Η "σιωπηρη" συμφωνια Ντραγκι-Μερκελ και η τυχη της Αθηνας
Του Γιάννη Αγγέλη
Εδώ και μερικές εβδομάδες τρεις επιτροπές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δουλεύουν για να παρουσιάσουν στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου τις προτάσεις για το πώς οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ από τώρα και στο εξής θα είναι πολύ περισσότερο αποτελεσματικές από ό,τι ήταν το τελευταίο εννεάμηνο.
Όπως έγραφε το Σάββατο το «Κεφάλαιο» οι Επιτροπές αυτές έχουν πάρει εντολή να εντοπίσουν το γιατί οι έκτακτες παρεμβάσεις της ΕΚΤ στην νομισματική πολιτική, όπως π.χ. το ένα τρισ. ευρώ των LTROs, η μείωση των επιτοκίων και κυρίως το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από την δευτερογενή αγορά δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Δηλαδή την μείωση των επιτοκίων δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας σε βιώσιμα επίπεδα.
Αυτό το «γιατί» θα συνοδεύεται με προτάσεις για αλλαγές στον τρόπο εφαρμογής της νομισματικής πολιτικής έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος μείωσης των επιτοκίων δανεισμού και κυρίως η αποκατάσταση της διατραπεζικής αγοράς με στόχο την ανακοπή του κύματος φυγής κεφαλαίων από την Ευρωζώνη και τις χώρες του ευρω-νότου.
Τώρα μαθαίνουμε ότι τα συμπεράσματα είναι σχεδόν έτοιμα και οδηγούν σε μία τουλάχιστον «αλλαγή» του τρόπου εφαρμογής της νομισματικής πολιτικής : η ΕΚΤ θα βάζει μπροστά την μηχανή του προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων, χωρίς πλαφόν, αλλά μόνο για τις χώρες οι οποίες θα ζητάνε βοήθεια από το EFSF/ESM και θα αποδέχονται την δέσμευση με ένα MoU, δηλαδή με ένα «μνημόνιο» που θα είναι προσαρμοσμένο στις αλλαγές που η ΕΚΤ και η Κομισιόν θα κρίνουν ότι πρέπει να κάνει η χώρα αυτή στην οικονομική της πολιτική. Δηλαδή με άλλα λόγια το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ θα μπαίνει μπροστά για να μειώσει το κόστος δανεισμού τους μόνο για τις χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις θα δέχονται την μεταβίβαση κρατικής εξουσίας προς τις Βρυξέλλες μέσω ενός MoU, αλά ελληνικά!
Η «λύση» αυτή σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες αποτελεί το σημείο της σιωπηρής συμφωνίας μεταξύ της διοίκησης της ΕΚΤ και της κας Μέρκελ έτσι ώστε «οικειοθελώς» οι χώρες – μέλη της Ευρωζώνης να αποδέχονται σταδιακά και κάτω από την πίεση των αγορών την πορεία «σύγκλισης» χωρίς αυτό να χρειάζεται να περάσει μέσα από αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη!
Με τον τρόπο αυτό βέβαια – εφόσον τελικά εφαρμοσθεί ο μηχανισμός αυτός – οι χώρες που θα χρειασθούν βοήθεια θα αντιμετωπίζουν το δίλημμα: με βοήθεια και απώλεια «εθνικής κυριαρχίας» ή χωρίς βοήθεια και αδυναμία αναχρηματοδότησης του χρέους τους…
Η «τακτική» αυτή θα συνοδευτεί βέβαια και από την επέκταση άλλων μέτρων παρεμβάσεων της ΕΚΤ όπως η μείωση των επιτοκίων, η νέα μείωση της ποιότητας των τίτλων που θα δέχεται ως εγγυήσεις για παροχή ρευστότητας και πολύ πιθανώς ένα νέο πρόγραμμα παροχής ρευστότητας που θα ανανεώνει τα LTROs παράλληλα με την ενεργοποίηση του ESM ο οποίος θα μπορεί να στηρίζει τα κρατικά ομολόγα στην πρωτογενή αγορά ή να χρηματοδοτεί την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Το ερώτημα που δεν έχει ξεκαθαριστεί είναι τι ακριβώς θα γίνει με τις χώρες που ήδη βρίσκονται σε πρόγραμμα όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία.
Εδώ οι λίγες πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει λένε ότι η αγορά κρατικών ομολόγων θα εξετάζεται κατά περίπτωση και θα συνδέεται η υλοποίησή της με την επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος των μέτρων με τα οποία έχουν δεσμευτεί.
Με άλλα λόγια για την Ελλάδα, αν οι προτάσεις των επιτροπών παραμείνουν έτσι, θα ισχύσει το γνωστό «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…».
Όμως είναι ακόμα πολύ νωρίς για να πει κανείς τι θα συμβεί δεδομένου ότι το ΔΣ θα πάρει τις προτάσεις ολοκληρωμένες στα χέρια και δεν πρόκειται να αποφασίσει για το τι και πώς πριν από τον Σεπτέμβριο. Και μέχρι τότε μένουν αρκετές εβδομάδες που μπορεί να κρύβουν και άλλες μεγαλύτερες εκπλήξεις, ιδιαίτερα στο πολιτικό επίπεδο, που μπορούν να επηρεάσουν καθοριστικά και τις αποφάσεις της ΕΚΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου