Με το Νίκο Φωτόπουλο, πρώην πρόεδρο και πιθανότατα νυν της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ενός από τα μεγαλύτερα σωματεία της χώρας και με κομβικό ρόλο στη παραγωγική διαδικασία, δεν γνωριζόμαστε προσωπικά.
Αλλά καθένας που μάχεται στο δρόμο και παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις μέσα στο εργατικό κίνημα, γνωρίζει τις προτάσεις και τη δράση του, καθώς προσπάθησε να συνδέσει τη τύχη της ΔΕΗ με τα συμφέροντα του λαού, μπαίνοντας μπροστά σε πολλές περιπτώσεις.
Ο ίδιος, με δραματικούς τόνους, έχει καλέσει τη ΓΣΕΕ (ανεπιτυχώς μέχρι σήμερα) να υιοθετήσει ένα σοβαρό σχέδιο δράσης εναντίον της κυβέρνησης, των τροϊκανών και των μνημονίων.
Το προτεινόμενο σχέδιο των ελεγχόμενων 48ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών, με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων κι όλες τις άλλες δράσεις που οδηγούν ίσα-ίσα μέχρι στην αναδιάρθρωση ή πτώση της σημερινής κυβέρνησης γίνεται ανέφικτο γιατί η ηγεσία που καλείται να το αποφασίσει, να το σχεδιάσει και να το υλοποιήσει είναι η ΓΣΕΕ.
Τα πράγματα όμως δεν έχουν μείνει πια εκεί που ήταν χθες, όχι μόνο λόγω της δραματικής κατάστασης των εργαζομένων, ανέργων ή των νέων δυσβάστακτων μέτρων αλλά εξαιτίας στο που βρίσκεται η ΓΣΕΕ, η οποία καλείται επιτακτικά να φτιάξει ένα σχέδιο δράσης.
Είναι γνωστό αλλά όχι ευρέως ότι η ΓΣΕΕ μέσω του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ υπέγραψε επισήμως το μνημόνιο για χιλιάδες άνεργους που μπήκαν στα υποτιθέμενα προγράμματα της Κοινωφελούς εργασίας. Ένα τροϊκανό μνημονιακό σχέδιο για 60.000 εργαζομένους χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα που κατευθύνεται με μαθηματική ακρίβεια στο σύνολο των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και που πρόθυμα θα το προωθήσει η ΓΣΕΕ, αν συνεχίσει να παίρνει τη προμήθεια επί των υλοποιούμενων προγραμμάτων.
Η διαχωριστική γραμμή μέσα στο εργατικό κίνημα έχει πλέον μετατοπιστεί και δεν είναι ανάμεσα σε ένα άτολμο, ανεπαρκές σχέδιο πάλης της ΓΣΕΕ των εργοδοτικών συνδικαλιστών σε αντιπαράθεση με ένα σαφώς μαχητικότερο σχέδιο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ (αν και στις 26/9 ακούστηκε από πολλές πλευρές το αίτημα της Γενικής Απεργίας Διαρκείας) αλλά ανάμεσα σε εργοδότες συνδικαλιστές που υπέγραψαν το μνημόνιο και στους εργαζόμενους που θέλουν να το καταργήσουν τώρα.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν ο Σαμαράς κι οι εργοδότες έρχονταν να βγάλουν λόγο μπροστά στις εργατικές μάζες που απεργούν, τι θα έκανε ο Νίκος; Βέβαια, οι εργοδότες μνημονιακοί συνδικαλιστές επινοικίασης εργαζομένων είναι πανέξυπνοι. Χρησιμοποιούν τη σκιά τους για να κρύψουν τα εγκλήματά τους. Ζώντας όμως κανείς στη σκιά των άλλων, το πιθανότερο είναι να γίνει ο ίδιος σκιά του εαυτού του.
Για να υλοποιηθεί το σχέδιο Φωτόπουλου απαιτείται μια ρήξη με τη συνδικαλιστική πουλημένη γραφειοκρατία ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και για να υλοποιηθεί το δικό μας αίτημα της γενικής απεργίας διαρκείας, που έγινε αίτημα πολλών μετά από δεκάδες 24ωρες απεργιακές τουφεκιές ή και 48ωρες λιτανείες στη Βουλή που τελικά βούλιαξαν τη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων, απαιτείται η συγκρότηση ενός, Ανεξάρτητου (από κράτος, την εργοδοσία και τους εργοδότες συνδικαλιστές γραφειοκράτες) Κέντρου Αγώνα των Εργατών (ΑΚΑΕ) με μια επαναστατική πολιτική.
Το μήνυμα αποστοίχισης από τη ΓΣΕΕ θα μπορούσε να δοθεί στη 48ωρη απεργία βάζοντας η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ τη συγκέντρωσή της στο Μουσείο, μπαίνοντας μπροστά στη μάχη με το σύνθημα «Όλοι μαζί, χωρίς τους εργοδότες συνδικαλιστές, εμπρός για γενική απεργία διαρκείας»; Είναι απίθανο με όρκους πίστης στη ΓΣΕΕ κι ακόμα πιο επικίνδυνο να περιμένει κανείς το συνέδριο της ΓΣΕΕ για να «φτιάξει» τους συσχετισμούς.
Κάθε συνδικαλιστής, εργαζόμενος, άνεργος, κοινωφελής και μη, πρέπει σήμερα να πάρει μια σαφή θέση: Θα μείνουμε μαζί με τους προδότες της εργατικής τάξης, τους ρουφιάνους συνδικαλιστές εργολάβους της τρόικας μέσα στο εργατικό κίνημα ή θα δημιουργήσουμε μια αυτόνομη οργάνωση μάχης για να νικήσουμε;
2/11/2012
Γιάννης Χατζηγιάννης
Μέλος της Πρωτοβουλίας ΑΚΑΕ Μαγνησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου