Ας ξεκινήσουμε…
Για άλλη μια φορά με το κινέζικο μαρτύριο. Διαρροές, φήμες, ασφαλείς πληροφορίες καθημερινά δηλητηριάζουν με φόβο όλους τους εργαζόμενους. Επιδιώκουν να περάσουν μαζικά σε όλους μας, την ψυχολογία του μετρήματος με το κομπιουτεράκι, τι θα χάσουμε και τι υποτίθεται πως γλυτώσαμε. Σε κάθε περίπτωση για να κερδίσουν χρόνο για να κερδίσουν για μια ακόμα φορά. Όπως και στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, τη συναίνεση ή τη σιωπή του κόσμου της δουλειάς, αλλά και ευρύτερα εκμεταλλευόμενων στην κοινωνία.
Παρόλη όμως την τρομοκρατική επιχείρηση δεν μπορούν να πείσουν πως η σταθερότητα της κυβέρνησής τους είναι δεδομένη. Η ανώμαλη προσγείωση, που ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, εξασφάλισαν στους ψηφοφόρους τους, αμέσως μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησής τους, ήδη δημιουργεί τα πρώτα ρήγματα μεταξύ των κυβερνητικών κομμάτων, ανεξάρτητα αν αυτό θα φτάσει να εκφραστεί σε καταψήφιση των μέτρων στη Βουλή, ή αν αποτελεί ένα ακόμα φτηνό κόλπο ενός αμορτισέρ απορρόφησης των επερχόμενων κοινωνικοπολιτικών κραδασμών.
Δεν μπορούν να πείσουν για μια στιβαρή Ε.Ε., που θα βάλει πλάτη. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση παίρνει φωτιά στον πυρήνα της πλέον, σε ότι αφορά την καπιταλιστική κρίση. Για αυτό και ξαφνικά ακόμα και η Γερμανία, συναίνεσε στην αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ, κερδίζοντας χρόνο για όλη την Ε.Ε.., παραπέμποντας τους ανταγωνισμούς στο πολύ κοντινό μέλλον.
Δεν μπορούν να πείσουν για πολύ γιατί όλες οι αλλαγές και τα μέτρα, για να ξεπεράσουν την κρίση τους, χωρίς να διαταραχτεί το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, χωρίς να διαταραχτούν οι συμμαχίες τους, έχει ως προϋπόθεση τη βουτιά σε μεγάλο βάθος, στην απομύζηση της ίδιας της εργατικής μας δύναμης. Την εισοδηματική αφαίμαξη. Νέο εργασιακό ανοίγει με διαρροές για εξαήμερο. Νέο φορολογικό, επίσης με διαρροές, καταργεί κάθε φοροαπαλλαγή για τους μισθωτούς. Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, κηρύσσει στάση πληρωμών στην υγεία, την ασφάλιση και την παιδεία. Κηρύσσει στάση πληρωμών στο ίδιο το δικαίωμα μας για μια ζωή αξιοπρεπή.
Για αυτό και πράγματι, όπως γράφαμε ήδη από την πρώτη ανακοίνωσή μας μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση θυμίζει κινούμενη άμμο. Είναι το κύριο στοίχημα της ίδιας της πάλης μας, αν αυτή η κινούμενη άμμος θα καταπιεί το αστικό πολιτικό προσωπικό, τις επιλογές του, τον ίδιο τον καπιταλισμό, ή αν θα κερδίσει έναν ακόμα γύρο σε βάρος μας, και σε αυτή την αναμέτρηση.
Από αυτή τη σκοπιά η απεργία της 26 Σεπτέμβρη, έχει πολλαπλή σημασία. Να δώσουμε μάχη για χιλιάδες απεργούς και διαδηλωτές. Έχει σημασία για να οξύνει τα προβλήματα της ίδιας της κυβέρνησης, για να της δείξει την έξοδο από το πολιτικό σκηνικό. Για να είναι η πρώτη εμφάνιση μας με αγωνιστικό τρόπο, ενοποιώντας στα στρατηγικά συμφέροντα της τάξης μας, κάθε κλάδο, κάθε εργαζόμενο που τώρα πλήττεται, αυτόν που έχει ήδη δεχθεί την επίθεση, αυτόν που του εξαγγέλλουν ότι η επίθεση έρχεται.
φείλουμε να δώσουμε τη μάχη, για νέα συλλογική σύμβαση εργασίας, που έμπρακτα θα παίρνει πίσω, από τα κλεμμένα από εμάς κέρδη, για να εδραιώνει την αυτοπεποίθηση στην τάξη μας. Για τη δωρεάν, χωρίς επιχειρηματική δράση υγεία και παιδεία. Για την κατάργηση κάθε έμμεσης και άμεσης φορολογίας για τον εργαζόμενο άνθρωπο που ζει μόνο από τη δουλειά του. Για την οργάνωση φορολογικής απεργίας στον επόμενο γύρο των φοροκλοπών. Τη συλλογική εργατική άρνηση πληρωμών προς το κράτος και το κεφάλαιο, τη μόνη εργατική αντίληψη για το ζήτημα της έμπρακτης άρνησης από τους εργαζόμενους του χρέους. Δεν μας αρκεί να πιέσουμε το καπιταλιστικό «μας» κράτος, να διαγράψει τα χρέη. Τα χρέη τα δημιούργησε το ίδιο, για να χτίσει συμμαχίες στο εσωτερικό, να βγει επιχειρηματικά στο εξωτερικό, και κυρίως για να κερδίσει το στοίχημα του ευρώ και της ΟΝΕ.
Αυτή η πάλη μας δεν μπορεί να είναι παρά να είναι για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης. Τώρα είμαστε πιο έμπειροι. Ας μην τους επιτρέψουμε να αλλάξουν ρούχα, το Σαμαρά με έναν νέο Παπαδήμο, τους τεχνοκράτες υπουργούς, με υποτιθέμενους πολιτικούς που είναι πιο κοντά στην κοινωνία. Να παλέψουμε για την ανατροπή τους για να ανοίξουμε το δρόμο ώστε να διαμορφώσουμε τους δικούς μας θεσμούς εργατικής εξουσίας και αυτοκυβέρνησης. Εμείς γνωρίζουμε με βάση τις εργατικές ανάγκες, πως μπορεί να οργανωθεί η κοινωνική ζωή.
Για την επαναστατική έξοδο από την Ε.Ε., να ξαναβρεθούμε με τους εργαζόμενους της Ευρώπης μαζί, όχι με μεσάζοντα το ευρώ και τις ευρωπαϊκές λυκοσυμμαχίες, αλλά τα διεθνικά εργατικά συμφέροντα.
Με αυτή τη λογική από τώρα επιδιώκουμε να παρεμβαίνουμε στα ζητήματα που ως τάξη υποφέρουμε από τις επιλογές της αστικής τάξης. Με εργατικές επιτροπές στις γειτονιές, επιδιώκουμε να οξύνουμε την αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Δεν δημιουργούμε δίκτυα επαιτείας, ο εργαζόμενος που έχασε το σπίτι του, ο απολυμένος, όλοι όσοι εργαζόμαστε «με την ψυχή στο στόμα», για να κερδίσουμε τη μέρα, πρέπει να δημιουργήσουμε θεσμούς στις γειτονιές, που θα φιλοδοξούν να οργανώνουν πλευρές της κοινωνικής ζωής. Όχι για να ζούμε με την αυταπάτη του χώρου, ή της γειτονιάς μας που είναι ανεκτή, αλλά για να μάθουμε να κυβερνάμε οι ίδιοι τις ζωές μας, για να διεκδικήσουμε την εξουσία.
Δεν υποτιμάμε το φασιστικό κίνδυνο. Δεν είναι ζήτημα στενά μιας πολιτικής, ή οποιασδήποτε άλλης αντιπαράθεσης με τη Χρυσή Αυγή μόνο. Δεν μπορεί να είναι ξέχωρη, αλλά και δε μπορεί να περιμένει τα αποτελέσματα της γενικότερης αντικαπιταλιστικής πάλης, γιατί περιμένοντας, υπονομεύεται από την άνοδο του εθνικισμού και του ρατσισμού αυτή η ίδια. Είναι η πάλη, πολιτική, ιδεολογική, κινηματική, με κάθε εκδοχή πολιτικού λόγου και επιλογών, που αναπαράγουν άμεσα ή έμμεσα, την ανάγκη εθνικών μετώπων, ανεξάρτητης Ελλάδας κ.τ.λ. Πολύ περισσότερο απέναντι στη Χρυσή Αυγή, το σιδερένιο χέρι του κεφαλαίου, δύναμης ταγμένης στον σκληρό πυρήνα των επιλογών του κεφαλαίου σήμερα. Η Χρυσή Αυγή παρεμβαίνοντας, δε λύνει αλλά οξύνει ένα θέμα, υποδεικνύοντας στο κράτος το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΛΟΙΠΟΝ! Για την έναρξη μιας προσπάθειας που θα συνδυάζει την πάλη και την οργάνωση στους χώρους δουλειάς με τις αναγκαίες συνολικές πολιτικές αλλαγές και ανατροπές.
Μπορούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου