"Οι ψυχικά πάσχοντες θα δουν πρώτοι το δρόμο της εξόδου" - Ανακοίνωση της ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση

Όπως ανακοινώθηκε εκ νέου, αυτή τη φορά με επίσημη δήλωση, στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, του Υπουργού Oικονομικών Στουρνάρα, αυτού του ως ρομπότ εκφωνητή των επιταγών της τρόικας, «οι πρώτοι που θα δουν το δρόμο της εξόδου (στη Εκπαίδευση, αλλά, προφανώς, και σ΄ ολόκληρο τον Δημόσιο τομέα) θα είναι οι ψυχικά ασθενείς, οι χρόνια πάσχοντες και οι αναξιοπαθούντες».

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, και είναι σημαντικό να επισημανθεί, ότι σε όλο αυτό το πογκρόμ των απολύσεων και την διάλυση του Δημόσιου που έχει ξεκινήσει, προστίθεται η άκρως ρατσιστική παράμετρος των ψυχικά πασχόντων και των αναπήρων ως των πρώτων που, συμβολικά, θα πεταχτούν στον Καιάδα. Σε μια προσπάθεια δραστηριοποίησης και λαϊκίστικης αξιοποίησης, σε μια λογική κοινωνικού αυτοματισμού, των πιο σκοτεινών ενστίκτων των πιο κατεστραμμένων και κονιορτοποιημένων από την κρίση κοινωνικών στρωμάτων κατά όλων αυτών των «περιττών», των «άχρηστων», που υποτίθεται ότι αποτελούσαν κομμάτι της «κακοδαιμονίας του δημόσιου» και «σπατάλη δημόσιου χρήματος» και που, «επιτέλους», ο «εξορθολογισμός» των δημόσιων δαπανών, στη λογική του πιο αποστειρωμένου νεοφιλελευθερισμού, τους εξαποστέλλει εκεί που θα έπρεπε να είναι από την αρχή, στον κοινωνικό αποκλεισμό και στον θάνατο.

Η μόνη, ίσως, διαφορά από προηγούμενες εποχές οργανωμένης εξόντωσης των ψυχικά πασχόντων (και ένα από τα στοιχεία που κάνουν αυτή την περίοδο πολύ χειρότερη από ό,τι γνωρίσαμε στο παρελθόν) είναι ότι, το «επόμενο στάδιο», της απόλυσης, δηλαδή, της

Τα μέτρα της Ε.Ε για την ανεργία των νέων

0,39 ευρώ ημερησίως για κάθε άνεργο!

 
Με κάτι λιγότερο από 0,4 ευρώ την ημέρα για κάθε άνεργο θα επιχειρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να απαλύνει το δράμα των ανέργων  νέων  των  χωρών  της νότιας  Ευρώπης. Συνολικά θα διαθέσουν περί τα 143 ευρώ γιά κάθε άνεργο, ανά έτος, μέχρι το 2020.
Αυτά υπόσχονται οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους 6.000.000 ανέργους νέους έως 29 ετών των χωρών της Νότιας Ευρώπης και συγκεκριμένα της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας για τα επόμενα επτά χρόνια.

Γκέτο και αντι-γκέτο: Μια ανατομία της νέας αστικής φτώχειας

Ο Loic Wacquant μιλά για το νέο του βιβλίο, Urban Outcasts, μία ανάλυση των μεταμορφώσεων των αμερικανικών γκέτο και των ευρωπαϊκών αστικά υποβαθμισμένων περιοχών που παρουσιάζουν συγκέντρωση μεταναστών. Υποστηρίζει ότι τα banlieues της Κόκκινης Ζώνης στη Γαλλία συγκροτούν, αυτό που ονομάζει, αντι-γκέτο: χώρους εθνικά ανομοιογενείς, με πορώδη σύνορα, φθίνοντες θεσμούς, και χωρίς μια κοινή πολιτιστική ταυτότητα.

Στο Urban Outcasts (Απόβλητοι των πόλεων) κάνετε μια μεθοδική σύγκριση της εξέλιξης του μαύρου αμερικανικού γκέτο και της γαλλικής λαϊκής περιφέρειας ή banlieue,τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Γιατί επιχειρήσατε αυτή τη σύγκριση και τι αποκαλύπτει για το μεταβαλλόμενο πρόσωπο της φτώχειας στην πόλη;

Loic Wacquant: Αυτό το βιβλίο γεννήθηκε από τη σύγκλιση δύο σοκ, το πρώτο προσωπικό και το δεύτερο πολιτικό. Το προσωπικό σοκ ήταν η ανακάλυψη, από πρώτο χέρι, του μαύρου αμερικανικού γκέτο – ή αυτού που απέμεινε- όταν μετακόμισα στο Σικάγο κι έζησα για έξι χρόνια στην περιφέρεια της Νότιας Πλευράς της πόλης. Ερχόμενος από τη Γαλλία, σοκαρίστηκα από την ένταση της αστικής ερήμωσης, του φυλετικού διαχωρισμού, της κοινωνικής στέρησης και της βίας του δρόμου που συγκεντρώνονται σ’ αυτή την terra non grata , την οποία οι ‘απέξω’, συμπεριλαμβανομένων πολλών διανοουμένων, φοβούνται, αποφεύγουν και υποτιμούν.



Το πολιτικό σοκ ήταν ο διάχυτος ηθικός πανικός για τη γκετοποίηση στη Γαλλία και σ’ ένα μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1990, τα μέσα επικοινωνίας, οι πολιτικοί, ακόμη και κάποιοι ερευνητές, είχαν φτάσει να πιστεύουν ότι οι εργατικές γειτονιές στις περιφέρειες ευρωπαϊκών πόλεων μετατρέπονταν σε γκέτο, κατά το πρότυπο των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι η δημόσια συζήτηση και η κρατική πολιτική επαναπροσδιορίζονταν προς την καταπολέμηση της ανάπτυξης των λεγόμενων γκέτο, με βάση την αντίληψη ότι υπήρχε ‘αμερικανοποίηση’ της αστικής φτώχειας, δηλαδή ότι διακρινόταν από μια όλο και βαθύτερη εθνική διαίρεση, αυξανόμενο διαχωρισμό και αχαλίνωτη εγκληματικότητα.

Το άθροισμα αυτών των δυο σοκ γέννησε το ερώτημα που έδωσε ζωή σε μια δεκαετία έρευνας: υπάρχει σύγκλιση μεταξύ των αμερικανικών γκέτο και των ευρωπαϊκών αστικά υποβαθμισμένων περιοχών που παρουσιάζουν συγκέντρωση μεταναστών, και εάν όχι, τότε τι συμβαίνει; Και τι καθορίζει τη μεταμόρφωσή τους; Για να απαντήσω σ’ αυτές τις ερωτήσεις, μάζεψα στατιστικά στοιχεία και έκανα επιτόπια παρατήρηση σ’ ένα ρημαγμένο τμήμα της ‘Μαύρης Ζώνης’ του Σικάγο και σε ένα αποβιομηχανοποιημένο προάστιο της ‘Κόκκινης Ζώνης’ του Παρισιού, μεταξύ του αεροδρομίου του Ρουασί και της πρωτεύουσας. Επίσης, κατασκεύασα ξανά την ιστορική τροχιά τους, γιατί κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι συνέβη σ’ αυτές τις παρακμασμένες γειτονιές, στη δεκαετία του 1990, αν δεν λάβει υπόψη τον πλήρη κύκλο του εικοστού αιώνα, που σφραγίστηκε από την άνθιση και, στη συνέχεια, το τέλος της βιομηχανοποίησης τύπου Φορντ και Κεϊνσιανού κράτους πρόνοιας.

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Επίθεση της αστυνομίας στα γραφεία των πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία

Πριν λίγη ώρα έγινε επίθεση της αστυνομίας στα γραφεία των πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία, εχουν κάνει συλλήψεις και ήδη κρατούν άλλα δυο άτομα μέσα στα γραφεία. Οι Πολιτικοί πρόσφυγες είναι μαζεμένοι κάτω από τα γραφεία τους (οδός Τζαβέλλα εκεί που δολοφόνησαν το Γρηγορόπουλο) και κάνουν διαμαρτυρία. Να ενημερωθούν όλοι.

Θα συνεχίσουν τη διαμαρτυρία τους μέχρι το πρωί και επί της Ζ. Πηγής.

Σημειώσεις ενός μετανάστη: «Η Ελλάδα μού θυμίζει πολύ Βουλγαρία του ’90»

Μετά τον κομμουνισμό, στη Βουλγαρία πουλήθηκαν τα πάντα. Η μητέρα μου δούλευε χημικός σε μια βιομηχανία και την απέλυσαν. Δεν μπορούσε να ξαναβρεί δουλειά. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, ανεργία. Θυμάμαι που κάποια στιγμή δεν μπορούσα να αγοράσω ούτε σοκολάτα – ήταν πανάκριβη. Απολύθηκε πολύς κόσμος. Με τέτοιο επάγγελμα η μητέρα μου ήταν δύσκολο να βρει εργασία. Αναγκάστηκε να φύγει και να έρθει στην Ελλάδα. Ηταν το ’95. Μετά από μερικά χρόνια, το 2003, την ακολούθησα και ήρθα κι εγώ στην Ελλάδα.

ΚΚΕ (μ-λ): Για το θάνατο της Αλίντας Δημητρίου

Σήμερα, ξημερώματα Τρίτης 30 του Ιούλη, έφυγε από κοντά μας όχι μόνο μια άξια κινηματογραφική δημιουργός αλλά μια γυναίκα που με την στάση ζωής, μας δίδαξε τη σημασία της αξιοπρέπειας, την αξία της λεβεντιάς και τη δύναμη να υπερασπίζεσαι το δίκιο με πείσμα, μέχρι το τέλος. 

Η Αλίντα Δημητρίου στα 80 της χρόνια ήταν πολύ νέα και αποφασισμένη να παλέψει και να προσφέρει δημιουργώντας ταινίες, δίνοντας φωνή στους απλούς και ανώνυμους ανθρώπους και μιλώντας για την ιστορία του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος στη νέα γενιά με ένα τρόπο μοναδικό και απόλυτα ευθύ. Οι νέοι και οι νέες που κατά χιλιάδες είδαν την τριλογία της για τις γυναίκες στην Αντίσταση, στον Εμφύλιο, στις εξορίες και στη Δικτατορία απέκτησαν μια ειδική και πολύτιμη σχέση με την Αλίντα. 

Σημειώσεις για την ιστορία των φασιστικών κινήσεων στην Ελλάδα (μέρος 3ο)

 Η δικτατορία της 21ης Απριλίου

Η συζήτηση για τον χαρακτήρα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνεχίζεται και για δεκαετίες μετά. Το ερώτημα είναι, όπως στην περίπτωση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, αν η δικτατορία ήταν ή όχι φασιστική.
Υποστηρίζω πως και αυτό το καθεστώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φασιστικό. Βρίσκεται μάλιστα σε απόσταση ακόμα και από εκδηλώσεις και χαρακτηριστικά της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου που είχαν αντιγραφεί από τα φασιστικά καθεστώτα της εποχής του Μεσοπολέμου.

Η στρατιωτική δικτατορία επιβλήθηκε και διατηρήθηκε επί μια επταετία χωρίς τη στήριξη κανενός μαζικού λαϊκού αντεπαναστατικού κινήματος. Σε πλήρη αντίθεση με τον φασισμό, που στηρίζεται στην κινητοποίηση λαϊκών μαζών, το απριλιανό καθεστώς απέφυγε οποιαδήποτε προσπάθεια για κάτι τέτοιο.

Το πραξικόπημα υπήρξε έργο της «μικρής Χούντας» των συνταγματαρχών, που πρόλαβε ανάλογη ενέργεια της «μεγάλης Χούντας» των στρατηγών, η οποία διατηρούσε σχέσεις με τον Θρόνο, αλλά και με κορυφαίους παράγοντες της Δεξιάς. Τόσο η Χούντα των συνταγματαρχών όσο κι αυτή των στρατηγών, συνέχεια και οι δυο της αντικομμουνιστικής οργάνωσης ΙΔΕΑ που δρούσε στις γραμμές του στρατεύματος ήδη από τη δεκαετία του ’40, σχεδίαζαν από χρόνια την εκτροπή από το κοινοβουλευτικό καθεστώς, που ως ενδεχόμενο απασχολούσε τις συντηρητικές δυνάμεις της χώρας, χωρίς να αφήνει αδιάφορο και τον αμερικανικό παράγοντα. Η επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης άρχισε να συζητιέται επίμονα μετά το 1965, ενώ ανάλογες σκέψεις υπήρχαν και από πολύ παλιότερα. Τον Μάιο 1951, μάλιστα, είχε αποτραπεί πραξικόπημα δεξιών στρατιωτικών, που μετά από προσωρινή απομάκρυνση από τον στρατό η κυβέρνηση Παπάγου τούς επανέφερε σε κορυφαίες και καίριες θέσεις.

Καθώς τα αποτελέσματα του βασιλικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1965, με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση της νόμιμης εκλεγμένης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, που προκάλεσε την έκρηξη του μεγάλου λαϊκού δημοκρατικού κινήματος των Ιουλιανών, ήταν βέβαιο πως θα ανατρέπονταν με τις εκλογές της 28ης Μαΐου 1967, η εκτροπή ήταν η μόνη λύση προς την οποία προσανατολίζονταν οι συντηρητικοί κύκλοι, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Είναι γνωστή, πλέον, η σχετική αλληλογραφία του αυτοεξόριστου στο Παρίσι Κωνσταντίνου Καραμανλή με σημαίνοντα στελέχη της παράταξής του, όπως ο Παναγής Παπαληγούρας, ο Γεώργιος Ράλλης κ.ά.

Αλίντα Δημητρίου: Ιστορία είναι ο ανθρώπινος πόνος

 Σε ηλικία 78 ετών  ξημερώματα της Τρίτης 30 Ιουλίου στην Αθήνα έφυγε από κοντά μας, η σπουδαία σκηνοθέτρια και αγωνίστρια της Αριστεράς Αλίντα Δημητρίου.   Με βαθύ σεβασμό στη μνήμη και το έργο της θυμόμαστε την τελευταία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Πριν το περασμένο έτος. 

Το νέο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου, Κορίτσια της βροχής, δίνει το λόγο στις κρατούμενες της δικτατορίας, που μαρτύρησαν στα κολαστήρια της οδού Μπουμπουλίνας. Η σκηνοθέτης, όπως τονίζει, προσβλέπει στη διάδοση της ταινίας μέσω του «παράλληλου δικτύου» από άτομα και συλλογικότητες που θα αντιγράφουν το δισκάκι σαν όπλο για αντίσταση.


συνέντευξη στον Γιώργο Λαουτάρη

Μπάτσοι δολοφόνησαν το Νίκο Σακελλίων, οι δικαστές προκλητικά τους αθώωσαν

Το τριμελές πλημμελειοδικείο της Αθήνας απάλλαξε από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια τέσσερις αστυνομικούς, οι οποίοι κατηγορούνταν ότι τον Μάιο του 2008 ξυλοκόπησαν 24χρονο φοιτητή της Αρχιτεκτονικής, ομογενή από την Τασκένδη. Το δικαστήριο κατέληξε στην απόφαση αυτή παρά την κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι είδε τους αστυνομικούς να χτυπούν με γροθιές στο κεφάλι τον άτυχο νέο μέχρι να καταρρεύσει, ενώ δεν έλαβε υπόψη βίντεο που είχε τραβήξει περίοικος. Συγκλονισμένος ο πατέρας του 24χρονου φοιτητή, που είναι καθηγητής ψυχοφυσιολογίας, δήλωσε στην "Αυγή" ότι δεν περίμενε την απόφαση αυτή και με εμφανή πικρία τόνισε: "Η κοινωνία πρέπει να ξέρει ότι η ζωή των ανθρώπων βρίσκεται σε χέρια αστυνομικών, που έχουν μάθει να σκοτώνουν και να μην έχουν ευθύνη". Για καθεστώς ατιμωρησίας των αστυνομικών κάνει λόγο η δικηγόρος Γιάννα Κούρτοβικ.

--

Απόσπασμα από το βίντεο που είχε τραβήξει περίοικος και αρνήθηκε να δει το δικαστήριο

Ένα από τα πλέον αποτρόπαια περιστατικά αστυνομικής βίας και ταυτόχρονης συγκάλυψής της "δικαιώθηκε" ξανά χθες στις δικαστικές αίθουσες. Τέσσερις αστυνομικοί, ανάμεσά τους και μία γυναίκα, ξυλοφόρτωσαν άγρια, στην οδό Αναξαγόρα, νεαρό ομογενή, ο οποίος κατέρρευσε στα χέρια τους και πέθανε. Η σκηνή, μάλιστα, στην τελευταία φάση της καταγράφηκε από κινητό τηλέφωνο αυτόπτη μάρτυρα, το οποίο ουδέποτε προβλήθηκε στο δικαστήριο. Στη συνέχεια, το πτώμα εξαφανίστηκε για δώδεκα ώρες πριν βρεθεί

Το οχτάωρο, ο Μεταξάς και οι μύθοι

του Γιώργου Δαμιανού

Η 28η Ιουλίου είναι μεγάλη μέρα για τα ερπετά της Ιστορίας. Πανηγυρίζουν, γιατί προσπαθούν να επιβάλουν τον αστικό μύθο ότι στις 28 Ιουλίου 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς, λίγες μέρες πριν γίνει δικτάτορας, καθιέρωσε την οχτάωρη εργασία.

Και η απάντηση στα ξυρισμένα, εσωτερικά και εξωτερικά, κεφάλια είναι εύκολο να δοθεί (και πρέπει να δοθεί). Το δύσκολο και το θλιβερό του πράγματος είναι ότι πρέπει να υποστηρίξεις ιστορικά κάτι που σήμερα έχει εκ των πραγμάτων έχει καταργηθεί και αντί να αναζητήσουμε ποιος το κατάργησε, τσακωνόμαστε για το ποιος το θέσπισε. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ακόμα και τα θλιβερά ξυρισμένα κεφάλια βγαίνουν από την ίδια μήτρα, έστω και με τη μορφή των εκκρίσεων. Της μήτρας, που κατέλυσε το κράτους δικαίου στην Ευρώπη.

«Ξεχάσαμε» να μιλήσουμε την ώρα που έπρεπε. Βλέπετε, «όταν έχτιζον τα τείχη πώς να μην προσέξω» ότι καταργείται η μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων, το οχτάωρο, η αμοιβή της υπερωρίας, η αργία της Κυριακής κ.ά. Και τώρα κάθομαι, μαζί με τη γενιά μου, και μοιρολογώ ότι «ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμο έξω». Και ξαφνικά, πάντα

Οι νεοσύλλεκτοι φαντάροι στέκονται με θάρρος απέναντι στις πιέσεις των κλιμακίων του ΓΕΣ αρνούμενοι υποχρεωτική μετάθεση στην ΕΛΔΥΚ

Κάτι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια στην στάση των νεοσύλλεκτων φαντάρων και στον τρόπο με τον οποίο υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους. Αφενός η γνώση των δικαιωμάτων τους, αφετέρου η άντληση κινηματικών εμεπιριών από το ξέσπασμα σημαντικών κοινωνικών αγώνων που η νεολαία έπαιξε σημαντικό ρόλο, έχουν ως αποτέλεσμα οι νεοσύλλεκτοι συνάδελφοι στρατιώτες «Να Μην Ψαρώνουν». Είναι ενδεικτική η στάση που κρατούν στο ζήτημα της ΕΛΔΥΚ, που επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η οδυνηρή οικονομική κατάσταση της λαικής οικογένειας, ωθώντας αρκετούς συναδέλφους να δηλώνουν εθελοντικά μήπως και τα φέρουν βόλτα με την αμοιβή που προσφέρει η θητεία στην Κύπρο.

Αυτή όμως η συμπεριφορά των νεοσύλλεκτων συναδέλφων δε πρέπει να ξενίζει το ΓΕΣ. Οι συνάδελφοι που υποχρεώθηκαν να περάσουν τις πύλες των μονάδων και να υπηρετήσουν την στρατιωτική θητεία δε θέλουν να βγουν εκτός ελληνικής επικράτειας. Δε θέλουν να μπλέξουν σε ξένα προβλήματα, δεν ανέχονται να γίνουν κρέας στα κανόνια για την ΑΟΖ, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο του Κυπριακού κράτους. Πολλοί περισσότερο όταν συνειδητοποιούν ότι όλα τα βύσματα της ΟΝΝΕΔ και της νεολαίας ΠΑΣΟΚ μένουν στο απυρόβλητο ή όταν πληροφορούνται ότι οι άνθρωποι του LIFE STYLE και τα μαμόθρεπτα των πλουσίων υπηρετούν ένα μήνα και κάτι σε Πολεμική Αεροπορία και Πολεμικό Ναυτικό.

Το πολεμικό θερμόμετρο στην Κύπρο ανεβαίνει καθώς στοιχεία για το 2013 παρουσιάζουν τις κατοχικές δυνάμεις πολύ πιο ενισχυμένες σε στρατιωτικό ανθρώπινο δυναμικό, αφού από 36.000 που πιστεύεται ότι ήταν έως τελευταίως, νεώτερα στοιχεία τις ανεβάζουν στις 43.000, δηλαδή αυξημένες κατά 7.000. Από την άλλη εμριθά πολύ πιο έ τονη είναι και η παρουσία των Ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων και όλα δείχνουν ότι η ένταση θα οξυνθεί εξαιτίας της εκμετάλλευσης των ενεργαικών κοιτασμάτων και της έντασης των διαπραγματεύσεων για την επίλυση τοιυ Άλυτου Κυπριακού ζητήματος.

Παράλληλα, εντύπωση προκαλεί η όξυνση του κοινωνικού ζητήματος σε όλη την Κύπρο αφού οι Τουρκοκύπριοι αμφισβητούν την παρουσία των κατοχικών δυνάμεων της Μηντέρας Πατρίδας Τουρκίας, ενώ καθημερινά, 10 Ελληνοκύπριοι καταλήγουν φυλακή εξαιτίας της δεινής οικονονικής τους θέσης λόγω των μνημονίων και των ταξικών πολιτικών που τους επιβλήθηκαν.

Σε αυτή επομένως την Κύπρο το ΓΕΣ Παράνομα επιχειρεί να στείλει Υποχρεωτικά τους Έλληνες φαντάρους. Όμως την αντιδράση μας απέναντι στην Κύπρο πυροδοτεί και η κατάργηση των δωρεάν καταστάσεων επιβίβασης από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να δίνει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για αγορά ή ενοικίαση ιπτάμενων τάνκερ για τις αποστολές του ΝΑΤΟ και του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, 2 Δις Εευρώ για το ΝΑΤΟ και εκατοντάδες εκατ. Ευρώ για μεταχειρισμε΄να οπλικά συστήματα των ΗΠΑ, αλλά με την ίδια ευκολία επιβαρύνει φαντάρους και γονιούς με το οικονομικό κόστος της θητείας. Μάλιστα χτυπά κόκκινο η αγωνία των γονιών μη τυχών και τα παιδιά τους μετατεθούν στην Κύπρο.

ΤΟ ΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ARMY.GR ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ. Διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΓΕΣ: «Κάθε στρατιώτης λαμβάνει άδεια για την Ελλάδα περίπου κάθε2 μήνες.[…] Η μετακίνηση από Κύπρο προς Ελλάδα και αντίστροφα γίνεται δωρεάν αεροπορικώς με καταστάσεις επιβιβάσεως. Χορηγούνται έως(3) καταστάσεις επιβιβάσεως»!!!

Ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ ΓΟΝΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ; Οι γονείς αναρωτιούνται: Ποιος θα πληρώσει το κόστος του ταξιδίου στην Κύπρο; Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να στέλνει στην Κύπρο τα παιδιά τους, παράνομα τις περισσότερες φορές αφού δε λαμβάνει υπόψη την άρνηση των φαντάρων να μετατεθούν στην Κύπρο, και να υποχρεώνει τους γονείς να πληρώσουν; Μάλιστα, αδιαφορώντας πλήρως για την ανέχεια, την ανεργία, τα τρομερά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν εξαιτίας της ταξικής τους πολιτικής και των Μνημονίων Ε.Ε.-ΔΝΤ.

Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση και ο Δ.Αβραμόπουλος βάζουν τον κοινωνικό αυτοματισμό μέσα στην ίδια την λαϊκή οικογένεια. Αφενός, η απόφαση κατάργησης των καταστάσεων επιβίβασης απαγορεύει την άδεια στους πιο φτωχούς συναδέλφους φαντάρους, αφετέρου η αδυναμία υλοποίησης του ταξιδιού θα ωθεί σε σύγκρουση γονείς και παιδιά!

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός της κυβέρνησης σε όλο του το μεγαλείο. Να θυμίσουμε ότι αρχικά, για τους υπηρετούντες στην ΕΛΔΥΚ ίσχυαν τρεις καταστάσεις επιβίβασης (αεροπορικά εισιτήρια), τα οποία περιορίστηκαν σε δύο και τώρα προβλέπεται μόνο ένα (1)!

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΔΥΚ-Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ! 

Σημειώσεις για την ιστορία των φασιστικών κινήσεων στην Ελλάδα (μέρος 2ο)

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου

Παρά την αναγνώριση της αδυναμίας των φασιστικών οργανώσεων να αναπτυχθούν τόσο ώστε να απειλήσουν το εργατικό κίνημα και τους δημοκρατικούς θεσμούς, η επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 μοιάζει να διαψεύδει την άποψη ότι στη μεσοπολεμική Ελλάδα δεν υπήρξε φασισμός. Είναι αλήθεια ότι η δικτατορία που επέβαλαν ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ και ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς είχε πολλά από τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός φασιστικού καθεστώτος.
Σε αντίθεση με άλλα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης που εμφανίζονταν σαν λίγο-πολύ προσωρινά και μεταβατικά προς μια μορφή «υγιούς δημοκρατίας» (όπως την αντιλαμβάνονται οι εκάστοτε δικτάτορες),  η 4η Αυγούστου διακήρυττε ανοιχτά τον αντιδημοκρατικό της προσανατολισμό, θέτοντας ως στόχο ένα νέο κράτος, ολοκληρωτικό και αντικοινοβουλευτικό.

 Ως εγγυητής της οικοδόμησής του προβαλλόταν ο ηγέτης, ο Αρχηγός, ο Μεταξάς. Από την άποψη αυτή, το καθεστώς αντέγραφε πλήρως τα πρότυπα του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού.

Στο πλαίσιο αυτού του νέου κράτους, κάθε πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική δραστηριότητα θα έπρεπε να υποτάσσεται σ’ αυτό, να ελέγχεται απ’ αυτό και να κατευθύνεται απ’ αυτό. Έχουμε και εδώ αντιγραφή του ιταλικού και του γερμανικού προτύπου.

Ως υπέρτατος στόχος του νέου κράτους τέθηκε η δημιουργία ενός Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού, ισάξιου του αρχαιοελληνικού και του βυζαντινού, με τον συνδυασμό των βασικών ιδεολογικών χαρακτηριστικών και των δυο. Η 4η Αυγούστου αναφερόταν στον ελληνο-χριστιανικό πολιτισμό, ως βάση της ιδεολογίας του νέου κράτους, για τη συνέχιση της τρισχιλιετούς προσφοράς του ελληνικού έθνους προς την ανθρωπότητα. Στο σημείο αυτό η συγγένεια με το ιταλικό και το γερμανικό πρότυπο ελέγχεται. Η αναφορά στον χριστιανισμό αποτελεί βασικό στοιχείο φασιστικών κινημάτων, όπως η ισπανική Φάλαγγα, κανένα όμως δεν διακηρύσσει ως στόχο έναν πολιτισμό με οικουμενική απεύθυνση. Η απόκλιση είναι σαφής και γίνεται ακόμα πιο μεγάλη, καθώς το καθεστώς της 4ης Αυγούστου είναι ξένο, όχι μόνο προς την εθνικοσοσιαλιστική φυλετική (ρατσιστική) ιδεολογία, αλλά και με την ιμπεριαλιστική ιδεολογία τόσο του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού όσο και του ιταλικού φασισμού.

Το καθεστώς έχει επίγνωση της απέχθειας του ελληνικού λαού έναντι των επεκτατικών πολεμικών εξορμήσεων, ενώ οι σχέσεις που διατηρεί τόσο με την Ιταλία όσο και με τη Μεγάλη Βρετανία το υποχρεώνουν να υποβαθμίζει ακόμα και ζητήματα που συγκινούσαν τον ελληνικό λαό, όπως αυτά της Δωδεκανήσου, της Κύπρου ή και της Βόρειας Ηπείρου. Η 4η Αυγούστου δεν ήγειρε αξιώσεις εδαφικής επέκτασης, συνεχίζοντας την πολιτική των κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων, που εναπόθεταν τις όποιες νεφελώδεις ελπίδες εθνικής ολοκλήρωσης στην καλή διάθεση των Ιταλών και Βρετανών κατακτητών, σε ενδεχομένως κατάλληλες μελλοντικές διεθνείς συγκυρίες.
Ούτε και η πολιτική απέναντι στις εθνικές μειονότητες στο εσωτερικό της χώρας διέφερε απ’ αυτή των κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων.

Η Ε.Ε. προχωρά γοργά στην ενοποίηση του τομέα άμυνας-ασφάλειας. Ένταση των κινδύνων για τους λαούς

Παρά το πλήθος των καταστροφικών σεναρίων για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης, αποκαλύπτεται ότι η τελευταία ενισχύει την τάση πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε., όχι φυσικά με ισόττιμους όρους. Είναι χαρακτηριστικές οι εξελίξεις στον τομέα Άμυνας-Ασφάλειας της Ε.Ε., δηλαδή στο πως πολεμά και καταστέλλει ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός.

Σε πρόσφατη ανακοίνωση μας αναφέραμε «Στο Λουξεμβούργο βρέθηκε το διήμερο (Δευτέρα και Τρίτη 22 -23 Απριλίου 2013) ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Π.Παναγιωτόπουλος, συμμετέχοντας στην Σύνοδο των Υπουργών Εθνικής Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (EDA). Οι βασικοί στόχοι και τα ενδιαφέροντα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού αποκαλύπτονται από την παράθεση των ζητημάτων που συζητήθηκαν στο Συμβούλιο των Υπουργών Άμυνας: η προετοιμασία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου για τα θέματα άμυνας, η ευρωπαϊκή συνεργασία στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, η αποτελεσματικότητα των σχηματισμών μάχης, η κυβερνοάμυνα, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV) κ.α. Τους απασχόλησαν επίσης η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας για το Κόσσοβο, οι εξελίξεις στο Μαλί και στην ευρύτερη περιοχή του Σαχέλ, καθώς επίσης και τα προβλήματα ασφαλείας στη Λιβύη και η επίδρασή τους στη ζώνη του Σαχέλ!».

Όλες πλέον οι αποφάσεις και οι σχεδιασμοί σε εθνικό κια ευρωπαικό επίπεδο, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στη Σύνοδο του Δεκέμβρη. Οι αλλαγές στους ευρωπαϊκούς στρατούς με τις απολύσεις Μισθοφόρων, περιορισμό των δυνάμεων, αύξηση των εξοπλισμών και της συνεργασίας, ιδιαίτερα

4 στους 10 εργαζόμενους εργάζονται ανασφάλιστοι

Πάνω από μισό εκατομμύριο, και για την ακρίβεια 550.000 άτομα, είναι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν αδήλωτοι και ανασφάλιστοι, σύμφωνα με εκτίμηση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για τα τελευταία 3 χρόνια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της επιθεώρησης εργασίας η εξελιξη της "μαύρης - ανασφάλιστης εργασίας" είναι εντυπωσιακή από το 2010 και μετά. Ειδικότερα, ανά έτος κυμάνθηκε:

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ

Ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου η εργαζόμενη κλήθηκε από την εργοδοσία του βιβλιοπωλείου «ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ» και της ανακοινώθηκε η απόλυσή της. Η συνάδελφος εργάζονταν έξι χρόνια στο κατάστημα και ήταν δραστήριο μέλος του συλλόγου μας, συμμετέχοντας σε όλες του τις διαδικασίες, αλλά και σε συλλογικότητες γειτονιάς. Δεν έκρυψε ποτέ την ταυτότητά της και μιλούσε πάντα ανοιχτά στους συναδέλφους της για την αναγκαιότητα της συλλογικότητας και του αγώνα μέσα από το σωματείο και όχι μόνο. Αυτός είναι και ο λόγος που απολύθηκε. Η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου ήθελε να απαλλαγεί από μία υπάλληλο που είναι συνδικαλισμένη, που διεκδικεί και μιλάει για τα εργατικά δικαιώματα και τις εργατικές κατακτήσεις.

Σημειώσεις για την ιστορία των φασιστικών κινήσεων στην Ελλάδα (μέρος 1ο)

Του Γιώργου Αλεξάτου

  

Η εκκόλαψη ήταν μακρόχρονη και το αυγό του φιδιού έσπασε, με τις 440.000 ψήφους αυτών που επέλεξαν το κόμμα των νοσταλγών του Χίτλερ για να εκφράσουν τη διάθεσή τους «να ξεβρομίσει ο τόπος». Η εγκληματική συμμορία μετατράπηκε έτσι σε κοινοβουλευτικό κόμμα, άρα έπαψε να είναι περιθωριακή. Κι αυτό που απασχολεί ή που θα έπρεπε να απασχολεί την Αριστερά, είναι το κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε πια για φασιστικό κίνδυνο στην Ελλάδα. Για το ενδεχόμενο να αποτελέσουν αυτές οι 440.000 ψήφοι στην Χρυσή Αυγή τη βάση για τη συγκρότηση μαζικού φασιστικού κινήματος, ικανού να απειλήσει τις δημοκρατικές κατακτήσεις, την ίδια την ύπαρξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας ουδέποτε υπήρξε φασιστικό κίνημα, με χαρακτηριστικά ανάλογα με αυτά των κινημάτων που αναπτύχθηκαν στη μεσοπολεμική Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία κ.λπ. Που εντοπίζονταν στην υιοθέτηση από μεγάλα τμήματα λαϊκών μαζών, κυρίως της μικροαστικής τάξης, μιας ιδεολογίας εθνικιστικής, ιμπεριαλιστικής ή απλώς επεκτατικής, λαϊκιστικής-αντιπλουτοκρατικής (αλλά όχι αντικαπιταλιστικής), αντικομμουνιστικής και αντιδημοκρατικής, και τη στοίχισή τους πίσω από ένα πολιτικό σχέδιο βίαιης συντριβής του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, μέσω της κατάλυσης των θεσμών της αστικής δημοκρατίας.

Υποστηρίζω ότι στην Ελλάδα, αν και υπήρξαν φασίστες, φασιστικές ομάδες και οργανώσεις, δεν υπήρξε φασιστικό κίνημα. Όπως, επίσης, υπήρξαν και καθεστώτα δικτατορικά, τα οποία όμως δεν ήταν φασιστικά. Ακριβώς γιατί κάθε καθεστώς έκτακτης ανάγκης δεν είναι οπωσδήποτε φασιστικό, όσο κι αν κάποια στοιχεία που το χαρακτηρίζουν μπορεί να έχουν και φασιστική προέλευση. Ανεξαρτήτως του αν πολλά ή και τα περισσότερα στελέχη του είναι φορείς της φασιστικής ιδεολογίας.

Για να μιλήσουμε για φασισμό πρέπει να πάρουμε υπόψη το βασικό χαρακτηριστικό του, που το διαφοροποιεί από τα άλλα αστικά καθεστώτα έκτακτης ανάγκης. Και το χαρακτηριστικό αυτό είναι η στήριξή του σε μαζικό λαϊκό κίνημα, με εθνικιστικό-ιμπεριαλιστικό, λαϊκιστικό-αντιπλουτοκρατικό, αντικομμουνιστικό και αντιδημοκρατικό ιδεολογικό προσανατολισμό. Τέτοιο κίνημα δεν υπήρξε στην Ελλάδα.

Παντελής Πουλιόπουλος (Ένας διανοούμενος επαναστάτης)

Ο Δημήτρης Λιβιεράτος, ερευνητής και ιστοριογράφος του ελληνικού εργατικού κινήματος, είναι ο πρώτος που επιχειρεί μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της μορφής του πρωτοπόρου διανοούμενου και επαναστάτη Παντελή Πουλιόπουλου.

Ο συγγραφέας διατρέχει στο βιβλίο του αυτό όλη τη θυελλώδη και ηρωική ζωή του Παντελή Πουλιόπουλου. Τον παρακολουθεί από τα νεανικά του χρόνια που θα στρατευθεί στο εργατικό κίνημα μέχρι το τραγικό τέλος του, το 1943, που θα εκτελεστεί από τους Ιταλούς.

Ο αναγνώστης θα ζήσει το κλίμα της πρώτης δεκαετίας της διαμόρφωσης και εξέλιξης του ΚΚΕ, του οποίου την ηγεσία ανέλαβε, για ένα μικρό διάστημα, σε νεαρότατη ηλικία, ο Παντελής Πουλιόπουλος, αλλά και τον ανυποχώρητο αγώνα ενός οραματιστή να ανανεώσει το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα. Θα γευθεί, όμως, και την πίκρα αυτού του φωτεινού αγωνιστή που διώχθηκε, απομονώθηκε και διαγράφηκε από το κόμμα του, επειδή, πρώτος αυτός πρόβλεψε, από το 1928 ακόμα, ότι το σταλινικό πρότυπο οδηγούσε το παγκόσμιο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στην καταστροφή. 

ΠΩΣ Ο ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΣ ΩΡΑΙΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΤΡΕΧΕΙ ΠΟΤΑΜΙ

ΟΙ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

Σημασία δεν έχει μόνο τι λες, αλλά και ποιος είναι αυτός που τα λέει.

Αυτός ο κανόνας αφορά και τον ε.α. Γεώργιο Αντωνακόπουλο, Επίτιμο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ η πορεία του οποίου αποκαλύπτει μια απίστευτη «συνέχεια και συνέπεια».

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου «για πρώτη φορά στην ιστορία των ελληνικών ΕΔ διώκεται σε βαθμό κακουργήματος ένας αρχηγός επιτελείου και αυτός είναι ο στρατηγός ε.α. Γεώργιος Αντωνακόπουλος ο οποίος διατέλεσε αρχηγός ΓΕΣ την επίμαχο περίοδο της υπογραφής της σύμβασης για τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου του Στρατού Ξηράς με την εταιρεία SONAK. Ο πρώην Α/ΓΕΣ και μετέπειτα Α/ΓΕΕΘΑ διώκεται μαζί με τον πρώην γενικό διευθυντή της ΓΔΑΕΕ Ε. Βασιλάκο, τον πρώην γενικό διευθυντή της ΓΔΕ Γιώργο Κολύρη αλλά και τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της SONAK Hλία Αρκουμανέα. Να σημειωθεί ότι ο Γ. Αντωνακόπουλος διετέλεσε και αρχηγός ΓΕΕΘΑ, προαχθείς από τη θέση του Α/ΓΕΣ. Μαζί τους διώκονται σε βαθμό κακουργήματος και οι 15 αξιωματικοί μέλη των επιτροπών που είχαν συσταθεί για την παραλαβή του συστήματος. Τα αδικήματα για τα οποία διώκονται είναι όλα κακουργηματικού χαρακτήρα και είναι τα εξής:΄Απιστία σε βάρος του δημοσίου, κατάχρηση σε βάρος του δημοσίου, ηθική αυτουργία στα παραπάνω αδικήματα και άμεση συνέργεια σε αυτά».

Τι έλεγε όμως το 2007 ο Στρατηγός ε.α. Γεώργιος Αντωνακόπουλος, Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ;

Παραίτηση δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη λόγω απολύσεων: "οι απολύσεις στο Ριζοσπάστη κακό παράδειγμα στους ταξικούς μας αντιπάλους"

Παραιτήθηκε ο γελοιογράφος του Ριζοσπάστη Κώστας Γρηγοριάδης. Ακολουθεί άρθρο του σχετικά με αυτή του την απόφαση. 

ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΥ

Ημέρα παρασκευή 26-7-13, δύσκολη μέρα για μένα γιατί μετά από 23 ολόκληρα χρόνια καθημερινής δημοσίευσης γελοιογραφιών στο "ριζοσπάστη" έκλεισα ένα σημαντικό κύκλο προσωπικής δημιουργίας και πολιτικής έκφρασης μέσω του σκίτσου, αποχωρώντας από την εφημερίδα της ΚΕ του ΚΚΕ.

Απόφαση εξαιρετικά δύσκολη, γιατί η παρουσία μου εκεί σηματοδοτούσε και τη προσωπική μου, στο μέτρο του δυνατού, μέσα από το σκίτσο, συμβολή σε ένα καλύτερο αύριο για την εργατική τάξη και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα που μάχονταν με την ταξική πάλη να πάνε λίγο ψηλότερα.

Μεγάλος καθοδηγητής σε αυτήν την υπόθεση για μένα ήταν ο ιστορικός ρόλος που έπαιζε πάντα το τιμημένο ΚΚΕ, που με τις αποφάσεις του σηματοδοτούσε πάντα αυτό που ο Μαρξισμός-Λενινισμός εξέφραζε .

Εδώ και χρόνια σιγά-σιγά άρχισε να υπάρχει μέσα μου ένας προβληματισμός όμως για το αν

Η απάτη της Ευρώδουλης «Αριστεράς»

Του Τάκη Φωτόπουλου

Ένα σημαντικό στοιχείο στην εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων για τα αίτια της καταστροφής και τον τρόπο διεξόδου από αυτή είναι οι διάφορες «αναλύσεις» που όχι μόνο διαστρεβλώνουν ολοκληρωτικά την πραγματικότητα, αλλά \ μεταχειρίζονται και τις τεχνικές των καλογήρων του Ροΐδη. Όπως αυτοί βάφτιζαν το κρέας ψάρι ώστε να βολεύονται τόσο οι ηθικές τους υποχρεώσεις όσο και οι γαστριμαργικές, σήμερα διάφοροι αναλυτές βαφτίζουν «ριζοσπαστική» την προσπάθεια εξόδου από την κρίση μέσα στην ΕΕ, βολεύοντας τόσο τις υποχρεώσεις τους σαν «αριστερών», όσο και τις (αντίστοιχες) γαστριμαργικές. Έτσι, η υπεράσπιση της πεμπτουσίας του κατεστημένου που εκφράζει η ένταξή μας στην ΕΕ (η οποία μπορεί να δειχθεί ότι είναι η βασική αιτία της σημερινής καταστροφής) βαφτίζεται «ριζοσπαστική αριστερή» στάση, αφήνοντας τον αναγνώστη να μαντέψει ποια είναι άραγε συντηρητική δεξιά στάση, όταν σύσσωμα τα κόμματα εξουσίας που στηρίζουν την κοινοβουλευτική Χούντα χρησιμοποιούν κάθε μορφή οικονομικής και φυσικής βίας για να μην κινδυνεύσει η παραμονή μας στην ΕΕ! Και αυτό, όταν σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, 80% του Λαού δεν εμπιστεύεται την ΕΕ…

Θα άξιζε όμως να θέταμε μερικές καυτές ερωτήσεις στους υποστηρικτές της Ευρώδουλης «Αριστεράς», που κάνουν φανερή την κατάφωρη απόπειρα εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων.

1. Η «ριζοσπαστική» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι αντίστοιχοι «ριζοσπάστες» οικονομολόγοι που την στηρίζουν διατείνονται ότι θα σταματήσουν την «Κινεζοποίηση» της χώρας, δηλαδή θα καταργήσουν

ΟΛΜΕ για τις απολύσεις, … θα τα πούμε το Σεπτέμβρη !

Πρόκειται για την ηγεσία εργαζόμενων που έχει σπάσει κάθε όριο συναλλαγής, υποκρισίας και σαχλαμάρας με το δικομματισμό. Οι εκπαιδευτικοί της 2θμιας εκπαίδευσης ας έχουν υπόψιν την παρακάτω ανακοίνωση της ΟΛΜΕ.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα, Παρασκευή 26/7/13, συνάντηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ με τον Υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα, με σκοπό να τεθούν σ’ αυτόν, ως έχοντα την κύρια ευθύνη για την εφαρμογή των πολιτικών της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που στέλνουν χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, προχωρούν την εμπορευματοποίηση παιδείας – υγείας και τις ιδιωτικοποιήσεις, ξεκαθαρίζουν το τοπίο για την εξασφάλιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Ζητήσαμε από τον Υπουργό να δεσμευτεί ότι δεν θα γίνει καμιά απόλυση εκπαιδευτικού, κανενός εργαζομένου, είτε αυτός τεθεί σε διαθεσιμότητα είτε με άλλους τρόπους.

Ο εκβαρβαρισμός και εκφασισμός του συστήματος εξουσίας λαμβάνει πρωτόγνωρες διαστάσεις

Απαιτούν την Συγκρότηση ακόμη και Στρατοχωροφυλακής-Χωροφυλακής!

Ένα αποκρουστικό πάζλ αποτελεί την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας που οικοδομεί η Ε.Ε. και το ΔΝΤ με τα Μνημόνια, σε αγαστή συνεργασία με την αστική τάξη που εκπροσωπείτε από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Α.Σαμαρά που προκαλεί αλγεινή εντύπωση με τους βαρύτατους χαρακτηρισμούς του οι οποίοι πλαισιώνουν το απεχθές διάγγελμα του για τη μείωση του φόρου εστίασης.

Το μαύρο της ΕΡΤ αντιπροσωπεύει το μαύρο που επιβάλλουν στη ζωή και στο πνεύμα μας, που συμπληρώνεται από τις αποκρουστικές εικόνες των συμμοριτών που εκτελέστηκαν από τις διωκτικές δυνάμεις. Νοσοκομεία-Σχολεία κλείνουν, χιλιάδες εργαζόμενοι απολύονται ενώ Αστυνομικά-Στρατιωτικά μετατρέπονται σε Εκτελεστικά Αποσπάσματα. Παράλληλα, ήδη χιλιάδες συμπολίτες έχουν εκτελεστεί-αυτοκτονήσει εξαιτίας της ακραίας ταξικής πολιτικής. Γράφει αναγνώστης στο politikokafeneio:

«Καλημέρα. Χθες πήγαμε με την μητέρα μου στο Θεαγένειο για τις προγραμματισμένες εξετάσεις

Αίγυπτος: Νύχτα συγκρούσεων - Δεκάδες οι νεκροί

Δεκάδες διαδηλωτές, κυρίως υποστηρικτές του Μοχάμεντ Μόρσι,  έχασαν τη ζωή τους σε όλη την Αίγυπτο κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τις δυνάμεις ασφαλείας αλλά και τους πολέμιους του έκπτωτου προέδρου. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν την Παρασκευή στους δρόμου του Καϊρου ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του επικεφαλής του Στρατού για πανεθνική κινητοποίηση για την «αντιμετώπιση της βίας και της τρομοκρατίας» των οπαδών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στο «πραξικόπημα» με το οποίο καθαιρέθηκε ο Μοχάμεντ Μόρσι στις αρχές Ιουλίου πραγματοποιήσαν και οι υποστηρικτές του έκπτωτου ισλαμιστή προέδρου. Οι κινητοποιήσεις του Σαββάτου και τα νέα αιματηρά επεισόδια καταδεικνύουν το διχασμό της αιγυπτιακής κοινωνίας λίγες ώρες (το βράδυ του Σαββάτου) πριν εκπνεύσει το τελεσίγραφο του στρατού προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα για συμμετοχή στις συνομιλίες για «εθνική συμφιλίωση». Σε αντίθετη περίπτωση ο Στρατός προειδοποιεί πως θα λάβει «αυστηρότερα μέτρα».

Πολλά τα θύματα των συγκρούσεων στην περιοχή Νασρ στο Κάιρο. Σύμφωνα με νοσοκομειακές πηγές που επικαλείται το Al Jazeera τουλάχιστον 75 άνθρωποι, υποστηρικτές του Μόρσι, έχασαν τη ζωή τους τις πρώτες πρωινές ώρες. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα ανεβάζει τον αριθμό των νεκρών στους 120, ενώ το υπουργείο Υγείας κάνει λόγο για 20 νεκρούς. Ιατρικές πηγές αναφέρουν πως οι τραυματίες ανέρχονται σε 1.000, αριθμό που επίσης η Μουσουλμανική Αδελφότητα ανέβάζει στις 4.000. Επτά άτομα σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις υποστηρικτών και πολέμιων του Μόρσι στην Αλεξάνδρεια και εκατοντάδες τραυματίστηκαν. 

Με ψέματα προσπαθούν να σκεπάσουν μια ζοφερή πραγματικότητα

«Σε μια νοοτροπία οριζόντιων περικοπών, εμείς αντιτάξαμε ένα σχέδιο. Γιατί πιστεύω ότι κάθε δημοσιονομική προσαρμογή και κάθε διοικητική αναδιάρθρωση πρέπει να υπάγεται σε έναν Εθνικό Σχεδιασμό. Εμείς στο Υπουργείο κάναμε αξιολόγηση δομών και διαδικασιών και συντάξαμε ένα πλαίσιο, ένα πλάνο διαχείρισης προσωπικού.  Από τους 2.000 εκπαιδευτικούς που τίθενται σε διαθεσιμότητα, έχουμε μεριμνήσει σε συμφωνία με το Υπουργείο Υγείας, ώστε το 55% - 60%, το οποίο αφορά επαγγέλματα Υγείας, να απορροφηθεί στον κλάδο της Υγείας και οι υπόλοιποι σε διοικητικές υπηρεσίες.   Και τέλος, θα χρειαστούμε και ωρομίσθιους, οι οποίοι θα διδάξουν στα Δημόσια ΙΕΚ ή και στα ΕΠΑΛ, προκειμένου να αποφοιτήσουν οι μαθητές, που έχουν επιλέξει ειδικότητες που καταργούνται. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι με τη διαχείριση και το σχεδιασμό που έγινε, διασφαλίσαμε το εργασιακό περιβάλλον 151.000 εκπαιδευτικών…»: Κ. Αρβανιτόπουλος.

Ή πολύ αφελής πρέπει να είναι κάποιος ή κολαούζος της κυβερνητικής πολιτικής για να πιστέψει τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Παιδείας. Τα συνεχή ψεύδη που επιστρατεύει ο Αρβανιτόπουλος δε στέκονται ικανά να κρύψουν τη ζοφερή πραγματικότητα και τις ακόμη πιο επώδυνες αλλαγές που σχεδιάζονται για τη δημόσια εκπαίδευση.

Απάντηση της Ο.Κ.Δ.Ε στην πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μετωπική πολιτική συμπόρευση

Σύντροφοι,

με βάση τη συγκεκριμένη πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη σχετική συνάντηση που είχαμε μαζί σας στις 11/7, θέλουμε να σημειώσουμε ιδιαίτερα τα παρακάτω:

1. Η κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και οι εξελίξεις ιδιαίτερα στο επίκεντρό της, στην Ευρωζώνη/Ε.Ε. (αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου), δημιουργούν σημαντικές προϋποθέσεις (θα αποδειχτεί αν είναι και επαρκείς) για ένα νέο επαναστατικό κύμα. Εντελώς ενδεικτικά αναφέρουμε: (α) Οικονομική κρίση που βαθαίνει και χειροτερεύει, όχι μόνο στην «περιφέρεια» αλλά και στις βασικές ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρωζώνης/Ε.Ε. Άγριες επιθέσεις στις κατακτήσεις, το βιοτικό επίπεδο και τις δημοκρατικές ελευθερίες των εργατικών και λαϊκών μαζών, τρομακτική διεύρυνση των ανισοτήτων και εξάπλωση της ανεργίας, φτώχειας, εξαθλίωσης. Αποτυχία των πολιτικών αναχαίτισης της κρίσης (π.χ. Μνημόνια), σταδιακή εξάντληση των μηχανισμών για τη διαχείρισή της και προσφυγή σε πολιτικές «σοκ και δέους» (π.χ. Κύπρος, κούρεμα καταθέσεων), που με τη σειρά τους παροξύνουν τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της Ευρωζώνης/Ε.Ε. και τον ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. (β) Πολιτική κρίση, με πολλές διαστάσεις και σε πολλά επίπεδα (π.χ. Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία κ.α.): Αποσταθεροποίηση και αδυνάτισμα των αστικών/«μνημονιακών» δυνάμεων. Θρυμματισμός του αστικού πολιτικού σκηνικού και κρίση του αστικού πολιτικού προσωπικού. Λειτουργία του αστικού καθεστώτος στη βάση ενός επεκτεινόμενου ιδιότυπου/κοινοβουλευτικού (για την ώρα) βοναπαρτισμού, με μικρά και μεγάλα πραξικοπήματα σε όλα τα επίπεδα (κοινοβουλευτικό, θεσμικό, συνταγματικό κ.α.) και μιας αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης του αστικού καθεστώτος με τη δημιουργία του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης. Κρίση των βασικών ιδεολογημάτων των αστικών τάξεων, ιδιαίτερα του «ευρωπαϊσμού». (γ) Άνοδος, εξάπλωση και σκλήρυνση των ταξικών αγώνων στην Ευρώπη (π.χ. Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία και εκρηκτική κατάσταση και νέος γύρος κινητοποιήσεων/αγώνων στην Ελλάδα), πτώση κυβερνήσεων υπό το βάρος λαϊκών κινητοποιήσεων (Βουλγαρία, Σλοβενία), μαζική εξάπλωση –μέσα και απ’ αυτούς τους αγώνες– της απόρριψης των «μονόδρομων» του Ευρώ και της Ε.Ε. Ιστορικής κλίμακας εξελίξεις στις αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Τυνησία) και στη γειτονική Τουρκία, που χαρακτηρίζονται από συμμετοχή μεγάλων μαζών με συγκρουσιακά/εξεγερσιακά χαρακτηριστικά.

Όλα τα παραπάνω αφορούν ιδιαίτερα τη χώρα μας, όπου η κρίση έχει λάβει διαστάσεις χρεοκοπίας και κατάρρευσης του ελληνικού καπιταλισμού (που επιδεινώνεται διαρκώς), ανθρωπιστικής κρίσης, μετατροπής της χώρας σε «αποικία χρέους» και ένα είδος σύγχρονου προτεκτοράτου υπό την κηδεμονία Τρόικας–δανειστών–ιμπεριαλιστών, αδυναμίας «σταθεροποίησης» της κατάστασης ακόμα και μετά από τη σωρεία βάρβαρων Μνημονίων και μέτρων (και νέα, πολύ χειρότερα να ακολουθούν), με τη συνεχιζόμενη αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων και του «μνημονιακού μπλοκ» (για κάποιες απ’ αυτές τις δυνάμεις, στα όρια της αποσύνθεσης και εξαφάνισης), με την προσφυγή σ’ ένα όλο και πιο τερατώδες Κράτος Έκτακτης Ανάγκης στα όρια μιας διακυβέρνησης δικτατορικού τύπου (π.χ. ΜΑΤ, Επιστρατεύσεις, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου). Αλλά και μ’ ένα νέο γύρο ταξικών αγώνων και εκρήξεων στον ορίζοντα, όπως φάνηκε μετά το πραξικόπημα Σαμαρά στην ΕΡΤ και τη διάρρηξη/πτώση της τρικομματικής συγκυβέρνησης κάτω από το βάρος των αντιφάσεων αυτής της κατάστασης αλλά και του αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ, στους δήμους κ.λπ.

Η αργία της Κυριακής: η καθιέρωσή της το 1909-10 και ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους καταστηματάρχες

του Νίκου Ποταμιάνου *

Η καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας το 1909, έναν αιώνα πριν, ήταν το πρώτο μέτρο εργατικής νομοθεσίας που ψηφίστηκε στην Ελλάδα. Το ξήλωμα, στα χρόνια των μνημονίων, κάθε νομικού πλαισίου που περιορίζει τον βαθμό εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας δεν θα μπορούσε να την αφήσει αλώβητη. Έχει ενδιαφέρον, πιστεύουμε, μια αναδρομή στο ιστορικό της καθιέρωσής της και η εξέταση των κοινωνικών και ιδεολογικών συμμαχιών που την προώθησαν ^. ίσως εκπλήξει τον αναγνώστη η (διαφορετική από τη σημερινή) στάση των μεγάλων και μικρών εργοδοτών απέναντι στην αργία της Κυριακής, την οποία θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε με βάση τις διαφορετικές δομές .

Η τήρηση της αργίας με βάση τις χριστιανικές επιταγές παρέμενε ζωντανή ως πρακτική σε πολλούς βιοτεχνικούς κλάδους και σε εργοστάσια, σε γενικές γραμμές όμως είχε ατονήσει κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα στην Ελλάδα.[1] Σε επιμέρους πόλεις και κλάδους επιτυγχάνονταν συχνά λιγότερο ή περισσότερο βραχύβιες συναινέσεις για το κλείσιμο των καταστημάτων τις Κυριακές, αρκούσε όμως η πεισματική άρνηση ελάχιστων επαγγελματιών να συμμετάσχουν στο κλείσιμο για να ναυαγήσουν οι σχετικές προσπάθειες.[2] Στις αρχές του 20ού αιώνα  είχε γίνει πια συνείδηση ότι δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί μια μόνιμη «συνεννόηση κυρίων» και απαιτούνταν νομοθετική ρύθμιση.[3]

Αντικομμουνιστικό παραλήρημα στις ΗΠΑ για την συμπερίληψη γραπτών του Τσε στα ντοκουμέντα παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO

Σε ένα ακόμη αντικομμουνιστικό, αντικουβανικό παραλήρημα προέβησαν συντηρητικοί κύκλοι στις Ηνωμένες Πολιτείες με αφορμη την απόφαση της UNESCO να συμπεριλάβει γραπτά του Τσε Γκεβάρα στα ντοκουμέντα παγκόσμιας κληρονομιάς του διεθνούς προγράμματος Memory of the World Register. Από τους πρωταγωνιστές των ακροδεξιών αντιδράσεων ήταν η – γνωστή και μη εξαιρετέα – Ileana Ros-Lehtinen (φωτο), μέλος του αμερικανικού κογκρέσου για την Πολιτεία της Φλόριντα. Η Lehtinen, που εκπροσωπεί το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία κατηγορεί την UNESCO για την απόφαση της, εκτοξεύοντας για άλλη μια φορά χυδαίες και εμπαθείς χαρακτηρισμούς ενάντια στον Τσε.

Φ. Ένγκελς: Για την εξουσία

Πλήθος Σοσιαλιστών έχει εσχάτως εξαπολύσει μια συστηματική εκστρατεία ενάντια σε αυτό που αποκαλούν αρχή της εξουσίας. Επαρκεί να τους πούμε ότι κάθε πράξη είναι εξουσιαστική για αυτό καταδικαστέα. Αλλά επειδή αυτή η διαδικασία της κριτικής της εξουσίας έχει καταχραστεί τόσο, ώστε είναι πλέον απαραίτητο να δούμε το θέμα πιο συγκεκριμένα.

Η εξουσία με την έννοια που χρησιμοποιείται η λέξη εδώ σημαίνει η επιβολή της θέλησης ενός πάνω στην δική μας επιπρόσθετα η εξουσία προϋποθέτει την υποταγή. Τώρα, μιας και αυτές οι δύο λέξεις ακούγονται κάπως άσχημες, και η σχέση που αντιπροσωπεύουν είναι δυσμενής για το υποταγμένο μέρος, το ερώτημα είναι να εξακριβώσουμε αν υπάρχει τρόπος να απαλλαχτούμε από αυτήν, με δοσμένες τις συνθήκες της υπάρχουσας κοινωνίας, αν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κοινωνικό σύστημα στο οποίο η εξουσία δεν θα έχει κανένα σκοπό και κατά συνέπεια θα εξαφανιστεί.

Ο Καμίνης Αντιφασίστας και ο Καραγκιόζης Φούρναρης

του Κώστα Σβόλη

Είναι να απορεί κανείς με το πόσο κοντόφθαλμη μπορεί να είναι η Αριστερά στις μέρες μας. Όταν μέσα από την απαγόρευση και του ρατσιστικού συσσιτίου που προσπάθησε να πραγματοποιήσει η Χρυσή Αυγή δεν μπόρεσε να διακρίνει ότι μονάχα ενάντια στην Χρυσή Αυγή δεν ήταν αυτή η προφανώς σχεδιασμένη από την κυβέρνηση κίνηση.

Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι καταρχάς προσχηματική ως προς την καταπολέμηση της ρατσιστικής βίας και την αντιμετώπιση της ανάδυσης του φασιστικού φαινομένου στην Ελλάδα. Όσο και αν θέλει ο Καμίνης, και μέσω αυτού ολόκληρη η τρικοματική κυβέρνηση, να παρουσιαστεί ως φορέας υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των διεθνών συμβάσεων, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι το ίδιο το κράτος, είναι ο φορέας της επίσημης ρατσιστικής πολιτικής, η οποία σχεδόν έριξε στην πυρά της οροθετικές εκδιδόμενες γυναίκες ένα χρόνο πριν, που ποτέ δεν σταμάτησε να οργανώνει σκούπες απέναντι στους μετανάστες και μάλιστα τους τελευταίους μήνες να τις επεκτείνει στους εξαρτημένους και τους άστεγους, που όλη η μεταναστευτική πολιτική του εξαντλείται στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες εγκλεισμού. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι ήταν ο Λοβέρδος ως υπουργός Υγείας που χαρακτήρισε τους μετανάστες “υγειονομική βόμβα” και ο σημερινός πρωθυπουργός Σαμαράς που προεκλογικά έβαλε σαν στόχο “να ανακαταλάβουμε τις πόλεις από τους μετανάστες”. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι στον δικό τους κόρφο εκκολάφτηκε το αυγό του φιδιού της Χρυσής Αυγής.

Τι εξυπηρετεί η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων;

Την προηγούμενη Πέμπτη το κέντρο της Αθήνας ήταν αποκλεισμένο, με κλειστούς δρόμους και τους γερανούς της τροχαίας να σηκώνει αυτοκίνητα, με κλειστούς τους σταθμούς του μετρό, με ισχυρή αστυνομική παρουσία, και κυρίως με απαγόρευση διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Όλα τα παραπάνω εξαιτίας της επίσκεψης του  γερμανού Υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος όπως αναφέρεται «θα σημειώσει την πρόοδο που έχει σημειώσει η χώρα μας, αλλά θα ζητήσει και την αυστηρή εφαρμογή του προγράμματος.» http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63860373, φέρνοντας και «επενδυτικά δωράκια» για την ελληνική αγορά. Μια επίσκεψη επίσης που εντάσσεται και σε μία προσπάθεια ανάδειξης  μιας επιτυχημένης εξωτερικής πολιτικής, που θα ευνοήσουν το προφίλ της κυβέρνησης Μέρκελ  ενόψει  των επερχόμενων γερμανικών εκλογών.

Μια επίσκεψη που γίνεται μια ημέρα μετά την ψήφιση, χωρίς σοβαρές κυβερνητικές διαρροές,  του πιο σκληρού μνημονιακού πακέτου από την είσοδο της χώρας στους τοκογλυφικούς μηχανισμούς της τρόικας. Ένα πακέτο μέτρων που περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες «διαθεσιμότητες» και απολύσεις, σε μια προσπάθεια διάλυσης σε όποια δομή έχει απομείνει να θυμίζει κράτος πρόνοιας, και οι οποίες συμπληρώνονται και με ένα νέο φορομπηχτικό μηχανισμό. Μέτρα που τσακίζουν την ταξικά καταπιεσμένη πλειοψηφία, και θα ενισχύσουν την ούτως ή άλλως υπερδιογκωμένη ανεργία βαθύνοντας ακόμα περισσότερο την ύφεση. Την ίδια στιγμή μέσα σε αυτό το καταστροφικό περιβάλλον της χώρας, αν υπάρχει κάποιο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που να ευνοούν αυτά τα μέτρα και η μνημονιακή πολιτική αυτή είναι η εθνική αστική τάξη. 

24/7/1974: ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-2013: ο ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ είναι εδώ!

Στις 24 Ιουλίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανήλθε στην Ελλάδα, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας υπό το βάρος του πραξικοπήματος στην Κύπρο και της τουρκικής εισβολής στη μεγαλόνησο 











Η Ελλάδα και πάλι πρωταθλήτρια της Ε.Ε. στη διαφθορά

 

Πολιτικοί και αστυνομία στην κορυφή της παγκόσμιας διαφθοράς

Τις χειρότερες επιδόσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει η Ελλάδα στη διαφθορά με το 22% των πολιτών (δηλαδή ένας στους πέντε) να δηλώνει - απαντώντας σε σχετική δημοσκόπηση που διοργανώνεται κάθε χρόνο ειδικά για την οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια - ότι «λάδωσε» κάποιον δημόσιο λειτουργό κατά το 2012 και το 54% των Ελλήνων να διαπιστώνει επιδείνωση της διαφθοράς. Η Ελλάδα βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις διαφθοράς μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με 22%, ενώ η Κύπρος έχει 19%, η Βουλγαρία 8%, η Ιταλία μόλις 5%, η Πορτογαλία 3% και η Ισπανία 2%. 

  ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΡΤ


Το πείραμα της ΕΡΤ δεν ήταν μόνο η αρχή για να να ανοίξουν οι ασκοί του αιόλου στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα με τις χιλιάδες απολύσεις που επιβάλλει το Μνημόνιο, αλλά και για να αποκτήσει πόντους η ιδιωτική τηλεόραση σε μια στιγμή οριακή για την επιβίωση της από τα τραπεζικά χρέη. Για τις άδειες λειοτυργίας που δεν υπάρχουν εδώ και 25 χρόνια με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, ας μην μιλήσουμε.

  το δικαιωμα στην απεργια ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ..

Επιστράτευση στους απεργούς του Μετρό και επίταξη αποφάσισε η κυβέρνηση

Πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών αποφάσισε η κυβέρνηση

«προληπτική» επιστράτευση των εκπαιδευτικών

Εισβολή των ΜΑΤ ενάντια στην κατάληψη των εργαζόμενων της Ελληνικής Χαλυβουργίας 

Παιδική εργασία ανά τον κόσμο - Φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα, που ο καθένας πρέπει να δει

Επί του παρόντος, περίπου 215 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται στον κόσμο, πολλά από αυτά με πλήρη απασχόληση. Αυτά τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και δεν έχουν χρόνο για να παίζουν. Πολλά δεν λαμβάνουν τρόφιμα ή κατάλληλη φροντίδα. Έχουν στερηθεί την ευκαιρία να είναι παιδιά.

Περισσότερα από τα μισά από αυτά τα παιδιά είναι εκτεθειμένα στις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας, όπως η εργασία σε επικίνδυνα περιβάλλοντα, η δουλεία, και άλλες μορφές καταναγκαστικής εργασίας, παράνομες δραστηριότητες, όπως διακίνηση ναρκωτικών και πορνεία και ακούσια συμμετοχή σε ένοπλες συγκρούσεις .

Παρά τις διάφορες διεθνείς διασκέψεις και συνέδρια που λαμβάνουν μέρος κατά καιρούς για την καταπολέμηση των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας, υπάρχει ακόμα η επείγουσα ανάγκη για συντονισμένη δράση σε παγκόσμιο επίπεδο για τον τερματισμό της παιδικής εργασίας.

Οι φωτογραφίες είναι του διάσημου φωτογράφου Steve McCurry, από το άλμπουμ του "Stolen Childhood. (http://stevemccurry.com/)

Συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα

Προσωπικά αντικείμενα του Άρη Βελουχιώτη

Η ταμπακιέρα

Ένα από τα προσωπικά αντικείμενα του Άρη που κράταγε πάντα μαζί του και που τον συνόδευσαν ως στον θάνατο. Μετά το θάνατό του λέγεται ότι η ταμπακιέρα του Άρη αφέθηκε μαζί με το ρολόι και το περίστροφό του πάνω στο άψυχο σώμα του και ως εκ τούτου πάρθηκε από τους διώκτες του. Άλλες αναφορές θέλουν την ταμπακιέρα να δωρίζεται σε ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Άρη λίγο πριν τον θάνατό του. 

Το Ντιτρόιτ καίγεται: 46 χρόνια από την εξέγερση του 1967

Σαρανταέξι χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια του μεγάλου και ζεστού καλοκαιριού του 1967 στη πόλη Ντιτρόιτ, ξέσπασε μια από τις πλέον θανατηφόρες και βίαιες εξεγέρσεις στην ιστορία των ΗΠΑ την οποία συνόδευσε ένα τεράστιο κύμα ρατσιστικής βίας. Η αφορμή δόθηκε από την έφοδο της αστυνομίας σε παράνομο μπαρ όπου Αφροαμερικανοί βετεράνοι στρατιώτες γιόρταζαν την επιστροφή τους από τα μέτωπα του Βιετνάμ. Η αντίδραση ήταν οργισμένη και οι ταραχές που ακολούθησαν κράτησαν τέσσερις ημέρες και νύχτες αφήνοντας πίσω τους 43 νεκρούς, 467 τραυματίες, χιλιάδες συλλήψεις και πάνω από 2.000 κατεστραμμένα κτίρια.

Επιμέλεια: Ευαγγελία Ασημακοπούλου

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΗΧΟ

"Καλησπέρα. Παρών με το Μουσικοσυνθέτη Βήχο Παναγιώτη στο ιασώ χολαργού.
Σήμερα η γιατρός του, του ανέφερε ότι χρήζει ακτινοβολίες στο κεφάλι, το ποσό είναι μεγάλο καθώς και ένα χρόνο είναι σε διαρκείς θεραπείες.....

Μέσα σε 10 μέρες πρέπει να έχει 1200€ για να κάνει τις ακτινοβολίες.

Παίρνω την πρωτοβουλία να το αναφέρω γιατί τον γνωρίζω προσωπικά.

Χρειάζεται τα χρήματα επειγόντως!!

Αλληλεγγύη κοινοποιήστε Βοηθήστε.

Ευχαριστώ.
Με εκτίμηση
09.Π1Α3Σ.80

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Βήχος Παναγιώτης του Αθανασίου 076/610428-25 - IBAN: GR250110076000000766 1042825

Eurobank: Βήχος Παναγιώτης του Αθανασίου 0026-0044-46-01 02690349"

από το http://politikokafeneio.com/Forum

«Εξεγέρσεις» και Ελληνική «κανονικότητα»

Του Τάκη Φωτόπουλου

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας αυτής χαρακτηρίσθηκαν από μια σειρά εξεγέρσεων σε διαφορετικά γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη: από τις Αραβικές χώρες, μέχρι την Τουρκία και την Βραζιλία. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν και μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας («αγανακτισμένοι» σε Ελλάδα και Ισπανία, «κινήματα κατάληψης» της Γουόλ Στριτ, του Σίτυ του Λονδίνου κ.λπ.) που δεν έπαιρναν μεν τη μορφή εξεγέρσεων αλλά είχαν ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό με αυτές: την έλλειψη κοινών ριζοσπαστικών στόχων ενάντια στην εντεινόμενη συστημική βία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (διογκούμενη ανισότητα, ανεργία/υπό-απασχόληση, φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων κ.λπ.). Όμως, μπορεί να δειχθεί οτι ο βασικός λόγος της μαζικής συμμετοχής των λαϊκών στρωμάτων ήταν ο αγώνας κατά των συνεπειών της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.  

Το γεγονός της ανυπαρξίας κοινών στόχων δεν ήταν τυχαίο. Ενώ, ιστορικά, πρωταγωνιστές των εξεγέρσεων ήταν κυρίως  τα λαϊκά στρώματα, στη μεταπολεμική περίοδο και ιδιαίτερα μετά τον Μάη του ’68 (όπου η εξεγερμένη νεολαία προερχόταν μεν από τα μεσαία κυρίως στρώματα, αλλά ήταν ριζοσπαστικά συνειδητοποιημένη),  και ιδιαίτερα σε όλες τις πρόσφατες εξεγέρσεις, τα μεσαία στρώματα παίζουν βασικό οργανωτικό ρόλο καταλύτη  (κοινωνικά δίκτυα, «νεολαία του Facebook,  του Twitter» κ.λπ.) ενώ τα λαϊκά στρώματα ουσιαστικά παίζουν τον ρόλο των «μαζών». Έτσι, ενώ τα αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων πάντα στρέφονται κατά των συνεπειών της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, και υποσυνείδητα κατά της ίδιας της παγκοσμιοποίησης, της οποίας είναι τα κύρια θύματα, τα αιτήματα των μεσαίων στρωμάτων, ουσιαστικά εμπνέονται από την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης (καταπάτηση δικαιωμάτων, καταπολέμηση της διαφθοράς των ελίτ κ.λπ.), αφού άλλωστε τα στρώματα αυτά  συνήθως δεν είναι εχθρικά στην παγκοσμιοποίηση. Αναπόφευκτα, μέσα από παρόμοιο αχταρμά αιτημάτων, ο κοινός στόχος καταντούσε να είναι ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής των συμμετεχόντων: «να φύγει ο Μουμπάρακ, ο Μόρσι, ο Ερντογάν» κ.λπ. Και «κατά σύμπτωση» παρόμοιοι στόχοι συνέπιπταν συνήθως με τους μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, μέσω των καθεστώτων κοινοβουλευτικής Χούντας που ελέγχει.