Συνήθως, συσχετίζεται με τους κατοίκους της περιοχής εξόρυξης άνθρακα ένα θετικό στοιχείο μαχητικότητας και των υπόλοιπων κατοίκων της Αστούριας· αυτή η λανθασμένη εντύπωση ότι εάν η περιοχή εξόρυξης άνθρακα κινηθεί τότε θα κινηθεί επίσης και το υπόλοιπο της Αστούριας. Νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα για αυτή τη γενιά των νέων της περιοχής να κάνουν κριτική στο μύθο που μας είπαν όταν ήμασταν νεότεροι για το ένδοξο κίνημα του συνδικάτου που μπορεί να κάνει τα πάντα... Την ίδια στιγμή που ως κίνημα αντιμετωπίζουμε παγκόσμια προβλήματα υπάρχουν και άλλα σε οποιοδήποτε τόπο.
Η πραγματικότητα στη Nalón Valley απέχει πολύ από τον Κήπο της Εδέμ που οι οργανώσεις των εργαζομένων προσπάθησαν να μας πουλήσουν κατά τη δεκαετία του 1990:
Οι ανθρακωρύχοι αγγίζουν τον πάτο...
Επανεκπαίδευση... ούτε έχουμε ούτε πρόκειται να δούμε.
Σήμερα η εργασία για την Hunosa (μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εξόρυξης άνθρακα) είναι η καλύτερη επιλογή για πολλούς νέους της περιοχής.
Ένα υπέροχο τοπίο βιομηχανικής αρχαιολογίας και μολυσμένου εδάφους, με μουσεία όπου κανείς δεν πηγαίνει...
Αλλά είναι εντάξει! Είμαστε τουλάχιστον αυτοί που πίνουν περισσότερο μηλίτη και αυτό είναι ό,τι εξάγουμε από την Κουένκα (όπως λέμε εδώ την περιοχή εξόρυξη άνθρακα).
(Αυτό ήταν ένα αστείο, καθώς στην Αστούριας ο μηλίτης και τα μήλα αποτελούν κύριο στοιχείο του πολιτισμού μας).
Η καταστροφή εξυπηρετεί τις εταιρίες που δημιουργήθηκαν για να παρέχουν απασχολήσεις, τις οποίες χάσαμε πριν κλείσουν τα ανθρακωρυχεία τα ίδια....
Τα συνδικάτα είναι πολύ μακριά από τις ιστορικές συνελευσιακές οριζόντιες καταβολές τους, μακριά από τη βάση τους και από την εσωτερική δημοκρατία· προσβλέπουν στην άλλη πλευρά, με αισχρές απάτες που διαπράττονται με δημόσιο χρήμα.
Αποτελούν μέρος του προβλήματος, επειδή δεν είναι μέρος της λύσης...
Ήρθε η ώρα να επισημανθούν ως απαραίτητοι συνεργάτες στην κοινωνική καταστροφή της περιοχής.
Για την αποστράτευση των εργαζομένων και για την ανοχή των πολιτικών απασχόλησης, των διαβρωμένων από τη δική τους ...ώθηση.
Πολιτικές που τον μόνο που ωφελούν είναι μια κατηγορία τοκογλύφων διαχειριστών που κλείνουν τους πάγκους ή τα περίπτερά τους όταν χάνουν τη δημόσια βοήθεια.
Για αυτό στις 15 Μαΐου, πήραμε τους δρόμους για να φωνάξουμε στους τέσσερις ανέμους...
Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών!
Δεν είμαστε εμπορεύματα!
Μadreñazu στο σύστημα!
...(Madreña είναι ένα, τυπικό της Αστούριας, παπούτσι από ξύλο...)
Χιχόν, 19η Ιουνίου του 2011
Με αυτά κατά νου, πρέπει να ξέρετε ότι είμαστε από τις φτωχότερες περιοχές της Ισπανίας και ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανθρακωρύχων είναι ζωτικής σημασίας για την περιοχή μας. Έτσι, ο αγώνας για την προάσπιση των ανθρακωρύχων είναι αναγκαίος, αλλά έχοντας συνεχώς στο μυαλό μας τη διαφθορά των συνδικάτων.
Αυτές τις μέρες μπλοκάρουμε αυτοκινητόδρομους· για όσους δεν το γνωρίζουν, στην Αστούριας έχουμε μόνο έναν κύριο αυτοκινητόδρομο που μας συνδέει με την υπόλοιπη Ισπανία, οπότε αν τον μπλοκάρουμε είμαστε απομονωμένοι - ο άλλος δρόμος είναι ένα ορεινό πέρασμα.
Οι ανθρακωρύχοι αλλάζουν τακτική: τις πρώτες μέρες χρησιμοποίησαν το μπλοκάρισμα των αυτοκινητοδρόμων, και με τις πρώτες ταραχές, η απάντηση τις επόμενες ημέρες ήταν να πάνε στο κοντινό δάσος και να κάνουν μια "μικρή αντίσταση". Χρησιμοποιούν, επίσης, μια άλλη τακτική, "μικρά μπλοκαρίσματα" σε πολλούς δρόμους, ενώ μερικοί από αυτούς ''κατέλαβαν'' τα ορυχεία.
Και ένα από τα κύρια χωριά της περιοχής έγινε ένα είδος «αστυνομικού κράτους», με πολλές εξακριβώσεις από τη μυστική αστυνομία όλη την ημέρα.
Γεγονός είναι ότι χωρίς τα χρήματα του Ευρωπαϊκού Ταμείου είμαστε καταδικασμένοι σε ένα είδος αυτοκτονίας, σε μια περιοχή περίπου 1 εκατομμυρίου κατοίκων, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι ηλικιωμένοι, ενώ οι νέοι πρέπει να πηγαίνουν εκτός περιοχής για να εργαστούν ...λόγω των παράλογων πολιτικών της περιφερειακής κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση χωρίς "τυπική κυβέρνηση'' από πέρυσι, και το 2012 το 45% των ανθρώπων δεν ψήφισε...
Μετάφραση: Δ.Κ.
Γράμμα από έναν αστουριανό ανθρακωρύχο
Έχω δουλέψει στα ορυχεία 25 χρόνια. Κατέβηκα για πρώτη φορά στα 18 μου, και θα ήθελα να σας πώ ότι εκπλήσσομαι από πολλά απ’ τα σχόλια που διαβάζω για τους ανθρακωρύχους και την πρόωρη συνταξιοδότηση που ισχύει γι αυτούς όπως και γι άλλες ομάδες εργαζομένων. Θα ήθελα να σας μεταφέρω τη δική μου οπτική, και αν μπορέσω να αποσαφηνίσω ορισμένες αμφιβολίες που βλέπω ότι υπάρχουν για το θέμα αυτό.
1. Ο αγώνας που διεξάγουν αυτή τη στιγμή οι ανθρακωρύχοι, δεν είναι για να διεκδικήσουν χρήματα, αλλά για να γίνει σεβαστή η συμφωνία που υπέγραψε πέρυσι το υπουργείο βιομηχανίας και τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων, που προέβλεπε τη συνέχιση των επιδοτήσεων ως και το 2018.
Τα χρήματα αυτά προέρχονται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όχι απ’ την ισπανική κυβέρνηση, μ’ αυτό θέλω να πώ ότι δε ζητάμε από κανέναν ισπανό να “στερηθεί για να μας βοηθήσει” όπως λένε πολλοί απ’ τους επικριτές μας. Όσον αφορά πάλι αυτά τα χρήματα που δικαιούνται οι οικογένειες των ανθρακωρύχων, καθώς προέρχονται από το Εξωρυκτικό Ταμείο που υποτίθεται αποσκοπούσε στη δημιουργία εναλλακτικών στον λιθάνθρακα, ώστε να μπορούμε να εργαστούμε στις περιοχές μας μετά το κλείσιμο των ορυχειών. Ε λοιπόν, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, τα χρήματα αυτά τα διαχειρίστηκαν οι πολιτικοί και τα συνδικάτα, όπως ήθελαν. Με μέρος αυτών, για παράδειγμα, ο κύριος Gabino de Lorenzo (πρώην δήμαρχος του Οβιέδο) πλήρωσε την ασφαλτόστρωση δρόμων της πόλης του, το νέο εκθεσιακό και συνεδριακό μέγαρο που έχτισε και μια σειρά από άλλα έργα. Η δε πρώην δήμαρχος της Χιχόν (η κυρία Felgeroso) επένδυσε ένα άλλο μερίδιο στην ίδρυση ενός τεχνικού εκπαιδευτικού ιδρύματος και σε άλλα έργα.
Στην κοιλάδα του Turón, στα ορυχεία της Cuenca del Caudal, όπου ζω, έχουμε πάνω από 600 νεκρούς εργάτες (μόνο αυτούς για τους οποίους γνωρίζουμε, καθώς στον εμφύλιο πόλεμο πυρπολήθηκαν τα επίσημα αρχεία) στα ορυχεία από το 1889 ως το 2009, όταν και έκλεισαν. Το μόνο που άνοιξε μετά ήταν ένα αθλητικό κέντρο, χωρίς καν εισόδους, όπου για να πάει να τρέξει κανείς πρέπει να περάσει από ένα μονοπάτι. Ολόκληρος ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια, τα οποία σιγά-σιγά τον κατακλύζουν. Παρά την εκβιομηχάνιση, η οποία υποτίθεται ότι δημιουργεί σταθερές θέσεις εργασίας ώστε να υπάρχει μέλλον στην περιοχή, δεν υπάρχει τίποτα.
2. Εκπλήσσομαι που τόσο πολλοί άνθρωποι μιλούν άσχημα γι αυτήν την επιδότηση, δεν ήθελα να το γράψω αυτό, αλλά επιδοτούνται κι άλλοι τομείς όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η αλιεία και πολλοί ακόμα που δεν έχω όρεξη να αναφέρω, αλλά εγώ προσωπικά είμαι χαρούμενος γι αυτό, προτιμώ να ενισχύονται οι εργαζόμενοι παρά οι chorizos (στμ: ισπανικό αλλαντικό, μεταφορικά: οι κλέφτες, οι μαφιόζοι) που μας ληστεύουν κάθε μέρα.
3. Με το πέρας του εμφυλίου πολέμου, φαίνεται πως πολλοί δε γνωρίζετε ότι ήταν οι ανθρακωρύχοι που εργάζονταν μια επιπλέον ώρα αμισθί κάθε μέρα για πολύ καιρό, ώστε να αποκαταστήσουν τις καταστροφές του φρανκισμού στη χώρα, όταν στα ίδια μας τα σπίτια δεν είχαμε καλά-καλά να φάμε.
4. Το έτος 1962, οι ανθρακωρύχοι ξεκίνησαν μιαν απεργία που εξαπλώθηκε σ’ όλη την Ισπανία, και στην οποία κατακτήθηκαν πολλά απ’ τα δικαιώματα που όλοι οι ισπανοί έχουμε σήμερα και προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω. Στην απεργία αυτή, είχαμε πολλούς τραυματίες, συλληφθέντες, πεινασμένους και εξορισμένους σε άλλες επαργίες της Ισπανίας, μακριά απ’ τις οικογένειές τους, που άρχισαν να επιστρέφουν μόλις το 1980.
5. Όσον αφορά την πρόωρη συνταξιοδότηση, είναι μύθος πως οι ανθρακωρύχοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 40, με εφάπαξ ανάλογο του να πιάναμε τον πρώτο λαχνό στο λαχείο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, οι άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται νωρίς έχουν ήδη προκαταβάλει 50% αυξημένες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, ούτως ώστε για κάθε διετία εργασίας, πληρώνουν εισφορές για ένα ακόμη έτος, έτσι για παράδειγμα, εγώ που εργάστηκα 25 χρόνια, έχω πληρώσει κοινωνική ασφάλιση για 37μισυ χρόνια. Πιστεύει κανείς από σας ότι θα ήθελε να πληρώνει όσα εμείς σ’ αυτήν την κοινωνική ασφάλιση;
6. Ο λιθάνθρακας που εισάγεται απ’ το εξωτερικό είναι σύμφωνα μ’ εσάς φθηνότερος απ’ τον εγχώριο, προσωπικά δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος γι αυτό, όμως ας δεχθούμε ότι έχετε δίκιο. Θέλετε λοιπόν να μας βλέπετε να δουλεύουμε σα σκλάβοι όπως στις χώρες αυτές; Εγώ δεν το θέλω αυτό για κανέναν εργάτη στον κόσμο. Αυτά που θα σας γράψω τώρα είναι πραγματικότητα, έχω δουλέψει με συναδέλφους απ’ την Τσεχία και την Πολωνία, όταν ήρθαν μερικοί στις Αστούριες, κι όταν μπήκαν στα καταστήματα να ψωνίσουν τα είχαν παίξει, επειδή μπορούσαν να αγοράσουν κάποια ψιλοπράγματα που στις χώρες τους ήταν όμως αδιανόητα. Τα πρώτα χριστούγεννα που περάσανε μαζί μας, κρατούσαν στο κάθε χέρι κι από ένα μαντολάτο… Τους ρωτήσαμε γιατί αυτό, και μας εξήγησαν πως στις χώρες τους δεν θα άντεχαν με τίποτα οικονομικά να το αγοράσουν, επειδή οι μισθοί τους τους έφταναν ίσα-ίσα για ένα πιάτο φαί, κι αυτό φτωχικό. Θέλω να πω εδώ ότι αν δεν υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, θα ισχύει σύντομα και για μας το ίδιο.
7. Όσον αφορά τα οδοφράγματα στους αυτοκινητοδρόμους, θα ήθελα να απαντήσω σ’ όλους εκείνους που διαμαρτύρονται επειδή οι ανθρακωρύχοι τους εμποδίζουν να πάνε στη δουλειά ή στη σχολή τους, και λένε πως κι οι ίδιοι αν έχουν προβλήματα στη δουλειά τους, δεν πάνε να “ενοχλούν” άλλους στην εργασία τους. Θα πώ ότι κάθε φορά που κάποιοι συνάδελφοι από άλλους χώρους εργασίας μας ζήτησαν βοήθεια για να υπερασπιστούν τις θέσεις τους, σταματήσαμε τη δουλειά μας για ολόκληρα 24ωρα, στηρίζοντάς τους είτε βρίσκονταν στη χώρα είτε στο εξωτερικό. Όταν απεργούσαν οι Άγγλοι ανθρακωρύχοι, σταματήσαμε την εργασία μας και μαζέψαμε χρήματα για να στείλουμε στις οικογένειές τους για να μην πεινάσουν. Αμφιβάλλει κανείς ότι δε θα ενωθούμε με οποιονδήποτε κλάδο βάλλεται; Αλλά φαίνεται πως σήμερα είναι ξεπερασμένο να ζητάς τη βοήθεια των άλλων. Κι όμως, το να βοηθάμε ο ένας τον άλλον είναι κάτι θεμελιώδες, ενώ το να τρωγόμαστε ο ένας με τον άλλον ως συνήθως, είναι κάτι που οφελεί μόνο αυτούς που βρίσκονται από πάνω μας.
Αν όλοι οι Ισπανοί εργαζόμενοι ήταν τόσο ενωμένοι όσο οι ανθρακωρύχοι, οι κυβερνώντες αυτής της χώρας θα το σκέφτονταν πολύ καλά προτού προχωρήσουν στις περικοπές που τώρα κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορώ να σας διαβεβαιώσω γι αυτό. Σκεφτείτε λοιπόν ποιός πραγματικά σας εμποδίζει να πάτε στη δουλειά ή στη σχολή σας, ποιός είναι αυτός που απολύει εργαζομένους και πραγματοποιεί περικοπές στην εκπαίδευση, δεν είναι άλλοι απ’ τους πολιτικούς μας.
Θα ήθελα επίσης να πω σ’ αυτύς που λένε ότι πρέπει να πάμε να διαμαρτυρηθούμε στην Μαδρίτη αν θέλουμε, στις πόρτες του υπουργείου και να τους αφήσουμε αυτούς “στην ησυχία τους”, ότι αυτό το έχουμε κάνει προ πολλού, αλλά η λογοκρισία των ΜΜΕ φροντίζει να μην ενημερώνει με διαφάνεια για τίποτα.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας εργαζόμενος που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του δεν είναι τρομοκράτης, όπως μας αποκαλούν σήμερα επειδή αγωνιζόμαστε για τη ζωή των οικογενειών μας.
Σας καλώ όλους να βγείτε απ’ τα σπίτια σας και να υπερασπιστείτε τις ζωές όλων μας. Όσο μας κρατούν κλεισμένους στο σπίτι, τους επιτρέπουμε να μας ρίξουν λίγο-λίγο, μέτρα μετά από άλλα μέτρα, στην πείνα.
Θέλουν τα παιδιά σας και τα παιδιά μας να μείνουν αμμόρφωτα σαν εμάς, που βλέπαμε τους τοίχους των σχολείων περισσότερο απ’ έξω παρά από μέσα, καθώς ένας αμμόρφωτος άνθρωπος είναι πιο εύκολο να υποταχθεί.
Να ενημερώνεστε, να αμφισβητείτε τα πάντα όσα βλέπετε στην τηλεόραση, τώρα που έχετε το διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα, μπορείτε μ’ αυτά να είστε σε συνεχή επαφή, να οργανώνεστε με όποιον τρόπο επιθυμείτε, ειρηνικά, στα οδοφράγματα απευθείας, όπως και να ‘χει οργανωθείτε! Θέστε στόχους και πραγματοποιήστε τους γρήγορα. Η κυβέρνηση κινείται κι αυτή πολύ γρήγορα όταν η κατάσταση είναι προς όφελός της, και το ξέρετε. Αφαιρέστε τη λέξη “φόβος” και τη φράση “και τί θα αλλάξει μ αυτό;” απ’ το μυαλό σας και πάρτε το μέλλον σας στα χέρια σας.
Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει οτιδήποτε απ’ όσα έγραψα ή έχει κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, ευχαρίστως αν μπορώ να σας απαντήσω.
Πολλές ευχαριστίες σε όλους και όλες που μας στηρίζουν από κάθε επαρχία της χώρας και από άλλες χώρες.
Χαιρετισμούς!
Juan Jose Fernandes.
Asturias
http://rioter.info
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου