....άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που μεγαλώσαμε μαζί στις φτωχογειτονιές της Παραλίας, που οι γονείς μας φτάσανε εσωτερικοί πρόσφυγες από όλη την Ελλάδα να στήσουν μια νέα ζωή απέναντι από την τσιμεντοβιομηχανία, τότε που η θάλασσα δίπλα ήταν γαλάζια κι εμείς μαθαίναμε εκεί κολύμπι.
Μας ένωσε η φτώχεια κι η αλληλεγγύη. Ο ένας κρατούσε στον άλλο τσίλιες για να κτίσουμε την «αυθαίρετη», την «παράνομη» ζωή μας. Λαθρομετανάστες στον ίδιο μας τον τόπο!!
Και τώρα; Πχχχχ, Γχχχχχχ, Γχχχχχχ, τι έρχεστε και μου ψιθυρίζετε ή μου φωνάζετε στο αυτί, γιατί με θεωρείτε κουφή, πως δεν έχω δουλειά να είμαι έξω από την Πύλη που αγωνίζονται συνάδελφοι σας, άνθρωποι που μέχρι χθες ήσαστε στην ίδια μεριά. Πως δεν έχω δουλειά να υπερασπίζομαι το δικό του αγώνα...πως το ΠΑΜΕ έκανε ετούτο, έκανε το άλλο.
Μόνο που η απεργία μωρέ, δεν είναι του ΠΑΜΕ και του καθένα που μπορεί να θέλει να τη βοηθήσει ή να την καπηλευτεί!! Είναι η δική σας απεργία, όλων σας, για το δίκιο σας να δουλεύετε με αξιοπρέπεια και να δίνετε μαθήματα αγωνίας και αγωνιστικότητας και σε εμάς τους υπόλοιπους!
Δεν πεινάει μονό η δική σου οικογένεια Πχχχχχ!! Όλων μας οι οικογένειες πεινάνε!! Κι ο εχθρός σου δεν είμαι εγώ, ούτε ο απεργός συνάδελφος σου. Είναι αυτό το σύστημα που φτιάχνει κάθε μέρα ένα νέο Μανεση να μας πίνει το αίμα και να προσπαθεί να μας μετατρέψει σε σκλάβους!!
Μα πιότερο αναρωτιέμαι, έχετε παιδιά. Τι τους λέτε το βράδυ; Πως είσαστε απεργοσπάστες; Πως σας προστατεύει η αστυνομία από τους συναδέλφους σας; Πως όλοι αυτοί που είμαστε απέξω για να στηρίξουμε τη φωτιά του δικού σας αγώνα είμαστε εχθροί; Πως μια χούφτα άνθρωποι έχετε το δίκιο κι όλοι οι άλλοι το άδικο: Tι θα κληρονομήσετε σε αυτά τα παιδιά, τι αξίες, τι αρχές, τι θα λένε για σας;
Εμένα σε αυτά τα βήματα με έφερε ο πατέρας μου κι είμαι περήφανη γι αυτό. Όχι, δεν ήταν κανένας μεγάλος αγωνιστής. Εργάτης ητανε ορέ, και πάλευε για την τάξη του, όταν δέχτηκε επίθεση!!!
Από μια αλληλέγγυα στους χαλυβουργούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου