Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις: Χωροφύλακας των λαών της Ανατολικής Μεσογείου

ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΥ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ-ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΠΛΙΑ ΤΟΥΣ

Οι τελευταίες ασκήσεις μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-ΗΠΑ φυσικά δεν αποτελούν το αντίπαλο δέος στην Τουρκία του Ερντογάν, που σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να μείνει εκτός της μοιρασιάς από την λεηλασία του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου (ήδη προωθείται νέο σχέδιο Ανάν στην Κύπρο και έχει ανοίξει για τα καλά η συζήτηση για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, με κυρίαρχο τον ρόλο των αμερικανικών εταιρειών). Καθώς τα συμβόλαια μοιράζονται, τα τρυπάνια ενεργειακών μεγαθηρίων έχουν αναλάβει δράση, νέοι δρόμοι ενέργειας χαράσσονται και οι Έλληνες εφοπλιστές δίνουν δυναμικό παρόν, έχουμε τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε ότι:

Ø  Οι εξελίξεις που συνδέονται με την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της περιοχής αναβαθμίζουν γεωστρατηγικά το ρόλο Τουρκίας-Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου, που ανεξάρτητα τις μεταξύ τους αντιθέσεις, συμμαχούν με τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, με αντικειμενικό στόχο να καρπωθούν τον τεράστιο πλούτο και να συμβάλλουν στο μετριασμό της ευρωπαϊκής ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία.    

Ø  Η Ρωσία του Πούτιν, που οφείλει το σημαντικότερο μερίδιο της ανάκαμψης της και της αναβάθμισης του παγκόσμιου ρόλου της στον ενεργειακό τομέα,  διαισθάνεται ήδη τις συνέπειες των σημαντικών αυτών εξελίξεων, που συνδέονται άμεσα με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, ωθείται να υπογράψει στρατηγικής σημασίας ενεργειακή συμφωνία με την Κίνα, καθώς αναζητά πελάτη αντιστάθμισμα στην αμφισβητούμενη ευρωπαϊκή αγορά.

Οι μεγάλοι, προς το παρόν, χαμένοι του αυθαίρετου καθορισμού ΑΟΖ και της εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο είναι η Συρία, ο Λίβανος και η Γάζα. 

Η τεράστια επομένως κλοπή πλούτου από τους λαούς της περιοχής και η διεκδίκηση διευρυμένου ρόλου στη  περιοχή, ωθεί επιπλέον στη διαμόρφωση του Άξονα Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ και σε στρατιωτικές συνεργασίες των παραπάνω παικτών με τις ΗΠΑ. Παράλληλα, η Κυπριακή Δημοκρατία, αναβαθμισμένη γεωστρατηγικά και καταλαμβάνοντας κεντρική θέση στους σχεδιασμούς του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού ακολουθεί πολιτική καρότου-μαστιγίου. Ο Λίβανος, που απειλείται με εμφύλιο, απόρροια της Συριακής κρίσης, των εσωτερικών του αντιθέσεων και την ανάγκης  ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ισραήλ να ανατραπεί ο άξονας Ιράν-Συρίας-Χεζμπολάχ-Χαμάς, ξαφνικά καταλήγει σε συμφωνία συνεκμετάλλευσης με την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Γιώργος Λακκοτρύπης, ο οποίος πραγματοποίησε την περασμένη Παρασκευή 30/05/2014 επίσκεψη στη Βηρυτό, είχε συναντήσεις με τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας και με αξιωματούχος της Αρχής Πετρελαίων. Ο κ. Λακκοτρύπης είπε πως «ουσιαστικά είναι παρόμοια συμφωνία με αυτή που υπογράψαμε με την Αίγυπτο τον Δεκέμβριο του 2013 και διέπει τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστούμε τις περιπτώσεις όπου έχουμε κοινά κοιτάσματα». Παρόμοια συμφωνία, όπως επισήμανε ο Γιώργος Λακκοτρύπης, διαπραγματεύεται η κυβέρνηση και με το  Ισραήλ. Ο υπουργός Ενέργειας εξήγησε στη συνέχεια πως «με τον Λίβανο έχουμε κοιτάσματα των τεμαχίων 2, 3 και 9 που συνορεύει με την ΑΟΖ της γείτονος χώρας, και οι ίδιοι ετοιμάζονται εδώ και αρκετό καιρό, μάλλον θα έχουμε κι άλλες καθυστερήσεις για την αδειοδότησή τους. Φαίνεται ότι δεν θα προχωρήσουν σύντομα».

Αυτό είναι το πολιτικό πλαίσιο  για την πραγματοποίηση σειράς σημαντικών ασκήσεων που αφενός στοχεύουν στην τρομοκράτηση όσων ενδεχομένως αμφισβητήσουν την Νέα Καπιταλιστική Ιμπεριαλιστική Τάξη που επιβάλλεται σε αυτή τη γωνιά της Μεσογείου, αλλά και να προετοιμαστεί για την αντιμετώπιση των όποιων πράξεων εκδίκησης ή ακόμη και αναζωπύρωσης πολεμικών καταστάσεων.

Δεν πρόκειται για κινήσεις που στοχοποιούν μόνο τους εξωτερικούς εχθρούς των συγκεκριμένων αστικών κρατών.Καταρχήν, όπως δείχνει και η εμπειρία καταστολής των αγωνιστών του «Στόλου της Ελευθερίας» από τις κυβερνήσεις Ελλάδας-Κύπρου (και μάλιστα της αριστερής κυβέρνησης ΑΚΕΛ),  με χαρακτηριστικό επεισόδιο το σαμποτάζ από δύτες που πραγματοποιήθηκε στο πλοίο Τζουλιάνο (2011) το οποίο βρισκόταν αγκυροβολημένο σε ελληνικό λιμάνι, στράφηκαν ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, τα κοινωνικά κινήματα. Ας θυμηθούμε εξάλλου και την πρόσφατη ανατίναξη στην «Κιβωτό της Γάζας» (29-4-2014), το πλοίο που θα επιχειρούσε να σπάσει τον παράνομο ισραηλινό αποκλεισμό ξεκινώντας το ταξίδι του από εκεί, στο πλαίσιο μιας διεθνούς πρωτοβουλίας. Αποκορύφωμα βεβαίως υπήρξε η μαζική δολοφονία από τον ισραηλινό στρατό, εννέα ακτιβιστών που επέβαιναν στο πλοίο Mavi Marmara, το ποίο επιχειρούσε να σπάσει τον αποκλεισμό με τον Στόλο για τη Γάζα.

Αν σταθμίσουμε τις παραπάνω προσεγγίσεις για την επιθετικότητα του ελληνικού κράτους εναντίον του Παλαιστινιακού λαού και των διεθνών κινημάτων αλληλεγγύης, με την απαίτηση ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Συρία, που εξέφρασε με μοναδική σφοδρότητα ο Έλληνας ΥΠΕΞ Ευ.Βενιζέλος, εναντίον του Καθεστώτος Άσαντ, με πρόσχημα την επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων-που αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες χρεώνουν σε Τούρκους πράκτορες, εξυπηρετώντας και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ για μετατροπή της Μεσογείου σε Αμερικανική Λίμνη (που τελικά αναπροσαρμόστηκαν εξαιτίας του ρίσκου γενικότερης ανάφλεξης και των αντιδράσεων κυρίαρχων κύκλων που έθεταν ζήτημα αδυναμίας επιβολής). Με την παρουσία πλοίων του ελληνικού πολεμικού Ναυτικού στα χωρικά ύδατα του Λιβάνου, στο πλαίσιο της διεθνούς επιχείρησης “UNIFIL”, που ακολούθησε τη βάρβαρη ισραηλινή επίθεση στο Νότιο Λίβανο και το βομβαρδισμό της Βηρυτού. Έχοντας ως αποστολή την εφαρμογή της απόφασης 1701 του ΟΗΕ, η οποία προέβλεπε την απαγόρευση επανεξοπλισμού της Χεζμπολάχ.Η Ναυτική Δύναμη που συγκροτήθηκε MARITIME TASK FORCE εκτελεί περιπολίες και διενεργεί ελέγχους στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο έξω από τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου (12 νμ.).

Γίνεται εύκολα κατανοητό από όλους ότι το ελληνικό κράτος επιτελεί ρόλο χωροφύλακα στην Ανατολική Μεσόγειο. Και τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις όχι εξαιτίας της εξάρτησης του αστικού κατεστημένου, αλλά γιατί διεκδικεί την αναβάθμιση του ρόλου του, γιατί  έχει πολλά ιδία οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα να εξυπηρετήσει…

Ας επιστρέψουμε όμως στις ασκήσεις που πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Έχει ιδιαίτερη σημασία να εξετάσουμε το ποιοι συμμετέχουν, με τι μέσα, ποια είναι τα σενάρια των επιχειρήσεων και τι μηνύματα στέλνουν, σε εχθρούς και φίλους. Κοινός παρανομαστής όλων αυτών  ο αντιτρομοκρατικός αγώνας, η αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών, η εφαρμογή των δογμάτων άμυνας-ασφάλειας, ενώ δεν λείπει και η αντιμετώπιση του ενδεχόμενου ευρύτερης ανάφλεξης.

Στρατιωτική άσκηση με την κωδική ονομασία Noble Dina 14‏

Η μεγάλη τριεθνής (ΗΠΑ- ΙΣΡΑΗΛ- ΕΛΛΑΔΑ) στρατιωτική άσκηση με την κωδική ονομασία Noble Dina 14, ξεκίνησε στις 26 Μαρτίου και διήρκεσε ως τις 10 Απριλίου. Συμμετείχαν μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας της Ελλάδος των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Όπως εκτιμούν στρατιωτικοί αναλυτές «δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη στρατιωτική άσκηση, αφού περιέχει και πολύ συγκεκριμένα πολιτικά και διπλωματικά μηνύματα, που σχετίζονται με τις γενικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις και την ενεργειακή πολιτική. Μια προσεχτική ανάλυση των αντικειμένων και σεναρίων της άσκησης, είναι αρκετή για να υποστηριχτεί η άποψη, ότι πρόκειται για μια «ξεχωριστή» πολιτικο-στρατιωτική κίνηση στην «μεγάλη γεωπολιτική σκακιέρα». Η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων που έχουν εντοπιστεί στην Κυπριακή και Ισραηλινή ΑΟΖ, γίνεται με τη συμμετοχή ισραηλινών, αμερικανικών κ.α. ιδιωτικών εταιριών. Επίσης, από τα μεγάλα ζητούμενα είναι και η ασφάλεια των αγωγών μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η αναβαθμισμένη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, με την παρότρυνση των ΗΠΑ, είναι ενταγμένη στην προάσπιση των «εθνικών συμφερόντων» (διπλωματικών, οικονομικών και ενεργειακών) και των τεσσάρων κρατών, διαβάζουμε στη σχετική αρθρογραφία.

Χώρος ανάπτυξης της άσκησης ήταν σχεδόν ολόκληρη η περιοχή της Αν. Μεσόγειου, κυρίως όμως από την Κρήτη έως την Χάιφα. Τα αντικείμενα της άσκησης περιλαμβάνουν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις (ASW), κινήσεις μονάδων επιφανείας (ελιγμούς), εκκενώσεις περιοχών, άμεση ανταπόκριση σε έκτακτη ανάγκη, εκκένωση περιοχών, καταπολέμηση πυρκαγιών σε πλοία. Περιλαμβάνουν επίσης, όπως αναφέρεται από ισραηλινούς, και την από κοινού δράση ομάδων υποβρυχίων καταστροφέων και άλλων ειδικών από τις 3 χώρες, με σενάρια που αφορούν την ασφάλεια λιμενικών εγκαταστάσεων! Για το σκοπό αυτό, συμμετέχει, για πρώτη φορά σε τέτοια μεγάλη άσκηση η νεοσύστατη ισραηλινή μονάδα υποβρυχίων κομάντος «Snapir», η οποία εξειδικεύεται στην ασφάλεια λιμένων με αποστολές επιφανείας και υποβρύχιες και με έμφαση στην αντιτρομοκρατική δράση. Η συνεκπαίδευση ελλήνων και ισραηλινών και η εμφάνιση της SNAPIR , σχετίζεται και με την διασφάλιση της αεροναυτικής βάσης της Σούδας (Κρήτη) από τρομοκρατικές ενέργειες.

Στην άσκηση συμμετείχαν πολεμικά πλοία επιφανείας και υποβρύχια, ελικόπτερα και μαχητικά αεροσκάφη F-16 και F-15, από Ελλάδα και Ισραήλ , ενώ οι ΗΠΑ συμμετείχαν με πλοία και άλλα μέσα, κυρίως Ηλεκτρονικού Πολέμου του 6ου Στόλου, που εδρεύει στη Νάπολη της Ιταλίας. Και πιο συγκεκριμένα, από αμερικανικής πλευράς στην άσκηση συμμετείχαν τα αντιτορπιλικά κλάσεως ArleighBurke, USS DonaldCook (DDG 75) και το πλοίο λογιστικής υποστήριξης – πετρελαιοφόρο USNS Lenthall (T-AO 189), αερομεταφερόμενο σύστημα Ηλεκτρονικού Πολέμου, ιπτάμενο τάνκερ για εναέριο ανεφοδιασμό μαχητικών αεροσκαφών, καθώς επίσης και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας P-3.

Άσκηση "ΝΕΜΕΣΙΣ" με σαφή μηνύματα προς φίλους και εχθρούς

Η μεγάλης κλίμακας Πολυεθνική Άσκηση Έρευνας και Διάσωσης με την ονομασία «Νέμεσις» πραγματοποιήθηκε σε περιοχή μεταξύ της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου και του Ισραήλ. Στην άσκηση συμμετείχαν αεροναυτικές δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Ισραήλ, της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Σύμφωνα με την ανακοίνωση την Πέμπτη, 10 Απριλίου, από τις 9 π.μ. μέχρι τις 6 μ.μ. έλαβα χώρα μεγάλης κλίμακας Πολυεθνική Άσκηση Έρευνας και Διάσωσης (Ε-Δ) με την ονομασία “NEMESIS - 2014”. Η άσκηση διεξήχθη σε περιοχή μεταξύ της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ, με τη συμμετοχή αεροναυτικών δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), του Ισραήλ, της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (ΗΠΑ). Τον συντονισμό της άσκησης είχε το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΚΣΕΔ) Λάρνακας, σε στενή συνεργασία με τα αντίστοιχα ΚΣΕΔ του Ισραήλ (RCC HAIFA), της Ελλάδας (ΕΚΣΕΔ Πειραιά) και των ΗΠΑ (NAVEUR/PRCC, το οποίο εδρεύει στη Νάπολη της Ιταλίας).

Η άσκηση αποσκοπεί στην περαιτέρω ανάπτυξη αποτελεσματικής συνεργασίας και συντονισμού του ΚΣΕΔ Λάρνακας και όλων των εμπλεκομένων Υπηρεσιών της ΚΔ με γειτονικά και φίλια κράτη για την άμεση ανταπόκριση σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης σε πλοία και πλατφόρμες εξόρυξης, καθώς και σε άλλες «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις» στην Ανατολική Μεσόγειο. Το σενάριο της άσκησης περιλάμβανε την αντιμετώπιση τρομοκρατικών ενεργειών σε πλατφόρμα εξόρυξης υδρογονανθράκων, επιχείρηση μαζικής διάσωσης από πλατφόρμα λόγω σοβαρού ατυχήματος, καθώς και καταπολέμηση θαλάσσιας ρύπανσης στην ΑΟΖ της ΚΔ.

Κατά τη διάρκεια της άσκησης τηρήθηκαν, με βάση τα Εθνικά Σχέδια, όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες Χειρισμού Κρίσεων, οι οποίες προβλέπουν τη σύγκληση στο ΚΣΕΔ της Υπουργικής Ομάδας Χειρισμού Κρίσεων (ΥΟΧΚ), η οποία αποτελείται από τους Υπουργούς Εξωτερικών, Άμυνας, Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Συγκοινωνιών, καθώς και της Συντονιστικής Ομάδας Χειρισμού Κρίσεων (ΣΟΧΚ), η οποία αποτελείται από εκπροσώπους των κρατών, Ελλάδας, Ισραήλ και ΗΠΑ, καθώς και των κυπριακών κρατικών υπηρεσιών που συμμετείχαν στην άσκηση. Στην άσκηση έλαβαν μέρος, συνολικά επτά πολεμικά πλοία, τρία πλοία ερευνών και υποστήριξης πλατφόρμας για εξόρυξη υδρογονανθράκων, τέσσερα πλοία καταπολέμησης ρύπανσης, τέσσερα ελικόπτερα και πέντε αεροσκάφη διαφόρων τύπων. Τα αποτελέσματα της άσκησης θα αποτελέσουν ουσιαστικό κριτήριο για τη σχεδίαση και προετοιμασία των κρατικών υπηρεσιών της ΚΔ, του Ισραήλ, της Ελλάδας και των ΗΠΑ στην αντιμετώπιση των κύριων φυσικών και ανθρωπογενών κινδύνων κατά την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην ανοικτή θάλασσα. Να σημειωθεί πως από ελληνικής μεριάς συμμετείχε η Πολεμική Αεροπορία με αεροσκάφος τακτικών μεταφορών C-130Η και κομάντος της 31ης ΜΕΕΔ καθώς και περιπολικό ανοιχτής θαλάσσης του Λιμενικού Σώματος. Στην "ΝΕΜΕΣΙΣ" έλαβε μέρος και ο ειδικός αντιτρομοκρατικός ουλαμός της Κυπριακής Αστυνομίας.

Ο Υπουργός Άμυνας κος Χριστόφορος Φωκαΐδης, θέλοντας να τονίσει και το μήνυμα διατράνωσης της Κυπριακής κυριαρχίας που συνδέεται με τη διεξαγωγή της άσκησης, μετά το πέρας της ενημέρωσης που έτυχε στο πλαίσιο της Άσκησης «ΝΕΜΕΣΙΣ-2014», δήλωσε τα ακόλουθα: «Είναι η μεγαλύτερη ανάλογη άσκηση που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα και επιβεβαιώνει την επάρκεια και τον επαγγελματισμό των στελεχών της Εθνικής Φρουράς και όλων των υπηρεσιών που εμπλέκονται. Θέλω να εκφράσω θερμές ευχαριστίες για τη συμμετοχή αεροναυτικών δυνάμεων από την Αμερική, το Ισραήλ και την Ελλάδα. Η δυνατότητα διεξαγωγής ανάλογων ασκήσεων έρευνας και διάσωσης, συνιστούν επιβεβαίωση κυριαρχίας για ένα κράτος. Η Κυπριακή Δημοκρατία, μέσα από το πλέγμα συμμαχιών και συνεργασιών που αναπτύσσει, ενισχύει και αναδεικνύει τον γεωστρατηγικό της ρόλο, ως πυλώνα σταθερότητας, ασφάλειας και περιφερειακής συνεργασίας».

"Αργοναύτης" στην κυπριακή ΑΟΖ - Άσκηση Ελλάδας Κύπρου Ισραήλ για "ασύμμετρες απειλές"

Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ πραγματοποίησαν το διάστημα 19-23/5-2014 την άσκηση ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Η άσκηση διεξήχθη σε τέσσερις φάσεις, σε θαλάσσιο, εναέριο και χερσαίο χώρο της επαρχίας Λάρνακας, εντός του FIR και της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να δοκιμασθούν τα υφιστάμενα Εθνικά Σχέδια «ΝΕΑΡΧΟΣ» και «ΕΣΤΙΑ» που αφορούν στην υποδοχή αμάχων από γειτονικές περιοχές, καθώς και στην αντιμετώπιση περιστατικών Έρευνας και Διάσωσης (SAR) εντός της περιοχής ευθύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ταυτίζεται με το FIR Λευκωσίας. Το σενάριο κάλυψε, επίσης, όλες τις ασύμμετρες απειλές στο σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον (τρομοκρατία, πειρατεία, διαχείριση κρίσεων κλπ), οι οποίες απαιτούν αρμονική και αποτελεσματική πολιτικοστρατιωτική συνεργασία (CIMIC). Η τελική φάση της άσκησης διεξήχθη στις 23 Μαΐου 2014 στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί, παρουσία της πολιτικής, στρατιωτικής ηγεσίας και ξένων διπλωματών και παρατηρητών.

ΠΟΙΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΝΩΝ ΑΥΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ;

Θέλοντας να απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα επιλέγουμε να παρουσιάσουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από δύο κείμενα. Την Κυριακή, 20 Ιουνίου 2010, διαβάσαμε στο κείμενο της   Ελευθεροτυπίας με τίτλο «Λευκωσία - Τελ Αβίβ ψάχνουν στα βαθιά:

Μια λιτή επιστημονική ανακοίνωση του Κέντρου Γεωλογικών Μελετών των Ηνωμένων Πολιτειών (USGS) αλλάζει ριζικά το ενεργειακό τοπίο στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, με πρώτους κερδισμένους την Κύπρο και το Ισραήλ.Σύμφωνα με την αμερικανική μελέτη, στον βυθό της λεκάνης της Λεβαντίνης (που περιβάλλεται από την Κύπρο, το Ισραήλ, τη Γάζα, τον Λίβανο και τη Συρία) βρίσκονται τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που εκτιμώνται σε τουλάχιστον 1,7 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και 122 τρισ. κυβικά πόδια αερίου.

Η πετρελαιοπιθανή περιοχή εκτείνεται μέχρι το Δέλτα του Νείλου (Αίγυπτος) και τις ακτές στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Σχετική ανακοίνωση για ανακάλυψη (και όχι εκτίμηση) μεγάλων κοιτασμάτων έκανε και το Ισραήλ, ενώ ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, Βλαδιμίρ Πούτιν, δήλωσε πριν από λίγες ημέρες στους δημοσιογράφους, από τουρκικό έδαφος, ότι Ρωσία και Τουρκία εξετάζουν να μην προεκταθεί ο υπό κατασκευή αγωγός Μπλου Στριμ μέχρι το Ισραήλ και να σταματήσει στο τουρκικό λιμάνι Τσεϊχάν, όχι γιατί αυτό αποτελεί αντίποινο για την ισραηλινή επίθεση στον «στόλο της ελευθερίας» και τον θάνατο εννέα τούρκων επιβατών, αλλά γιατί το Ισραήλ δεν θα έχει ανάγκη να εισάγει ενέργεια. Απεναντίας, τόνισε ο Πούτιν, θα είναι αύταρκες και θα κάνει και μεγάλες εξαγωγές. Ρωσία και Τουρκία εξετάζουν επίσης την κατασκευή αγωγού πετρελαίου που θα καταλήγει στο Τσεϊχάν της Τουρκίας, μετά την άρνηση της Βουλγαρίας να κατασκευαστεί ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης.

Ήδη, αμερικανικές, ισραηλινές, νορβηγικές και άλλες εταιρείες έχουν πάρει άδειες έρευνας της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ και τρεις εταιρείες έχουν ανακοινώσει την εύρεση κοιτασμάτων αερίου. Τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φαίνεται πως είναι στα σύνορα που συναντώνται οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) των δύο χωρών. Όμως ακόμη δεν έχουν οριοθετηθεί οι ΑΟΖ στην περιοχή και γι' αυτόν τον λόγο έχουν αρχίσει πυρετώδεις διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Για το ίδιο θέμα συναντήθηκαν ήδη δυο φορές μέσα σε δυο μήνες οι πρόεδροι της Αιγύπτου και της Ελλάδας. Μέχρι στιγμής, τόσο η Άγκυρα όσο και το Τελ Αβίβ δεν ήθελαν να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση ΑΟΖ και τώρα η μόνη χώρα της περιοχής που φαίνεται αρνητική στη διευθέτηση είναι η Τουρκία. Οι ΑΟΖ οριοθετούνται με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που δεν έχει υπογράψει ακόμη η Τουρκία.

Ερωτηματικό είναι και τι θα γίνει με την ΑΟΖ της Γάζας, ποιος θα έχει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων και πώς αυτό θα επηρεάσει τις ενδοπαλαιστινιακές ισορροπίες. Και είναι μάλλον εύλογο να σκέφτεται κανείς πως η ανακάλυψη του ενεργειακού Ελντοράντο μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ μπορεί να επηρέασε την απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης να μην επιτρέψει τον κατάπλου ή και τον απόπλου από λιμάνι της του «στόλου της ελευθερίας», καθώς οι ακτιβιστές προσπαθούσαν να σπάσουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, ενάντια στη θέληση του Ισραήλ. Και είναι επίσης ειρωνεία ότι η ισραηλινή εταιρεία Isramco αρχίζει δοκιμαστικές γεωτρήσεις σε απόσταση 80 μιλίων από την ακτή (εκεί όπου ανεκόπη βίαια ο πλους των ακτιβιστών), στο ύψος του Ασντοτ, στο λιμάνι όπου οδηγήθηκαν τελικά σιδηροδέσμιοι».

Ήδη επομένως αρχίζουμε να διαμορφώνουμε μια εικόνα για τον καμβά των ανταγωνισμών και των πολεμικών συρράξεων που καταγράφονται στην περιοχή. Με τις εξελίξεις να βάφονται στο αίμα από την ασύδοτη και πειρατική δράση του Κράτους Τρομοκράτη-Ισραήλ, που σημειωτέον διατυπώνει σε όλους τους τόνους ότι είναι έτοιμο να προχωρήσει σε νηοψίες και κατάσχεση πλοίων σε ανοικτή θάλασσα μέχρι 100 ν.μ.!  Με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και την κυπριακή κυβέρνηση του ΑΚΕΛ να του συμπαρίστανται…

Στο παρακάτω όμως κείμενο, που δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, με τίτλο “Tο «ξεχασμένο» αέριο της Γάζας” αποδεικνύεται απλόχερα ο κατακτητής της Παλαιστίνης, αλλά κυρίως οι λόγοι για τους οποίους οι κυβερνήσεις του Ισραήλ αναθεώρησαν τις συμφωνίες στο Όσλο, διαιωνίζουν την Κατοχή των Παλαιστινιακών εδαφών, εισέβαλαν επανειλημμένα και προσχεδιασμένα σε Γάζα-Λίβανο αναζητώντας κάθε φορά την κατάλληλη ευκαιρία και αφορμή,  ενθάρρυναν και εκμεταλλεύτηκαν τον εμφύλιο μεταξύ Φατάχ-Χαμάς, για να εξοργιστούν όταν πρόσφατα οι Παλαιστίνιοι κατέληξαν σε μια ενθαρρυντική ειρηνευτική συμφωνία και προχώρησαν σε συμφιλίωση. Προκαλώντας παράλληλα και την αρνητική αντίδραση των ΗΠΑ. Στο κείμενο επίσης αποκαλύπτεται και ο ρόλος του διεθνούς παράγοντα (κουαρτέτο ειρήνης ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΟΗΕ, του επικεφαλής Μπλερ κλπ) που δεν παίζουν κανένα ειρηνοποιό ρόλο, αλλά τάσσονται πάντα στο πλευρό του ισχυρού και εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Ισραήλ και των μεγάλων εταιρειών ενέργειας. Τέλος, αποκαλύπτεται και ο ρόλος της Παλαιστινιακής αστικής τάξης, που διεκδικεί μερίδιο από την πίτα των κερδών, παίζοντας εκ του ασφαλούς. Αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την ιστορική σημασία της Ιντιφάντα, της Παλαιστινιακής Εξέγερσης που στράφηκε κατά της Ισραηλινής Κατοχής, αμφισβητώντας ταυτόχρονα και την συμφωνία του Όσλο, που είχε υπογράψει ο ιστορικός ηγέτης της PLO, ο Γιάσερ Αραφάτ, εκφράζοντας τα συμφέροντα της αστικής του τάξης.

Ας μελετήσουμε επομένως προσεκτικά το παρακάτω κείμενο “Tο «ξεχασμένο» αέριο της Γάζας:

Το υποθαλάσσιο κοίτασμα φυσικού αερίου ανοικτά της Λωρίδας της Γάζας, όπως φαίνεται, μάλλον «περισσεύει» στους τρέχοντες σχεδιασμούς του στρατηγικού ενεργειακού χάρτη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Κανείς δεν θέλει να θυμάται την ύπαρξή του.

Δεν πρόκειται για θεωρία συνωμοσίας. Η ιστορία είναι παλιά. Το φυσικό αέριο στα νερά της Γάζας έχει ανακαλυφθεί το 2000, εννέα χρόνια πριν από την ανακάλυψη του Ταμάρ (Ιανουάριος 2009), από όπου το Ισραήλ άρχισε παραγωγή στις 30 Μαρτίου, και δέκα χρόνια πριν από το κοίτασμα Λεβιάθαν (Δεκέμβριος 2010), από όπου το Ισραήλ προσφάτως ανακοίνωσε ότι θέλει να αρχίσει εξαγωγές έπειτα από τρία χρόνια.
Οι Παλαιστίνιοι – και όχι μόνο – επιρρίπτουν ευθύνη κυρίως στη βουλιμία του Ισραήλ να αρπάξει αυτόν τον σημαντικό πλουτοπαραγωγικό πόρο των Παλαιστινίων, επιδίωξη την οποία δυσκολεύουν η αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους - μη μέλους από τον ΟΗΕ στις 29 Νοεμβρίου, αλλά και κάθε νέα προσπάθεια συμφιλίωσης Φάταχ και Χαμάς.

Οι ρουκέτες της Χαμάς έχουν αποτελέσει βολικό πρόσχημα για τις δύο τελευταίες πολύνεκρες στρατιωτικές επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον της Γάζας, τις επιχειρήσεις «Χυτό Μολύβι» («Cast Lead», 27.12.2008 - 18.1.2009) και «Στήλη Άμυνας» («Pillar of Defence», 14-21.11.2012). Ο έλεγχος της Λωρίδας της Γάζας από τη Χαμάς αποτελεί βολικό πρόσχημα και για τον ναυτικό αποκλεισμό. Σε όλο το μήκος τής – 45 περίπου χιλιομέτρων – ακτογραμμής της Γάζας, από τον περασμένο μήνα, «κόντυνε» κι άλλο η απόσταση την οποία επιτρέπεται να διανύσουν οι παλαιστινιακές ψαρόβαρκες – μόλις 3 ναυτικά μίλια από την ακτή!

Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι: Πέρσι τον Σεπτέμβριο όλες οι μετακινήσεις στη Δυτική Όχθη είχαν παραλύσει για ένα 24ωρο, αυτήν τη φορά εξαιτίας όχι κάποιας απαγόρευσης κυκλοφορίας από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, αλλά της απεργίας δεκάδων χιλιάδων οδηγών λεωφορείων, ταξί και φορτηγών, σε διαμαρτυρία για τις ραγδαίες αυξήσεις στη βενζίνη, το πετρέλαιο και το γκάζι. Ακόμα και οι δημόσιες υπηρεσίες της Παλαιστινιακής Αρχής είχαν κλείσει.
Μείωση τιμών: Είχε προηγηθεί θερμό καλοκαίρι, με απανωτές κινητοποιήσεις χιλιάδων Παλαιστίνιων ακτιβιστών, που διαδήλωναν ενάντια στην οικονομική κρίση που μαστίζει τη Δυτική Όχθη και συγκρούονταν με τις δυνάμεις ασφαλείας. Τότε, για να κατευνάσει τα πνεύματα, ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ αποφάσισε να μειώσει τις τιμές των καυσίμων και να περικόψει τους μισθούς υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Την Κυριακή ανακοινώθηκε η αποδοχή της παραίτησής του από τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς.
Την ίδια μέρα, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί τη Γάζα στα τέλη Μαΐου. Δεν ανακοίνωσε ακριβή ημερομηνία ούτε αν η επίσκεψη θα προηγηθεί ή θα συμπέσει με την τρίτη επέτειο του πολύνεκρου ισραηλινού ρεσάλτου στο πλοίο «Mavi Marmara» στη ρότα για τη Γάζα στις 31.5.2010.
Ο μακαρίτης Γιάσερ Αραφάτ είχε χαιρετίσει δημοσίως την ανακάλυψη του υποθαλάσσιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στη Γάζα ως «ένα δώρο του Θεού στον λαό μας». Όμως, δεκατρία χρόνια μετά, ο λαός του δεν αξιώθηκε να χαρεί ούτε ένα κυβικό από αυτό το «δώρο».

Το υποθαλάσσιο αυτό κοίτασμα βρίσκεται 30 χλμ. περίπου από τις ακτές της Γάζας, σε περιοχή της ΝΑ. της Μεσογείου όπου ο βυθός βρίσκεται σε βάθος 603 μέτρων. Η βρετανική εταιρεία British Gas (BG Group) το ανακάλυψε το 2000 ύστερα από δύο γεωτρήσεις, τις οποίες ονόμασε Gaza Marine-1 και Gaza Marine-2. Σύμφωνα με στοιχεία που έχει δημοσιοποιήσει η ίδια η BG, τα αποθέματα φυσικού αερίου – στα συγκεκριμένα μόνο σημεία – υπολογίζονται σε 1,4 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, των οποίων την αξία έχει υπολογίσει σε πάνω από 4 δισ. δολάρια. Το κοίτασμα έχει υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής τουλάχιστον μία 15ετία.

Αναπόφευκτο το σχόλιο: Ποσό ιλιγγιώδες, με δεδομένη τη χειμαζόμενη παλαιστινιακή οικονομία, στραγγαλισμένη από την κατοχή και τα οικονομικά αντίποινα των Ισραηλινών, αλλά και την εκταμίευση με το σταγονόμετρο της εξωτερικής βοήθειας. Μόνο φέτος υπολογίζεται ότι το έλλειμμα στον παλαιστινιακό προϋπολογισμό πάει να αγγίξει τα 1,4 δισ. δολάρια.

Η Παλαιστινιακή Αρχή είχε εκχωρήσει τον Νοέμβριο του 1999 στην BG άδειες και δικαιώματα εξόρυξης για όλη τη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Λωρίδας της Γάζας. Να σημειώσουμε ότι τα όρια της συγκεκριμένης θαλάσσιας περιοχής – μία ΑΟΖ σε σχήμα «σφήνας» στον χάρτη μεταξύ των ΑΟΖ της Αιγύπτου και του Ισραήλ – προβλέπονται από τα Πρωτόκολλα του Όσλο του 1993. Αυτά είχαν δώσει στους Παλαιστίνιους περιορισμένη αυτοδιοίκηση στις κατεχόμενες από το Ισραήλ περιοχές της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας και έθεταν κατευθυντήριες γραμμές για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της ισραηλινοπαλαιστινιακής διένεξης.
Μπορεί η ειρηνευτική διαδικασία του Όσλο να είναι νεκρή και να παραμένει άγνωστο εάν θα επέλθει η νεκρανάστασή της, όμως, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα υποθαλάσσια κοιτάσματα ανοιχτά της Γάζας αναμφισβήτητα ανήκουν στους Παλαιστίνιους. Επιπλέον, το Ισραήλ δεν αμφισβητεί σε διπλωματικό επίπεδο τη θαλάσσια οριογραμμή με τη Γάζα, όπως αντιθέτως κάνει με αυτήν του Λιβάνου βορειότερα. Άλλο εάν την παραβιάζει manu militari πολιορκώντας διά θαλάσσης τη Γάζα.

Η αδειοδότηση λοιπόν της BG ισχύει για μία 25ετία και περιλαμβάνει δικαιώματα έρευνας και εξόρυξης, ανάπτυξης των κοιτασμάτων και κατασκευής των απαραίτητων υποδομών. Κατέχει το 90% των δικαιωμάτων, μέσα στο οποίο εντάσσεται οψιόν 30% της Consolidated Contractors Company (CCC), της λιβανοπαλαιστινιακής διεθνούς κατασκευαστικής εταιρείας – μίας από τις 20 μεγαλύτερες στον κόσμο – ιδιοκτησίας των οικογενειών Χούρι και Σάμπαγκ, η οποία έχει την έδρα της στην Αθήνα. Το υπόλοιπο 10% ανήκει στο Παλαιστινιακό Ταμείο Επενδύσεων (Palestinian Investment Fund – PIF). Όπως είχε δημοσιευτεί στην επιθεώρηση «Middle East Economic Digest» (5.1.2001), η συμφωνία Παλαιστινιακής Αρχής - BG/CCC περιελάμβανε και την κατασκευή αγωγού μεταφοράς του παλαιστινιακού φυσικού αερίου.

Το αδιέξοδο Οι Ισραηλινοί επέμεναν ωστόσο το αέριο αυτό να το παίρνουν πρώτα εκείνοι και κατόπιν να το διαθέτουν στις περιοχές των Παλαιστινίων, προσφέροντας μάλιστα τιμές κατώτερες από τις τότε ισχύουσες τιμές αγοράς. Και να το αδιέξοδο, αφοί οι Παλαιστίνιοι δεν το δέχτηκαν. Ο Αριέλ Σαρόν, με την εκλογή του στην πρωθυπουργία το 2001, επιχείρησε να αμφισβητήσει την κυριότητα των Παλαιστινίων στο φυσικό αέριο ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ισραήλ. Απερίφραστα δήλωνε ότι «ουδέποτε το Ισραήλ θα αγοράσει αέριο από τους Παλαιστίνιους» και επέμενε ότι τα κοιτάσματα ανοικτά της Γάζας ανήκουν ως έχουν στο Ισραήλ. Το 2003 ακύρωσε μονομερώς τη συμφωνία του 1999 που προέβλεπε τη δυνατότητα της British Gas να πουλήσει στο Ισραήλ αέριο από τη Γάζα.

Το 2006 έρχεται η εκλογική επικράτηση της Χαμάς και σύντομα ακολουθεί ο εμφυλιοπολεμικός διχασμός των Παλαιστινίων με την ισλαμική οργάνωση κυρίαρχη στη Γάζα και την Παλαιστινιακή Αρχή, με επικρατούσα τη Φάταχ του Μαχμούντ Αμπάς, περιορισμένη στη Δυτική Όχθη.

Στις 23.5.2007 δημοσίευμα των «Times» ανέφερε ότι έναν χρόνο πριν, το 2006, η British Gas «βρισκόταν κοντά στην υπογραφή συμφωνίας για άντληση και μεταφορά του φυσικού αερίου στην Αίγυπτο». Σύμφωνα με τους τότε σχεδιασμούς, η CCC προετίθετο να αναλάβει την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού για τη μεταφορά του αερίου και επεξεργασία του σε τερματικό υγροποίησης (LNG) στο αιγυπτιακό λιμάνι Ελ Αρίς, πολύ κοντινό στη Γάζα.
Τα δημοσιευθέντα έφεραν τον τότε Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ (και κατόπιν ειδικό απεσταλμένο του Κουαρτέτου για το Μεσανατολικό) να παρεμβαίνει υπέρ του Ισραήλ και να χαλάει τη συμφωνία!
Τον Μάιο επίσης του 2007 το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο είχε εγκρίνει πρόταση του τότε πρωθυπουργού Εχούντ Όλμερτ «για αγορά αερίου από την Παλαιστινιακή Αρχή». Το προτεινόμενο συμβόλαιο ανερχόταν στα 4 δισ. δολάρια, από τα οποία το 1 δισ. μόνο θα πήγαινε στους Παλαιστίνιους. Ταυτοχρόνως όμως, είχε συσταθεί μυστική ομάδα Ισραηλινών διαπραγματευτών με σκοπό να επιτευχθεί ξεχωριστή συμφωνία του Τελ Αβίβ με τη British Gas, παρακάμπτοντας και τη Χαμάς και την Παλαιστινιακή Αρχή.

«Χυτό μολύβι»: Με το αδιέξοδο εδραιωμένο, η BG είδε και απόειδε και τον Δεκέμβριο του 2007 αποσύρθηκε από τις διαπραγματεύσεις με τους Ισραηλινούς, ενώ τον Ιανουάριο του 2008 έκλεισε τα γραφεία της στο Ισραήλ.
Όπως αποκάλυψε η ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», ενώ μόλις είχε αρχίσει η επιχείρηση «Χυτό Μολύβι» στη Γάζα στις 27.12.2008, τις προετοιμασίες για την εισβολή είχε αρχίσει ο ισραηλινός στρατός με διαταγή του τότε υπουργού άμυνας Εχούντ Μπαράκ ήδη από τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Και μέσα στον ίδιο μήνα, οι Ισραηλινοί επιδίωξαν επαφή ξανά με την British Gas.

Δημοσίευμα της ισραηλινής διαδικτυακής οικονομικής επιθεώρησης Globes online - Israel’s Business Arena στις 23.6.2008 ανέφερε ότι οι διευθυντές των υπουργείων Οικονομικών Γιάρομ Αριάβ και Εθνικών Υποδομών Χέζι Κούγκλερ είχαν αναλάβει να ενημερώσουν την BG ότι η ισραηλινή πλευρά προτίθεται να επαναλάβει τις διαπραγματεύσεις για την προμήθεια φυσικού αερίου από τη Γάζα. Οι Βρετανοί δεν αρνήθηκαν να συνομιλήσουν. Φανερό ότι η κυβέρνηση Όλμερτ επιδίωκε να δημιουργήσει τετελεσμένα με τους Βρετανούς, ενώ παράλληλα προετοιμαζόταν για στρατιωτική επίθεση.

Στις 23.9.2012 η ισραηλινή εφημερίδα «Maariv», μαζί με την είδηση για επανέναρξη ισραηλινοπαλαιστινιακών επαφών για το φυσικό αέριο, δημοσίευσε και εσωτερικό έγγραφο - αναφορά της κυβέρνησης Νετανιάχου που πρότεινε επανέναρξη διαπραγματεύσεων με την Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούντ Αμπάς για την ανάπτυξη του κοιτάσματος Gaza Marine. Το έγγραφο συντάχθηκε ύστερα από συνάντηση του – ειδικού απεσταλμένου της Ε.Ε. πλέον – Τόνι Μπλερ με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου. Όμως, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η Χαμάς βρισκόταν πάλι στη μέση. Και έτσι η επιχείρηση «Στήλη Άμυνας» εξαπολύθηκε τεχνηέντως ενάντια στη Γάζα στις 14 Νοεμβρίου.

Για το Ισραήλ εξακολουθεί πάντα να ισχύει αυτό που ο Μοσέ Γιααλόν, νυν υπουργός Άμυνας και πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων της χώρας (2002-2005), έχει γράψει σε ανάλυσή του στο Jerusalem Center for Public Affairs το 2007, έναν χρόνο πριν από την πρώτη ισραηλινή εισβολή στη Γάζα: «Είναι ξεκάθαρο ότι, χωρίς μία συνολική στρατιωτική επιχείρηση για να ξεριζωθεί ο έλεγχος της Χαμάς στη Γάζα, ουδεμία εργασία εξόρυξης μπορεί να λάβει χώρα χωρίς τη συναίνεση του ακραίου ισλαμικού κινήματος...»”.

ΣΥΡΙΑ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ-ΛΙΒΑΝΟΣ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

Μέχρι τώρα έχουμε σχηματίσει μια εικόνα του τι συνέβη και γιατί σε Συρία και Παλαιστίνη. Αξίζει όμως να θυμηθούμε τι έγινε στο Λίβανο το 2006, όταν η ισραηλινή πολεμική μηχανή θεώρησε ότι μπορούσε να κάνει άλλον ένα στρατιωτικό περίπατο, εις βάρος ενός υποδεέστερου αντιπάλου, τη Χεζμπολάχ.  Στις 13 Αυγούστου 2006, έπειτα από παγκόσμια κατακραυγή για τις σφαγές του Ισραήλ στο Λίβανο, συμφωνήθηκε εκεχειρία με αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων και αντικατάστασή τους από 15000 Λιβανέζους στρατιώτες και 15000 στρατιώτες πολυεθνικής δύναμης (με κύρια δύναμη τη Γαλλία) του ΟΗΕ. Ο απολογισμός της επίθεσης του Ισραήλ στον Λίβανο που ξεκίνησε στις 12 Ιουλίου ήταν 1082 νεκροί Λιβανέζοι (κυρίως άμαχοι, μεταξύ των οποίων πολλά παιδάκια), μόλις 144 νεκροί Ισραηλινοί στρατιώτες και 100 (κατά τη Χεσμπολάχ) με 500 (κατά το Ισραήλ) νεκροί μαχητές (μουντζαχεντίν) της ισλαμικής οργάνωσης Χεσμπολάχ. Οι Ισραηλινοί όταν εγκατέλειψαν το Λίβανο άφησαν πολλές βόμβες διασποράς, τίθοντας σε κίνδυνο τη ζωή αμάχων, ιδίως παιδιών που τις περνούσαν για παιχνίδια... 

Με γλαφυρότητα ο Αντιστρατήγος εα  Γεωργίου Κοράκη, μέλος ΔΣ/ ΕΛΕΣΜΕ, στο κείμενο του με τίτλο
«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΡΟΛΟΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ», περιγράφει:

«Η επιλεκτική αξιολόγηση της ανθρώπινης ζωής όπου ένας Ισραηλινός εξισώνεται με εκατόμβες αμάχων και καταστροφή της υποδομής μιας ολόκληρης χώρας είναι έκφραση πολιτικής δράσης που εκπορεύεται από ξεπερασμένες ηγεμονικές αντιλήψεις που δεν είχαν και δεν πρόκειται να έχουν ειρηνικό αποτέλεσμα. Μέσα από τις δηλώσεις αλλά κυρίως τις ενέργειες των «παικτών» αναδυόταν πολύ καθαρά το μίσος, η εκδικητικότητα, ο ανύπαρκτος σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή των αμάχων που σε τίποτε δεν έφταιξαν για να πληρώσουν για ένα πόλεμο που δεν τον ενέκριναν αλλά και καμιά συμμετοχή δεν είχαν.

 Η εισβολή στο Λίβανο εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο αναδιάταξης των χωρών της περιοχής, εντάσσεται στις επιδιώξεις των ΗΠΑ για μια νέα Μέση Ανατολή που πρώτη η Υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ δημόσια δήλωσε, που περιλαμβάνει αλλαγές συνόρων, εγκαθίδρυση «φιλικών» προς τις ΗΠΑ καθεστώτων ώστε να αυξηθούν οι πρόθυμοι για συμμαχίες και τέλος περιλαμβάνει και την ανεμπόδιστη εκμετάλλευση των πετρελαίων. Μεγάλα συμφέροντα παίχθηκαν πίσω από αυτόν τον πόλεμο που δεν ξεκίνησε έτσι ξαφνικά και δεν έχει τις ρίζες του στην «βεντέτα» Ισραήλ και Χεζμπολάχ. Οι στόχοι είναι βαθύτεροι και πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς οι επιδιώξεις του. Στην εύφλεκτη αυτή περιοχή συγκρούονται και αναμετρώνται μεγάλα πολιτικά, στρατηγικά, οικονομικά και ενεργειακά συμφέροντα. Με μια ματιά στο χάρτη της περιοχής μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει την έκταση και την κρισιμότητα των παιχνιδιών που παίζονται».

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Τώρα πρέπει να ληφθούν σημαντικές πρωτοβουλίες του αντιπολεμικού κινήματος.

Που θα αμφισβητήσουν πρώτα απ’ όλα τους «εθνικούς στόχους και τα εθνικά συμφέροντα», τους σχεδιασμούς της νέας καπιταλιστικής κερδοφορίας της άρχουσα τάξης. Την ΑΟΖ, τα ενεργειακά Ελντοράντο και το ρόλο Χωροφύλακα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η όποια «νέα Μεγάλη Ιδέα» της αστικής τάξης που ονειρεύεται πετροδολάρια και προπαγανδίζει δις ευρώ κέρδη που θα καλύψουν τα ελλείμματα και θα προσφέρουν την «εθνική ανάταση,  αποκρύπτει ότι ως όρο έχει τη δουλοποίηση του κόσμου της εργασίας από όπου θα προέλθει η οικονομική-πολιτική ενδυνάμωση της αστικής τάξης.

Τους νέους γύρους εξοπλισμών και πολεμικών-κατασταλτικών προετοιμασιών στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και της επιβολής της Νέας Καπιταλιστικής-Ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο, καθώς προαπαιτεί την καθυπόταξη-στράτευση του εργαζόμενου λαού, καθώς την όποια αμφισβήτηση-αντίσταση θέτει εκτός νόμου και «εθνικού» πλαισίου.

Ενισχύει τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς και το ενδεχόμενο εκδίκησης των καταπιεσμένων λαών.

Αυξάνοντας φυσικά τα ρεύματα προσφυγιάς και τα περιστατικά βίαιου θανάτου μεταναστών σε Αιγαίο και Έβρο, τα χαρακώματα της Ευρώπης Φρούριο.

Πρέπει τώρα να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός σύγχρονου εργατικού διεθνιστικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος, με άμεση προτεραιότητα την σύγκλιση Ελλήνων-Τούρκων-Κυπρίων εργατών.

Έξω οι ιμπεριαλιστές από τη Μεσόγειο-Αφρική-Μ.Ανατολή-Βαλκάνια.

Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ-Ε.Ε.

Ανατροπή του Άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου και της στρατιωτικής συμφωνίας στρατηγικού χαρακτήρα στρατιωτικής συμφωνίας Ελλάδας-Ισραήλ. 

Ανατροπή των κυβερνήσεων της εργατικής λεηλασίας, του στυγνού κρατικού αυταρχισμού και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών. Κοινή πάλη των εργαζομένων για τα κοινά τους δικαιώματα, για την Κοινωνική Απελευθέρωση.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ