Είμαι Έλλην, έξω οι ξένοι

του momus

Είμαι Έλλην. Απόγονος του Περικλή και του Καραϊσκάκη. Δεν έχει σημασία τι δουλειά κάνω και πώς τα βγάζω πέρα, είμαι απλά Έλλην. Η τάξη μου είναι κάτι που αυτοκαθορίζεται, τη δουλειά μου μπορεί να τη χάσω ανα πάσα στιγμή, αλλά το ότι είμαι Έλλην είναι κάτι διαφορετικό. Είναι κάτι που δε μπορεί να μου το πάρει κανείς. Εγώ του δίνω ό,τι έννοια θέλω κι όποιος το αμφισβητεί είναι απλά εχθρός μου. Είμαι μάγκας, ο ικανότερος του κόσμου και κανείς δε μπορεί να με ξεγελάσει. Έχω ιστορία που ταυτίζεται με όλα τα κατορθώματα της ανθρωπότητας και όταν αυτό δε συμβαίνει έχω την κουλτούρα να τη κατασκευάσω στα μέτρα μου. Μισώ το αφεντικό μου αλλά δε θέλω το κακό του. Το οτι υπάρχει μου δίνει την ελπίδα οτι θα γίνω κι εγώ αφεντικό. Φοράω ό,τι φοράει, συχνάζω εκεί που συχνάζει κι εκείνος, ψηφίζω ό,τι ψηφίζει. Τι ψηφίζω? Ό,τι δε θα με σηκώσει από την καρέκλα μου. Είμαι πολύ σπουδαίος εγώ για να ασχολούμαι με μικροπράγματα, άσε να βγάζουν άλλοι το φίδι από την τρύπα. Όποιος θα μου πει οτι συμφωνεί με αυτό που θέλω να ακούσω , είναι ο ηγέτης μου. 

Εμένα με ενδιαφέρει να έχω τη δουλίτσα μου , το αμαξάκι μου και τη γκομενίτσα μου. Η αλήθεια είναι οτι τελευταία δεν έχω τίποτα από αυτά, αλλά τουλάχιστον, είμαι Έλλην. Είμαι και στην Ευρώπη ή μάλλον είμαι η Ευρώπη. Ναι το ξέρω είναι δύσκολα τα πράγματα, δε θα τους κάνω τη χάρη όμως να με διώξουν. Με ζηλεύουν γι’αυτό τα κάνουν όλα. Και το σκατό μου παξιμάδι θα κάνω αρκεί να μη πιστέψει κανείς άλλος ευρωπαίος οτι δε μπορώ να «εξευρωπαϊστώ». Άσε που η Ευρώπη μου παρέχει κάποια ασφάλεια. Είναι ωραίο να έχεις φίλους και σύμμαχους. Θα μους πεις περίπου τους ίδιους φίλους είχα όταν καίγαν τη Σμύρνη και διχοτομούσαν την Κύπρο, αλλά ποιος ξερει, θα μπορούσε νά ’ταν και χειρότερα. Ναι ο Τούρκος είναι εχθρός μου. Τον μισώ. Τον μισώ γενικώς ασχέτως ποιος είναι , ακόμα κι αν είναι η τουρκική φωτοτυπία μου. Ναι είμαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Πρέπει να είμαι στο ΝΑΤΟ για να μην κινδυνεύω από τους Τούρκους...που είναι στο ΝΑΤΟ...Σύμμαχοι. Όχι δεν κατάλαβες καλά, δεν εκβιάζομαι εγώ. Τι είχε πει ο Βενιαμιν Φραγκλίνος? Ότι όποιος θυσιάζει την ελευθερία του για την ασφάλειά του δεν αξίζει τίποτα από τα δύο? Μαλακίες, εγώ θα σου τα πω. Εβραιομασόνος ήταν κι αυτός σαν όλους αυτούς τους δήθεν επαναστάτες και πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά’ναι. Τι ποια? Αυτά που δεν ήταν πριν τα κατακτήσει ο Αλέξανδρος και έπαψαν να είναι όταν μας κατάκτησαν οι Ρωμαίοι, που τους εξελληνίσαμε, αλλά μετά ήρθαν οι Mογγόλοι. Ναι φυσικά είμαστε οι απόγονοι του Αλέξανδρου. Μόνο εμείς, κανένας άλλος. Καθαροί. Δε πα' να ανήκαμε σε μεικτές αυτοκρατορίες για πάνω από 2000 χρόνια, ο Έλληνας την υπογραφή του και το πουλί του πρόσεχε που τά βαζε.Αλλά ακόμα και να υπήρξαν κάποιες προσμίξεις, το ελληνικό γονίδιο είναι ίδιο με των θεών και υπερισχύει. Θα στα πω μια άλλη φορά αυτά. Τι ποιων Θεών? Ένας είναι ο Θεός, είμαι χριστιανός εγώ, αλλά και οι αρχαίοι τόσο σπουδαίοι που ήταν δε μπορεί ,κάτι θα ξεραν για να λατρεύουν τους Ολύμπιους . Όχι δε θεωρω κατώτερους όλους τους άλλους, αλλά πώς να το κάνουμε αντικειμενικά εμείς είμαστε ανώτεροι. Ανακαλύψαμε τα πάντα, το θέατρο, τα μαθηματικά, τη δημοκρατία, ό,τι θες. Όχι δεν πάω θέατρο το βαριέμαι. Όχι ούτε τα μαθηματικά τα πολυκαταλαβαίνω. Η Δημοκρατία είναι ατελές πολίτευμα,.Δε μπορεί κύριοι να κάνει ο καθένας ότι θέλει, πρέπει να υπάρχει κάποιος από πάνω. Εθνικιστής? Δεν ξέρω δηλαδη το να αγαπάς την πατρίδα σου σε κάνει εθνικιστή και φασίστα? Τι να σου πω αν αυτό σε κάνει τότε είμαι, κακό είναι? Ρατσιστής? Όχι κυριέ μου, εγώ το αντίθετο. Τολμώ μάλιστα να πω ότι είμαι και φιλόζωος.

Απεργία? Τι είναι αυτό? Κάτι κομμουνιστές που κλείνουν τους δρόμους είναι, ταλαιπωρούν τον κόσμο και κάνουν κακό στον τουρισμό. Όχι έχω χρόνια να πάω διακοπές...πού λεφτά? Οι κομμουνιστές έλεγα που απεργούν...Δε μου αρέσουν ούτε οι απεργίες, ούτε οι κομμουνιστές. Λένε, λένε και μετά σου κουνάν το δάχτυλο και σου λεν ότι στα λέγανε. Ναι, μπορεί να μου τα λέγανε αλλά δε θα τους περάσει. Εγώ θα κάνω το δικό μου κι ας τρώω το κεφάλι μου. Δε μπορεί κάποια στιγμή θά’ρθει και η σειρά μου να τους κουνήσω το δάχτυλο. Ποιοι νομίζουν ότι είναι, εργάτες σαν κι εμένα είναι , δε μπορούν να μου το παίζουν έξυπνοι. Νά ταν τουλαχιστον τίποτα μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλογιατροί, μεγαλοδημοσιογράφοι , άνθρωποι πετυχημένοι τέλως πάντων να τους άκουγα, γιατί όχι. Αλλά το χειρότερο είναι ότι δε σε αφήνουν να ξεχάσεις οτι είσαι εργάτης. Δε θέλω ρε παιδάκι μου να είμαι εργάτης πώς να το κάνουμε. Τι κι αν είμαι. Όλο σφαλιάρες είναι η ζωή πρέπει να μου το θυμίζουνε? Πρέπει να μου θυμίζουν τον πατέρα μου που δούλευε τριάντα χρόνια στην εταιρία και τον απέλυσαν όταν αρρώστησε. Τη μάνα μου που όταν χήρεψε ανεχόταν διακριτικά τα σαλιαρίσματα του κρεοπώλη για να της βάζει μερικά γραμμάρια κρέας παραπάνω και που ξεσκάτιζε τη θειά της μπας και της γράψει το διαμέρισμα? Το διαμέρισμα που όταν πια μας τό γραψε η θεία είχε υποβαθμιστεί τόσο η γειτονιά από τους ξένους που δε βρίσκαμε άνθρωπο να το νοικιάσουμε?

Θέλω να σου πω κάτι εδώ. Δεν είμαι ρατσιστής, την εξαθλίωση φοβάμαι. Την είδα να έρχεται με τα καραβάνια που περνούσαν κάθε μέρα τα σύνορα. Την είδα στα γυμνά πόδια τους, στα απλωμένα χέρια τους , στα μάτια τους παρέα με το μίσος και τον φόβο. Δεν είμαι χαζός ξέρω πως είναι στη φύση της να εξαπλώνεται σαν την πανούκλα και τώρα τη βλέπω να με πλησιάζει.” Έξω οι ξένοι” φωνάζω μήπως φύγει κι αυτή μαζί τους. Όμως είναι πλέον αργά, έχει έρθει για να μείνει.” Έξω οι ξένοι” φωνάζω είμαι φτωχός και ταπεινωμένος. Δε μπορεί, από κάποιον θα είμαι καλύτερος.

Πηγή: http://themomusmonologue.blogspot.gr

via Κόκκινη γωνιά