Το μίσος το κρατούν οι αποκλεισμένοι

ΤΟ ΜΙΣΟΣ

της Σοφίας Κολοτούρου 

 Φτιάξε στουπιά και ρίξε τον θυμό σου

- ανάβουν εύκολα σε ελεύθερα μυαλά -

τον ηττημένο νιώσε σύντροφό σου

αντάλλαξε αίμα με σφιγμένη την γροθιά

Νίκος Γεωργόπουλος, Ανυπότακτα στοιχειά

Το μίσος είναι υγρό κι αργοσταλάζει

-κάθε ταπείνωση, σταγόνα τη σταγόνα

σε παγιδεύει σε ένα εσώτερο κυκλώνα

να δίνεις πάλι εν’ ατέρμονο αγώνα-

παραμορφώνεται το θυμικό κι αλλάζει.

Το μίσος το κρατούν οι αποκλεισμένοι

που κάποιος έκλεισε στους μέσα ή στους απέξω

-πόση υποτίμηση ακόμα για ν’ αντέξω

και πόση πίκρα, προσβολή να τη μαζέψω –

λιγόστεψε όση αντοχή απομένει.

Το μίσος διογκώνεται στη σκέψη

-αργά το μέσα σου φωνάζει από τον πόνο,

θολώνει ο νους, μιλά για εκδίκηση και φόνο-

σαν κάποια νότα, κολλημένη σε ίδιο τόνο

που μελωδία μονότονη θα παίξει.

Το μίσος διαβρώνει κοινωνίες

-βία στη βία, που ο καθένας θα δεκτεί

κι αν ο πιο ευάλωτος αργά αυτοκτονεί

στους περισσότερους διογκώνεται η οργή-

που μετατρέπονται κι εκείνοι σε παρίες.

Το μίσος μπρος στις πύλες μας χτυπάει

-Ελλάδα τώρα, Ισπανία, Πορτογαλία

πέφτει σαν ντόμινο μι’ ακόμη Αποικία-

Άκου! στην πόρτα μας ξεπρόβαλλ’ η Ιστορία,

ξεχύθηκε, ποτάμι και μας πάει…

17/9/2012