Και συ Νόμε, των άνομων ασπίδα...

Γράφε, Ιστορία, τα ψέματά σου αράδα,
και βλόγα το Φονιά, βρίζε το Θύμα!
Κι Αρετή, των δρομάκων σουσουράδα,
τον κάθε σωματέμπορά σου τίμα.

Και συ Νόμε, των άνομων ασπίδα,
σαν τη μαϊμού από κλώνο σ' άλλον πήδα
κι απ' την κορφή με την ουρά κρεμάσου,
να μη γλέπει ο Λαός τα πισινά σου.

Λευτεριά της χανάκας και του ξύλου,
σφιχτόδενε τ' αξύπνητο χαϊβάνι.
Και συ, ρηγάτο του Κενού, τ' αψήλου
κάμνε το σκλάβο ρήγα, άμα πεθάνει!



                                                   Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,
                                                   της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,

                                                   και συ, πρόστυχη Πένα και φοφίμι,

                                                   του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα! 

                                                                 Κώστας Βάρναλης - "Ελεύθερος Κόσμος"





techni-en-kinisei.blogspot.gr