Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο Βερολίνο

Συνεχίζει  την εχθρική στάση της,  η ηγεσία της ΓΣΕΕ προς την εργατική πλειοψηφία, ως κοινωνικός εταίρος, συνεργάτης της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και της εργοδοσίας στα πλαίσια του συστήματος της εκμετάλλευσης. Αποδεχόμενη  την εθνική οικονομία, δηλαδή την καπιταλιστική οικονομία και κερδοφορία ως κριτήριο και δεδομένο, κάνοντας διαπραγμάτευση εντός των ορίων της.
Αποδεχόμενη όλες τις επιλογές του κεφαλαίου ευρώ-Ε.Ε. Τσιμουδιά για την ανάγκη της  μονομερής διαγραφής του χρέους, και της ανατροπής συνολικά της αντεργατικής επίθεσης που εξαπολύει ο κόσμος του κεφαλαίου.

Διαβάζουμε στην dw.de:

«Την ΓΣΕΕ στο παγκόσμιο συνέδριο των συνδικάτων εκπροσώπησε ο πρόεδρός της, Γιάννης Παναγόπουλος. Μιλώντας στην Deutsche Welle για το συνέδριο δήλωσε τα εξής: 

“Θέσαμε το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης και της προσπάθειας που πρέπει να γίνει για να βγει η χώρα από την κρίση. Η Διεθνής Συνδικαλιστική Οργάνωση έχει κάνει μια παγκόσμια έρευνα, όπου δυστυχώς έχουμε τη θλιβερή πρωτιά απ' όλη την ΕΕ οι εργαζόμενοι της χώρας να θεωρούνται οι χειρότερα αμειβόμενοι και να επικρατούν οι χειρότερες εργασιακές σχέσεις”. Όπως προκύπτει από την έρευνα που συμπεριλαμβάνει 139 χώρες, οι συνθήκες για τους εργαζομένους στην Ελλάδα όσον αφορά τη νομική και πραγματική προστασία των δικαιωμάτων τους είναι χειρότερες από ότι στην Ινδονησία και την Καμπότζη. Στο Βερολίνο ο κ. Παναγόπουλος συναντήθηκε, μεταξύ άλλων, με τον υφυπουργό εξωτερικών Μίχαελ Ροτ, με την εκπρόσωπο του υφυπουργού εργασίας Γεργκ Άσμουσεν, ο οποίος ασθένησε, με την πρόεδρο της ομάδας γερμανοελληνικής συνεργασίας της γερμανικής βουλής και πολιτικό του κόμματος «Η Αριστερά», Ανέτε Γκροτ. Σε όλους ο Γ. Παναγόπουλος έθεσε το ζήτημα της καταπολέμησης της νεανικής ανεργίας αλλά και το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, το οποίο πρέπει ναι μεν να διευθετηθεί αλλά όχι στη βάση μιας πολιτικής «ακραίας λιτότητας», αλλά στη βάση της ανάπτυξης και της απασχόλησης.»

Η μόνη απάντηση απέναντι στον εργοδοτικό και  υποταγμένο συνδικαλισμό του κοινωνικού εταιρισμού, ένα ταξικά ανασυγκροτημένο κίνημα που θα είναι αντίπαλος της εργοδοσίας, του κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Θα θεωρεί σαν κριτήριο δράσης του τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα. Θα έχει ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα του κεφαλαίου, τα κέντρα εξουσίας και το κράτος, από την αστική πολιτική.  Θα βασίζεται στη δύναμη των ίδιων των εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα. Θα προωθεί την ταξική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε ένα πρόγραμμα ενοποίησης της πάλης και όχι «εξαίρεσης» ή διαμαρτυρίας.

taxiki.blogspot.gr