Τα αποτελέσματα των εκλογών τόσο του β΄ γύρου της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και αυτά των Ευρωεκλογών μας δίνουν αρκετά ποιοτικά στοιχεία προκειμένου εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα. Η προσπάθεια αποτίμησης δεν θα μπορούσε παρά να λαμβάνει υπόψη της τα αποτελέσματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τα σημεία που μπορούμε να εστιάσουμε είναι τα εξής:
1) Τα κόμματα που προωθούν τη πολιτική της λιτότητας και την συνολικότερη αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου ανά χώρες βγήκαν από αυτή την εκλογική διαδικασία λαβωμένα. Γι’ αυτό και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (μέλος του είναι και η ΝΔ) παρ’ όλη τη νίκη και τη πρωτοκαθεδρία του έχασε τόσο σε ποσοστό όσο και σε ψήφους.
2) Είναι εμφανής η συνολικότερη έλλειψη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ενός νέου ριζοσπαστικού, αντικαπιταλιστικού και μαχητικού κομμουνιστικού ρεύματος, γεγονός που επιδρά αρνητικά στο συσχετισμό κεφαλαίου – εργασίας τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε επίπεδο εθνικών κρατών. Το κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς αν εξαιρέσουμε τη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα (όπου θα αναφερθούμε λεπτομερέστερα παρακάτω) δεν επέδειξε κάποια άλλη αξιόλογη «νίκη» σε εκλογικό επίπεδο.
3) Στο έδαφος τόσο της δομικής κρίσης το καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και της προαναφερθείσας έλλειψης από τη πλευρά του Κομμουνιστικού κινήματος, είχαμε το δυσάρεστο αλλά και ανησυχητικό γεγονός της αύξησης του φασισμού. Τα παραδείγματα πολλά: η πρωτιά της Λεπέν στη Γαλλία, η πρωτιά στη Δανία, το 8% της Ιταλίας, το υψηλό ποσοστό σε Ουγγαρία, Αυστρία, Αγγλία, στη Βουλγαρία είναι ήδη στη συγκυβέρνηση και στην Ουκρανία στη Κυβέρνηση. Αν σε αυτό προστεθεί και η άνοδος των συντηρητικών ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, τότε, φαίνεται πως αναπτύσσεται ένα συντηρητικό ρεύμα στα πλαίσια της ΕΕ, αλλά και το ίδιο το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης αμφισβητείται έντονα «από τα δεξιά».
4) Σε εθνικό τοπικό επίπεδο οι εκλογές έφεραν στον ένα ή στον άλλο βαθμό τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Το έντονο κλίμα λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, ενάντια στην αντεργατική πολιτική Κυβέρνησης- ΕΕ- ΔΝΤ – Κεφαλαίου, εκφράστηκε μέσω της πτώσης των ποσοστών ΝΔ - ΕΛΙΑΣ, αλλά και με τον εκμηδενισμό (σχεδόν) της ΔΗΜΑΡ. Η έκβαση αυτή είναι προϊόν και του ευρύτερου κλίματος απονομιμοποίησης τόσο των θεσμών όσο και του πολιτικού προσωπικού του συστήματος. Ωστόσο, όπως είχαμε αναφέρει στην εκτίμηση για τα αποτελέσματα του α' γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, η τακτική των κομμάτων της συγκυβέρνησης (μετάθεση των ευρωεκλογών τη δεύτερη Κυριακή, δήθεν ανεξάρτητες υποψηφιότητες) φαίνεται να ανέκοψε έστω και πρόσκαιρα τον καταποντισμό και την πτώση της.
5) Ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να εκφράσει το μεγαλύτερο μέρος της διευρυμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας τόσο δια μέσου των αποτελεσμάτων στις Ευρωεκλογές όσο και των αποτελεσμάτων στην τοπική αυτοδιοίκηση (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Περιφέρεια Αττικής). Το σύνθημα "25 ψηφίζουμε, 26 φεύγουν" δεν επιβεβαιώθηκε και έτσι αν και δεν έχασε, δεν κέρδισε... Φαίνεται, ωστόσο, να αποτελεί μια ελπίδα που φαντάζει για αρκετούς εργαζόμενους και νεολαία ως μια κάποια λύση απέναντι στον όλεθρο της πολιτικής του κεφαλαίου. Όμως, τα διαρκή κλικ δεξιά, τα διαπιστευτήρια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η επικαλούμενη «φιλολαϊκή διαχείριση» μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, τα περί εξανθρωπισμού του καπιταλισμού και αριστερής διακυβέρνησης, δεν μπορούν αφενός να υπερβούν τη λογική της ανάθεσης, τις λύσεις αστικής διαχείρισης και αφετέρου δεν προωθούν (αν δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας) μια πολιτική όξυνσης, αποσταθεροποίησης, ανάπτυξης ενός κινήματος ανατροπής από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
6) Το ΚΚΕ κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του και στην τοπική αυτοδιοίκηση και να πετύχει σημαντικές εκλογικές νίκες με χαρακτηριστικότερη αυτή στο Δήμο Πάτρας. Σε κάθε περίπτωση, η άνοδος που καταγράφει είναι εξαιρετικά αναντίστοιχη της συμβολής του στην ανάπτυξη των αγώνων των εργαζόμενων και της νεολαίας την προηγούμενη περίοδο.
7) Ανησυχητικό είναι το γεγονός της ανόδου των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής. Το φασιστικό μόρφωμα δείχνει ότι και αντοχές έχει απέναντι στις πιέσεις που δέχεται και παγιώνει την απεύθυνσή του. Μην αυταπατώμαστε πλέον ότι το 9,44% αποτελεί μόνο μια ψήφο αγανάκτησης . Ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας συντηρητικοποιείται βρίσκοντας έκφραση στην πιο ακραία και πιστή εφεδρεία του συστήματος ή στις διάφορες μπερλουσκονικές συντηρητικές μεταμφιέσεις της (Μπέος, Μώραλης). Οι δυνάμεις και τα κόμματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τοποθετούνται στο ακροδεξιό άκρο του πολιτικού συστήματος (Χ.Α, ΑΝΕΛ, Συνδεσμος Εθνικής Ενότητας, ΛΑΟΣ, Ένωση για την Πατρίδα κλπ), συγκεντρώνουν 17% (περίπου 900.000 ψήφους), αποτελώντας εκ των πραγμάτων κρίσιμο παράγοντα αλλά και έκφραση της συντηρητικοποίησης ευρύτερων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Η Χρυσή Αυγή και οι εναλλακτικές εκφράσεις του νεοσυντηρητισμού έχουν άμεση διασύνδεση και συνεργασία με τα ανώτατα στελέχη της Κυβέρνησης, των σωμάτων ασφαλείας, είναι υπάκουοι υπηρέτες του κεφαλαίου (εφοπλιστικού και μη). Κάτι που εμμέσως πλην σαφώς φάνηκε σε αρκετές περιπτώσεις με χαρακτηριστικότερη αυτή του Πειραιά.
8) Το σύστημα όμως δεν έχει μια μόνο εφεδρεία, αλλά αρκετές έτσι ώστε να θέτει αναχώματα προς πάσα κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας τα ανάλογα με τη συγκυρία για την σταθεροποίηση ή/και την αντιδραστική μετάλλαξη του αστικού πολιτικού συστήματος. Για αυτό και είδαμε τις εμφανίσεις κομμάτων τύπου Ποταμιού, Γέφυρες και λογής άλλα γραφικά εγχειρήματα, όπου σε ένα γενικότερο επίπεδο μπορούμε να πούμε ότι συγκέντρωσαν υπολογίσιμα ποσοστά. Προσπαθώντας να καλουπώσουν την οργή σε αστικά πλαίσια. Σε αυτό το επίπεδο έγινε και η επανεμφάνιση του ΛΑ.Ο.Σ το οποίο συγκέντρωσε ποσοστό περίπου 2.8% μπαίνοντας και πάλι στο πολιτικό προσκήνιο.
9) Τα αποτελέσματα για την αντικαπιταλιστική – επαναστατική και κομμουνιστική αριστερά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ικανοποιητικά. Παρ’ όλη την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τόσο σε ψήφους όσο και ποσοστιαία συγκριτικά με τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, το αποτέλεσμα κρίνεται κατώτερο των προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί (εκλογή ευρωβουλευτή!!!) – αγγίζοντας εκ των πραγμάτων τα όρια του κοινοβουλευτικού κρετινισμού - αλλά και κάτω από τις δυνατότητες που υπάρχουν. Είναι εμφανής η αναντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στο αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών και του αποτελέσματος των ευρωεκλογών. Τα αίτια της αναντιστοιχίας αυτής θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ιδιαίτερου προβληματισμού, όχι μόνο για τις οργανωμένες δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά για το σύνολο των δυνάμεων και των αγωνιστών της επαναστατικής - αντικαπιταλιστικής αριστεράς, καθώς φαίνεται πως υπάρχει μια σαφής «αιμορραγία» προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι απαντήσεις για τα αίτια αυτής της αιμορραγίας προφανώς και δεν είναι εύκολες, ούτε και θα αποτελούσαν απάντηση ο απομονωτισμός ή οι «υγειονομικές ζώνες» έναντι του ρεφορμισμού στο κίνημα. Ωστόσο, η ταλάντευση του προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι πολλαπλές ερμηνείες αναφορικά με τους στόχους της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή της εξόδου από το Ευρώ δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τις αιτίες ενός τέτοιου αποτελέσματος. Τέλος, ένα σημείο στο οποίο θα θέλαμε να αναφερθούμε είναι η κατά τη γνώμη μας λανθασμένη τακτική - από την πλευρά δυνάμεων του «χώρου» - προτροπής προς του αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής αριστεράς να ψηφίσουν στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών υποψηφίους του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο ο χαρακτήρας των εκλογών του β’ γύρου (επιλογή διαχειριστή) όσο και η ανυπαρξία συγροτημένου μαζικού πόλου της επαναστατικής - κομμουνιστικής αριστεράς, μετατρέπουν μια τέτοια προτροπή σε ενιαιομετωπική καρικατούρα.
10) Η αύξηση της αποχής είναι ένας ακόμα δείκτης της διευρυνόμενης αποστροφής προς το πολιτικό προσωπικό και τους θεσμούς του αστικού πολιτικού συστήματος. Αυτή τη φορά ανήλθε στο 42% σημειώνοντας αύξηση από τον πρώτο γύρο στις εκλογές τις τοπικής αυτοδιοίκησης. Σίγουρα δεν μπορεί να εκτιμηθεί ως ένα συμπαγές πολιτικό ρεύμα, γιατί στο εσωτερικό της υπάρχει μια μεγάλη γκάμα απόψεων. Από την ολοκληρωτική αλλαγή στον ατομικό δρόμο μέχρι και την συνειδητή εκλογική αποχή τμημάτων του αντιεξουσιαστικού χώρου. Σίγουρα όμως εκφράζει μια γενικότερη τάση αποστροφής προς το πολιτικό σύστημα.
kokkinostupos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου