Η κρίση ανέτρεψε λίγο τα δεδομένα, άλλοι αποχώρησαν, αλλού το κενό καλύφθηκε και από Έλληνες και Ελληνίδες, μα κάποια δεδομένα δεν αλλάζουν. Αν η ζωή των Ελλήνων εργαζόμενων τείνει να γίνει κόλαση ή έχει γίνει κόλαση , οι μετανάστες-ιες, ιδιαίτερα από τις χώρες που ο ιμπεριαλισμός εξασκεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα βιώνουν ακόμη μεγαλύτερη κόλαση, με την ζωή και την αξιοπρέπεια τους να μην αξίζει τίποτε.
0 φασισμός και εκφασισμός της κοινωνίας δεν χρειάζεται τους μαυροντυμένους λούμπεν της ΧΑ, έχει κυριαρχήσει σε μεγάλη μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας, σε μεγάλη μερίδα μικρομεσαίων στρωμάτων, εργατικών στρωμάτων, επιχειρηματιών και του κρατικού τομέα.
Η απόφαση δεν αντανακλά τίποτε άλλο παρά τον ηγεμονικό κλίμα του εκφασισμού και από αυτή την άποψη αντανακλά το περί δικαίου αίσθημα. Μόνο που αυτό το δίκαιο πλέον είναι φασιστικό και ρατσιστικό.
Φυσικά υπάρχει ως πολιτικό και φιλοσοφικό κατηγόρημα και το δίκαιο της εργατικής τάξης, το δίκαιο του εργάτη. Ενός εργάτη όμως, που κατανοεί πως για να κερδίσει ότι έχει χάσει, για να πάρει πίσω τα κλεμμένα, για να γίνει αυτός ο αφέντης σε ότι παράγει, πρέπει να αγωνιστεί με όλους τους άλλους εργάτες, Έλληνες και ξένους.
Και όχι μόνο να αγωνιστεί αλλά να εξεγερθεί, να επαναστατήσει, να αρπάξει τα όπλα από τους ρουφιάνους των αφεντικών, τους πολισμάνους και το στρατό και να τους πνίξει από τα έντερα των κρεμασμένων αφεντικών. Αν όλη αυτή η εικόνα σας φαίνεται άγρια μπορεί να μείνετε στην εικόνα των ταλαίπωρων εργατών- μεταναστών να κυνηγιούνται από τους επιστάτες.
Το γεγονός είναι πως αυτοί οι εξεγερμένοι συνειδητοποιημένοι εργάτες δεν υπάρχουν. Μα δεν υπάρχει ακόμη αυτή η πολιτική δύναμη που με όλα τα μέσα να γίνεται το ζωντανό παράδειγμα προς σε αυτή την κατεύθυνση. Αντιμετωπίζοντας με το ίδιο νόμισμα το κρατικό και κοινωνικό φασισμό, την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου