Ε, όχι και Συριζαίος!

Του Γαλαξιάρχη

Σε παιχνιδάκι ανακοινώσεων μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του Σύριζα μετατράπηκε η έφοδος της αστυνομίας στην κατάληψη «Βίλα Αμαλία», με πρόσχημα μία «ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών».

Ανακοινώσεις και βίντεο που τίποτε δεν έχουν να ζηλέψουν τα ανεκδιήγητα «Επίκαιρα» της περιόδου 1946-49, που απεικόνιζαν τα ανδραγαθήματα της «εθνικής κυβέρνησης» (πρώην δοσιλόγων) απέναντι στα τέρατα του «κομμουνιστοσυμμοριτισμού».

Διαβάζουμε λοιπόν στην επίσημη ανακοίνωση-απάντηση της Νέας Δημοκρατίας, που συνοδεύεται από την εξοργιστική σιωπή των σοσιαλδημοκρατών της συγκυβέρνησης:

«Οι κουκουλοφόροι της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το κάλεσμά τους να καεί η Αθήνα και οι περιουσίες των Ελλήνων έπεσε στο κενό, τώρα “κλαψουρίζουν”, επειδή η ΕΛ.ΑΣ. εφάρμοσε το νόμο και εξουδετέρωσε το στρατηγείο τους, τη Βίλα Αμαλίας. Για ένα μπορούν οι υπερασπιστές της ανομίας να είναι βέβαιοι: ‘Ότι η τρομοκρατία, σαφώς και δεν θα περάσει».

Όπως όλα δείχνουν το 2008 υπήρξε σημαδιακό για το κοινοβουλευτικό σύστημα περισσότερο από όσο νομίζαμε και με μεγαλύτερη διάρκεια. Εκείνο το ιδιόμορφο τρίπολο που διαμορφώθηκε μετά από το Δεκέμβρη των προεόρτιων της κρίσης, παραμένει ως και σήμερα σχεδόν απαράλλακτο, μόνο που μπολιάζεται πλέον από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Από τη μία οι αστικές δυνάμεις «τάξης και ηθικής» (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που διεξάγουν ένα νέο εθνικοπατριωτικό αγώνα εναντίον του αναρχοσυμμοριτισμού. Από την άλλη οι «ριζοσπάστες» του Σύριζα που ακόμη και σήμερα επιχειρούν άγρα κομματικής πελατείας μέσω της ψευδεπίγραφης συνομιλίας με τα κινήματα. Και στον τρίτο πόλο το «επαναστατικό» ΚΚΕ, να αποδεικνύει έκτοτε και καθημερινά ότι ουδέποτε η επανάσταση υπήρξε τόσο αναπόσπαστο μέρος του συστήματος, σε σημείο τέτοιο ώστε να το χρησιμοποιούν ως επικοινωνιακό υπόδειγμα οι αστοί πολιτικοί για τη σοβαρότητά του.

Το πινγκ-πονγκ στις πλάτες μίας κοινωνίας στην οποία τότε επικρατούσε ο ατομικισμός και σήμερα η απελπισία, όχι μόνο δεν σταμάτησε από εκείνες τις πρώτες ώρες μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αλλά κλιμακώθηκε – ειδικά από τότε που η Νέα Δημοκρατία επανήλθε κακήν-κακώς στη διακυβέρνηση της χώρας. Μόνο που τώρα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά σε σχέση με το 2008. Τώρα υπάρχει μία ναζιστική ατζέντα που ξεδιπλώνεται καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας (αν και όχι μόνο) και ειδικότερα στην περιοχή πέριξ της Αχαρνών. Τώρα υπάρχει και το τερατούργημα της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης, που νομιμοποιεί πράξεις αυταρχισμού, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την άθλια προπαγάνδα ψυχροπολεμικού τύπου. Αυτή τη σπέκουλα πάνω στην υπαρκτή πτώχευση, οικονομική, θεσμική, κοινωνική και ιδεολογική.

Με την σαμαρική δεξιά στο τιμόνι και το βενιζελικό κέντρο αντάμα με την κουβελική αριστερά να επιβαίνουν στο άρμα του νεοταγματασφαλισιμού, η εξουσία επέλεξε να παίξει με το λεπτό κορδονάκι που ακόμη κρατάει κλειστό τον ασκό του εμφυλιακού Αιόλου. Επελέγη ο (θεωρητικά) εύκολος στόχος των αναρχικών, για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την παραδοσιακή περιθωριοποίηση του χώρου, τα μικροαστικά αντανακλαστικά της κομματικής πελατείας και -το πιο επικίνδυνο- τη δημοσκοπική γιγάντωση της Χρυσής Αυγής. Ειδικά αυτή η τελευταία, από την οποία η μνημονιακή ΝΔ δεν έχει τίποτε να περιμένει, καθώς άλλοι είναι οι λόγοι για τους οποίους ένα μέρος του παραδοσιακού της κοινού της έστρεψαν την πλάτη, είναι που μετατρέπει όχι μόνο το Σαμαρά και την κουστωδία του, αλλά και τους σερνάμενους Βενιζέλο και Κουβέλη, σε υπηρετικό προσωπικό της νεοναζιστικής ατζέντας.

Βέβαια στόχος δεν είναι οι αναρχικοί, αλλά η κοινοβουλευτική πελατεία. Γι’ αυτό η Βίλα Αμαλία μετατρέπεται σε «στρατηγείο της Νεολαίας του Σύριζα» στα επίσημα κυβερνητικά χείλη. Το κοινοβουλευτικό μερίδιο της ΝΔ δεν απειλείται από τους αναρχικούς, αλλά από την αλματώδη διεύρυνση των (περιστασιακών) ψηφοφόρων του Σύριζα και τη μετανάστευση παραδοσιακής πελατείας στη Χρυσή Αυγή. Με Σαμαρά όμως επικεφαλής και Μουρούτη-Κεδίκογλου σε θέσεις υπασπιστών, η σοβαρότητα, η πολιτική διορατικότητα, ακόμη και η στοιχειώδης ευφυΐα πάει περίπατο. Με Σπύρο (Άδωνι) Γεωργιάδη μιντιακό καραγκιοζοπαίκτη και Φαήλο Κρανιδιώτη ιδεολογικό think tank, ακόμη κι εκείνη η άθλια, λαϊκίστικη, εμφυλιακή Δεξιά του πρώην λαδέμπορα, φαντάζει πολιτικός ογκόλιθος δίπλα σε αυτό το παρεάκι ακροδεξιών πλιατσικολόγων.

Το κακό λοιπόν είναι ότι η Νέα Λαϊκή Δεξιά νιώθει ότι απειλείται από την πιο νερόβραστη και ακίνδυνη έκφραση της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς, σε σημείο τέτοιο που να αδιαφορεί για την κατάσταση της κοινωνίας και να πυροδοτεί με κάθε τρόπο εμφυλιακές καταστάσεις. Φοβισμένοι και ταυτόχρονα επικίνδυνοι. Ηλίθιοι και συνάμα δολοφόνοι.

Πάντως, αν ήμουν στη θέση κάποιου από τους οκτώ συλληφθέντες της Βίλας Αμαλία, θα εξέφραζα την αγανάκτησή μου στον εισαγγελέα:

«Τι θέλεις άνθρωπέ μου; Βομβιστής; Συμμορίτης; Ναρκομανής; Τρομοκράτης; Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ!»

Zaphod