«Αν δεν μπορεί η αστυνομία, ας επέμβει ο στρατός να βάλει τάξη» είχε αποφανθεί δημοσίως ο Στέφανος Μάνος τον Δεκέμβριο του 2008, για τα όσα ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Είχε προηγηθεί στις 8 Δεκεμβρίου η έκτακτη σύγκληση της Κυβερνητικής Επιτροπής, κατά τη διάρκεια της οποίας, όπως άφηναν να διαρρεύσει στα ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, θα έθετε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αν και δίχως να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος, περί πολιορκίας.
Από τον Γρηγορόπουλο στους βασανισμούς
Ο δολοφονικός πυροβολισμός εκείνης της νύχτας της 6ης Δεκεμβρίου, πυροδότησε μια εξέγερση που αναμφίβολα αποτέλεσε σταθμό στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν η ραγδαία ανατροπή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού τοπίου, είχε ως επακόλουθο την ολοένα εντεινόμενη αντίδραση της κοινωνίας. Και η απάντηση του κράτους είναι η ολοένα εντεινόμενη περιστολή των ελευθεριών και η απολύτως αυταρχική αστυνομική καταστολή. Το γεγονός πιστοποιείται από την ωμή αστυνομική βία στον δρόμο –μάρτυρες της οποίας γινόμαστε σε κάθε διαδήλωση– μέχρι τα βασανιστήρια σε βάρος των αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ.
Το κράτος δεν μπήκε ποτέ επισήμως σε Έκτακτη Ανάγκη –όσο κι αν ο πρωτοσύμβουλος του πρωθυπουργού Φαήλος Κρανιδιώτης, αρθρογραφεί ζητώντας την «εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος περί καταστάσεως πολιορκίας, παραδειγματική τιμωρία των ενόχων [σ.σ. της κρίσης] με συνοπτική διαδικασία και νομιμοποίηση της με δημοψήφισμα και παράλληλη εκλογή Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Για να περάσουμε στη Νέα Ελληνική Πολιτεία... στη "Νέα Μεταπολίτευση" που λένε».
Τα ίδια αυτά ΜΜΕ αποκρύπτουν συστηματικά τα όσα διαδραματίζονται στους διαδρόμους της ΓΑΔΑ και στους δρόμους τη πόλης. Στο παιχνίδι εσχάτως και η δημόσια τηλεόραση, η οποία λογοκρίνει εκπομπές που τόλμησαν να αναφερθούν στην υποτιθέμενη μήνυση που θα έκανε ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας στον Guardian, καθώς όπως είχε ισχυριστεί στη Βουλή, οι καταγγελίες περί βασανιστηρίων που δημοσίευσε η εφημερίδα ήταν ψευδείς, γεγονός που θα αποδεικνυόταν από τις ιατροδικαστικές εκθέσεις. Οι εκθέσεις βγήκαν, πιστοποίησαν βασανισμούς, οι παρουσιαστές το είπαν και η εκπομπή διεκόπη προσωρινώς…
Ενδεικτικό του πνεύματος είναι και το άρθρο με αφορμή το θέμα που δημοσίευσε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Νίκος Σίμος, στην Καθημερινή (11/11/12). Σε αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται ότι «το μεγάλο κακό στην ελληνική πολιτική σκηνή, αλλά και στην κοινωνία που έγινε εξαιτίας της δικτατορίας –και το οποίο ζούμε επί μία τριακονταετία και πλέον – είναι ότι η έννοια της δημοκρατίας ξεχείλωσε»…
ΒΗΜΑ στην προπαγάνδα
Κι αν για τον παραληρηματικό πρωτοσύμβουλο του πρωθυπουργού, τον προερχόμενο από το εθνικιστικό «Δίκτυο 21» είναι αναμενόμενη η στρατολαγνεία, να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ο πρώην σοσιαλιστής πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο τότε υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης, αυτοί που έθρεψαν τις διαρροές περί επιχειρούμενου πραξικοπήματος. Έτσι τουλάχιστον αιτιολόγησαν στα ξένα Μέσα Ενημέρωσης την απόφασή του Παπανδρέου για δημοψήφισμα πριν τη σύνοδο της G20 στις Κάννες. Είχαν φροντίσει κιόλας δύο ημέρες πριν τη σύνοδο, την 1η Νοεμβρίου του 2011, να αποκεφαλίσουν την «ύποπτη» στρατιωτική ηγεσία.
Απορίας άξιο ωστόσο παραμένει το πώς και το γιατί οι δύο τουλάχιστον από τους τέσσερις «πραξικοπηματίες», υπουργοποιήθηκαν αμέσως μετά. Ο μεν αρχηγός του στρατού Φραγκούλης Φράγκος, έγινε υπουργός Άμυνας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου, ο δε αρχηγός του ναυτικού Δημήτρης Ελευσινιώτης (αυτός που συνυπέγραψε την παραλαβή του υποβρυχίου «Παπανικολής» με τον κ. Βενιζέλο) είναι σήμερα υφυπουργός Άμυνας. Υπουργοποιεί επικίνδυνους πραξικοπηματίες η αστική δημοκρατία;
Όσοι πάντως έχουν την εμπειρία και τα εργαλεία να διαβάσουν κάτω από τις γραμμές, εντοπίζουν αρκετά ενδιαφέροντα σημεία στο επίμαχο δημοσίευμα. Συνομιλώντας με κάποιους εξ αυτών, στην ερώτηση «γιατί ξαφνικά επαναφέρεται μια σαθρή ιστορία χωρίς ουσιαστικά στοιχεία;», σε ένα τουλάχιστον σημείο συμφωνούν όλοι: «Πρώτα απ’ όλα η τρομοκράτηση του κοινού. Τον Οκτώβριο θα ανακοινώνονταν νέα μέτρα. Αναμφίβολά θα είχαμε και κοινωνικές αντιδράσεις».
Αν μάλιστα καταδυθεί κανείς βαθύτερα σε αυτό το κείμενο φτάνει στο εξής ενδιαφέρον σημείο: «“Ο Στρατός πάντοτε έρχεται στο τέλος ως από μηχανής Θεός και όχι στην αρχή του έργου”παρατηρεί με νόημα υψηλόβαθμο πολιτικό στέλεχος του ΠαΣοΚ. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, οι στρατιωτικοί θα αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση για να αποκαταστήσουν την τάξη σε μια Ελλάδα στην οποία η Αθήνα και άλλα αστικά κέντρα θα θύμιζαν Δεκέμβριο 2008. Η αναπόφευκτη... “παρενέργεια” θα μπορούσε να ήταν η κατάλυση της Δημοκρατίας, η αναστολή της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η αποχώρηση από την ευρωζώνη».
«Strike!» αναφωνεί γελώντας ο συνομιλητής μου, πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος. «Σε μια φράση έχεις επαναφορά στη μνήμη του “φιλήσυχου πολίτη” του Δεκέμβρη του ΄08 ως “χάος”, υπονοούμενα για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, τη μόνιμη επωδό: μνημόνιο και μέτρα ή αλλιώς χάος και έξοδος από την Ε.Ε και ασφαλώς την νομιμοποίηση της κρατικής καταστολής υπό τον κίνδυνο πραξικοπήματος και υπό το δόγμα: το μη χείρον βέλτιστον».
Η περίπτωση Φράγκου
Αναγκαζόμαστε και πάλι να προχωρήσουμε σε δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις, παρέα με εμπειρότερους σε στρατιωτικά ζητήματα συναδέλφους. «Αν διαβάσεις προσεκτικά το κομμάτι, θα δεις ότι τα ονόματα των τεσσάρων αναφέρονται μία φορά στην αρχή. Τίποτα μεμπτό γι’ αυτούς δεν προκύπτει».
Αναζητώντας το προφίλ του Φράγκου, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριξαν ότι πρόκειται για πολιτική εφεδρεία του συστήματος. Ότι ήθελε να πολιτευτεί και στις τελευταίες εκλογές αλλά δεν του εξασφάλιζαν εκλόγιμη θέση στο επικρατείας της Ν.Δ –είχαν να φροντίσουν και την κ. Μπακογιάννη. Ότι του είχαν τάξει την ηγεσία της ΕΥΠ αλλά δυσανασχέτησαν οι απόστρατοι της Ν.Δ. Κάποιοι εκ των «εχθρών» φτάνουν μάλιστα να ισχυριστούν ότι «κρίνοντας κανείς και από τις ήπιες αντιδράσεις του μετά το δημοσίευμα, μάλλον δεν πρέπει να τον στεναχώρησε και πολύ. Μάλλον διαφήμιση του έκαναν πάνω στην ώρα που έβγαζε το νέο του βιβλίο». Το βιβλίο του κ. Φράκου «Ποια Τουρκία; Ποιοι Τούρκοι;» εκδόθηκε από τον οίκο Λιβάνη, παρουσιάστηκε στις 25 Οκτωβρίου, ενώ γι’ αυτό μίλησαν οι Σοφία Βούλτεψη, Λιάνα Κανέλλη, Γιώργος Λιάνης, οι καθηγητές Ιωάννης Μάζης και Κώστας Φωτιάδης. Σύσσωμο το πάνελ απέρριψε τουλάχιστον ως ανακριβή τα περί πραξικοπήματος, ενώ στην εκδήλωση παραβρέθηκαν από τον Μανώλη Γλέζο μέχρι επιχειρηματίες όπως ο Θ. Αγγελόπουλος και ο Πρ. Εμφιετζόγλου.
Πάνω στην ώρα έρχεται ένα ακόμα άρθρο για τον Φράγκο υπό τον τίτλο «Πραξικόπημα χωρίς βία» αυτή τη φορά από το protagon.gr και το υπογράφει η Τζίνα Δαβιλά (11/11/12). Εδώ μάλλον οι διπλές και τριπλές αναγνώσεις περιττεύουν. Ο διθυραμβικός σχολιασμός φτάνει μάλιστα ως τους σημείου να προτείνει σε «αυτό το μυαλό που δεν είναι μπετόν […] να οργανώσει ένα ... “πραξικόπημα” με όρους φραγκεϊκούς. Πριν άλλοι, νοσηροί και επικίνδυνοι, το πράξουν με όρους σχιζοφρενικούς». Αν μάλιστα λέει «χρησιμοποιούσε και τον στρατό, θα ήταν από τις περιπτώσεις που οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα αποδεικνύονταν καταστροφικές».
Απόστρατος αξιωματικός με τον οποίο συνομιλούμε και ο οποίος όπως διαπιστώνουμε ανήκει στους «φίλους», γίνεται έξω φρενών με τα περί πραξικοπήματος. Αν και ο Φράγκος μπήκε πρώτος στην σχολή Ευελπίδων το ’70 και αποφοίτησε επίσης πρώτος το ’74, με διάφορες φήμες να τον ακολουθούν, ο απόστρατος αξιωματικός είναι κατηγορηματικός για το δημοκρατικό του χαρακτήρα. Τον στρατό σε ρόλο αστυνομικής φρουράς για να φυλάει την παρέλαση πάντως, «δεν τον κατέβασε ο Φράγκος…».
Η 71η Ταξιαρχία και η καταστολή πλήθους
Όσο λοιπόν η προσοχή μας διασπάται με «καλά» και «κακά» πραξικοπήματα, μια ΝΑΤΟική μονάδα, η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία, έχει βρεθεί μέσα σε ένα χρόνο από το Κιλκίς στη Μεσογείων.
Η συγκεκριμένη μονάδα ανήκει στο ΝΑΤΟϊκό Στρατηγείο της Θεσσαλονίκης, ο έλληνας επικεφαλής της είναι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστή όταν οι βουλευτές Άγγελος Τζέκης, Γιάννης Ζιώγας, Σοφία Καλαντίδου του ΚΚΕ και ο Θοδωρής Δρίτσας του ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή, για την άσκηση καταστολής πλήθους με την ονομασία «Καλλίμαχος» που πραγματοποίησε η 71η Ταξιαρχία στις 4 Φεβρουαρίου του 2011 στο Κιλκίς.
Ο τότε υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης, δηλώνει άγνοια. Ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής χαρακτήρισε «ευφάνταστα» τα σενάρια που την συνέδεαν με την επικείμενη απεργία της 13ης Φεβρουαρίου και την γενικότερη καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων. «Είναι στο πλαίσιο της ΝΑΤΟϊκής εκπαίδευσης και αφορά τις αποστολές στο εξωτερικό» λένε. Νέες ασκήσεις επαναλαμβάνονται και το καλοκαίρι του 2011 επί «Αγανακτισμένων» (7 ως 9 Ιουνίου). Το τελευταίο διάστημα έχουν πραγματοποιηθεί άλλες δύο με την τελευταία στις 14 Νοεμβρίου 2012. Όλες βρίσκονται στο πλαίσιο των οδηγιών του ΝΑΤΟ για προετοιμασία σε περίπτωση κοινωνικής αναταραχής, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται τι ακριβώς ορίζεται ως «κοινωνική αναταραχή».
Η χαριστική βολή δίνεται με την εισβολή στο Πεντάγωνο των απλήρωτων ναυτεργατών του Σκαραμαγκά στις 4 Οκτωβρίου. Για κάποιον περίεργο λόγο η ΓΑΔΑ απέρριψε έγγραφη αναφορά για τη διάθεση δύο διμοιριών, που πάντα διέθετε στις συγκεντρώσεις στο ΥΕΘΑ, και έτσι οι εργάτες έφτασαν στον προαύλιο χώρο του Πενταγώνου. Την επομένη κιόλας, μέλη της 71ηςΤαξιαρχίας ή αλλιώς τα «χακί ΜΑΤ», όπως τα λένε στη στρατιωτική αργκό, κατεβαίνουν στη Μεσογείων με σκοπό την φύλαξη του Πενταγώνου και την εκπαίδευση των Στρατονόμων.
Την ημέρα επίσκεψης της Άνγκελα Μέρκελ, το Πεντάγωνο μετατρέπεται σε φρούριο. Στρατιώτες της 71ης Ταξιαρχίας και οι στρατιωτικές δυνάμεις του Πενταγώνου βρίσκονται σε κατάσταση ετοιμότητας, μοιράζεται οπλισμός, παντού περιπολούν ένοπλοι, ενώ στις πύλες έχουν τοποθετηθεί τεθωρακισμένα Μ113. Στην ιστοσελίδα onalert.gr, που ασχολείται με στρατιωτικά θέματα, κάνουν την εξής παρατήρηση: «Τα μέτρα που έχουν ληφθεί από το πρωί στο ΥΕΘΑ αποτελούν περισσότερο ένα μήνυμα προς ολόκληρη τη κοινωνία, παρά μέρος ενός σχεδίου ασφαλείας του ΥΕΘΑ». Χαρακτηριστικό είναι ότι στρατιώτες της 71ης θα τοποθετηθούν ως φύλαξη και στη Λέσχη Αξιωματικών για να αποτρέψουν τον κίνδυνο πιθανής κατάληψής της από τους στρατιωτικούς που διαδηλώνουν κατά των περικοπών των μισθών τους.
Το αποκορύφωμα είναι η παρουσία του στρατού στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Και πάλι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας καταθέτει φωτογραφία που δείχνει τα στρατιωτικά τμήματα να βρίσκονται μπροστά από τους πολίτες και ρωτά αν είχε εκδοθεί διαταγή για τον ρόλο των ενόπλων τμημάτων σε αυτή την αποστολή. Όπως μαθαίνουμε, η εντολή ήταν προφορική. Μια εύλογη ερώτηση θέτει η ιστοσελίδα bloko.gr σε αξιωματικό της Αστυνομίας αναφορικά με το ενδεχόμενο κάποιος από τους διαμαρτυρόμενους θεατές να χτυπούσε ένα, στρατιώτη... Τί θα έκανε και πως θα αντιδρούσε; «Εάν ο στρατιώτης δεχόταν επίθεση, είχε δύο νομικές επιλογές. Ή να κάτσει και να συνεχίσει να δέχεται τα χτυπήματα, ακόμα και να τραυματιστεί και στη συνέχεια να στραφεί είτε ο ίδιος όταν απολυθεί είτε οι γονείς του νομικά εναντίον του δημοσίου για έκθεση του σε κίνδυνο, είτε ν' αντιδράσει, ν' ανταποδώσει τα χτυπήματα και να συλληφθεί και να του αποδοθούν κατηγορίες, καθώς καμία νομική διάταξη δεν νομιμοποιεί ούτε την εκεί παρουσία του, πολύ δε περισσότερο την αντίδραση του. Συνεπώς οι επιλογές του στρατιώτη είναι ασφυκτικά περιορισμένες. Ή δαρμένος, ή κατηγορούμενος».
Όμως ο βουλευτής επισημαίνει και κάτι ακόμα: η εμφάνιση του στρατού σε αστυνομικό ρόλο έγινε σε περίοδο που το υπουργείο Άμυνας εξετάζει το ενδεχόμενο με υπουργική απόφαση να τοποθετήσει τη στρατονομία περιφερειακά των στρατοπέδων, δηλαδή και εκτός αυτών…
Η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας
Για την ώρα τουλάχιστον, το Σύνταγμα του έστω και οριακού δημοκρατικού μας πολιτεύματος, δεν προβλέπει την παρέμβαση του στρατού και έτσι τα σχέδια της ηγεσίας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης για την αναβάθμιση της καταστολής περιορίζονται στις υπάρχουσες αστυνομικές δυνάμεις.
Στα υπόλοιπα μέτρα. Αν είστε από αυτούς που παρακολουθούν το κανάλι της Βουλής, ίσως ακούσατε στη συνεδρίαση της 17ης Οκτωβρίου, τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια, να προαναγγέλλει εντέχνως τη δημιουργία μιας νέας μονάδας με σκοπό, όπως τουλάχιστον διατείνεται, να αντιμετωπίσει το βαρύ έγκλημα (η σκέψη αυτή επαναλαμβάνουμε, είχε γραφτεί ήδη από τον Αύγουστο ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν η ίδια επιτροπή κατά την οποία συζητήθηκαν τα βασανιστήρια, τα οποία μέχρι σήμερα αρνείται).
Με τη φράση «με το όπλο των 9 χιλιοστών είναι εξαιρετικά δυσχερής η αντιμετώπιση των κακοποιών με τα καλάσνικοφ» άρχισε να μας προετοιμάζει για μια ακόμα κατασταλτική ομάδα, που θα περιπολεί σε όλη την Αττική αρχικά με βαρύ οπλισμό. Συζητώντας με έμπειρο ρεπόρτερ αστυνομικών θεμάτων, καταλήγουμε στο κοινό συμπέρασμα ότι τέτοια ομάδα, προορισμένη δηλαδή να αντιμετωπίσει το βαρύ έγκλημα υπάρχει ήδη. Είναι τα ΟΠΚΕ. Τι κρύβεται λοιπόν πίσω και από αυτό;
«Στην ουσία ετοιμάζουν τρεις κλάδους: ασφάλειας, τάξης και μετανάστευσης –σε αυτόν θα ενταχθεί και το υποτιθέμενο παρατηρητήριο ρατσιστικής βίας. Οι νέες αυτές μονάδες που προαναγγέλλουν θα είναι στρατιωτικού τύπου. Το μήνυμα που εκπέμπει το Υπουργείο, από τον Χρυσοχοϊδη ακόμα, είναι η ολοένα αυξανόμενη περιστολή των ατομικών ελευθεριών. Ξεκίνησαν με τις κάμερες και τις παρακολουθήσεις των τηλεπικοινωνιών –όχι εύκολα αντιληπτά πράγματα στην καθημερινότητα (αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να κάνουν 10.000 ταυτόχρονες παρακολουθήσεις). Τώρα βγάζουν βαρύ οπλισμό στον δρόμο. Ο σκοπός τους είναι η εμπέδωση της αστυνομικής παρουσίας και μόνο».
Φιλολογία και φόβος
Συνοψίζοντας, η φιλολογία περί πραξικοπήματος, όπως καταγράφηκε στην επικαιρότητα, βασίστηκε πράγματι σε ανύπαρκτα στοιχεία – όμως, η «πραξικοπηματολογία» ιστορικά όχι μόνο δεν αντιβαίνει στην πιθανότητα εκτροπής αλλά συχνά την προετοιμάζει. Η εκτροπή, όταν έρχεται, έρχεται από αναπάντεχο σημείο.
Και κάπου μέσα σε όλα αυτά, τα πιο δικτυωμένα, «διαπλεκόμενα» ΜΜΕ, αλλά και στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, ανοίγουν κουβέντα για το στράτευμα
Πηγή: τεύχος 12 του περιοδικού UNFOLLOW
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου