Μάθαμε να εντοπίζουμε τις παρενέργειες της λαίλαπας, η οποία προέρχεται από την καπιταλιστική κρίση, πρωτίστως σε ό,τι έχει να κάνει με το πορτοφόλι μας. Ακόμη και οι διαμαρτυρίες μας σε σχέση με την κατάρρευση των υπηρεσιών περίθαλψης και υγείας, με το προτοφόλι μας έχουν να κάνουν κυρίως. Κι όμως, υπάρχει άλλος ένας τομέας ο οποίος υφίσταται ανηλεή επιδρομή νεοφιλελεύθερων πρακτικών, για τον οποίο ελάχιστες φωνές διαμαρτυρίας και αντίστασης ακούγονται. Ο λόγος για την Παιδεία.
Είναι ιστορικά διακριβωμένο ότι η -οποιαδήποτε- εξουσία είχε, έχει και πάντα θα έχει συμφέρον να διαφεντεύει ανθρώπους με έλλειμμα παιδείας. Όσο πιο αμόρφωτοι οι υπήκοοι, τόσο πιο εύκολη η ζωή των αφεντάδων. Λένε πως "το στομάχι είναι η φωνή των λαών", μόνο που για να ακουστεί αυτή η φωνή πρέπει να μπει μπροστά κάποιος γραμματιζούμενος. Στο διάβα τής Ιστορίας, καμμιά επανάσταση δεν θα είχε ξεσπάσει αν δεν άναβαν το φυτίλι κάποιοι διαβασμένοι. Έτσι έγινε με τον Σπάρτακο και την επανάσταση των δούλων, έτσι με την παρέα τού Ροβεσπιέρου και την γαλλική επανάσταση, έτσι με τους Φιλικούς και την ελληνική επανάσταση τού '21, έτσι με τον Λένιν και την ρωσσική επανάσταση, έτσι με τον Κεμάλ και την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους, έτσι με τον Μαρίνο Αντύπα και την επανάσταση των κολίγων...
Είναι, λοιπόν, λογικό οι σύγχρονοι αφεντάδες να έχουν βάλει στο στόχαστρο την παιδεία και να θέλουν να της βγάλουν τα μάτια. Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εκπαιδευτικών (European Trade Union Committee for Education - ETUCE) παρουσιάζει στον ιστοχώρο της μια έρευνα 55 συνδικαλιστικών οργανώσεων, η οποία διεξήχθη σε 40 χώρες (οι 26 ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση). Τα συμπεράσματα είναι αποκαλυπτικά:
(α) Σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, άσχετα αν ανήκουν στην ευρωζώνη, έχουν γίνει περικοπές στα κονδύλια για την παιδεία (Μεγάλη Βρεττανία 12%, Ισπανία 10%, Γαλλία 7,25% κλπ). Φυσικά, οι πιο εξοντωτικές περικοπές έχουν γίνει εκεί όπου έχει βάλει πόδι το ΔΝΤ (Λεττονία 55%, Ρουμανία 50%, Ουγγαρία 27,5%, Ελλάδα 20% κλπ).
(β) Σε όλες σχεδόν τις χώρες έχουν γίνει περικοπές σε μισθούς και συντάξεις εκπαιδευτικών. Κι εδώ τα πρωτεία κατέχουν οι "ευνοημένοι τού ΔΝΤ" (Ελλάδα και Ουγγαρία 30%, Ρουμανία 25%, Λιθουανία 20%, Ιρλανδία 18% κλπ).
(γ) Από τις 40 χώρες τής έρευνας, οι 23 έχουν προχωρήσει σε συγχωνεύσεις σχολείων. Εδώ το χρυσό μετάλλιο το κέρδισε επαξίως η δική μας Αννούλα η "διά βίου", η οποία συγχώνευσε 1.933 σχολεία. Η Ουγγαρία, που είναι στα μέτρα μας κι έχει κια αυτή ΔΝΤ, συγχώνευσε 1.200 σχολεία ενώ η πολύ μεγαλύτερη Ιταλία, που δεν έχει ΔΝΤ, συγχώνευσε 750.
(δ) Εκτός από τις συγχωνεύσεις, όμως, έχουμε και καταργήσεις σχολείων. Σ' αυτόν τον τομέα δεν τα πήγαμε καλά ως χώρα, αφού κλείσαμε "μόλις" 1.053 σχολεία, ενώ ουκρανοί και ισπανοί έκλεισαν από καμμιά χιλιοπεντακοσαριά. Εδώ, πάντως, το πρωτάθλημα το πήραν περίπατο οι τούρκοι, οι οποίοι φαίνεται πως...παραμορφώθηκαν και γι' αυτό έκλεισαν 15.961 σχολεία!
(ε) Φυσικά, μετά από όλα τα παραπάνω, είναι λογικό να απολύονται ομαδόν εκπαιδευτικοί. Μάλιστα δε, σε 14 χώρες διαπιστώθηκε ότι εκπαιδευτικοί αναχωρούν για το εξωτερικό σε αναζήτηση δουλειάς, αν και ξέρουν ότι περισσότεροι από τους μισούς δεν θα βρουν δουλειά ως εκπαιδευτικοί.
Στα στοιχεία τής παραπάνω έρυενας δεν πρέπει να ξεχάσουμε να προσθέσουμε την επιχειρούμενη υποβάθμιση των σπουδών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο το έχουμε καταδείξει με πολλά σημειώματα σε τούτο το ιστολόγιο (ενδεικτικά: "Παιδεία "προχώ" και "ουάου" από την Αννούλα", "Χειρότερες μέρες στην παιδεία", "Υπουργείο δια βίου...σεμιναρίων!", "Και διδακτορικό από τα...Goodie's;", "Η "διά βίου αμάθεια" προ των πυλών", ""Νέο σχολείο" δίχως βιβλία!", "Εγκέφαλοι και σκατοκέφαλοι" κλπ).
Ο στόχος, λοιπόν, είναι πλέον σαφής και δεν είναι άλλος από την δημιουργία μιας κοινωνίας ουσιαστικά απαίδευτης. Μιας κοινωνίας βουβών σκλάβων με μόρφωση όχι περισσότερη από εκείνη που απαιτείται για τον χειρισμό ενός μηχανήματος ή για την ανάγνωση του εγχειριδίου του. Γι' αυτό και η ανάγκη εξέγερσης και αντίστασης όλων μας, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, κόντρα σ' αυτά τα σχέδια που βυσσοδομούνται σε βάρος των λαών, είναι αδήριτη και επιβεβλημένη. Δεν μπορούμε να μένουμε θεατές τού θανάτου τής Παιδείας.
Πηγή:Cogito ergo sum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου