ΑΚΣ tiiinewzfilms « Τώρα Εγώ» : Μια εικόνα από το μέλλον
του Νίκου Γεωργόπουλου
[…] Αλήθεια,πώς να περιγράψω
τη φύση όταν μ’ έχει εγκαταλείψει
και μόνο στην πρεμιέρα του φθινοπώρου
θυμάται να με προσκαλέσει καμιά φορά;
Η αλλοτρίωση της έλξης (Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ)
Δύνανται οι ερωτικές σχέσεις στο σύγχρονο αλλοτριωμένο περιβάλλον ενός καταναλωτικού ευδαιμονισμού, που αφαιρεί το «ρίσκο της λύτρωσης» από την ερωτική συνομιλία, μέσω της ευκολίας και της εμπορευματοποίησης, να δημιουργούν τα κύτταρα μιας μελλοντικής κοινωνίας με ανώτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά;
Δύναται η ερωτική συνομιλία δύο εν δυνάμει αλλοτριωμένων (εξατομικευμένων) οντοτήτων, που είναι δυνητικοί φορείς κυρίαρχων εξουσιαστικών αντιλήψεων και ανισοτικών στερεοτύπων, να αναδεικνύει μέσα από το βίωμα εικόνες από το μέλλον της ανθρώπινης ιστορίας;
Δύναται τέλος η πάλαι πότε ριζοσπαστικότητα της πολιτικής ορθότητας, να φαντάζει ένα παρωχημένο εργαλείο της κοινωνικής προϊστορίας, που όφειλε την αναγκαιότητά του στην «εκπαίδευση» σεβασμού της διαφορετικότητας και την οργάνωση της συνύπαρξης με το «διαφορετικό» με θεσμικούς πειθαναγκασμούς;
Τέτοια ερωτήματα προκύπτουν κατά την γνώμη μου σε μια προσεκτική αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων που εκπέμπει η νέα ταινία της ομάδας ΑΚΣ tiiinewzfilms « Τώρα Εγώ», χωρίς να υποβιβάζει και τα προφανή υπαρξιακά ζητήματα ενός «απειλούμενου έρωτα».
Στο «Τώρα Εγώ» η αναπηρία της κώφωσης (κωφό αγόρι) εντάσσεται αρμονικά, λειτουργικά και «αδιαμεσολάβητα» στην ερωτική σχέση, χωρίς να υποκύπτει στα ρατσιστικά στερεότυπα και τον οίκτο από την μια, ούτε στις επινοημένες (αυτό)γκετοποιήσεις από την άλλη. Η ταινία δεν εστιάζει στην «υπέρβαση» που εμπεριέχει η σχέση ανάμεσα σε έναν ανάπηρο και μια αρτιμελή με βάση τον κοινωνικό καθορισμό - αποφεύγοντας έτσι τον στερεοτυπικό σχολιασμό - αλλά στην ίδια την ουσία των σχέσεων σήμερα και την αλλοτριωμένη συνύπαρξη των εραστών!
Δύναται η ερωτική συνομιλία δύο εν δυνάμει αλλοτριωμένων (εξατομικευμένων) οντοτήτων, που είναι δυνητικοί φορείς κυρίαρχων εξουσιαστικών αντιλήψεων και ανισοτικών στερεοτύπων, να αναδεικνύει μέσα από το βίωμα εικόνες από το μέλλον της ανθρώπινης ιστορίας;
Δύναται τέλος η πάλαι πότε ριζοσπαστικότητα της πολιτικής ορθότητας, να φαντάζει ένα παρωχημένο εργαλείο της κοινωνικής προϊστορίας, που όφειλε την αναγκαιότητά του στην «εκπαίδευση» σεβασμού της διαφορετικότητας και την οργάνωση της συνύπαρξης με το «διαφορετικό» με θεσμικούς πειθαναγκασμούς;
Τέτοια ερωτήματα προκύπτουν κατά την γνώμη μου σε μια προσεκτική αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων που εκπέμπει η νέα ταινία της ομάδας ΑΚΣ tiiinewzfilms « Τώρα Εγώ», χωρίς να υποβιβάζει και τα προφανή υπαρξιακά ζητήματα ενός «απειλούμενου έρωτα».
Στο «Τώρα Εγώ» η αναπηρία της κώφωσης (κωφό αγόρι) εντάσσεται αρμονικά, λειτουργικά και «αδιαμεσολάβητα» στην ερωτική σχέση, χωρίς να υποκύπτει στα ρατσιστικά στερεότυπα και τον οίκτο από την μια, ούτε στις επινοημένες (αυτό)γκετοποιήσεις από την άλλη. Η ταινία δεν εστιάζει στην «υπέρβαση» που εμπεριέχει η σχέση ανάμεσα σε έναν ανάπηρο και μια αρτιμελή με βάση τον κοινωνικό καθορισμό - αποφεύγοντας έτσι τον στερεοτυπικό σχολιασμό - αλλά στην ίδια την ουσία των σχέσεων σήμερα και την αλλοτριωμένη συνύπαρξη των εραστών!
Αυτή η προβολή στο μέλλον για την αρμονική ένταξη της αναπηρίας στην ζωή μας μέσα
από την ερωτική συνύπαρξη δύο νέων, που δεν εστιάζουν στα «κουσούρια» - ούτε με την διακριτική απόκρυψή τους, αλλά ούτε και με την ρεβανσιστικά δικαιωμένη έμφασή τους – είναι κατά την γνώμη μου το καινοτόμο στοιχείο στο σενάριο.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο προβάλλει μια κοινωνία από το μέλλον του ανθρώπινου πολιτισμού, που η διαφορετικότητα του φύλου, της σεξουαλικότητας, του χρώματος αλλά και των μειωμένων ικανοτήτων λόγω αναπηρίας δεν θα αποτελεί ένα διακριτικό γνώρισμα -κατά βάση αρνητικά φορτισμένο - ούτε θα υπάρχει λόγος να «προστατευθεί» και να δικαιολογηθεί για την ύπαρξή της ως τέτοια.
Η διαφορετικότητα είναι εγγενές στοιχείο της φυσικής μας κληρονομιάς σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, και χρέος μας είναι να αποκαταστήσουμε την φυσική ισορροπία που τόσο πολύ έχει πληγεί από τις εξουσιαστικές λογικές με αποτέλεσμα τον κολασμό, τον εξοστρακισμό της σε γκέτο και την βίαιη εξαφάνιση.
Η ταινία «Τώρα Εγώ» λοιπόν με μια πιο προσεκτική «ανάγνωση» αναδεικνύει το «Εμείς», όχι με μια απλή συμβατική αποδοχή, αλλά με την βιωματική συμφιλίωση και τελική ενσωμάτωση του «Άλλου» σε μια διαδικασία αμοιβαιότητας και ανταλλαγής, που μεταφέρεται στην ταινία πολύ εύστοχα μέσω της ερωτικής πράξης! Μια ερωτική πράξη που δεν εμπεριέχει ηθικές εξιδανικεύσεις και ρομαντικές επιβεβαιώσεις, αλλά ακολουθεί την «μοίρα» της ανθρώπινης φύσης να συνυπάρχουν τα ένστικτα και τα πάθη, με τις εκλογικευμένες– και ως εκ τούτου κοινωνικά καθορισμένες - αντιδράσεις.
Αξιοσημείωτες - ως προς τους «αυτονόητους» τρόπους «εύρυθμης και αρμονικής λειτουργίας» της σχέσης ενός κωφού με μια αρτιμελή – είναι η συμβουλευτική συμβολή της Σοφίας Κολοτούρου (που είναι και η ίδια κωφή) μέσα από τις σκηνές με το κινητό ως μέσο επικοινωνίας έξω από την πόρτα (σε αντιδιαστολή με το κουδούνι), το αναβόσβημα στο φως του δωματίου ως μέσο οπτικής προειδοποίησης, ή η εστίαση του κωφού πρωταγωνιστή στα χείλη της συμπρωταγωνίστριας (χειλεοανάγνωση) όταν μιλάει, και φυσικά η συμβουλευτική συμβολή της Ιωάννας Αλεξοπούλου στην χρήση της νοηματικής γλώσσας.
Το σενάριο του Θάνου Καρβούνη πλαισιώνουν πρωταγωνιστικά οι ταλαντούχοι και πολύ όμορφοι ηθοποιοί Izabella Fulop και Κωνσταντίνος Ραφαηλίδης, ενώ τους ρόλους των «αντικειμένων της εκδίκησης» μοιράζονται η Νανά Νάτσικα και ο Πάνος Ιωαννίδης. Την μουσική «υπογράφει» ο Σπύρος Γραμμένος, το design της αφίσας η Δανάη Κιρλή, το μοντάζ ο Άρης Καπλανίδης και το μιξάζ ο Alex Καπογιάννης.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο προβάλλει μια κοινωνία από το μέλλον του ανθρώπινου πολιτισμού, που η διαφορετικότητα του φύλου, της σεξουαλικότητας, του χρώματος αλλά και των μειωμένων ικανοτήτων λόγω αναπηρίας δεν θα αποτελεί ένα διακριτικό γνώρισμα -κατά βάση αρνητικά φορτισμένο - ούτε θα υπάρχει λόγος να «προστατευθεί» και να δικαιολογηθεί για την ύπαρξή της ως τέτοια.
Η διαφορετικότητα είναι εγγενές στοιχείο της φυσικής μας κληρονομιάς σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, και χρέος μας είναι να αποκαταστήσουμε την φυσική ισορροπία που τόσο πολύ έχει πληγεί από τις εξουσιαστικές λογικές με αποτέλεσμα τον κολασμό, τον εξοστρακισμό της σε γκέτο και την βίαιη εξαφάνιση.
Η ταινία «Τώρα Εγώ» λοιπόν με μια πιο προσεκτική «ανάγνωση» αναδεικνύει το «Εμείς», όχι με μια απλή συμβατική αποδοχή, αλλά με την βιωματική συμφιλίωση και τελική ενσωμάτωση του «Άλλου» σε μια διαδικασία αμοιβαιότητας και ανταλλαγής, που μεταφέρεται στην ταινία πολύ εύστοχα μέσω της ερωτικής πράξης! Μια ερωτική πράξη που δεν εμπεριέχει ηθικές εξιδανικεύσεις και ρομαντικές επιβεβαιώσεις, αλλά ακολουθεί την «μοίρα» της ανθρώπινης φύσης να συνυπάρχουν τα ένστικτα και τα πάθη, με τις εκλογικευμένες– και ως εκ τούτου κοινωνικά καθορισμένες - αντιδράσεις.
Αξιοσημείωτες - ως προς τους «αυτονόητους» τρόπους «εύρυθμης και αρμονικής λειτουργίας» της σχέσης ενός κωφού με μια αρτιμελή – είναι η συμβουλευτική συμβολή της Σοφίας Κολοτούρου (που είναι και η ίδια κωφή) μέσα από τις σκηνές με το κινητό ως μέσο επικοινωνίας έξω από την πόρτα (σε αντιδιαστολή με το κουδούνι), το αναβόσβημα στο φως του δωματίου ως μέσο οπτικής προειδοποίησης, ή η εστίαση του κωφού πρωταγωνιστή στα χείλη της συμπρωταγωνίστριας (χειλεοανάγνωση) όταν μιλάει, και φυσικά η συμβουλευτική συμβολή της Ιωάννας Αλεξοπούλου στην χρήση της νοηματικής γλώσσας.
Το σενάριο του Θάνου Καρβούνη πλαισιώνουν πρωταγωνιστικά οι ταλαντούχοι και πολύ όμορφοι ηθοποιοί Izabella Fulop και Κωνσταντίνος Ραφαηλίδης, ενώ τους ρόλους των «αντικειμένων της εκδίκησης» μοιράζονται η Νανά Νάτσικα και ο Πάνος Ιωαννίδης. Την μουσική «υπογράφει» ο Σπύρος Γραμμένος, το design της αφίσας η Δανάη Κιρλή, το μοντάζ ο Άρης Καπλανίδης και το μιξάζ ο Alex Καπογιάννης.
Σημείωση: ευχαριστούμε θερμά το φίλο και συγγραφέα του κειμένου, Νίκο Γεωργόπουλο, που μας το εμπιστεύτηκε. Ποιήματά του μπορείτε να δείτε σε παλαιότερες αναρτήσεις του Κόκκινου Τύπου.
2. Ανυπότακτη ποίηση:...δουλειά μας η όρθια στάση του κορμιού...
3. Ανυπότακτη ποίηση:...και όταν το πλήθος γίνεται ποτάμι...
4. Η ανατρεπτική ποίηση συναντιέται με το low bap
5. Ανατρεπτική ποίηση: Τα "Ανυπότακτα Στοιχειά" του Νίκου Γεωργόπουλου
6. Πτώση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου