ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ, ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ (ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ) ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
Η
λαϊκή οργή προχτές απέναντι στον πιο ύπουλο εκβιασμό και τα ωμά ψέματα
της κοινοβουλευτικής Χούντας που εκπροσωπεί την υπερεθνική ελίτ στη χώρα
μας και τα συμφέροντα της ντόπιας οικονομικής ελίτ, ξεπέρασε τις
συνήθεις μεθόδους διαμαρτυρίας των κομμάτων της Αριστεράς, τις
πορείες-λιτανείες, οι οποίες και ένα εκατομμύριο κόσμο να μαζέψουν, οι
σημερινές κοινοβουλευτικές Χούντες τις γράφουν στα παλιά τους τα
παπούτσια. Αυτό που τρέμουν είναι η λαϊκή αντιβία στην βάρβαρη κρατική
βία. Την εξεγερσιακή βία που ακριβώς συνέβη στις 12 Φλεβάρη και η
«Αριστερά» ονόμασε «οργανωμένη κρατική προβοκάτσια»! Τόσο καιρό ακόμη
και τα συστημικά φερέφωνα και φυσικά και η Αριστερά μιλούσε για
κοινωνική έκρηξη που ερχόταν και για εξέγερση, αλλά όταν χθες ήλθε, όταν
εκατοντάδες χιλιάδες λαού ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας και
ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ δέχτηκαν την πιο βάρβαρη επίθεση των πραιτοριανών της Χούντας
με χιλιάδες ρίψεις χημικών, δακρυγόνων, κρότου-λάμψης τι έγινε; Οι μεν
πολλές χιλιάδες αγανακτισμένων πολιτών, κάποιοι από τους οποίους μπορεί
να μην έχουν ποτέ ξανασυμμετάσχει σε διαδήλωση, οπισθοχώρησαν, ενώ οι
πιο μπαρουτοκαπνισμένοι «νέοι που τους έλεγαν αλήτες» (για να θυμηθούμε
και τα τον ποιητή, αφού η Ιστορία εδώ επαναλαμβάνεται μονότονα) ανέλαβαν
τη λαϊκή αντιβία. Και φυσικά φορούσαν κουκούλες για να προστατευθούν
από τους σιδερόφρακτους κουκουλοφόρους των ΜΑΤ. Και φυσικά έφτιαχναν και
αυτοσχέδιες μολότοφ. Αυτό γινόταν πάντα σε κάθε λαϊκή εξέγερση, και
στην πρόσφατη Ιστορία από τον Μάη του 68 μέχρι τις διαδηλώσεις του
Λονδίνου το καλοκαίρι. Και φυσικά οι καταπιεσμένοι άστεγοι που
σιτίζονται από συσσίτια, οι άνεργοι και οι νέοι που δεν έχουν καμιά
ελπίδα για το μέλλον τους θα καταφύγουν σε εμπρησμούς, ακόμη και σε
πλιάτσικο για αγαθά που το σύστημα τους έχει πείσει ότι πρέπει να τα
έχουν και αυτοί για να είναι άνθρωποι. Και φυσικά οι δυνάμεις καταστολής
βρήκαν ευκαιρία να εντείνουν τη καταστολή, όπως θα την εντείνουν και
γενικότερα τώρα --ο τέως «αντιμνημονιακός» Σαμαράς ήδη απείλησε ανοικτά
να εφαρμόσει τη συνταγή των Εγγλέζων συντηρητικών και να χώσει τους
κουκουλοφόρους νεολαίους στη φυλακή για να σαπίσουν για πολλά χρόνια...
Όμως
αυτό σημαίνει ότι καταδικάζουμε την κοινωνική έκρηξη, όπως άθλια έκανε
χθες σύσσωμη η «αριστερά» μας; Ακόμη και αν παρεισφρήσανε και
«κακοποιά» στοιχεία οποιουδήποτε είδους, όπως λένε, υπάρχει καμία
εξέγερση ή επανάσταση που δεν συνέβη το ίδιο; Φυσικά και μια εξέγερση
απλά αντιπροσωπεύει τη καταπιεσμένη λαϊκή οργή και δεν οδηγεί ποτέ σε
συστημική αλλαγή, αν δεν στηρίζεται σε συγκροτημένο πρόγραμμα με στόχους
για κοινωνική αλλαγή και τα μέσα για την επίτευξη της. Όμως ποτέ ένας
πραγματικός επαναστάτης, ή έστω «αντισυστημικός», δεν μπορεί να
καταδικάζει μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση, ιδιαίτερα μια σαν αυτή της 12
Φλεβάρη που ήταν ακόμη πιο προχωρημένη πολιτικά από αυτή του Δεκέμβρη
του 08, η οποία ήταν βασικά μια εξέγερση κατά της κρατικής βίας, ενώ η
τωρινή ήταν μια εξέγερση κατά της οικονομικής βίας του συστήματος,
βάζοντας έμμεσα θέμα αλλαγής του ίδιου του κοινωνικό-οικονομικού
συστήματος
Το
θέμα λοιπόν δεν είναι να καταδικάσουμε αφ’ υψηλού τη λαϊκή αντιβία, ως
άμορφη και αδιέξοδη που οδηγεί σε ένταση της καταστολής κ.λπ. Φυσικά
και η λαϊκή αντιβία έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Το θέμα είναι πώς
συμβάλλουμε ώστε η δύναμη της λαϊκής αντιβίας να μετασχηματιστεί σε
δημιουργική και οργανωμένη δύναμη που θα οδηγήσει αρχικά στην έξοδο από
την καταστροφική κρίση και θα βάλει στη συνέχεια τις βάσεις για ριζική
κοινωνική (συστημική) αλλαγή.
Με
άλλα λόγια, οι εξεγερσιακές συνθήκες που διαμορφώνονται και φαίνεται να
έχουν πάρει διαστάσεις που μπορεί να είναι μόνιμες από εδώ και πέρα, δεν είναι ικανές από μόνες τους να ανοίξουν το δρόμο για έξοδο από την καταστροφική κρίση,
ακόμα και αν αυτές οδηγούσαν σε εστίες αυτό-οργάνωσης και
αυτό-διαχείρισης δημόσιων χώρων ή/και εργοστασίων-εργασιακών χώρων στη
μισή Ελλάδα ή, ακόμη χειρότερα, αν απλά οδηγούσαν σε «αυτο-οργάνωση» της
διαχείρισης της φτώχειας, όπως προτείνουν «ελευθεριακοί» διαφόρων
ειδών, παίζοντας δηλαδή συμπληρωματικό ρόλο σε αυτόν των ΜΚΟ και της
...Εκκλησίας. Αυτο-οργάνωση για την αυτο-οργάνωση χωρίς μακροπρόθεσμους
στόχους για την κοινωνική αλλαγή, μέσα και πρόγραμμα για την επίτευξη
τους, είναι απλά λάϊφ-στάϊλ «αναρχισμός» που είναι εντελώς ανώδυνος για
το σύστημα, γι’ αυτό και συχνά και τον ενισχύει σαν μορφή «κοινωνικής
οικονομίας».
Γι’ αυτό και σήμερα γίνεται πιο μεγάλη ανάγκη από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία να
αγκαλιάσει το λαϊκό κίνημα που διαμορφώνεται άμεσα ένα στοιχειώδες
κοινό προγραμματικό Μέτωπο για έξοδο από τη σημερινή και κάθε κρίση,
όπως το Μέτωπο Εθνικής-Κοινωνικής Απελευθέρωσης που έχουμε προτείνει, (http://www.
- άμεση και μονομερής έξοδος από την ΕΕ και την Ευρωζώνη
- ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων
- παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους),
-
αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που έχει
περιέλθει, μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, στην ιδιοκτησία
των ξένων και ντόπιων ελίτ,
καθώς και μια σειρά συμπληρωματικών μέτρων. Τέτοια συμπληρωματικά μέτρα είναι:
-
η επανεισαγωγή της δραχμής και μερική υποτίμησή της με παράλληλη
μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές, καθώς και μέτρα ώστε να μην πληγούν
τα λαϊκά εισοδήματα και οι μικροκαταθέτες (π.χ. επιδοτήσεις των λαϊκών
στρωμάτων χρηματοδοτούμενες από τα έσοδα ενός σημαντικού φόρου στη
μεγάλη περιουσία),
- οι αυστηροί κοινωνικοί έλεγχοι στην κίνηση αγαθών κεφαλαίων και υπηρεσιών
-
η επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ-μνημονιακά επίπεδα με
παράλληλη επαναπρόσληψη των απολυμένων στον δημόσιο τομέα, ο οποίος θα
αναδιοργανωθεί ορθολογικά, στο πλαίσιο της γενικότερης αναδιάρθρωσης της
οικονομίας με βάση την αρχή της αυτοδυναμίας,
-
η κοινωνικοποίηση των Τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων παραγωγής,
συμπεριλαμβανομένων όλων των κλάδων που καλύπτουν βασικές ανάγκες και η
δημιουργία ενός πραγματικά λαϊκού συστήματος Υγείας, Εκπαίδευσης και
Κοινωνικών Υπηρεσιών που θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες και θα ελέγχεται
από τα λαϊκά στρώματα.
Σε
ένα δεύτερο στάδιο, θα έπρεπε να κτιστούν οι βάσεις μιας αυτοδύναμης
οικονομίας (είτε αυτή, στη μελλοντική απελευθερωτική κοινωνία, πάρει τη
μορφή κρατικό-σοσιαλιστικής οικονομίας, είτε μιας οικονομικής
δημοκρατίας σε μια Περιεκτική Δημοκρατία, είτε άναρχο-συνδικαλιστικής
κ.λπ.), δηλαδή να ληφθούν μέτρα για να ξανακτιστεί η παραγωγική δομή της
χώρας, που έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά μετά την πλήρη ενσωμάτωσή της
στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ιδιαίτερα μετά την ένταξή
μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, και να διαμορφωθεί ένα αντίστοιχο καταναλωτικό πρότυπο,
ώστε να μην οδηγηθούμε ποτέ πια σε κρίση σαν τη σημερινή, πράγμα που
προϋποθέτει την αποδέσμευση μας από τη διεθνοποιημένη οικονομία της
αγοράς.
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Η
ΛΑΪΚΗ ΟΡΓΗ και ΑΝΤΙΒΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ
ΔΥΝΑΜΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, Η
ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ
ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ
ΜΕ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
ΓΙΑ
ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΩΣ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
14 ΦΛΕΒΑΡΗ 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου