Δεν προλαβαίνουν οι χαφιέδες της ΕΥΠ να μας Παρακολουθούν και αναβαθμίζουν την Στρατιωτική ΕΥΠ!

Στον Ολοκληρωτικό Καπιταλισμό η «Άμυνα και Ασφάλεια» του αστικού συστήματος εξουσίας ενοποιείται.

ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ, Ο ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ!

Τι προβλήματα που έχει και αυτή η άθλια κυβέρνηση του Α.Σαμαρά. Χωρίς να έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός από τις αποκαλύψεις της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) σύμφωνα με τις οποίες η ΕΛ.ΑΣ. και η ΕΥΠ παρακολουθεί τα τηλέφωνα περισσότερων των 50.000 πολιτών με την επίκληση θεμάτων της «κρατικής ασφάλειας», ενώ μόλις το 2011 εκδόθηκαν 3472 διατάξεις που αφορούσαν νέες περιπτώσεις άρσης επικοινωνιών για λόγους «εθνικής ασφάλειας», νέες πτυχές και απαιτήσεις του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού βλέπουν το φως της δημοσιότητας. 

Το  strategyreports.wordpress.com θέτει το ερώτημα «Εκχώρηση αρμοδιοτήτων της ΕΥΠ στις Ένοπλες Δυνάμεις;» και απαντά:   «Οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν σήμερα στην κατοχή τους το σύνολο των τεχνικών μέσων συλλογής πληροφοριών. Το ζήτημα της αποτελεσματικότητας της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) στη συλλογή πληροφοριών εξωτερικού φέρνει στο προσκήνιο δημοσίευμα του περιοδικού Ελληνική Άμυνα & Τεχνολογία, προτείνοντας την κατάργηση του υφιστάμενου μοντέλου της ενιαίας υπηρεσίας και τη συγκρότηση μιας Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΣΥΠ). Ως έναυσμα για την ανάληψη των αρμοδιοτήτων συλλογής πληροφοριών εξωτερικού από τις Ένοπλες Δυνάμεις αναφέρονται μεταξύ άλλων η αυξανόμενη ενασχόληση της ΕΥΠ με τα ζητήματα ασφαλείας-αντιτρομοκρατίας, ο δυσανάλογος αριθμός μεταξύ αναλυτών και επιχειρησιακών στελεχών καθώς και εγγενή προβλήματα που επιβαρύνονται από την ευρύτερη λειτουργία του Δημοσίου (συνδικαλισμός, κομματικές παρεμβάσεις, αναξιοκρατία, διαφθορά). Οι Ένοπλες Δυνάμεις, έχοντας στην κατοχή τους το σύνολο των τεχνικών μέσων συλλογής πληροφοριών, θα μπορούσαν να εντάξουν στην ΣΥΠ το τμήμα του μόνιμου πολιτικού προσωπικού της ΕΥΠ που απασχολείται με τη συλλογή πληροφοριών εξωτερικού, εξασφαλίζοντας παράλληλα τον τερματισμό των αποσπάσεων που συνεπάγονται απώλεια της αποκτηθείσας εμπειρίας. Παρόμοιες προτάσεις έχουν κατατεθεί και παλαιότερα, ωστόσο όπως είχε επισημάνει ο τέως διοικητής της ΕΥΠ Π. Αποστολίδης σε κείμενό του, ουδέποτε υπήρξε πολιτική συζήτηση για το είδος της Υπηρεσίας που χρειάζεται η χώρα με αποτέλεσμα η ευθύνη για τη συλλογή πληροφοριών εξωτερικού (πολιτικών και στρατιωτικών) και εσωτερικού (αντιτρομοκρατίας και αντικατασκοπείας), για την ασφάλεια τηλεπικοινωνιών εσωτερικού και την υποκλοπή τηλεπικοινωνιών εξωτερικού να είναι τόσο ευρεία, ώστε να είναι αδύνατη η ικανοποιητική ανταπόκριση της ΕΥΠ».

Οι χαφιέδες της ΕΥΠ δεν προλαβαίνουν λοιπόν να παρακολουθούν και να καταγράφουν τα κοινωνικά κινήματα και τους αγωνιστές,  οι ανάγκες του ελληνικού κράτους αυξάνονται και επισημαίνονται από το ίδιο μέσο: «Το ζήτημα της αποτελεσματικής συλλογής πληροφοριών εξωτερικού ασφαλώς και θα πρέπει να απασχολήσει τους αρμοδίους, ιδιαίτερα καθώς α) εντείνεται η στρατιωτική απειλή από την Τουρκία και β) εξελίσσεται η γεωπολιτική αναμόρφωση της Μέσης Ανατολής που αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην όξυνση των προβλημάτων ασφαλείας στο εσωτερικό (λαθρομετανάστευση, τρομοκρατία, οργανωμένο έγκλημα)».

Το πόση βαρύτητα έχει για την κυβέρνηση η ΕΥΠ αποκαλύπτεται από την αρθρογραφία που παρουσιάζει το πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά αποφασισμένο να προχωρήσει και σε σημαντικές αλλαγές στην ΕΥΠ, αλλάζοντας διευθυντές και προϊσταμένους νευραλγικών τμημάτων, όπως είναι οι υπηρεσίες Κατασκοπίας, Αντικατασκοπίας. Μεταξύ των αλλαγών που θέλει να επιφέρει ο πρωθυπουργός, είναι η μετακίνηση της ΕΥΠ από την αρμοδιότητα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, στο Επικρατείας, ώστε να έχει ο ίδιος άμεσα έλεγχο.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΑΓΩΓΗΣ Ε.Υ.Π. Με το νόμο 1645/86 η Υπηρεσία υπήχθη απ´ ευθείας στον Πρωθυπουργό (Ανδρέας Γ. Παπανδρέου). Το 1992 και μετά τις σύντομες πρωθυπουργίες Τζανή Τζανετάκη (1989) και Ξενοφώντα Ζολώτα (1989-1990), επί πρωθυπουργίας Κων/νου Μητσοτάκη, αφού αρχικά μεταβίβασε τις αρμοδιότητες του στον Υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργό (Λιναρδάτος) την υπήγαγε οριστικά στο Υπουργείο Προεδρίας (Κούβελας).
Το 1993 με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ο Α.Παπανδρέου την άφησε στο Προεδρίας (Πεπονής).
Επί πρωθυπουργίας Κων/νου Σημίτη υπήχθη αρχικά, το 1996 στο Υπ. Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (Αλ. Παπαδόπουλος-Β. Παπανδρέου) και το 2001 υπήχθη στο Δημόσιας Τάξης (Χρυσοχοΐδης - Φλωρίδης). Το 2004, επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή παρέμεινε στο Δημόσιας Τάξης (Βουλγαράκης - Πολύδωρας). Το 2007 υπήχθη στο Εσωτερικών (Παυλόπουλος), όπου και διατηρήθηκε και με το νέο νόμο 3649/2008. Το 2009 ο ΓΑΠ την υπήγαγε στο Προστασίας του Πολίτη (Χρυσοχοΐδης-Παπουτσής) και σήμερα, αν δεν αλλάξει κάτι ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, υπάγεται στο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη (Δένδιας).

Μάλιστα, τα προπαγανδιστικού χαρακτήρα δημοσιεύματα ξεκαθαρίζουν: «Θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι, ότι δυνατό Κράτος άρα και δυνατή Ελλάδα, χωρίς σύγχρονη και δυνατή Μυστική Υπηρεσία δεν νοείτε... Δεν υπάρχει σήμερα στον κόσμο δυνατή χώρα που να μη διαθέτει σοβαρή και δυνατή Μυστική Υπηρεσία. Και δε μιλάμε πλέον για τα στρατιωτικά θέματα που πλέον έχουν περάσει σε δεύτερη ή και σε τρίτη μοίρα... Μιλάμε για συλλογή και ανάλυση πολιτικών-διπλωματικών, οικονομικών-επιχειρηματικών, τεχνολογικών, πολιτιστικών και πληροφοριών, για ασύμμετρες απειλές σε πολλαπλά και διαφορετικά μέτωπα και άλλα πολλά».

Πώς λειτουργούν οι Μυστικές Υπηρεσίες. ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΛΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

Τα μιλιταριστικά μέσα περιγράφουν ότι η συλλογή πληροφοριών αποσκοπεί στην έγκαιρη και ακριβή ανίχνευση των σχεδίων, των δυνατοτήτων και των προθέσεων του αντιπάλου. Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον με την έκρηξη των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, ο συντριπτικός όγκος των πληροφοριών συλλέγεται από ανοικτές πηγές (Open Source Intelligence: OSINT) όπως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το Διαδίκτυο. Παραδοσιακά, μεγάλο τμήμα της συλλογής πληροφοριών προέρχεται από ανθρώπινες πηγές (Ηuman Intelligence: HUMINT) αλλά και από τη χρήση εξειδικευμένων τεχνικών μέσων που επιτρέπουν την υποκλοπή σημάτων (Signals Intelligence: SIGINT) για την παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών (Communication Intelligence: COMINT) ή των ηλεκτρονικών εκπομπών (Electronic Intelligence: ELINT) ή συνδυασμού τους. Ξεχωριστή θέση στη συλλογή πληροφοριών δια τεχνικών μέσων έχει η φωτογράφιση, κυρίως από δορυφόρους (Imagenery Intelligence: ΙΜINT). Σε αντίθεση με τις ανθρώπινες πηγές, οι τεχνικές δεν ενέχουν κίνδυνο εντοπισμού τους καθώς χρησιμοποιούνται από απόσταση, ωστόσο οι HUMINT υπερέχουν καθώς μπορούν να μεταφέρουν πληροφορίες που είναι αδύνατο να συλλεγούν από μηχανήματα. Η ανάπτυξη δικτύων συλλογής πληροφοριών στο εσωτερικό του εχθρικού κράτους συγκαταλέγεται στις πλέον απαιτητικές αποστολές μιας υπηρεσίας πληροφοριών. 

Οι υπηρεσίες πληροφοριών διακρίνονται σε εσωτερικές υπηρεσίες ασφαλείας – αντικατασκοπίας και υπηρεσίες πληροφοριών εξωτερικού. Στην Ευρώπη των εθνικών κρατών, οι εσωτερικές υπηρεσίες ασφαλείας – αντικατασκοπείας προηγούνται χρονικά των εξωτερικών υπηρεσιών πληροφοριών. Αντικείμενο των υπηρεσιών ασφαλείας είναι η υπεράσπιση του κράτους και η προάσπιση του Συντάγματος από εσωτερικές και εξωτερικές απειλές που εκδηλώνονται εντός της επικράτειας. Υπηρεσίες πληροφοριών εξωτερικού διατηρούν σήμερα κράτη που διατηρούν συμφέροντα σε παγκόσμιο επίπεδο ή αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα ασφαλείας (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Ρωσία, Ισραήλ). Η χωριστή ύπαρξή τους σε μικρά κράτη δικαιολογείται μόνο αν δέχονται εξωτερικές απειλές. Γι΄ αυτό και στην Ευρώπη, η πλειοψηφία των μικρών κρατών, διαθέτουν μόνο υπηρεσία ασφαλείας και αναθέτουν την κάλυψη πληροφοριών εξωτερικού στη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών. Η ύπαρξη διαφορετικών υπηρεσιών πληροφοριών δημιουργεί προκλήσεις σε ζητήματα όπως η υπαγωγή, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων, ο έλεγχος και ο κύκλος πληροφοριών.

Σχέσεις ΕΥΠ και ΔΔΣΠ/ΓΕΕΘΑ. Η ΕΥΠ συνεργάζεται και ενημερώνει τη Διακλαδική Διεύθυνση Στρατιωτικών Πληροφοριών (ΔΔΣΠ) του ΓΕΕΘΑ για θέματα της αρμοδιότητας των Ενόπλων Δυνάμεων. Για την λειτουργία της ΕΥΠ εγγράφονται κατ΄ έτος στον κρατικό προϋπολογισμό οι αναγκαίες πιστώσεις σε ειδικό φορέα του ΥπΕΘΑ. Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί η εύστοχη παρατήρηση του πρέσβη Π. Αποστολίδη πως δε νοείται Υπηρεσία Πληροφοριών με πάνω από 90% του προϋπολογισμού του σε πάγιες δαπάνες. Ένα μέρος του προσωπικού της ΕΥΠ αποτελείται από εν ενεργεία αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων με μέσο χρόνο απόσπασης 3-5 χρόνια. Αυτό όμως πρακτικά σημαίνει ότι η εμπειρία που αποκτάται, χάνεται όταν το στέλεχος επιστρέψει στη Μονάδα του. 

Σε γενικές γραμμές, οι ανάγκες συλλογής πληροφοριών στρατιωτικού ενδιαφέροντος καλύπτονται από τη ΔΔΣΠ μέσω των επίγειων και εναέριων μέσων υποκλοπών και αναγνώρισης των ΕΔ, δικτύων πληροφοριών του ΝΑΤΟ, των ΑΚΑΜ στις πρεσβείες του εξωτερικού και προγραμμάτων διεθνούς συνεργασίας, όπως oι δορυφόροι υψηλής ανάλυσης HELIOS. 

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΥΠ. Το εμπεριστατωμένο άρθρο του Πάρη Καρβουνόπουλου «Στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών, ανεξάρτητη από την ΕΥΠ δημιουργεί το Πεντάγωνο», το οποίο γράφτηκε όταν στο Πεντάγωνο κυριαρχούσε το δίδυμο Βενιζέλου-Μπεγλίτη, με το οποίο θα ασχοληθούμε αναλυτικά, μας βοηθά να γνωρίσουμε το βρώμικο κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Τις συνθήκες που επικρατούν, τα διλήμματα που υπάρχουν, τον ανταγωνισμό με την ΕΥΠ, τον κίνδυνο αυτονόμησης ενός σημαντικού τμήματος του «Βαθέως Κράτους» που θα επιδιώξει την ικανοποίηση ιδιοτελών οικονομικών συμφερόντων και θα εμπλακεί στην καταδίωξη του εσωτερικού εχθρού-αγωνιζόμενου λαού. Τέλος, το ρόλο του Φραγκούλη Φράγκου. Ας του δώσουμε το λόγο: 

«Πράκτορες με παραλλαγή. «Χακί» πράκτορες πληροφοριών στις Ένοπλες Δυνάμεις! Τόσο ο ΥΕΘΑ Βαγγέλης Βενιζέλος, όσο και ο αναπληρωτής υπουργός Πάνος Μπεγλίτης, έχουν πεισθεί ότι η δημιουργία «Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών» πρέπει να αποτελέσει θέμα άμεσης προτεραιότητας, λόγω της αδυναμίας(;) της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) να καλύψει διαχρονικά τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Η πρώτη «φουρνιά» 150 υπαξιωματικών, οι οποίοι μιλάνε άψογα κάποια από τις γλώσσες της Βαλκανικής, είναι έτοιμη να αναλάβει καθήκοντα μόλις υπάρξει νόμος που θα καλύψει τη δράση της νέας υπηρεσίας πληροφοριών.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχε ενημερωθεί εγκαίρως για την «μαύρη τρύπα» στην ροή πληροφοριών στρατιωτικού ενδιαφέροντος και διαπίστωσε και ο ίδιος το πρόβλημα παρακολουθώντας σε καθημερινή βάση τα δελτία πληροφοριών της ΕΥΠ. Η ενημέρωση που παρείχαν σε επίπεδο στρατιωτικών – στρατηγικών πληροφοριών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιεικώς… απλοϊκή. Ο κύριος όγκος των πληροφοριών για τις εξελίξεις σε χώρες που ενδιαφέρουν την Ελλάδα προέρχονταν από τις λεγόμενες «ανοιχτές πηγές», δηλαδή εφημερίδες, περιοδικά και Internet. Σε μία πρώτη συζήτηση που είχε ο υπουργός Άμυνας με τους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, αλλά και άλλους ανώτερους αξιωματικούς, το πρώτο που ζήτησε ήταν να διευκρινιστεί το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορεί να λειτουργήσει αυτή η υπηρεσία πληροφοριών. Σύντομα διαπίστωσε ότι αυτό ήταν ανύπαρκτο και έδωσε εντολή για τη σύνταξη σχεδίου νόμου, αφού το μόνο που υπήρχε ήταν ένα σχέδιο νόμου που θα κάλυπτε τη Διακλαδική Διεύθυνση Στρατιωτικών Πληροφοριών, η οποία δημιουργήθηκε το 2003, με επικεφαλής τον σημερινό Α/ΓΕΣ, στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο. Ο στρατηγός Φράγκος έχει εξειδικευτεί στον τομέα των πληροφοριών εδώ και χρόνια, έχει υπηρετήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Άγκυρα και γι αυτό το παρατσούκλι που τον ακολουθεί είναι αυτό του… «στρατηγού-σκιά». Δεν ήταν τυχαίο ότι το κινητό του τηλέφωνο ήταν ένα από αυτά που παρακολουθούνταν στην υπόθεση των υποκλοπών «Vodafone».

Η ΔΔΣΠ υπαγόταν στον Α/ΓΕΕΘΑ και είχε τέσσερις διευθύνσεις επιφορτισμένες με τη συλλογή πληροφοριών από «ανθρώπινη προέλευση» (Humint), την επεξεργασία και αξιολόγησή τους και την εκπόνηση σεναρίων «ψυχολογικών επιχειρήσεων». Η προσπάθεια λειτουργίας της ΔΔΣΠ δεν κράτησε πολύ. Με την επάνδρωσή της να μην ξεπερνά ποτέ το 60%, χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση, τον υπόγειο πόλεμο που δέχτηκε από τα Γενικά Επιτελεία, αλλά και από την ΕΥΠ, ήταν λογικό η προσπάθεια να μην έχει συνέχεια. 

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει δεχτεί εισηγήσεις ακόμη και για τη δημιουργία ξεχωριστού Σώματος Πληροφοριών, στο οποίο θα υπηρετούν μονίμως εκπαιδευμένοι στον τομέα των πληροφοριών αξιωματικοί. Αν και ο υπουργός Άμυνας είδε θετικά αυτές τις εισηγήσεις, δίνει ιδιαίτερη σημασία στις αντιρρήσεις που προέρχονται κυρίως από το ΓΕΣ. Οι επιτελείς εναντιώνονται σε αυτή την προοπτική φοβούμενοι ότι θα δημιουργηθεί μία «κάστα» αξιωματικών που ενδέχεται να χρησιμοποιήσουν την εκπαίδευσή τους και την τεχνολογική τους υποστήριξη κυνηγώντας «εσωτερικούς εχθρούς». Αν δεν υπήρχε το παράδειγμα της γειτονικής ΕΥΠ να επιβεβαιώνει κατά καιρούς αυτούς τους φόβους, οι ανησυχίες των στρατιωτικών θα μπορούσαν να αποδοθούν σε σύνδρομα του παρελθόντος. Οι στρατιωτικοί προτείνουν να επιλέγονται αξιωματικοί και υπαξιωματικοί οι οποίοι θα εκπαιδεύονται στον τομέα των πληροφοριών και θα αξιοποιούνται αναλόγως μέσα από τις μονάδες στις οποίες θα τοποθετούνται. Ήδη υπάρχει μία «μαγιά» 150 υπαξιωματικών, οι οποίοι έχουν αποφοιτήσει από τα σχολεία εκμάθησης βαλκανικών γλωσσών που λειτουργούν εδώ και μερικά χρόνια με ευθύνη του ΓΕΕΘΑ. Σε όλη την χώρα λειτουργούν 10 τέτοια σχολεία κάθε χρόνο, στα οποία Έλληνες στρατιωτικοί μαθαίνουν όποια γλώσσα γειτονικής χώρας επιθυμούν. Αυτοί, προτείνουν οι επιτελείς του ΓΕΣ, μπορούν να στελεχώσουν σε πρώτη φάση την «Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών», με αποκλειστική αποστολή τη συλλογή πληροφοριών στρατιωτικού ενδιαφέροντος από το εξωτερικό. Οι στρατιωτικοί δεν θέλουν να έχουν καμία εμπλοκή με την ΕΥΠ, καθώς όλες οι προσπάθειες συνεργασίας τους με την υπηρεσία της Κατεχάκη δεν είχαν θετικά αποτελέσματα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠ ΣΤΗΝ ΕΥΠ. Πριν φτάσουμε να εξετάζουμε το πώς το αστικό σύστημα εξουσίας έφτασε να επεκτείνει σε τέτοιο εύρος τις μυστικές του υπηρεσίες, αξίζει να δούμε ότι η κατασυκοφαντημένη Μεταπολίτευση και η δυναμική των βαθιών πολιτικοκοινωνικών διεργασιών είχαν υποχρεώσει το ελληνικό κράτος να αναμορφώσει την ΚΥΠ. Μια προσπάθεια ιστορικής περιοδολόγησης μπορεί να βασιστεί στο άρθρο του Βασίλη Νέδου. 

Γράφει: «Ο βετεράνος Αυστραλός δημοσιογράφος Φίλιπ Νάιτλι, παραφράζοντας τον Ρόναλντ Ρέιγκαν, είχε χαρακτηρίσει την κατασκοπεία ως το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, βρίσκοντας μάλιστα πολλές ομοιότητες με το πρώτο. Βέβαια, το 1986, όταν κυκλοφόρησε βιβλίο του Νάιτλι στο Λονδίνο, με τίτλο τη συγκεκριμένη παράφραση, ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο απόγειό του και ο κινηματογραφικός πράκτωρ Τζέιμς Μποντ θύμιζε πράγματι σε πολλά το αρχαιότερο επάγγελμα. Αρκετά νοτιότερα, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, ο τότε υπουργός Προεδρίας, Ακης Τσοχατζόπουλος, υπέγραφε το Προεδρικό Διάταγμα βάσει του οποίου η εγχώρια εκδοχή της κατασκοπείας αποκτούσε τον τίτλο «Εθνική (έως τότε Κρατική) Υπηρεσία Πληροφοριών» (ΕΥΠ). Απαξιωμένη, ταυτισμένη με το κυνήγι αντιφρονούντων τις προηγούμενες δεκαετίες, η ΕΥΠ αλλάζοντας όνομα προσπαθούσε ουσιαστικά να γυρίσει σελίδα, να μετατραπεί σε μια σύγχρονη, δυτικών προτύπων, υπηρεσία πληροφοριών. Της μετονομασίας προηγήθηκαν αλλά και ακολούθησαν γκάφες ολκής και αποτυχίες.

Μετά τον εμφύλιο. Ιστορικά, η πρώτη απόπειρα ίδρυσης υπηρεσίας πληροφοριών έγινε στο Μεσοπόλεμο. Λίγο πριν λήξει ο εμφύλιος πόλεμος, το 1949 συγκεκριμένα, ιδρύθηκε η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ερευνών με διοικητή έναν ταξίαρχο του Ιππικού. Το 1953 ιδρύθηκε η ΚΥΠ με διοικητή τον τότε συνταγματάρχη Πυροβολικού Αλέξανδρο Νάτσινα, ο οποίος στα 10 χρόνια που έμεινε στο τιμόνι της υπηρεσίας (αλλά και ύστερα από αυτά), ήταν πρόσωπο με έντονη παρασκηνιακή δράση στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο. Από τους πρωτεργάτες του Ιερού Δεσμού Ελλήνων Αξιωματικών, του γνωστού ΙΔΕΑ, ο Νάτσινας ήταν επίσης ο κύριος σύνδεσμος του Γεωργίου Γρίβα, επικεφαλής της ΕΟΚΑ, στην Αθήνα. Ο μετέπειτα πραξικοπηματίας Γεώργιος Παπαδόπουλος ξεκίνησε την καριέρα του στην ΚΥΠ, το 1956, επί Νάτσινα. Πριν από τη λήξη της θητείας του Νάτσινα, η ΚΥΠ είχε αναβαθμίσει επιχειρησιακά τις δυνατότητες σε τέτοιο βαθμό, ώστε έφτασε το 1957 να ξεσκεπάσει απόπειρα της βρετανικής Intelligence Service να «παγιδεύσει» το τηλέφωνο του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Στέλεχος του ΠΑΚ. Μέχρι και την επιβολή της δικτατορίας το 1967, αλλ’ ακόμη και ύστερα από αυτή, στη θέση του διοικητή αναβιβάζονταν στρατιωτικοί. Το 1986, το νομοσχέδιο για την ΕΥΠ πρόβλεπε για πρώτη φορά ότι διοικητές στην υπηρεσία μπορούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι και δικαστικοί. Ουσιαστικά, έπαυε να είναι υπηρεσία στρατιωτική. Την επόμενη χρονιά, επικεφαλής τέθηκε ένας πολιτικός επιστήμονας, στέλεχος του αντιδικτατορικού ΠΑΚ, ο Κώστας Τσίμας. Στα χρόνια του ΠΑΚ, ο Τσίμας ήταν σύνδεσμος μεταξύ του Κινήματος και παλαιστινιακών οργανώσεων. Η τοποθέτηση αυτή είχε πολιτική χροιά, και οι τότε στενές σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τον αραβικό κόσμο αναβάθμιζαν το ρόλο του Τσίμα. Η θητεία του έληξε άδοξα. Στα δυόμισι χρόνια παραμονής του στην υπηρεσία, κατηγορήθηκε για υποκλοπές. Δεν οδηγήθηκε ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, διότι τον Ιούνιο του 1989 αναδείχθηκε ευρωβουλευτής, και το Κοινοβούλιο αρνήθηκε να άρει την ασυλία του. Μετά τον Τσίμα, μέχρι και τον Οκτώβριο του 1990, άλλαξαν διοικητές ισάριθμοι με τις προκηρυχθείσες εκλογές. Τελικά, καθ’ όλη την τριετία Μητσοτάκη, τη διοίκηση της ΕΥΠ ανέλαβε ο αντιπτέραρχος Παναγιώτης Μπαλές. Η θητεία του σημαδεύτηκε από μια σοβαρότατη γκάφα. Τον Οκτώβριο του 1991, μετατάχθηκαν 400 πράκτορες της ΕΥΠ, οι οποίοι είδαν τα ονόματά τους να δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Με την εκ νέου ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1993, στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ τοποθετήθηκε ο αντιναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος. Η θητεία του στιγματίστηκε από την κρίση στα Ίμια. Τρεις μήνες μετά τη λήξη του επεισοδίου στις βραχονησίδες, τον Απρίλιο του 1996, αναλάμβανε πάλι ένας αξιωματικός, αυτή τη φορά προερχόμενος από την Πολεμική Αεροπορία, ο αντιπτέραρχος Χαράλαμπος Σταυρακάκης. Η θητεία του επίσης στιγματίστηκε από ένα φιάσκο, στο οποίο η ΕΥΠ είχε σημαντική μερίδα ευθύνης: εκείνο της υπόθεσης Οτσαλάν.

Αποστρατιωτικοποίηση. Μετά το φιάσκο του 1999, η κυβέρνηση Σημίτη, με δεδομένο το γεγονός ότι ξεκινούσε μια πενταετία προετοιμασιών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αποφασίστηκε να ξεκινήσει διαδικασία μερικής αποστρατιωτικοποίησης της ΕΥΠ, ξεκινώντας από την κεφαλή της. Έτσι, αναδείχθηκε για πρώτη φορά στη θέση αυτή ένας διπλωμάτης, ο πρέσβης Παύλος Αποστολίδης. Την ίδια χρονιά καταργήθηκαν τα κομματικά ψηφοδέλτια μεταξύ των συνδικαλιστών της ΕΥΠ, προκειμένου να υπάρχει μια ενιαία εκπροσώπηση. Επρόκειτο για την ίδια εποχή που οι συνδικαλιστές της υπηρεσίας διοργάνωναν χοροεσπερίδες σε νυχτερινά κέντρα της παραλιακής λεωφόρου, υπό το βλέμμα φωτογράφων και δημοσιογράφων. Στα θετικά της περιόδου Αποστολίδη πιστώνεται και το γεγονός ότι οι περισσότερες προσλήψεις στην ΕΥΠ άρχισαν να γίνονται μέσω του ΑΣΕΠ.

Το Νοέμβριο του 2004, τον κ. Αποστολίδη αντικατέστησε ένας άλλος διπλωμάτης, ο κ. Γιάννης Κοραντής, ο οποίος είχε περάσει –μεταξύ άλλων– και από τη θέση του πρεσβευτή στην Άγκυρα. Η θητεία του κ. Κοραντή έληξε με την επιτυχία της εξάρθρωσης μιας εγκληματικής συμμορίας 16 ατόμων σε αγαστή συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία, αλλά χαρακτηρίστηκε και από μια αποτυχία: την αδυναμία να προφυλαχθεί η ταυτότητα πρακτόρων της ΕΥΠ, οι οποίοι κατηγορήθηκαν ως απαγωγείς από μέλη της πακιστανικής κοινότητας των Αθηνών. Το καλοκαίρι του 2005, λίγο μετά το μπαράζ των πολύνεκρων εκρήξεων στο Λονδίνο, σημειώθηκαν στην Αθήνα απαγωγές 28 Πακιστανών μεταναστών, και ονόματα πρακτόρων της ΕΥΠ δημοσιεύθηκαν σε μερίδα του Τύπου. Η τοποθέτηση του κ. Παπαγγελόπουλου, ενός δικαστικού λειτουργού στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ, την περασμένη Τετάρτη, είναι η πρώτη στην ιστορία της υπηρεσίας».

Για την ιστορία, το Παπαγγελόπουλο στην ηγεσία της ΕΥΠ διαδέχτηκε ο πρέσβης Κωνσταντίνος Μπίκας με Α’ Υπαρχηγό το Φώτη Παπαγεωργίου, ενώ σημερινός αρχηγός είναι ο Θεόδωρος Δραβίλλας, στενός συνεργάτης του Α.Σαμαρά. Επίσης, η στρατηγικού χαρακτήρα στρατιωτική συμμαχία του Ελληνικού και Κυπριακού κράτους με το κράτος Τρομοκράτη Ισραήλ ωθεί και σε αντίστοιχη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών! Τέλος,  η  προσπάθεια του αρθρογράφου είναι σαφώς να εκτιμήσει την πορεία της υπηρεσίας όχι με βάση τους νόμους, το Σύνταγμα και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά με βάση τα αποτελέσματα. Για τον Β.Νέδο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και φυσικά στην υλοποίηση βρώμικων σκοπών όπως οι απαγωγές ηγετών ή μεταναστών εργατών και στην παράδοση τους στους κτηνώδεις διώκτες τους, θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ανωνυμία των συνεργαζόμενων ελληνικών αρχών. Δεν περνά απαρατήρητη η επιδίωξη του να χαρακτηριστούν τα Ίμια «ως λάθος της ΕΥΠ», για να συγκαλύψει τον τυχοδιωκτισμό του ελληνικού αστικού κατεστημένου και την παταγώδη αποτυχία όλων των στρατιωτικών δογμάτων που έπαιζαν στη ρουλέτα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης το ενδεχόμενο της φοβερής καταστροφής των λαών του Αιγαίου από τον πολεμικό όλεθρο της ελληνοτουρκικής αναμέτρησης.    

ΝΕΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΠ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα των ΝΕΩΝ «Έμφαση στην Διακλαδικότητα  δίνουν  και μια σειρά άλλοι ''άμεσοι στόχοι'' του ΓΕΕΘΑ που επιδιώκεται κα υλοποιηθούν μέχρι τον Δεκέμβριο: Ενδιαφέρον παρουσιάζει -πέραν των προαναφερθέντων- η αναβάθμιση  του Κυβερνοπολέμου με νέα ''Διεύθυνση  Πληροφοριακών Επιχειρήσεων'' στο ΓΕΕΘΑ, σύμφωνα με μελέτη που βρίσκεται σε εξέλιξη. Επίσης ετοιμάζεται πρόταση βελτίωσης  των συστημάτων Διοίκησης-Ελέγχου Συλλογής (στρατιωτικών) Πληροφοριών και της ανάλυσής τους όπως και αυτό της Ασφάλειας των Πληροφοριών. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται η εξέταση  της δυνατότητας δημιουργίας ειδικού Κλάδου Αξιωματικών Πληροφοριών. Συγκροτείται επίσης ενιαία Στρατονομία και για τους τρεις Κλάδους».

Αξίζει όμως να δούμε και τις προτάσεις που διατυπώνονται σε συγκεκριμένα μιλιταριστικά μέσα που αποδεικνύουν το πραγματικό περιεχόμενο του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, την συμμετοχή του Στρατού ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, τη διαπλοκή κατασταλτικών-στρατιωτικών μηχανισμών, εγχώριων και ευρωπαϊκών. Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται: Η αξιολόγηση του προσωπικού της ΕΥΠ και η απομάκρυνση όσων κρίνονται ανεπαρκείς στα καθήκοντά τους. Η αξιοποίηση κονδυλίων ΕΣΠΑ της ΕΛ.ΑΣ για την αναβάθμιση της υλικοτεχνικής υποδομής της ΕΥΠ. Η νομοθετική ρύθμιση για την απαγόρευση του συνδικαλισμού των υπαλλήλων της ΕΥΠ. Η εμβάθυνση της συνεργασίας με ξένες υπηρεσίες στην ανταλλαγή πληροφοριών, επικαιροποίηση εγχειριδίων κλπ. Η επέκταση των Σχολείων Πληροφοριών/Αντιπληροφοριών και Σχολείων Ξένων Γλωσσών στα στελέχη των ΕΔ. H επαύξηση των ικανοτήτων συλλογής Πληροφοριών, Επιτήρησης και Αναγνώρισης (ISR) των ΕΔ.

Ο νέος γύρος των κοινωνικών αναμετρήσεων θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα πλέγμα κατασταλτικών μηχανισμών πιο οργανωμένων και αδίστακτων, εθνικών και υπερεθνικών. Η βιαιότητα της ταξικής πολιτικής  συνοδεύεται από την αντίστοιχη εμβάθυνση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής.

Ο συνολικός ανατρεπτικός αντικαπιταλιστικός αγώνας φαντάζει μονόδρομος.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ     

   

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437            http://diktiospartakos.blogspot.gr