Ο καλοσυνάτος παιδόφιλος της παραπάνω ναζιστικής προπαγανδιστικής εικόνας είναι ο αρχιεγκληματίας Γιούλιους Στράιχερ, τον οποίο εξυμνούν ―όπως, άλλωστε, πράττουν και για το σύνολο των επιφανών ναζί προγόνων τους― οι νεοναζί μαχαιροβγάλτες. Πρώτος στην εξύμνηση κι ο Χρήστος Παππάς, ο γνωστός κοινοβουλευτικός και ιδεολογικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, ο οποίος, αν και αποποιείται την οποιαδήποτε σχέση του και σχέση της με τα καθάρματα αυτά που εν κρυπτώ και παραβύστω όλα τα σφάζουν κι όλα τα μαχαιρώνουν, έχει συγγράψει και δημοσιεύσει κατά καιρούς διάφορες εμετικές υμνωδίες προς τους αρχιναζί και, φυσικά, προς τον γκουζγκουνοκέφαλο Γιούλιους Στράιχερ, ενώ ο «Αρχηγός» του Μιχαλολιάκος ασχολείται μόνο με δοξαστικά ξεράσματα προς τον ομότιμό του Χίτλερ, μια και φιλοδοξεί να γίνει κάποτε Φύρερ της Ελλάδας.
Ενώ, όμως, αρχηγός και παρατρεχάμενη χρυσαυγίτικη κουστωδία προσπαθούν (όπως ακριβώς κάνουν και με τα φονικά μαχαιρώματα) να αρνηθούν τη σχέση τους με το ναζισμό και με τους ναζί αρχιεγκληματίες, υπάρχουν (δυστυχώς γι’ αυτούς) τα υμνητικά τους κείμενα για να αποκαλύπτουν την βρομερή ναζιστική τους ιδεολογία. Έτσι συμβαίνει και μ’ αυτόν τον χρυσαυγίτη κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο που, ενώ στον ιστότοπό του προσποιείται πως έχει συγγράψει κάποια «ανώδυνα» (όπως πιστεύει) ιδεολογικά κείμενα («Περικλής Γιαννόπουλος: Οι ρίζες του νέου Ελληνικού Εθνικισμού», «1821: Η προδομένη επανάσταση», «Η ένδοξη ιστορία της Σχολής Ευελπίδων», «Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και ο Ιωάννης Μεταξάς»…), ξεχνάει να αναφέρει τις υμνωδίες προς το ναζιστικό καθεστώς και τις αγιογραφίες του για τους «ήρωες» που οι νεοναζί έχουν ως πρότυπα. Έγραψε, λοιπόν, γι’ αυτούς τους Εγκληματίες ένα άρθρο με τίτλο «16 Οκτωβρίου 1946», στο οποίο αναφέρει:
«Το παρόν άρθρο που αναφέρεται σ’ αυτούς που έδρασαν σε μια άλλη χώρα [στην Ελλάδα οι ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους δεν έδρασαν καθόλου, δεν έσφαξαν, δεν εκτέλεσαν και δεν έκαψαν τίποτε και κανέναν], σε μια άλλη εποχή, που έζησαν τις μικρές και μεγάλες χαρές και λύπες της ζωής [!!!], που οραματίστηκαν και πίστεψαν σε κάτι καινούριο και μεγάλο [!!!] και τελικά δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο, δηλαδή το καθήκον να υπερασπιστούν την Πατρίδα τους [γι’ αυτό ήρθαν κι έσφαξαν τον ελληνικό λαό και τους αγωνιστές του], ας είναι ένα μνημόσυνο Αγάπης και Προσευχής για την ψυχική τους ανέλιξη και τελειοποίηση [!!!]». Κι ύστερα τους αφιερώνει το μνημόσυνο της «Αγάπης και της Προσευχής» του, αγιογραφώντας την… ηρωική δράση τους μ’ ένα ξεχωριστό σημείωμα για τον καθένα. Στο πάνθεο των ηρώων αυτού του χρυσαυγίτη θα διαβάσει κανείς κάποια από τα ονόματα εκείνων που δικάστηκαν για τα εγκλήματά τους στη Νυρεμβέργη: Χέρμαν Γκέρινγκ, Ιωακείμ φον Ρίμπεντροπ, Βίλεμ Κάιτελ, Ερνστ Καλτενμπρούννερ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Χανς Φρανκ, Βίλεμ Φρικ, Ιούλιος Στράιχερ, Φριτς Ζάουκελ, Άλφρεντ Γιοντλ, Άρτουρ Ζέις-Ίνκουαρτ. Και στο τέλος, θα κλείσει ο χρυσαυγίτης μας το άρθρο του, αφήνοντας υπονοούμενα για εκδίκηση και για άλλες δίκες: «Ο πόλεμος δεν τερματίστηκε το 1945, και ούτε δικαιοσύνη αποδόθηκε το 1946. Γενιές μετά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα αυτών που έπεσαν στην ευρωπαϊκή σύρραξη, άσχετα σε ποιο στρατόπεδο ανήκαν οι παππούδες τους [άσχετα, δηλαδή, αν ήταν ναζιστές, φασίστες και συνεργάτες τους!], αφυπνίζονται, αντιστέκονται και δικαιούνται να γνωρίζουν. Ήσαν οι “καλοί” αυτοί που κρέμασαν τους “κακούς” στη Νυρεμβέργη; Ή μήπως η πραγματική Ιστορία κρύβει άλλες;» Φυσικά είναι φανερή η απάντηση που έχει δώσει ο ίδιος. Ο ναζισμός δεν τελείωσε, ο πόλεμος συνεχίζεται, υπάρχουν γιοι, εγγόνια, δισέγγονα, θα έρθουν «άλλες» Νυρεμβέργες. (Ο Χρήστος Παππάς, όπως αναφέρει με υπερηφάνεια στον ιστότοπό του, «προέρχεται από οικογένειες που έδωσαν στην Ελλάδα ιερείς και στρατιωτικούς. Πατέρας του είναι ο μαχητής αντιστράτηγος Π/Β Ηλίας Χ. Παππάς, στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδοπούλου». Αν τον καταλαβαίνω σωστά, προφανώς ούτε στην Ελλάδα αποδόθηκε δικαιοσύνη όταν δικάστηκαν οι χουντικοί, οπότε ο «αγώνας» τους συνεχίζεται, πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη, θα γίνουν κάποτε «άλλες» δίκες…)
Κάποια στιγμή ο ιδεολόγος αυτός της Χρυσής Αυγής συνέγραψε και δημοσίευσε ένα άλλο αγιογραφικό άρθρο, το οποίο αφιέρωσε σε έναν από τους παραπάνω ήρωες που καταδικάστηκαν «άδικα» στη Νυρεμβέργη: στον Γιούλιους (ή «Ιούλιο», όπως προτιμάει να τον εξελληνίζει) Στράιχερ, τον φαλακρό παιδόφιλο της παραπάνω εικόνας αυτού του κειμένου. Ίσως του έχει ιδιαίτερη αδυναμία, επειδή (όπως έγραψε ο Παππάς), ο Στράϊχερ ήταν ο μόνος από τους ναζιστές ήρωες (του Παππά) που μπήκε στον τόπο εκτελέσεων φωνάζοντας «Χάιλ Χίτλερ», για ν’ αποδείξει περίτρανα ότι «ένας μαλάκας πεθαίνει πάντα μαλάκας». Δεν είμαι βέβαιος, αλλά η πράξη αυτή καθώς και το φιζίκ αυτού του μαλακρού τύπου που αποπνέει ηλιθιότητα από χιλιόμετρα ―οι ναζί δεν ήταν ηλίθιοι, μην τους μπερδεύουμε με τους χρυσαυγίτες― προκάλεσε μάλλον την περιέργεια των συμμάχων να μετρήσουν τον δείκτη νοημοσύνης του. Και ―ω, τι έκπληξη!― ανακάλυψαν ότι o ήρωας των χρυσαυγιτών Γιούλιους είχε μυαλό ουρακοτάγκου (συγγνώμη ουρακοτάγκοι!) και δη λοβοτομημένου σαν τον «Εγέρθητου!» Αυτό, όμως, το διανοητικό επίπεδο δεν τον εμπόδισε καθόλου (ίσα ίσα, το αντίθετο!) να αναδειχτεί σε ήρωα που παρασημοφορήθηκε με τον σιδηρού σταυρό, αποδεικνύοντας ότι στους πολέμους παρασημοφορούνται κατεξοχήν οι ηλίθιοι και ιδιαιτέρως οι διεστραμμένοι σαν τον Γιούλιους Στράιχερ.
Βλέποντάς τον καταλαβαίνει κανείς πολλά…
Ο βαθμός της ιδιωτείας του Στράιχερ, δηλαδή η βαριά μορφή ηλιθιότητάς του, ενώ δεν εμπόδισε τον ίδιο να καταλάβει θέση στην ηγεσία των ναζί (μήπως αυτό εμπόδισε ποτέ κανέναν να γίνει βουλευτής ή πρωθυπουργός;), αποτέλεσε πρόβλημα για εκείνους που ανέλαβαν να τον δικάσουν, επειδή «ο παθολογικά ηλίθιος δε φέρει καμία ποινική ευθύνη». Οπότε, το έλυσαν με το να ανακοινώσουν ψευδώς ως αποτέλεσμα των μετρήσεων ότι ο δείκτης νοημοσύνης του Γιούλιους Στράιχερ ήταν 102, όπως μας πληροφορεί η Encyclopedia Britannica (λήμμα “Julius Streicher”), αντί του ορθού των 50 βαθμών παρακάτω. [Σημειωτέον ότι «ένα παιδί 10 ετών με τις νοητικές ικανότητες του μέσου δεκατριάχρονου έχει IQ 130», όπως αναφέρει σ’ ένα παράδειγμά της η ελληνική Βικιπαίδεια.] Έτσι, όσον αφορά τον Στράιχερ, σωστά διαμαρτύρεται ο Παππάς ότι στη δίκη της Νυρεμβέργης διαπράχθηκε αδικία. Ας δούμε, όμως, πόσο γλαφυρά φιλοτεχνεί το ηρωικό του άσμα αυτός ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Χρυσαυγιτών γι’ αυτό το ναζιστικό κτήνος που έφερε το όνομα Γιούλιους Στράιχερ.
«Νυρεμβέργη. Ξημερώματα της 16ης Οκτωβρίου 1946. Στην αίθουσα εκτελέσεων καταφθάνει ένας άνδρας θηριώδης [!] γεμάτος οργή, χειραγωγούμενος μετά δυσκολίας από τους άνδρες της συμμαχικής φρουράς. Είναι ένας από τους δώδεκα καταδικασμένους σε θάνατο Εθνικοσοσιαλιστές ηγέτες στην περίφημη Δίκη της Νυρεμβέργης. Είναι ο μόνος που απ’ τα χείλη του θα βγει ο γνώριμος χαιρετισμός
Εδώ διακρίνει κανείς το… θηριώδες ύψος του Στράιχερ
“HeilHitler!”. Ο άνδρας αυτός είναι ο περίφημος JuliusStreicher.”» Ο «θηριώδης» άνδρας του διανοούμενου εμπόρου οικιακών και υμνωδού των ναζί Χρήστου Παππά έφτανε σε ύψος κάτι λίγο παραπάνω απ’ το 1.52 με τακούνια ή με τα χέρια σε ανάταση, όπως και η γιαγιά μου η Ενριέττα (5 πόδια και κάτι ψείρες αναφέρει για το ύψος του η καρτέλα κρατουμένου ―detention report― που συντάχτηκε στις 23 Ιουνίου 1945, ένα μήνα μετά τη σύλληψή του). Παρά ταύτα, όμως, λέει αλήθεια ο χρυσαυγίτης μας ότι ο φαλακρός ουρακοτάγκος φώναξε «Χάιλ Χίτλερ», όταν τον πήγαιναν για εκτέλεση ―φανταστείτε τον «Εγέρθητου!» να φωνάζει στον τάφο «Ζήτω ο Μιχαλολιάκος!»― γιατί είπαμε «ο μαλάκας, πάντα μαλάκας» και να μην τα επαναλαμβάνουμε. Παραλείπει, όμως, να αναφέρει ότι, αμέσως μόλις φώναξε «Χάιλ Χίτλερ», αυτοί που τον φρουρούσαν έφτυσαν τις παλάμες τους και του προσγείωσαν παταγωδώς καμιά δεκαριά φάπες στη φαλάκρα. Μεγάλο λάθος! Γιατί αγνοούσαν ότι ο Γιούλιους Στράιχερ ήταν, μεταξύ των άλλων διαστροφών του, μέγας μαζοχιστής και ηδονιζόταν με τις φάπες, κάτι που ήξεραν καλά πολλοί σύντροφοί του στο ναζιστικό κόμμα, οι οποίοι δεν τον άντεχαν και τον κατήγγειλαν επανειλημμένα ως τέτοιον αλλά και ως παιδόφιλο (pädophile), επιδειξία (penisprotzen), νεκρόφιλο (necrophilie), νανόπουστα (zwergfag), πεογλείφτη (penistechen), σπερματορουφήχτρα (spermiensaugen), σπερματογαργάρα (spermiengurgeln) και άλλα πολλά και ατελείωτα που αισχύνομαι να αναφέρω ― μπορείτε να διαβάσετε τα σχετικά ντοκουμέντα που ανακάλυψαν οι Ρώσοι όταν κατέλαβαν τα γραφεία των ναζί στο Βερολίνο, τα οποία αδυνατώ να μεταφράσω λόγω των φτωχών μου γνώσεων στα σεξοναζιστικά. Η Encyclopedia Britannica αναφέρει ελάχιστα, μάλλον για να προστατεύσει τα χρηστά αγγλικά ήθη. Μπορεί, πάντως, να διαβάσει κανείς στην ελληνική Βικιπαίδεια κάποια πράγματα για την προσωπικότητα αυτού του μεγάλου ήρωα των χρυσαυγιτών και θα καταλάβει γιατί οι ίδιοι οι Γερμανοί τον ονόμασαν «Κτήνος της Φρανκονίας». Γιατί δεν του έφταναν όσα ήταν και έκανε, όπως συνδηλώνουν οι παραπάνω διαστροφικοί χαρακτηρισμοί ―ιδιαιτέρως οι σύνθετοι―, αλλά δημοσίευε διάφορα προκλητικά και συκοφαντικά εναντίον άλλων ναζί, ακόμα και της ηγεσίας τους, για τα οποία καταδικάστηκε αλλά συνέχισε να τα δημοσιεύει. Παραθέτω ορισμένα απ’ αυτά που αναφέρονται στο λήμμα «Γιούλιους Στράιχερ» της ελληνικής Βικιπαίδειας:
Χορεύοντας σαν Κασιδιάρης
«Η προπαγάνδα του Στράιχερ συνεχίστηκε. Αγαπημένη του θεματολογία ήταν η “μόλυνση” του αγνού γερμανικού αίματος που είχαν οι νεαρές γερμανίδες με το μιασμένο εβραϊκό των εκμαυλιστών τους, τους οποίους παρουσίαζε με μεγάλες γαμψές μύτες, εξογκωμένα μάτια, αξύριστους, κοντούς και χοντρούς, συχνά με τη μορφή σκουληκιού, φιδιού ή αράχνης, ενώ τις γυναικείες μορφές των αμόλυντων νεαρών γερμανίδων γυμνές ή ημίγυμνες. (…) Οι υπερβολές των αφηγήσεων, η χοντροκοπιά των ιστοριών και των σκίτσων είχαν φθάσει στο σημείο να προκαλέσουν την απέχθεια ακόμη και υψηλά ισταμένων αξιωματούχων του ναζιστικού καθεστώτος, ανάμεσα στους οποίους ο Χέρμαν Γκέρινγκ και ο Χάινριχ Χίμλερ, ιδιαίτερα ύστερα από τη δημοσίευση αναληθών ιστοριών για τον Γκέρινγκ και τη θυγατέρα του Έντα (διέδωσε ότι η Έντα είχε συλλάβει με τεχνητή σπερματέγχυση). Ωστόσο, λόγω της ισχυρής φιλίας του με τον Χίτλερ, παρέμεινε αλώβητος». Ο Χίτλερ συνέχισε να αδιαφορεί και να υποστηρίζει τον Στράιχερ παρά την πληθώρα των καταγγελιών για τη συμπεριφορά του και τις αποδείξεις για την αλήθεια των κατηγοριών που αφορούσαν σαδιστικούς βασανισμούς, σεξουαλικές διαστροφές και παιδεραστία. «Ο Στράιχερ», γράφει η Βικιπαίδεια, «ήταν πιθανότατα ένοχος για όσα του καταμαρτυρούσαν, αλλά λόγω της υποστήριξης του Φύρερ κανείς δεν τολμούσε να τον αγγίξει. Ο Ουίλιαμ Σίρερ τον αποκαλεί “διάσημο πορνογράφο”, αναφέροντας ότι “το έντυπό του προκαλούσε ναυτία ακόμη και σε πολλούς Ναζί”». Τελικά όμως στα 1940, τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο σημείο που ανάγκασαν τον Χίτλερ να υποχωρήσει και να αποστερήσει έτσι τον Στράιχερ από όλα τα κομματικά του αξιώματα. Για τον «ηρωισμό» του, όμως, συνέχισε να κατέχει τα μεγάλα «ηρωικά» του παράσημα.
Όταν τον συνέλαβαν (στις 23 Μαϊου 1945, στο Waidring της Αυστρίας) ο Στράιχερ προσπάθησε να παραστήσει ότι ήταν ο ζωγράφος “Γιόζεφ Σάιλερ”, αλλά δεν τα κατάφερε. Πώς να τα καταφέρει, άλλωστε, με τέτοιο απαράμιλλο παρουσιαστικό, όπως αυτό που αντικρίζει κανείς βλέποντας τις φωτογραφίες του. Υποψιάζομαι, μάλιστα, ότι κι όταν φώναξε «Χάιλ Χίτλερ» στον τόπο των εκτελέσεων, προσπάθησε μ’ αυτό να παραστήσει τον ηλίθιο, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε, ίσως γιατί είναι πολύ δύσκολο να παραστήσεις τον εαυτό σου. Μόνο κάτι χρυσαυγίτες απογόνους σου μπορείς να πείσεις και να σου φτιάχνουν ηρωικά άσματα και εγκώμια, αν είσαι σαν τον Γιούλιους Στράιχερ ή, έστω, σαν τον «Εγέρθητου!».
Σημειωση του Avantgarde
Εδώ το άρθρο για τον Στραιχερ του Χρήστου Παππά όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Αντεπίθεση της νεολαίας της χρυσής αυγής στο τεύχος Σεπτέμβρη Οκτώβρη 2002. Διάφορα μάλιστα φασιστοϊστολόγια συνεχίζουν τις αναρτήσεις του αριστουργήματος του βουλευτή της ΧΑ.
Αλλα γιατί άλλωστε να το κρύψουν. Ο Στράιχερ ήταν ένας από τους ιδρυτές των ταγμάτων εφόδου -SA- του χιτλερικού κόμματος στη Γερμανία. Σήμερα οι ομοϊδεάτες τους στην Ελλάδα στήνουν τα δικά τους τάγματα εφόδου, κάτι άλλωστε που επίσης δεν κρύβουν όπως δήλωσε ο αρχηγός τους σε υπαίθρια εκδήλωση της ΧΑ στις Θερμοπύλες πριν λίγες μέρες, απευθυνόμενος στους οπαδούς του λέγοντας ότι “εσείς είσαστε τα τάγματα εφόδου” απειλώντας ταυτόχρονα ότι σε λίγο οι δρόμοι θα γεμίσουν από τις ξιφολόγχες των εθνικιστών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου