Η «αριστερή» δικαιολογία που επικαλείται o ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τμήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, για να δικαιολογήσουν την απαράδεκτη στάση τους να επιμένουν στην παραμονή μας στην ΕΕ, παρά την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων, είναι ότι αυτή είναι μια γνήσια διεθνικιστική στάση. Και αυτό, σε αντίθεση με την «εθνικιστική» στάση, όπως πολλοί από αυτούς χαρακτηρίζουν τη θέση ότι μόνο η άμεση μονομερής και ταυτόχρονη έξοδος από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, σε συνδυασμό με σειρά άλλων ριζοσπαστικών μέτρων που ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο, θα μπορούσε να σταματήσει την συντελούμενη καταστροφή. Δεν θα σταθώ εδώ σε «επιχειρήματα» του τύπου ότι παρόμοια στάση είναι εθνικιστική διότι την υποστηρίζουν σήμερα και διογκούμενα «εθνικιστικά» λαϊκά ρεύματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, διότι τότε θα έπρεπε να μην μετείχαμε ιστορικά σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, ούτε να στηρίζουμε σήμερα ανάλογους αγώνες στη Λιβύη ή τη Συρία γιατί τους στηρίζουν και εθνικιστές! Όμως, ο αγώνας κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (όχι κατά του νεοφιλελευθερισμού, όπως παραπλανητικά υποστηρίζουν οι ίδιοι «αριστεροί») σήμερα είναι εθνικοαπελευθερωτικός.
Θα σταθώ, αντίθετα, στα δήθεν «αριστερά» θεωρητικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν την στάση αυτή η οποία, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο έχει οδηγήσει στην ουσιαστική εξαφάνιση της Αριστεράς στην Ευρώπη, αλλά και στην μαζική άνοδο εθνικιστικών κομμάτων, τα οποία σήμερα παίζουν τον ρόλο που θα έπρεπε να παίζει η αριστερά. Όμως, η στάση αυτή όχι μόνο δεν είναι αριστερή, εφόσον δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό για να ανατρέψει την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων που επιβάλλουν οι ξένες και ντόπιες ελίτ, αλλά και δεν έχει σχέση με έναν πραγματικό διεθνισμό σήμερα. Και αυτό, διότι το πρόβλημα δεν είναι πώς θα ξεπεράσουμε κάποιον ανύπαρκτο εθνικιστικό, ή ακόμη χειρότερα, φασιστικό κίνδυνο σήμερα, όπως διαδίδει αποπροσανατολιστικά η προπαγάνδα της υπερεθνικής και της Σιωνιστικής ελίτ, μέσω των διεθνών ΜΜΕ που ελέγχει. Αποπροσανατολιστικά, γιατί θέλει να στρέψει την λαϊκή οργή από τον πραγματικό κίνδυνο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που οδηγεί στην παγκόσμια «κινεζοποίηση» της εργασίας και την καταστροφή κάθε κοινωνικής κατάκτησης των τελευταίων 100 χρόνων, σε φανταστικούς κινδύνους από καρικατούρες «νεοναζιστικών» κομμάτων στην Ευρώπη (σε αντίθεση με γνήσια εθνικιστικά κινήματα όπως το Κόμμα της Ανεξαρτησίας στη Βρετανία που σήμερα βρίσκεται στη τρίτη εκλογική θέση) ή «φασιστικών» όπως η Χρυσή Αυγή στα παρ’ ημίν.Και είναι φανταστικοί οι κίνδυνοι αυτοί γιατί
ο πραγματικός εθνικοσοσιαλισμός και ο φασισμός αναπτύχθηκαν σε εντελώς διαφορετικές ιστορικές συνθήκες προπολεμικά, που ευνοούσαν την ανάδυσή τους. Οι συνθήκες όμως αυτές, και κυρίως η ύπαρξη ισχυρών κρατών-εθνών στη Γερμανία και την Ιταλία αντίστοιχα —που σήμαινε κατ’ αρχήν οικονομική, και κατ’ επέκταση εθνική, κυριαρχία— είναι ανύπαρκτες σήμερα. Η οικονομική κυριαρχία υπονομεύεται σήμερα αποφασιστικά σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσω των διεθνών θεσμών (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κ.λπ.) που υποχρεώνουν τα κράτη στο άνοιγμα και στην απελευθέρωση των αγορών τους, δηλαδή, στην ουσιαστική κατάργηση κοινωνικών ελέγχων πάνω στην κίνηση κεφαλαίου και εμπορευμάτων —πράγμα αδιανόητο τη δεκαετία του 1930. Αλλά, ακόμη και η ίδια η εθνική κυριαρχία υπονομεύεται αποφασιστικά στο πλαίσιο οικονομικών ενώσεων όπως η ΕΕ, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα που όχι μόνο δεν έχει τον παραμικρό έλεγχο επάνω στην οικονομία της, αλλά, άμεσα ή έμμεσα, και στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική της. Όμως, οι Κεϋνσιανές πολιτικές που πρώτοι εφάρμοσαν προπολεμικά οι εθνικοσοσιαλιστές, και μεταπολεμικά οι σοσιαλδημοκράτες, ήταν εφικτές, ακριβώς λόγω της ύπαρξης εθνών-κρατών και εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, ενώ για τον αντίθετο λόγο είναι αδύνατες σήμερα. Ο σημερινός, επομένως, πραγματικός «εθνικισμός» στην Ευρώπη δεν είναι επιθετικός, όπως στον μεσοπόλεμο, αλλά αμυντικός απέναντι στην ισοπέδωση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που δεν είναι μόνο οικονομική και πολιτική, αλλά επίσης πολιτιστική.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο αγώνας κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης παίρνει σήμερα εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα. Οι λαοί που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποιητική διαδικασία σήμερα, ουσιαστικά, αμύνονται ενάντια στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει οι ελίτ, για να προστατεύσουν το δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση, αλλά και την ίδια την κουλτούρα τους που ισοπεδώνεται στην διαδικασία αυτή. Ο πόλεμος αυτός στις περιφερειακές χώρες της ΕΕ είναι οικονομικός, διότι με οικονομικά μέσα καταλύεται η οικονομική και εθνική κυριαρχία τους, που προφανώς οι προαναφερθέντες «αριστεροί», (συμπεριλαμβανομένων και «αντιεξουσιαστών» της συμφοράς που μιλούν για άμεση δημοκρατία και «αυτοδιαχείριση» σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης!) θεωρούν περιττή. Στην γειτονιά μας, ο πόλεμος αυτός σημαίνει, επίσης, κτηνώδεις σφαγές λαών που διεκδικούν το δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση από την υπερεθνική και τη Σιωνιστική ελίτ, χθες στη Λιβύη, και σήμερα στη Συρία. Όμως, ο πραγματικός διεθνισμός μπορεί να ξεκινήσει μόνο «από κάτω», από λαούς που έχουν επιτύχει την αυτοδιεύθυνσή τους, ενώ ο «διεθνισμός» που επιβάλλεται σήμερα από τις ελίτ, με σφαγές και οικονομικούς πολέμους, δεν είναι παρά ψευτοδιεθνισμός. Αλλά θα επανέλθω.
Στις χώρες που έγινε επανάσταση και δεν πάλεψαν για τη διάδοσή της και στις υπόλοιπες χώρες,αλλά κλείστηκαν στα όρια της χώρας τους(Κούβα,Σοβιετία),η κατάσταση εξελίχθηκε καλά?Για να νικήσει η επανάσταση σε μία χώρα θα πρέπει να εξαπλωθεί και στις άλλες.Αλλιώς θα πάρει την πορεία που πήρε στις χώρες που προανέφερα.Επίσης,δεν έχεις κατοχή για να κάνεις εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.Οι αγώνες είναι ταξικοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ψευτοδίλημμα "ευρώ ή δραχμή" είναι αναχαιτιστικός παράγοντας στην οργάνωση του αγώνα,γιατί διαχωρίζει την τάξη σε 2 στρατόπεδα και το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το νόμισμα τη συγκεκριμένη στιγμή.
Το πρόβλημα είναι πως θα οργανωθεί η εργατική τάξη,ώστε να τσακίσει την κυβέρνηση και τους φασίστες και να πάρει την εξουσία.Γιατί οι φασίστες δεν είναι ανύπαρκτο πρόβλημα,όπως λέει ο εν λόγω κύριος.Κάθε μέρα γίνονται επιθέσεις σε μετανάστες,αγωνιστές και σε όποιον δεν τους αρέσει η μάπα του.Επιπλέον,ο φασισμός εμφανίζεται όποτε υπάρχει οικονομική κρίση,οπότε οι συνθήκες υπάρχουν για να αναπτυχθεί.
Τέλος,η αυτοδιαχείριση στους χώρους δουλειάς,σε μια καπιταλιστική χώρα,έχει νόημα,όταν οι ίδιοι οι εργάτες και οι εργαζόμενοι παλεύουν για το τσάκισμα του κράτους των καπιταλιστών,με σκοπό να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους μέχρι την αυτοδιάλυση του κράτους και τον κομμουνισμό.
Εν κατακλείδι,παλεύοντας καθημερινά για να πέσει η κυβέρνηση,παράλληλα παλεύεις για να γίνει αυτό και στον υπόλοιπο κόσμο.Στο διάστημα μέχρι να προχωρήσει η επανάσταση και σε άλλες χώρες,υπάρχει περίπτωση να περάσεις κι από τη δραχμή ή το νόμισμα χ,αλλά δεν μπορείς να μείνεις εκεί,γιατί η επανάσταση δεν θα πετύχει ποτέ αν κλειστεί στα όρια μιας χώρας.
Αυτά και συγγνώμη αν κούρασα.
Καθόλου δεν κούρασες. Αντιθέτως, πρόκειται για ιδιαίτερα εποικοδομητικό σχόλιο με το οποίο δεν θα μπορούσαμε παρά να συμφωνήσουμε. Να είσαι καλά
ΔιαγραφήΓια τον Ανώνυμο...
ΔιαγραφήΓράφεις
"Στις χώρες που έγινε επανάσταση και δεν πάλεψαν για τη διάδοσή της και στις υπόλοιπες χώρες,αλλά κλείστηκαν στα όρια της χώρας τους(Κούβα,Σοβιετία),η κατάσταση εξελίχθηκε καλά?Για να νικήσει η επανάσταση σε μία χώρα θα πρέπει να εξαπλωθεί και στις άλλες.Αλλιώς θα πάρει την πορεία που πήρε στις χώρες που προανέφερα.Επίσης,δεν έχεις κατοχή για να κάνεις εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.Οι αγώνες είναι ταξικοί."
Διάβασες πρώτη φορά άρθρο του Φωτόπουλου και επίσης είναι προφανές δεν έχεις διαβάσει τις θέσεις του Μετώπου Κοινωνικής-Εθνικής Απελευθέρωσης στο οποίο συμμετέχουμε. Στο προτείνω λοιπόν για να μη βγαίνουν συμπεράσματα απλά από "λέξεις" που δεν "αρέσουν".
http://www.mekea.org/2012/02/19/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%89%CF%80%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA-2/
Φυσικά είναι διεθνιστικός ο αγώνας αλλά ένας τέτοιος αγώνας δεν ξεκινάει βέβαια από μια ταυτόχρονη εργατική επανάσταση που ποτέ δεν έγινε και ποτέ δεν θα γίνει ακόμα περισσότερο σήμερα, λόγω της ανισομέρειας στην ανάπτυξη και κυρίως στη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των υποτελών και εργατικών στρωμάτων σε κάθε χώρα και ιδίως μεταξύ των εργατικών στρωμάτων Νότου-Βορρά που έχουν αναπτύξει τελείως διαφορετικού επιπέδου αντίληψη για τη θέση τους στο σύστημα. Και αυτό λόγω της Παγκοσμιοποίησης, για την οποία το συντριπτικό μέρος της Αριστεράς δεν έχει πάρει χαμπάρι.
Ξεκινάμε λοιπόν από ΜΟΝΟΜΕΡΗ έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά το Ευρώ όπως γράφεις) γιατί έτσι καταργούμε τις 4 ελευθερίες των αγορών χωρίς την κατάργηση των οποίων δεν μπορούμε να πάρουμε κανένα ριζοσπαστικό μέτρο (και όχι επειδή δεν μας αρέσει η ΕΕ ως ονομασία - και ούτε απλά το νόμισμα αρκεί βέβαια) και παλεύουμε για χτίσιμο Αυτοδυναμίας σε συνεργασία με άλλους λαούς.
ΔιαγραφήΚαι όχι ενώ έχουν εξαθλιωθεί μερικά ...εκατομμύρια πρώτα μετά περιμένουμε την "εργατική επανάσταση" που θα μας απελευθερώσει, λες και ο λαός δεν θα ιδιωτεύει όλο και περισσότερο όπως γίνεται παντού στην Παγκοσμιοποίηση, όπως προτείνουν όλες σχεδόν οι μαρξιστικές οργανώσεις.
Σε ό,τι αφορά το αν είναι Εθνικοαπελευθερωτικός ο αγώνας και αν έχουμε Κατοχή, φυσικά και έχουμε κατοχή μόνο που δεν είναι Στρατιωτική κατοχή αλλά Οικονομική, δηλαδή Εσωτερική Κατοχή.
Εξ αυτού ο εθνο-απελευθερωτικός αγώνας είναι εκ των ων ουκ άνευ αν θέλουμε κοινωνική απελευθέρωση. Αν δεν ανακτήσουμε δημοσιονομική και νομισματική κυριαρχία μέσω ενός Λαϊκού Μετώπου όπως το παραπάνω καμία περαιτέρω επαναστατική αλλαγή δεν μπορεί βέβαια να γίνει.
Μετά γράφεις:
"Το πρόβλημα είναι πως θα οργανωθεί η εργατική τάξη,ώστε να τσακίσει την κυβέρνηση και τους φασίστες και να πάρει την εξουσία.Γιατί οι φασίστες δεν είναι ανύπαρκτο πρόβλημα,όπως λέει ο εν λόγω κύριος.Κάθε μέρα γίνονται επιθέσεις σε μετανάστες,αγωνιστές και σε όποιον δεν τους αρέσει η μάπα του.Επιπλέον,ο φασισμός εμφανίζεται όποτε υπάρχει οικονομική κρίση,οπότε οι συνθήκες υπάρχουν για να αναπτυχθεί."
Δεν είπε κανείς κύριος ότι είναι ανύπαρκτος κίνδυνος η επίθεση εναντίον των μεταναστών και των μειονοτήτων, είπε ότι οι "Φασίστες" όπως τους παρουσιάζει η "αριστερά" είναι καρικατούρες φασισμού και δεν έχουν αντικειμενικά καμία σχέση με τον πραγματικό συστημικό "κίνδυνο του φασισμού" που επέλαυνε το 1930 όπως το παρουσιάζει σχεδόν σύσσωμη η εκφυλισμένη ειδικά αριστερά, για ιστορικούς και συστημικούς λόγους που ανέλυσε. Ο ίδιος και το ΜΕΚΕΑ έχει προτείνει τρόπους (http://kokkinostupos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_21.html) για να περιοριστούν οι -στην πραγματικότητα- λίγοι σχετικά τραμπούκοι που επιτίθενται στους μετανάστες κτλ. αλλά η "Αριστερά" δεν επιλέγει αυτές τις προτάσεις γιατί πολύ απλά της αρέσει να παίζει το "κλέφτης και αστυνόμος" αφού έχει στην πραγματικότητα χρεοκοπήσει ως λαϊκό κίνημα.
Η Αριστερά, χωρίς να έχει καταλάβει τη σημασία της Παγκοσμιοποίησης ως ενός νέου φαινομένου, προσπερνά το γεγονός ότι είναι η Παγκοσμιοποίηση που δημιουργεί τα κύματα μετανάστευσης στη Δύση, τα οποία εκμεταλλεύονται ακροδεξιές οργανώσεις κτλ., συνεπώς παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο που παίζει και η άρχουσα τάξη στον αποπροσανατολισμό από τα αίτια της κρίσης και τελικά και για το γιατί γίνονται αυτά τα άγρια φαινόμενα -κι αυτό το κάνει εσκεμμένα ή μη. Αυτό είναι καίριο σημείο για το πώς βλέπουμε τους διάφορους σχηματισμούς γύρω μας.
Τέλος γράφεις:
" Εν κατακλείδι,παλεύοντας καθημερινά για να πέσει η κυβέρνηση,παράλληλα παλεύεις για να γίνει αυτό και στον υπόλοιπο κόσμο.Στο διάστημα μέχρι να προχωρήσει η επανάσταση και σε άλλες χώρες,υπάρχει περίπτωση να περάσεις κι από τη δραχμή ή το νόμισμα χ,αλλά δεν μπορείς να μείνεις εκεί,γιατί η επανάσταση δεν θα πετύχει ποτέ αν κλειστεί στα όρια μιας χώρας."
Συμφωνώ απόλυτα και βέβαια το θέμα δεν είναι να πέσει απλά η "κυβέρνηση-ΔΝΤ-Τρόικα" όπως προπαγανδίζουν κάποιοι αριστεριστές, αλλά το να μην έχουμε ξανά ποτέ κρίσεις και να αποφασίσει ο λαός με αξιοπρέπεια, έχοντας ορθοποδήσει από τη σημερινή λαίλαπα τι σύστημα θέλει αφού έχει χτιστεί Αυτοδύναμη Οικονομία, που μπορεί βέβαια να μην είναι εργατικό κράτος αλλά Περιεκτική Δημοκρατία ή άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης.
Ευχαριστώ και εγώ για τον πάντα φιλόξενο χώρο