ΔΕΘ 2011 - Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Σάββατο 10/9

ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Συγκέντρωση –συζήτηση της Πρωτοβουλίας για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα των Εργατών

Κυριακή 11/9, 10 π.μ στο Εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης 

H φετινή ΔΕΘ διεξάγεται μέσα σε ένα κύμα εργατικής οργής σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, που δίνει μια ελπίδα και προοπτική για την ανάπτυξη νικηφόρων κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει οδηγήσει στην κήρυξη κοινωνικού πολέμου απέναντι στις εργατικές τάξεις όλου του κόσμου. Μετά και την ψήφιση του «Μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής στρατηγικής» ένας νέος γύρος λεηλασίας έχει ξεκινήσει: απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση, αυταρχισμός, καταστολή. Η ελληνική κυβέρνηση εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, σε σύμπνοια με τις επιταγές της Ε.Ε. και σε συντονισμό με τις κυβερνήσεις και τα εθνικά κεφάλαια όλου του δυτικού κόσμου θα επιχειρήσει το βάθεμα του αντεργατικού πραξικοπήματος, την ψήφιση και εφαρμογή νέων νόμων και μνημονίων. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτήν την επίθεση. Μόνο το εργατικό κίνημα μπορεί να την σταματήσει ανατρέποντας τους.


Σε αυτές τις συνθήκες που ζούμε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν διαλέξει από καιρό στρατόπεδο. Αποτελούν τόσο ως δομή όσο και ως περιεχόμενο εκφραστές ενός ξεκάθαρα αστικοποιημένου, εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οι αυταπάτες που συντηρούν οι καθεστωτικές δυνάμεις και τμήματα της αριστεράς για αυτές τις γραφειοκρατίες έχουν από καιρό διαλυθεί. Δεν είναι απλά θέμα «ηγεσιών» αλλά βαθύτερων χαρακτηριστικών:
Είναι ο συνδικαλισμός της καθεστωτικής πολιτικής και των κομμάτων της, της «εθνικής ανάπτυξης» και της στρατηγικής υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέστρεψε τους εργαζόμενους.

Είναι τα αμέτρητα σωματεία-σφραγίδες, χωρίς σχέση με τον κόσμο της εργασίας, που αναπαράγουν τις καρέκλες και τους συσχετισμούς στις Ομοσπονδίες, τα Γενικά Συμβούλια και τα Εργατικά Κέντρα.
Είναι οι εξαγορασμένη και διαπλεκόμενη-διεφθαρμένη από τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα εργατικά προνόμια συνδικαλιστική γραφειοκρατία του κρατικού και ιδιωτικού τομέα (οι επερχόμενες επιδοτήσεις των MKO έχουν ήδη συμπεριλάβει την ΓΣΕΕ την ώρα που οι εργατικές οικογένειες βυθίζονται στη φτώχεια)που μας οδηγεί από ήττα σε ήττα, από ξεπούλημα σε ξεπούλημα.

Το ΠΑΜΕ παρά τις μάχες τις οποίες δίνει δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη της αλλαγής των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Δεν συμβάλει στην ανάπτυξη μαχητικών εργατικών αγώνων με συνολικό πολιτικό περιεχόμενο και αρνείται την ύπαρξη νικηφόρου εργατικού κινήματος που μπορεί να δώσει την μάχη μέχρι τέλους, Διασπά το εργατικό κίνημα, αρνούμενο να θέσει επί της ουσίας ζήτημα πολιτικής εξουσίας των εργαζομένων.

Το Συντονιστικό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, από ελπιδοφόρα προσπάθεια συμβολής στην συγκρότηση ενός ανεξάρτητου εργατικού κινήματος χειραφέτησης έχει μετατραπεί σε πεδίο πολιτικής ζύμωσης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ μακριά τελικά από τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς, μακριά από τις γενικές συνελεύσεις και τις διαδικασίες βάσης των σωματείων, επιλέγοντας το δρόμο της μαχητικής διαμαρτυρίας, χωρίς να μπορεί στην πράξη, παρά τις συνεχείς καταγγελίες προς τη ΓΣΕΕ να συμβάλλει στη διαμόρφωση άλλων δομών του κινήματος με στόχο τη διεκδίκηση και την συνολική πολιτική ανατροπή.

Η ένταση της επίθεσης και τα μνημόνια χωρίς τέλος δείχνουν πια σε όλους ότι δεν έχουμε καμία ελπίδα παρά μόνο επιλέγοντας τον δρόμο της σύγκρουσης με την στρατηγική του κεφαλαίου, από θέσεις επιθετικού μαζικού πολιτικού αγώνα, ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ανεξάρτητη ταξική συγκρότηση και έκφραση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος που θα απαιτήσει και θα κερδίσει όλη την κοινωνική ελευθερία, όλο τον κοινωνικό πλούτο, όλη την κοινωνική και πολιτική εξουσία από τον κόσμο του κεφαλαίου.

Στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας βρίσκεται ο αγώνας για τη συγκρότηση ενός Ανεξάρτητου Εργατικού Κέντρου Αγώνα, για έναν ανταγωνιστικό πόλο έλξης για την οργάνωση της τάξης. Για τη δημιουργία νέων σωματείων, την πάλη μέσα στα υπάρχοντα σωματεία για την εργατική δημοκρατία και την χάραξη μιας επαναστατικής πολιτικής την άμεση πολιτική και οργανωτική διάσπαση από τη ΓΣΣΕ, την συγκρότηση μιας νέας συνομοσπονδίας των εργαζομένων. Αλλά και την συσπείρωση μέσα από επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις, κέντρα αγώνα κ.α των ανέργων των ελαστικά εργαζομένων, που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης, που δεν έχουν και δεν θα έχουν συνδικαλιστική κάλυψη .

Για ένα εργατικό κίνημα που δεν θα αρκείται σε ρόλο «μοχλού πίεσης» προς το κράτος και την κυβέρνηση αλλά θα συμβάλλει ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να οργανώσουν μέσα από σωματεία και τις συνελεύσεις γειτονιάς, επιτροπές αγώνα απεργιακές επιτροπές, τους δικούς τους θεσμούς διεκδίκησης και επιβολής των αναγκών τους.

Προς αυτή την κατεύθυνση η Πρωτοβουλία για το Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, είναι μια απόπειρα να εκφραστούν, σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο όλες εκείνες οι δυνάμεις –οργανωμένες η μη- που:

● έχουν αναφορά στην ανάγκη ενός εργατικού κινήματος καρδιά της συνολικής επαναστατικής ανατροπής, της εξουσίας των εργαζομένων μακριά από τις αυταπάτες των αστικών κυβερνήσεων.

● προτάσσουν την διεθνιστική εργατική πάλη

● βρίσκονται σε πλήρη σύγκρουση με τον εργοδοτικό, κρατικό, γραφειοκρατικό, συνδικαλισμό και παλεύουν στην κατεύθυνση της ανεξάρτητης από το κράτος και τα αφεντικά οργάνωσης και δράσης των εργαζομένων.

● παλεύουν για την οργάνωση της γενικής πολιτικής απεργίας με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου

● απαιτούν την έξοδο από την ΕΕ και την διάλυση όλων των μηχανισμών ολοκλήρωσης του κεφαλαίου .

Ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα εργατών που στην δράση του, στην πολιτική και ιδεολογική του διαπάλη, στις αποφάσεις του, να εκφράζεται η εργατική πολιτική, ο εργατικός πολιτισμός, η επαναστατική επιλογή, ως επιλογή απελευθέρωσης από τα πολιτικά, ιδεολογικά, πολιτισμικά όρια του παλιού κόσμου, ως επιλογή συντριβής της καπιταλιστικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης, ώστε να αποκτήσει σάρκα και οστά , πλειοψηφική μαζική απεύθυνση και ευρεία κοινωνική αναφορά η συνολική επαναστατική ανατροπή.

Το ανεξάρτητο κέντρο αγώνα δεν μπορεί να είναι ένα νεκροταφείο της εσωτερικής συζήτησης και επιβίωσης των «πρωτοποριών», αλλά επιλογή ρήξης με την αστική πολιτική και με την αριστερά που έχει από καιρό περάσει στην απέναντι όχθη προετοιμάζοντας την επόμενη μεγάλη ήττα της επαναστατικής υπόθεσης.

Σε αυτό το πλαίσιο θα διαδηλώσουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους στην ανεξάρτητη συγκέντρωση και ανεξάρτητη πορεία από την Καμάρα το Σαββάτο 10/9 και ταυτόχρονα καλούμε τον κόσμο του αγώνα, τους εργαζόμενους και την νεολαία την επόμενη της διαδήλωσης την Κυριακή 11/9 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης στην συγκέντρωση -συνέλευση για να βρούμε δρόμους και διαδικασίες συνάντησης και διαλόγου ώστε η πρωτοβουλία για ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα εργατών να αποκτήσει μόνιμα πανελλαδικό χαρακτήρα, μαζική πολιτική απεύθυνση, για να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα ώστε να εμφανιστεί και να εκφραστεί ένα επαναστατικό αντίπαλο δέος απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ


ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ –ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΊΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ –ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΕ

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΤΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΔΟΥΛΕΙΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΗ-ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ