουλιού το γάλα.