Ο παππούς των αυγών, Χίτλερ, έλεγε με περίσσιο κυνισμό πως ένα μεγάλο ψέμα γίνεται πιο εύκολα πιστευτό από τις μάζες, ενώ ένα άλλο ναζιστικό κάθαρμα εξειδικεύοντας τη χιτλερική ρήση, οργάνωσε την τεχνική της συνεχούς συκοφαντίας και προπαγάνδας που ισοπεδώνοντας τα μυαλά των αποδεκτών της αφήνει πάντα στο τέλος κάτι.
Το δόγμα αυτό βρίσκει την εφαρμογή του εν μέσω θερινής ραστώνης με το σκάνδαλο της τράπεζας Πειραιώς και τα νέα μέτρα που δήθεν διαπραγματεύεται ο τραπεζίτης Στουρνάρας με την τρόικα από τη μια, αλλά και με το κρατικό πογκρόμ των τελευταίων δύο ημερών από την άλλη. Για την ακρίβεια αποτελούν τις δύο πλευρές της αστικής πολιτικής: νέα επίθεση σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο προς όφελος του κεφαλαίου και των δανειστών και ταυτόχρονα απόπειρα να ανασυγκροτηθεί ο εθνικός κορμός και να οργανωθεί μια νέα κοινωνική συμμαχία με τα απομεινάρια των μικροαστών(κι όχι μόνο) στη βάση του ρατσισμού, του νόμου και της τάξης.
Νυν υπέρ πάντων το κεφάλαιο..
Το πρώτο μεγάλο ψέμα που συνθέτει την κυρίαρχη αφήγηση που νομιμοποιεί την κοινωνική αντεπανάσταση των ημερών, οικονομική αλλά κι ιδεολογική, είναι πως η ελληνική κρίση είναι απόρροια του σπάταλου κράτους και των “κλεφτών πολιτικών”, κι αν αυτό θυμίζει τις πλατείες της αγανάκτησης καλώς τις θυμίζει.
Θα είμαστε οι τελευταίοι που θα υπερασπιστούμε τους αστούς πολιτικούς ή που θα παραγνωρίσουμε πως η γιγάντωση του δημόσιου χρέους ήταν κυρίαρχη πολιτική των κυβερνήσεων. Αυτή η αφήγηση όμως βγάζει λάδι τα αφεντικά(μεγάλα αλλά και μικρά) που χάρις στην άγρια εκμετάλλευση των χρόνων της ανάπτυξης και χάρις στις σκανδαλώδεις νόμιμες φοροαπαλλαγές είδαν τα κέρδη τους να γιγαντώνονται (που αποτελούν την άλλη όψη του χρέους ή όχι;) και γενικότερα δεν λέει κουβέντα πως πέρα από τις ιδιαιτερότητες της, η ελληνική κρίση είναι τμήμα μια πεντακάθαρης-ωσάν να έχει αναδυθεί από τις σελίδες του Κεφαλαίου- κρίσης υπερσυσσώρευσης.
Φυσικά η αφήγηση αυτή βγάζει λάδι και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που ηγεμονεύει στο αστικό μπλοκ εξουσίας, το οποίο αφού έβγαλε αμύθητα κέρδη από τα δάνεια που έσπερνε αφειδώς το φτηνό ευρώ,αφού τζόγαρε σε κάθε είδους παράγωγο, τώρα που η φούσκα έσκασε, όλο το εποικοδόμημα προστρέχει να το διασώσει.
Αν λοιπόν αξιότιμοι αναλυτές-δημοσιογράφοι και περισπούδαστοι ακαδημαϊκοί, το πρόβλημα είναι ο δημόσιος τομέας, γιατί οι υγιείς τράπεζες έχουν πάρει από το 2008 230 δις σε εγγυήσεις; Αν οι τράπεζες είναι υγιείς γιατί η Πειραιώς του αξιοσέβαστου Σάλλα χρειάζεται την παρακατιανή και ζημιογόνα κατά Προβόπουλο Αγροτική;
Γιατί στήνεται η οπερέτα ανάμεσα στο Σαμαρά και τα ρετάλια του για το επιπλέον 1,5 δις που περισσεύει, όταν δόθηκε στη νέα Proton 1,8 δις; Την ίδια τράπεζα που πέρυσι έσωζε ο Βενιζέλος παραβιάζοντας την αστική νομιμότητα και που το αφεντικό της ελέγχεται για ξέπλυμα χρήματος. Γιατί η Τράπεζα της Ελλάδας δε βρίσκει τίποτα περίεργο στις αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς;
Τα ερωτήματα είναι προφανώς ρητορικά, αλλά φτάνει πια με την καθεστωτική προπαγάνδα που ενίοτε καταπίνεται κι αναπαράγεται και από “κινηματικές” δυνάμεις. Η κρίση μας το δείχνει κατάμουτρα, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να το αγνοούν: η μόνη αστική πολιτική που είναι εφικτή είναι η επίθεση στο προλεταριάτο και τις όποιες κατακτήσεις του, η βίαιη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αστών-μεμονωμένα κι ως τάξη- ακόμα κι αν αυτό οδηγεί στον εκφασισμό.
Δύο δεκαετίες χυδαίας ανάπτυξης και σάπιου καταναλωτικού πολιτισμού μπορεί να έθρεψαν μυριάδες αυταπάτες, αλλά όλα, από τη διάσωση των τραπεζών, μέχρι τους ένστολους συμμορίτες μπροστά από τη Χαλυβουργία, πιστοποιούν την ταξικότητα του κράτους και του πολιτικού συστήματος.
Τσακίστε τους απόκληρους
Το δεύτερο μεγάλο ψέμα που καλλιεργήθηκε συστηματικά από τα ΜΜΕ και τους λεγόμενους ιδεολογικούς μηχανισμούς και κεφαλοποιήθηκε πολιτικά από την είσοδο των ναζί στο απονεκρωμένο κοινοβούλιο είναι το “μεταναστευτικό πρόβλημα” και η εγκληματικότητα. Εδώ ομολογουμένως η προπαγάνδα τα πήγε ακόμα καλύτερα και έχει μολύνει και στρώματα των φύσει και θέσει καταπιεσμένων. Υπάρχουν πια εκατοντάδες χιλιάδες αποβλακωμένοι-τμήματα του “αγνού λαού”- που μπορεί να βρίζουν τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες, όπως βρίζει κανείς κάποιον που αγαπούσε και τον πρόδωσε, αλλά που τα ξεχνούν όλα μόλις ακούσουν το παβλοφικό καμπανάκι των εγκληματιών “λαθρομεταναστών”.
Έτσι εν μέσω θερινής ραστώνης, με αφορμή το περιστατικό της Πάρου και την περίεργη ομολογία ενός Πακιστανού, οι ένστολες συμμορίες με την αρωγή των ναζιστών και την εποπτεία του Σαμαρά και του Δένδια (εμπνευστή του κουκουλονόμου) ξεχύθηκαν στους δρόμους ως άλλα τάγματα ασφαλείας και συνέλαβαν όποιον δεν έμοιαζε με Έλληνα, πάνω από 5000 προσαγωγές και 1200 συλλήψεις.
Μπορεί λοιπόν να έρχονται νέα μέτρα, μπορεί οι συντάξεις κι οι μισθοί να κοπούν ξανά, ο ιδιωτικός τομέας να είναι και θεσμικά κάτεργο, αλλά το μενού έχει ασφάλεια και ρατσισμό, νόμο και τάξη. Μόνο με τέτοιες βρωμερές πρακτικές μπορεί η αστική τάξη να συσπειρώσει την ανθρώπινη σκόνη, τους χρήσιμους ηλίθιους. Όλη η σαπίλα των απογόνων των χιτών, όλη η αντικομμουνιστική βαρβαρότητα που βρισκόταν εν υπνώσει τα χρόνια της ανάπτυξης, επανέρχεται σαν βρυκόλακας από το κοιμητήριο της. Όχι δεν πρόκειται απλά για κάποια νομοτελειακή απόρροια της κρίσης, αλλά για κεντρική πολιτική επιλογή της ηγεμονεύουσας μερίδας της αστικής τάξης και για συνειδητή επιλογή των καθυστερημένων που επιλέγουν να στρατευτούν στο πλάι της.
Εδώ και χρόνια η αριστερά έκανε πως δεν έβλεπε το απαρτχάιντ των ξένων απόκληρων χωρίς δικαιώματα, έκανε πως δεν έβλεπε τους χρυσαυγίτες με στολή. Ποτέ δεν προσπάθησε έστω και θεωρητικά να κατανοήσει το πλέγμα των σχέσεων ανάμεσα σε μπάτσους, μαφία και την εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων που έφταναν στη Δύση. Ενώ αποκαλούσε στο σύνολό της-πλην Λακεδαιμονίων- κίνημα και λαό, τα φασιστοειδή στην πάνω πλατεία κι εγκαλούσε όποιον επισήμανε τη φασιστική παρουσία, κάνοντας συνεχώς λόγο για κατοχή της χώρας κι άλλα τέτοια χοντροκομμένα σχήματα που ξαναέστησαν τελικά τη γκρεμισμένη εθνική ενότητα. Ακόμα και τώρα θεωρεί τα απομεινάρια των μικροαστών, αλλά κι ένα τμήμα της αστικής τάξης( για πχ ιχθυόσκαλα στο Πέραμα, μεγαλοαγρότες σε Κορινθία, Αργολίδα, Τροιζηνία κτλ) παραπλανημένους.
Όμως ο ανερχόμενος εκφασισμός δεν περιορίζεται μόνο στα ναζιστικά αυγά, αλλά τείνει να ενοποιήσει ένα ευρύ φάσμα των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον ιδεολογικό ρόλο των ταγμάτων ασφαλείας. Κι αν σήμερα ανήμερα της ανόδου του Μεταξά στην εξουσία τα μαντρόσκυλα της αστικής τάξης γυμνάζονται πάνω στα ταλαίπωρα κορμιά των ξένων, για να ικανοποιήσουν το τέρας της κοινής γνώμης που δημιούργησαν και για να είναι ετοιμοπόλεμοι για τα κορμιά των ντόπιων αντιφρονούντων αυτό δε δείχνει ούτε φόβο, ούτε πως οι μέρες των αστών είναι μετρημένες. Δείχνει αντίθετα πως η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει και πως ούτε η ΕΕ θα μας σώσει-αφού η επιχείρηση στρατόπεδα συγκέντρωσης έχει τις ευλογίες της, άσε που μπορεί να μην υπάρχει το 2013-,ούτε “ο λαός θα πει την τελευταία λέξη και θα απομονώσει αυτές τις πρακτικές”. Όσο πιο γρήγορα οι συνειδητές δυνάμεις αντιληφθούν αυτή την πραγματικότητα, τόσο θα υπάρχει μια ελπίδα οι βρυκόλακες και οι χορηγοί τους να μπουν για τα καλά στο μουσείο της ανθρώπινης προϊστοριας.
‘Ακης Τζάρας
Πηγη:Κόκκινη Ορχήστρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου