Στην πρώτη κιόλας παράγραφό του το άρθρο μας ενημερώνει για τα εξής: «Η ανάγκη επανεκκίνησης της οικονομίας, ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης, ο ρόλος του ΣΕΒ αλλά και η ευθύνη της Αριστεράς για την υλοποίηση των απαιτούμενων αλλαγών, θα είναι τα κεντρικά σημεία της ομιλίας του προέδρου του Συνδέσμου Δημήτρη Δασκαλόπουλου, στην ετήσια τακτική γενική συνέλευση του ΣΕΒ την Δευτέρα».
Εφόσον κεντρικό σημείο της ομιλίας Δασκαλόπουλου θα είναι και «η ευθύνη της Αριστεράς για την υλοποίηση των απαιτούμενων αλλαγών», ευλόγως συνάγεται το συμπέρασμα (σε συνδυασμό και με όλα τα υπόλοιπα, μάλιστα), ότι ο Δασκαλόπουλος πρέπει πλέον να λογίζεται ως ΣΥΡΙΖΑίος. Επιτέλους, ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτά ένα μεγάλο συνδικάτο, το συνδικάτο των καπιταλιστών!
Οι… συνάδελφοι της «Αυγής» είναι πολύ καλά ενημερωμένοι. Γράφουν:
«Στη συνέλευση (του ΣΕΒ) θα παρευρίσκεται και ο πρόεδρος της Κ.Ο. Αλέξης Τσίπρας και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος θα τον καλέσει σε ένα "διάλογο χωρίς προκαταλήψεις" με κοινό στόχο την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση». Οπως φαίνεται από τον θετικότατο τρόπο παρουσίασης της είδησης, ο ΣΥΡΙΖΑ μετά χαράς παίρνει μέρος στο διάλογο με τον ΣΕΒ, αφού είναι κοινή η αγωνία τους για έξοδο από την κρίση!
Αφού μας πληροφόρησε ότι η μάζωξη του ΣΕΒ «θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής» και σ’ αυτή «θα απευθύνουν χαιρετισμό ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης», η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμανε με νόημα: «Σημείο αναφοράς στις ομιλίες όλων θα αποτελέσει η μελέτη McKinsey για την υιοθέτηση του νέου προτύπου ανάπτυξης που έχει ανάγκη η χώρα μας, ενώ ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος θα περιγράψει τα μέτρα που απαιτούνται προκειμένου να ξεφύγει η οικονομία από το τέλμα». Ολοι μαζί, σε ενιαίο μέτωπο, με ευαγγέλιο τη μελέτη της McKinsey, που φτιάχτηκε κατά παραγγελία του ΣΕΒ πριν κάνα χρόνο και περιγράφει το καθεστώς «κινεζοποίησης» στο οποίο πρέπει να στηριχτεί η μελλοντική ανάπτυξη.
Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει. Μια πρόσκληση από τον ΣΕΒ στον Τσίπρα να μιλήσει στην ετήσια συνέλευσή του ήταν αρκετή για να επικρατήσει ντελίριο ενθουσιασμού στο ηγετικό στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ και να τρέχουν ποτάμι τα σάλια των συντακτών της «Αυγής». Οσο για τις αντιρρήσεις των Λαφαζανικών, αυτές είναι ακίνδυνες για την ηγετική ομάδα και χρήσιμες για το κόμμα, διότι λειτουργούν σαν παγίδα για να εγκλωβίζονται λαϊκές δυνάμεις στη λογική ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η παρουσία του Τσίπρα στη μάζωξη των μεγαλοκαπιταλιστών, η προσφώνησή του από τον Δασκαλόπουλο και η ομιλία-αντιφώνηση επιβεβαίωσαν τον σταθερό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη προς όφελος της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας. Οταν η «Αυγή» έγραφε «Η Αριστερά στο κάδρο του ΣΕΒ», ήξερε πολύ καλά τι έγραφε. Την επιβεβαίωσε άλλωστε το μέγαρο Μαξίμου με την ενόχληση που διοχέτευσε προς τα έξω. Την επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Σαμαράς, με τον εκνευρισμό που αποκάλυπτε η φωνή του κατά τη διάρκεια της δικής του ομιλίας (το απόγευμα της ίδιας μέρας και με την προσπάθεια που φανερά κατέβαλε να πείσει τους καπιταλιστές ότι κακώς ποντάρουν και στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι μόνο στην τρικομματική κυβέρνηση θα έπρεπε να ποντάρουν. Ο Δασκαλόπουλος, όμως, τον οποίο οι μεγαλοκαπιταλιστές δείχνουν να εμπιστεύονται ως πολιτικό εκπρόσωπό τους, έδειξε αποφασισμένος να «παίξει» και ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και –αντίθετα απ’ ό,τι συνηθίζεται– δεν προσφώνησε τον Σαμαρά, αλλά επέλεξε να μιλήσει μετά απ’ αυτόν, για να μην του δώσει τη δυνατότητα ανταπάντησης. Αυτό που έγινε, δηλαδή, ήταν ένας διαγωνισμός Τσίπρα-Σαμαρά για το ποιος μπορεί πιο αποτελεσματικά να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού.
Ο «διάλογος» Δασκαλόπουλου-Τσίπρα με αναφορές στον Μαρξ και τον Λένιν ήταν κυριολεκτικά γελοίος. Απεκάλυψε την πολιτική αγραμματοσύνη και τη χυδαιότητα και των δύο. Ο Δασκαλόπουλος είπε ότι «ο Μαρξ πίστευε πάντοτε ότι η παραγωγή, και η βιομηχανία ειδικότερα, αποτελούν εκδήλωση των “πιο ουσιαστικών δυνάμεων του ανθρώπου”. Κι εμείς στον ΣΕΒ συμφωνούμε απόλυτα μαζί του». Το ότι οι καπιταλιστές μπαίνουν φραγμός στην ανάπτυξη «των πιο ουσιαστικών δυνάμεων του ανθρώπου» και γι’ αυτό πρέπει να εξαλειφθούν από προσώπου γης, θέση που αποτελεί την πεμπτουσία του έργου του Μαρξ, δεν του το έγραψαν βέβαια οι λογογράφοι του. Οσο για τον Τσίπρα, κατάπιε την ύβριν του καπιταλιστή και κατέφυγε σε μια παράφραση (τρομάρα του) του λενινιστικού «Σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός», λέγοντας ότι «Ανάπτυξη ίσον δημοκρατία συν επενδύσεις». Διέπραξε κι αυτός τη δική του ύβριν, γιατί βέβαια ο Λένιν καμιά δουλειά δεν είχε ούτε με την καπιταλιστική ανάπτυξη ούτε με την αστική δημοκρατία.
Αυτές οι συναντήσεις έχουν κυρίως συμβολική σημασία. Δηλαδή, το κύριο είναι η ίδια η παρουσία του Τσίπρα στη μάζωξη των καπιταλιστών και όχι το τι είπε. Ομως, και αυτά που είπε δεν στερούνται ενδιαφέροντος, καθώς είπε αυτά που ήθελαν ν’ ακούσουν οι καπιταλιστές. Τους υποσχέθηκε, λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως «η κοινωνική συναίνεση και η σταθερότητα είναι πράγματι το οξυγόνο της οικονομίας». Μ’ άλλα λόγια, απάντησε στην αγωνία του Δασκαλόπουλου για κυοφορούμενη κοινωνική έκρηξη, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος που μπορεί να εξασφαλίσει «κοινωνική συναίνεση». Εβαλε κατά του Μνημονίου και όχι κατά του καπιταλισμού. Μάλιστα, στο «διά ταύτα» Τσίπρας και Δασκαλόπουλος ταυτίστηκαν πλήρως. Δασκαλόπουλος: «Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ανάγκη, και μπορούμε, να επιδιώξουμε άμεσα την αναπροσαρμογή του αντι-αναπτυξιακού μνημονίου, αντιπαραθέτοντας ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης». Τσίπρας: «Ακύρωση του καταστροφικού μνημονίου και αντικατάστασή του, με νομοθετική πρωτοβουλία στη Βουλή, με Εθνικό Σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου».
Τους είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει τον καπιταλισμό: «Θα ήθελα να επισημάνω ότι εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων. Την ιδιωτική πρωτοβουλία όμως που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο. Οχι την πειρατική πρωτοβουλία που έρχεται να λεηλατήσει τους λιγοστούς πόρους μιας ασθενούς οικονομίας. Την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και υψηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομία, με σεβασμό στους εργασιακούς και περιβαλλοντικούς νόμους. Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα». Μην εντυπωσιάζεστε από τα διάφορα επίθετα που χρησιμοποιούνται για να μπουν υποτίθεται όρια στον καπιταλισμό. Τα ίδια ή παρόμοια επίθετα χρησιμοποιεί και ο Δασκαλόπουλος. Αν διαβάσει κανείς τη συνέντευξη που έδωσε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού του Τράγκα, θα δει τον πρόεδρο του ΣΕΒ να ξεσπαθώνει ενάντια στον «ασύδοτο χρηματοοικονομικό καπιταλισμό» και να υπερασπίζεται τον «υγιή καπιταλισμό», να καταφέρεται ενάντια σε «κάποια μαγκάκια του διεθνούς χρηματοοικονομικού καπιταλισμού», να δηλώνει ότι «οι μεγάλες, σύγχρονες επιχειρήσεις, που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ, είναι οάσεις, όπου η αξιοπρέπεια της εργασίας είναι νόμος».
Δεν ενοχλούν, λοιπόν, τα επίθετα τους καπιταλιστές. Κατανοούν ότι ένα κόμμα που εμφανίζεται ως «αριστερό» πρέπει να χρησιμοποιεί κάποια τέτοια επίθετα, για να παραμυθιάζει τους εργαζόμενους, από τους οποίους αντλεί την εκλογική του πελατεία. Σημασία έχει να μην αμφισβητείται ο καπιταλισμός, αλλά να διαχέεται η απατηλή ιδεολογία πως μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός «κοινωνικά δίκαιος». Γι’ αυτό μιλήσαμε παραπάνω για ύβριν, με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξης. Διότι είναι ύβρις να βγαίνει ο Τσίπρας και να κάνει διάλογο με τον Δασκαλόπουλο, ανταλλάσσοντας αναφορές στους Μαρξ και Λένιν, και να καταλήγει στο ότι «ο κόσμος της εργασίας πρέπει να αμείβεται με δίκαιο τρόπο», όταν ο Μαρξ αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του για ν’ αποδείξει ότι δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη αμοιβή του εργάτη, ότι ακόμα και στο καλύτερο μεροκάματο και στο καλύτερο ωράριο και στην καλύτερη κοινωνική ασφάλιση ενυπάρχει η κοινωνική αδικία, ενυπάρχει η ταξική εκμετάλλευση, ενυπάρχει η κλοπή της υπεραξίας, της απλήρωτης εργασίας.
Ολ’ αυτά δεν έχουν φιλολογική σημασία. Μέσα απ’ αυτά μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι μεγαλοκαπιταλιστές αγκαλιάζουν (και) τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο Δασκαλόπουλος έκλεισε την προσφώνησή του μ’ αυτά τα γεμάτα νόημα λόγια (που τόσο ενόχλησαν τον Σαμαρά όταν τα πληροφορήθηκε): «Πρέπει να ταρακουνηθούμε, για να προχωρήσουμε. Χρειαζόμαστε λοιπόν ρηξικέλευθες πολιτικές και λύσεις ανατρεπτικές. Στο πλαίσιο αυτό, ο ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμος. Είναι ευπρόσδεκτος. Περιέχει ένα δυναμικό στοιχείο, απαραίτητο σε μια πραγματικότητα που επιβάλλει έτσι κι αλλιώς ρεαλισμό». Χρειάζονται μια πολιτική εναλλακτική λύση και είναι πεπεισμένοι ότι αυτή η πολιτική εναλλακτική λύση δεν πρόκειται να διασαλεύσει την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, αλλά θα κινηθεί στο πλαίσιό της. Οταν ο Τσίπρας λέει ότι «οι μικρές, ανοιχτές και ανταγωνιστικές οικονομίες της Ευρώπης, όπως το Βέλγιο, η Αυστρία και η Ολλανδία, έχουν υψηλές δημόσιες δαπάνες και ανεπτυγμένη κοινωνική προστασία», πηγαίνοντας πίσω και από τον Γιωργάκη που μιλούσε για τις σκανδιναβικές χώρες, ο ΣΕΒ αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από έναν ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Κι όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ λέει με νόημα ότι δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στο 2008, αλλά η επαναφορά θα εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας, οι μεγαλοκαπιταλιστές καταλαβαίνουν ότι η «κινεζοποίηση», που τόσο τη χρειάζονται, θα συνεχιστεί και με τυχόν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Προπαγάνδα 24ωρου
Η προπαγανδιστική νίκη, όμως, δεν κράτησε ούτε 24 ώρες. Λίγες ώρες μετά το κρέμασμα της «Αυγής» στα μανταλάκια, ο ΣΕΒ αποχωρούσε από τη συνάντηση ΓΣΕΕ – καπιταλιστικών οργανώσεων, χωρίς να υπογράψει το κωλόχαρτο που οι υπόλοιποι βάφτισαν «ΕΓΣΣΕ 2013». Και ο Στρατούλης (ξεχνώντας κι αυτός ότι η συνδικαλιστική παράταξη του κόμματός του είχε αποχωρήσει οριστικά από τη διαπραγματευτική ομάδα της ΓΣΕΕ) άρχισε να σκούζει: «Η άρνηση του ΣΕΒ να υπογράψει, έστω αυτή την περιορισμένων αποτελεσμάτων (!!!) συμφωνία μεταξύ της ΓΣΕΕ και των τριών άλλων εργοδοτικών φορέων, και οι εν συνεχεία προκλητικές ανακοινώσεις του, αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, ποιοι ήταν οι πραγματικοί "κουκουλοφόροι" που υποδείκνυαν στην τρόικα τι πρέπει να κατεδαφίσει μαζί με τις μνημονιακές κυβερνήσεις από την εργατική νομοθεσία και κυρίως από τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας»!
Γιατί, όμως, η «Αυγή» έσπευσε να πανηγυρίσει; Δεν σκέφτηκε ότι ο ΣΕΒ δεν υπήρχε περίπτωση να υπογράψει αυτή τη «σύμβαση» και γι’ αυτό στη γενική του συνέλευση ενέκρινε ψήφισμα «αυτοδέσμευσης»; Μάλλον δεν απασχόλησε καθόλου αυτή η προοπτική το συριζικό επιτελείο. Το μόνο που επεδίωξαν ήταν οι εντυπώσεις των λίγων ωρών, για να δείξουν στον «μεσαίο χώρο» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, γι’ αυτό και ο ΣΕΒ αναγκάζεται ν’ ακούσει τις αυστηρές προτροπές του Τσίπρα.
Πηγή: Κόντρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου